Χαράτσι ΔΕΗ: Δέχθηκαν να πληρώνουμε μόνο το ρεύμα (Ενημέρωση από δράση μας στις 29 Μάρτη)- Οδηγίες !

Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος !

Έγινε χθές η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα γραφεία της ΔΕΗ (Αριστείδου) που είχαμε αποφασίσει και εξαγγείλει στην συνέλευσή μας στις 27 Μάρτη. Παρευρεθήκαμε πολλοί από εμάς, όπως και η συνέλευση Γκύζη και μέλη του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ (http://epitropesdiodiastop.blogspot.com/). 

Διεκδικήσαμε και θα πληρώνεται μόνο ο λογαριασμός ρεύματος στα ταμεία της ΔΕΗ Αριστείδου και θα ανακληθούν όλες οι διακοπές που έγιναν λόγω μη πληρωμής του χαρατσιού. 

Διαβεβαιώσεις που έγιναν πράξη (γίνανε επανασυνδέσεις και θα γίνουν και αύριο) και κάτω από τις εξής προϋποθέσεις. 

-Να έχει πληρωθεί το ρεύμα (για να γίνει επανασύνδεση). 

-Όποιος θέλει να πληρώσει μόνο το ρεύμα θα πηγαίνει πρώτα στον προϊστάμενο (κ.Παναγιώτου, Ισόγειο αριστερά) να του ορίσει το πληρωτέο ποσό (ρεύμα+ΕΡΤ+Δημ.Τέλη), του εκδίδει μια νέα απόδειξη και μετά πηγαίνει στα ταμεία για πληρωμή. 

-Να έχει μαζί του το λογαριασμό ΔΕΗ. 

Εμείς για να καταργήσουμε τη γραφειοκρατία αποφασίσαμε να υποβάλλουμε ομαδική δήλωση ότι έχουμε πληρώσει το ρεύμα μέσω ΑΤΜ, και δεν επιθυμούμε να πληρώσουμε το χαράτσι. Μία τέτοια ομαδική δήλωση κατατέθηκε χθες από όσους είμασταν εκεί και είχαμε πληρώσει το ρεύμα. 

Επίσης χθές το απόγευμα στις 19.30 μαζέψαμε και άλλες υπογραφές (στο καφενείο Μ) και τις καταθέσαμε σήμερα στη ΔΕΗ. Παραλάβαμε δε αποδείξεις για τον κάθε υπογράψαντα χωριστά ή ότι έχει εξοφληθεί το ρεύμα ή ότι το πληρωτέο ποσό είναι αυτό του ρεύματος. Με αυτές τις αποδείξεις όσοι έχουν ανεξόφλητο το ρεύμα θα πάμε στα ταμεία να το πληρώσουμε. 

Ήδη πολλοί από όσους καταθέσαμε χθες πρωί την ομαδική δήλωση, πήραμε τις νέες αποδείξεις και πήγαμε και πληρώσαμε στα ταμεία της ΔΕΗ μόνο το ρεύμα. 

Τις αποδείξεις για τη χθεσινο-απογευματινή μας ομαδική δήλωση θα τις παραλάβουμε τη Δευτέρα. Θα τις έχει ο Θαν. και αν είναι επείγον επικοινωνήστε μαζί του να σας τις παραδώσει, διαφορετικά θα παραδοθούν Τρίτη απόγευμα στη συνέλευση. 

Την Τρίτη στη συνέλευση θα συντάξουμε νέα ομαδική υπεύθυνη δήλωση. Ενημερώστε γείτονες και γνωστούς που έχουν το ίδιο πρόβλημα. 

Επομένως ανακεφαλαιώνω: 

-Όσοι έχουμε πληρώσει όλους τους λογαριασμούς ρεύματος μέσω ΑΤΜ καλό είναι να υπογράψουμε την υπ. δήλωση, έτσι ώστε να πάρουμε την απόδειξη περί μη οφειλής ρεύματος. 

-Όσοι οφείλουμε ρεύμα θα πρέπει να υπογράψουμε την υπ. δήλωση, έτσι ώστε με τη νέα απόδειξη που θα μας δώσει ο πρϊστάμενος της ΔΕΗ, να πάμε στα ταμεία να πληρώσουμε μόνο το ρεύμα. 

Απαραίτητο για να μετέχετε στην ομαδική υπ. δήλωση είναι να έχετε μαζί σας τον τελευταίο λογαριασμό της ΔΕΗ (εξοφλημένο ως προς το ρεύμα ή ανεξόφλητο). 

Προσοχή: Την ομαδική υπεύθυνη δήλωση μπορούν να υπογράψουν όσοι ανήκουν στο κατάστημα της ΔΕΗ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ.

Ποιοί είναι οι εργολάβοι που κόβουν το ρεύμα (ανανεωμένο)

Ο ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ ΠΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ

Ποντάροντας στη δική μας εξαθλίωση για να κερδίσουν.

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 1:

 ΓΕΩΡΟΗ Α.Ε. ΤΕΧΝΙΚH ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

info@georoi.gr, http://www.georoi.gr, τηλ. 210- 7664200 

Είχε έδρα αρχικά τη ΦΟΡΜΙΩΝΟΣ 111 & ΞΥΠΕΤΗΣ 21, 16121, στη συνέχεια στη Σοφοκλέους 5, 6ος όροφοςγραφείο 16 στο κέντρο της Αθήνας και τώρα είναι αγνώστου διαμονής, καθότι πληροφορίες τη θέλουν να έχει φύγει και από εκεί. Ο συγκεκριμένος εργολάβος "καλύπτει" το κέντρο της Αθήνας, Κολωνάκι, Εξάρχεια Σεπόλια, Κυψέλη, Κάτω Πατήσια, Ζωγράφου κ.λπ.

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 2:

OMSSE PROVISION Χαλκίδα, (Φαβιέρου 9, τηλέφωνο 2221082770). 

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 3:

ENEKTRON -Γιώργος Οικονομόπουλος

Μνησικλέους 2-Πλάκα (συστεγάζεται με την EuroCapital ΑΕΕΔ του Γιάννη Σιάτρα, Προέδρου του Συλλόγου "Έλληνες Φορολογούμενοι" που δήθεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ελλήνων. Αυτοί οι δύο (Οικονομόπουλος και Σιάτρας είναι ..φίλοι καθ' ομολογία τους. Διαβάστε εδώ: http://www.forologoumenos.gr/permalink/14027.html

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 4:

ΣΚΕΝΤΖΟΣ Α.Ε.

Οι πληροφορίες για εδώ ειναι ελάχιστες. Ο τύπος πάντως "καλύπτει" Δυτικά προάστια, Περιστέρι, Πετρούπολη, Μενίδι κ.λπ.. Όποιος/α γνωρίζει το παραμικρό είτε γι' αυτόν τον εργολάβο είτε για οποιονδήποτε άλλον εννοείται πως μας το κοινοποιεί.

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 5:

ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Ο.Ε. με έδρα τον ΛΟΥΡΟ ΠΡΕΒΕΖΗΣ. Λένε όμως ότι είναι αχυράνθρωπος (υποεργολάβος) της ΤΡΙΚΑΤ ΑΕΚΤΕ-Όμιλος ΓΑΝΤΖΟΥΛΑΣ, έδρα ΣΥΡΟΥ 18, 153 49 ΑΝΘΟΥΣΑ ΑΤΤΙΚΗΣ. Τηλέφωνα: 210-6663740

"Υπεύθυνος" για τον Άγιο Δημήτριο, Δάφνη,Υμηττό, Αργυρούπολη, Ελληνικό, Παλ.Φάληρο κ.λ.π.,που πήρε την σκυτάλη από τη ΓΑΝΤΖΟΥΛΑΣ ΑΤΕ από τις 31 - 12 - 2011. 

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 6:

 ΕΝΤΕΧΝΟΣ ΑΕ. Με ανακοίνωσή του αποποιήθηκε τη συνεργασία του με τη ΔΕΗ.

Συνεταιριστικές Τράπεζες - Η αρχή ενός προαναγγελθέντος θανάτου (αναδημοσίευση)

Πρωταρχικός σκοπός της παγκόσμιας Διακυβέρνησης είναι ο έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ευρώπη μέσω της ΕΚΤ. Στο βωμό της φεουδαρχικής αυτής λογικής των ισχυρών του χρήματος, που σήμερα πλέον έχει επικρατήσει, ο,τιδήποτε έχει πλατιά λαϊκή βάση πρέπει να εξαφανιστεί.

Η ενημέρωση για το θέμα, δεν είναι δυνατό να είναι πλήρης, προς το παρόν τουλάχιστον, όμως στην περίπτωση κατά την οποία δεν υπάρχουν αποδεδειγμένα σκάνδαλα διαφθοράς, τότε η εξήγηση των γεγονότων είναι απλή. Η ΤτΕ (ένας καθαρά ιδιωτικός οργανισμός με το 92% αδιαφανείς μετόχους) έκρινε ότι υπάρχει πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας στις συνεταιριστικές τράπεζες Λαμίας, Λέσβου – Λήμνου και Αχαϊκή και ανακάλεσε τις άδειες λειτουργίας τους. Τα στοιχεία δείχνουν ότι συνολικά οι 16 συνεταιριστικές τράπεζες έχουν μία αξιοσημείωτη αντοχή στην κρίση, σε αντίθεση με τις εμπορικές τράπεζες. Πέραν τούτου το θέμα της κεφαλαιακής τους επάρκειας θα μπορούσε να λυθεί αν υπήρχε η πολιτική βούληση, μιας και το ποσόν που απαιτείται είναι πολύ μικρό – ο πρόεδρος των εργαζομένων στην Σ.Τ. Λαμίας μίλησε για 1εκ € - σε σχέση με το ποσό που απαιτείται και θα δοθεί για την στήριξη των τραπεζών (περίπου 50δις €) για να μην αναφερθούμε στις περιπτώσεις της Proton και της Aspis Bank.

Είναι λοιπόν, καθαρά πολιτική η απόφαση αυτή. Μαζεύουν τα μερίδια των συνεταιριστικών τραπεζών από την αγορά, οι οποίες όπως προείπαμε πρέπει να εξαφανιστούν, προς όφελος των μεγάλων τραπεζών οι οποίες μόνον Ελληνικές δεν είναι.

Η πολιτική αυτή απόφαση, η οποία αφήνει εργαζομένους στο δρόμο, αναδεικνύει ξεκάθαρα τον ρόλο της παράνομης σημερινής κυβέρνησης. Οι εντολοδόχοι πολιτικοί της Βουλής ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των δανειστών μας και των τραπεζιτών. Σε αυτούς άλλωστε κατευθύνεται ολόκληρο το νέο δάνειο των περίπου 130δις € το οποίο φορτώνεται στις πλάτες του Ελληνικού λαού, υποκείμενο μάλιστα στο Αγγλικό Δίκαιο.

Πηγή: ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Robert Neuwirth: «Η παραοικονομία είναι μια παγκόσμια υπερδύναμη με 10 τρισ. δολάρια ΑΕΠ τον χρόνο» (αναδημοσίευση)

 – Συνέντευξη στον Γιάννη Μπαμπούλια, από το περιοδικό ΜΟΝΟ #3 ΜΑΡΤΊΟΥ 21, 2012

Τα τελευταία τρία χρόνια, όλοι μας έχουμε έχουμε στρέψει το βλέμμα στην οικονομία, τις οικονομικές εφημερίδες, τους δείκτες τους χρηματιστηρίου και μάθαμε απ’ έξω τι είναι τα CDS και ποια η διαφορά τους από τα «γυμνά». Τρέμουμε στο άκουσμα του ύψους του επιτοκίου με το οποίο δανείστηκε η Ιταλία ή η Γαλλία και πνιγήκαμε από την φοροκαταιγίδα εμπνεύσεως της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ωστόσο, ξεχάσαμε να κοιτάξουμε στον δρόμο, δίπλα μας. Αντιμετωπίσαμε στην αρχή με φόβο και μετά με περιέργεια τους μετανάστες με τα καροτσάκια που στήσανε το μόνο ουσιαστικό σύστημα ανακύκλωσης αυτή τη στιγμή στην Αθήνα. Τους αγρότες που κάνουν ειλικρινείς προσπάθειες να πουλήσουν τα προϊντα τους οι ίδιοι παρακάμπτοντας τα καρτέλ των τροφίμων και των σούπερ μάρκετ που σπρώχνουν τις τιμές των βασικών αγαθών δύο και τρεις φορές προς τα πάνω. Ξεχάσαμε να κοιτάμε πως επιβιώνουν όσοι ζουν στη σκιά αυτής της επίσημης, ασθμαίνουσας, οικονομίας. 

Ένας άνθρωπος όμως, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Robert Neuwirth, έχει αφιερώσει την τελευταία δεκαετία της ζωής του, στη μελέτη ακριβώς αυτής της παραοικονομίας. Έζησε για μήνες σε φαβέλες σε όλο το κόσμο, ταξίδεψε σε όλες τις ηπείρους, και έμαθε για τις ιστορίες και τα πολύπλοκα επιχειρηματικά μοντέλα που κινούν ένα τεράστιο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας (10 τρις δολάρια το χρόνο όπως λέει και ο ίδιος στη συνέχεια).

Αποτέλεσμα αυτής της τεράστιας έρευνας, είναι δύο βιβλία: Το Shadow Cities που κυκλοφόρησε το 2005 και μιλάει για την εσωτερική οργάνωση τέτοιων κοινοτήτων και για το οποίο έδωσε μια διάλεξη στο γνωστό τοις πάση συνέδριο TED το 2006 και το Stealth of Nations τον Οκτώβριο του 2011 που μιλάει για τα περίπλοκα οικονομικά συστήματα που αυτές οι κοινότητες αναπτύσσουν για να επιβιώσουν, το System D όπως το έχει ονομάσει ο ίδιος.

Επικοινώνησα μαζί του και ήταν από την πρώτη στιγμή πολύ θετικός να μιλήσει δεδομένων των συγκυριών, όμως υπό έναν όρο: Να τον ενημερώσω όσο μπορώ για τι συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, γιατί βαρέθηκε να διαβάζει τα «τουριστικά» άρθρα που κατά καιρούς δημοσιεύουν εφημερίδες όπως οι New York Times. Έτσι, μέσα από μια σειρά e-mails, μιλήσαμε τόσο για τη σημασία αυτής της σκιώδους οικονομίας όσο και γιατί οι κυβερνήσεις πρέπει να την αφήσουν ήσυχη για το καλό κάθε κοινωνίας – και όσο μπορούν να την ενθαρρύνουν.

- Πες μου λίγα λόγια για το τι λέει το καινούργιο σου βιβλίο.

Το Stealth Of Nations αναφέρεται σε αυτό που ονομάζω Σύστημα D (System D) και σχεδόν όλοι οι άλλοι ονομάζουν μαύρη αγορά ή υπόγεια ή ανεπίσημη οικονομία. Πρόκειται για την οικονομική δραστηριότητα που κινείται κάτω από τα «ραντάρ», λειτουργεί χωρίς άδειες ή κυβερνητική έγκριση, πληρώνεται με μετρητά και συχνά δεν αποδίδει φόρους, αν και παρολαυτά δεν σχετίζεται με την ξεκάθαρη εγκληματικότητα. Το βιβλίο αφορά την επιχειρηματική οιονεί «νόμιμη» μαύρη αγορά και όχι το έγκλημα. Το παράνομο εμπόριο υπολογιστών παρείχε κάποτε το 70% των υπολογιστών σε όλη τη Βραζιλία. Κι αυτό δεν είναι κακό. Αντίθετα, έχει βελτιώσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

- Είναι σαν ένα φυσικό επακόλουθο του προηγούμενου βιβλίου σου, του Shadow Cities, στο οποίο αναφερόσουν στον προ του 2008 κόσμο. Τι αλλαγές παρατήρησες από τότε, σε αυτά τα πλαίσια;

Ναι, ένας επιχειρηματίας θα μπορούσε να αποκαλέσει το καινούργιο βιβλίο επέκταση του «brand» μου. Είναι αλήθεια ότι το Shadow Cities κυκλοφόρησε το 2005, πριν την παγκόσμια οικονομική κρίση του ’08. Αλλά οι παραγκουπόλεις και οι κοινότητες καταληψιών, για τις οποίες έγραψα στο βιβλίο, υπήρχαν κατά τα τα χρόνια της «άνοιξης» και συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα που η οικονομία διαλύεται. Είναι δομικό θέμα του ύστερου καπιταλισμού. Οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν χρήματα στις μεγάλες πόλεις αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν τα συνεχώς αυξανόμενα ενοίκια. Έτσι αναγκάζονται να καταφύγουν στις καταλήψεις. Οι αγορές του δρόμου και η υπόγεια οικονομία, πλήττονται πολύ περισσότερο από την παγκόσμια οικονομική ύφεση, επειδή ευδοκιμούν στις ρωγμές της επίσημης. Όταν η επίσημη οικονομία συμπιέζεται, γίνονται πιο δύσκολα τα πράγματα για την ανεπίσημη. Και, υπολογίζοντας σε μετρητά, το μέγεθος της ανεπίσημης επιχειρηματικής δραστηριότητας του δρόμου μάλλον έχει ελαττωθεί μετά το ’08, γιατί κυκλοφορεί λιγότερο ρευστό και η ισορροπία των τιμών συναλλάγματος έχει διαταραχθεί. Αλλά ταυτόχρονα, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται σ’ αυτού του είδους το εμπόριο. Είναι ένας τρόπος οι άνθρωποι να επιβιώνουν σε «σκοτεινούς» οικονομικούς καιρούς.

- Δώσε μας μια περιγραφή αυτού του συστήματος D λοιπόν.

Το Σύστημα D αναφέρεται σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα εκτός του οπτικού πεδίου και του ελέγχου της κυβέρνησης. Έκλεψα τον όρο από τις πρώην Γαλλικές αποικίες.

Στα γαλλικά, η λέξη debrouillard(e) χρησιμοποιείται για να δηλώσει έναν άντρα ο οποίος είναι ιδιοφυής και μπορεί να επιβιώνει με την πονηριά και τη θέλησή του. Και όλη η παράνομη οικονομική δραστηριότητα ονομάζεται “L’economie de la debrouillardise” ή “Systeme D”. Οι μικροπωλητές του δρόμου είναι μέρος της. Το ίδιο και οι εργάτες που δέχονται να πάρουν μειωμένες αμοιβές αρκεί να πληρωθούν άμεσα σε μετρητά. Αλλά και οι επιχειρήσεις που λειτουργούν σε σπίτια χωρίς να δηλώνονται τα έσοδά τους. Σήμερα, το σύστημα D είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι επιβιώνουν. Ήδη οι μισοί εργάτες σε όλο τον κόσμο είναι μέρος αυτού του συστήματος και αν ήταν πολίτες της ίδιας χώρας, αυτή θα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στη γη, με ΑΕΠ 10 τρις δολάρια. Με άλλα λόγια, με τη στοιχειώδη πολιτική ένωση, το σύστημα D θα ήταν μία υπερδύναμη.

– Σου έδωσα μια περιγραφή για το τι συμβαίνει εδώ στην Ελλάδα με αυτό το σύστημα, ποια είναι η άποψή σου γι’ αυτό; Τι πιστεύεις για την επίδρασή του στην τοπική οικονομία;

Μπορεί να ανοίξει ένα παράθυρο για αυτούς που πνίγονται από την παγκόσμια ύφεση. Μπορεί να υποστηρίξει γειτονιές και πόλεις διατηρώντας την κυκλοφορία του χρήματος σε τοπικό επίπεδο. Στη ουσία, οι μεγαλύτερες δυνάμεις στην Ευρώπη φαίνεται να θέλουν να «λιώσουν» τους μέσους Έλληνες. Τραπεζίτες και αγοραστές ομολόγων που αγόρασαν το ελληνικό χρέος φθηνά, θα βγούν κερδισμένοι. Αλλά η πλειοψηφία της χώρας, θα βγει εξουθενωμένη. Ένα έξυπνο, επιχειρηματικό σύστημα D ή η ανεπίσημη οικονομία θα είναι επικερδείς και θα δημιουργήσει ευκαιρίες για αυτούς που παραδοσιακά τις στερούνται. Στην περίπτωση των αλλοδαπών που μένουν στο κέντρο της Αθήνας, όσο καταφέρουν να διατηρούν τις κατοικίες τους σε καλή κατάσταση, μπορούν να υποστηρίξουν τη δυνατότητα για ένα καλύτερο μέλλον.

- Ορισμένες φορές φαίνεται σαν να είναι αυτή η υπόγεια οικονομία να είναι ένα από τα λίγα πράγματα που κρατάει ακόμα την Ελλάδα όρθια. Πιστεύεις ότι αυτή η αποστασιοποίηση μιας χώρας από τους θεσμούς και την ρυθμισμένη αγορά είναι καλό πράγμα;

Μπορεί να γίνει. Το «κλειδί» στην τοπική κυκλοφορία του χρήματος είναι να λειτουργεί σαν κοινότητα. Να καθοδηγείται τοπικά και με έμφαση στο να κυκλοφορεί το χρήμα πάλι τοπικά. Αν το καταφέρουν αυτό, γίνονται ο δρόμος για να πάει η χώρα πιο μπροστά. Λαμβάνοντας υπόψη τι επιφυλάσσει το μέλλον για την Ελλάδα -λιτότητα, σφιγμένο ζωνάρι, μηδενική ανάπτυξη- το σύστημα D έχει πολύ καλές προοπτικές να λειτουργήσει ως μοχλός που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη.

- Και τι είδους αντίκτυπο βλέπεις να έχει αυτή η παραοικονομία σε διεθνές επίπεδο;

Σε πολιτικό επίπεδο, η παραοικονομία δεν έχει παίξει σχεδόν κανέναν ρόλο στο παγκόσμιο σκηνικό. Αλλά, γενικά, είναι ζωτικής σημασίας. Οι πολιτικοί μερικές φορές τη χρησιμοποιούν σαν βαλβίδα εκτόνωσης της πίεσης. Για παράδειγμα στη Βραζιλία, αν ήθελαν πραγματικά να σταματήσουν το λαθρεμπόριο στα σύνορα τους με την Παραγουάη, θα δημιουργούσαν ένα τεράστιο κύμα δυσαρέσκειας και στις δύο πλευρές των συνόρων. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς ως προς τη σημασία που έχει για τις ζωές των απλών ανθρώπων. Φέρνει προϊόντα που αλλιώς αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν. Για παράδειγμα, το παράνομο εμπόριο φθηνών, «σπασμένων» κινητών τηλεφώνων, τροφοδότησε την αλματώδη ανάπτυξη της κινητής τεχνολογίας σε Αφρική, Νότια Αμερική και Ασία. Το παράνομο εμπόριο υπολογιστών παρείχε κάποτε το 70% των υπολογιστών σε όλη τη Βραζιλία. Κι αυτό δεν είναι κακό. Αντίθετα, έχει βελτιώσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Αν οι έμποροι που αποτελούν μέρος αυτής της παραοικονομίας (δεν μιλάω για εμπόρους ναρκωτικών και όπλων) οργανωθούν και δημιουργήσουν συνεργατικές κοινότητες, μπορούν να έχουν έναν τεράστια θετικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία.

- Στην Ελλάδα συζητούνται πολύ οι ομοιότητές μας με την Αργεντινή των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας. Εσύ έχεις μελετήσει τη Νότια Αμερική, τι είδους εναλλακτικές οικονομίες είδες να γεννιούνται εκεί μετά την χρεοκοπία του κράτους;

Δεν ήμουν στην Αργεντινή εκείνη την εποχή, οπότε δεν έχω και λεπτομερή γνώση του τι ακολούθησε. Αυτό που ξέρω σίγουρα και είδα μετά, είναι ότι όταν ιδιοκτήτες εργοστασίων τα εγκατέλειψαν, οι εργάτες δημιούργησαν συνεταιρισμούς, τα κατέλαβαν και συνέχισαν να τα λειτουργούν.

- Έχεις δει τέτοια δίκτυα και πρωτοβουλίες να γεννιούνται και σε χώρες με πιο ελεγχόμενα επιχειρηματικά περιβάλλοντα; Ξέρεις καθόλου παραδείγματα από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ;

Υπάρχουν δίκτυα που διανέμουν προϊόντα σε αγορές του δρόμου, ανταλλακτικές αγορές, και παζάρια κάθε είδους. Και υπάρχουν τεράστιες πολυεθνικές που χρησιμοποιούν αυτά τα δίκτυα σαν επενδυτικές ευκαιρίες. Για παράδειγμα, εταιρίες που παράγουν αγαθά καθημερινής χρήσης, όπως η Proctor & Gamble και η Unilever, έχουν καταλάβει ότι τα προϊόντα τους πρέπει να βρίσκονται σε κάθε μη αδειοδοτημένο πάγκο και αγορά του δρόμου στον κόσμο, γιατί εκεί ψωνίζουν οι περισσότεροι. Μάλιστα, από την Proctor & Gamble μου είπαν ότι το 1/5 των παγκόσμιων πωλήσεών τους γίνεται σε τέτοιες αγορές. Αυτό είναι τεράστιος αριθμός και αυτός είναι ο λόγος που τεράστιες εταιρίες σαν την P&G συνειδητοποιούν ότι πρέπει να έχουν παρουσία εκεί.

Η εταιρία ρούχων Zara προσφέρει άλλο ένα παράδειγμα για το πώς η επίσημη οικονομία χρησιμοποιεί την παραοικονομία. Τα Zara, που είναι κομμάτι της Ισπανικής πολυεθνικής Inditex, ουσιαστικά «κλέβει» επώνυμα σχέδια. Αλλά δεν βάζει πειρατική ταμπέλα πάνω τους. Αντιθέτως, δημιουργεί παρόμοια αντίγραφα και τα πουλάει κάτω από το δικό της label πολύ φτηνότερα από τα αυθεντικά. Τα Zara κρατάνε τις τιμές τους χαμηλά μισθώνοντας εργοστάσια και εργαστήρια χωρίς άδεια, σε όλο το κόσμο. Και είναι μια αποδεκτή και σεβαστή επιχείρηση. Μάλιστα, έχουν κέρδη επειδή εν μέρει μπορούν να κρατούν χαμηλά το κόστος χρησιμοποιώντας αυτές ανεπίσημες «εταιρίες».

- Και τι ρόλο θα παίξουν αυτά τα δίκτυα και η παραοικονομία στους καιρούς μας;

Έχουν τεράστια δυναμική, επειδή αντιπροσωπεύουν μια πιο ισότιμη, δίκαιη, αποδοτική και δημοκρατική διανομή της οικονομικής ευκαιρίας. Στις σκιές της οικονομίας, μπορείς να είσαι το αφεντικό του εαυτού σου και να παίρνεις εσύ τις αποφάσεις. Μπορείς να λειτουργείς την επιχείρησή σου σύμφωνα με τις δικές σου αρχές. Και μπορείς να βεβαιώσεις ότι θα κυκλοφορεί το χρήμα στην κοινότητα σου. Τέτοιες δράσεις αντιπροσωπεύουν στρατηγικές επιβίωσης στη σημερινή παγκόσμια κρίση.

Διαβάστε περισσότερα:

- Το βιβλίο του Robert Neuwirth “Stealth Of Nations” κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011.

- Μπορείτε να βρείτε πολλά απο τα σχετικά του άρθρα στα blog του Squatter City & Stealth of Nations.

- Μια συνέντευξη του Robert Neuwirth στο περιοδικό Wired.

- Μια κριτική του Stealth of Nations απο την Wall Street Journal.

Τα δικά μου Εξάρχεια;

της Μυρσίνης Ζορμπά

Υπάρχουν τα Εξάρχεια ή πρόκειται για μια φανταστική συνοικία στην οποία κατοικούν οι μύθοι των επίμονων θαυμαστών της, οι εξεγερσιακές προσδοκίες ανήσυχων πιτσιρικάδων, τα εφιαλτικά όνειρα των τρομαγμένων από τα δελτία ειδήσεων τηλεθεατών, η επινοημένη πραγματικότητα των ζηλωτών υπουργών δημόσιας τάξης, τα φαντάσματα των ποιητών;

Αναρωτιέμαι γι’ αυτό κάθε φορά που αιωρούμαι ανάμεσα στην πλασματική εικόνα των εντός και την ασύμβατη, αλλά εξίσου πλασματική εικόνα που έχουν γι’ αυτά οι εκτός. Ανάμεσα στην εικόνα των πρώτων, που ωραιοποιούν την πεζή πραγματικότητα των σπασμένων πεζοδρομίων και των σκουπιδιών δίνοντας στα μπακάλικα υπέροχα ονόματα, όπως Kάππαρη ή Θυμάρι, και στην εικόνα των δεύτερων, που είναι έτοιμοι να δαιμονοποιήσουν την καθημερινότητα των άλλων επειδή μοιάζει να είναι διαφορετική από τη δική τους.

Τα βράδια αργά προσπερνάω τους φρουρούς των συνόρων έξω από το παλιό Χημείο στο σταυροδρόμι Ναυαρίνου και Μαυρομιχάλη και εκπλήσσομαι πάντοτε με την αφοσίωση που υπηρετούν το ρόλο τους. Ποια μεγάλη ιδέα φυλάνε άραγε; Τους γυρίζω γρήγορα την πλάτη με την άνεση του ιθαγενή που δικαιούται να εισέρχεται εντός των τειχών χωρίς την επίδειξη διαβατηρίου. Στα γύρω πεζοδρόμια τα κορίτσια κάνουν από νωρίς πιάτσα και συχνά αναμειγνύονται με τις χαμηλοβλεπούσες κατηχήτριες που βγαίνουν τρεχάτες από το κτίριο του Σωτήρος (ή της Ζωής;) μετά τον εσπερινό.  

Αν περικυκλώσεις ειρηνικά ένα γύρο τη συνοικία πεζοπορώντας τη Λ. Αλεξάνδρας, την Πατησίων, την Ακαδημίας κι ανέβεις την Ασκληπιού ως ψηλά στη Νεάπολη δεν υπάρχει ορατό ή αόρατο τείχος να χωρίζει την  περιοχή από τις κάτω συνοικίες, τη Βάθη, το Μεταξουργείο, το Μοναστηράκι, το εμπορικό κέντρο, το Κολωνάκι. Έχεις την αίσθηση μιας περιοχής με ανοιχτό κώδικα επικοινωνίας. Η ατμόσφαιρα είναι ρευστή και οι πολιτισμικοί πόροι αυτού του υπέροχου κέντρου της πόλης παραμένουν θαμμένοι και ασφαλείς, αόρατοι, μουγγοί όσο δεν τους φέρνει κάποιος στο φως για να παίξει μαζί τους το παιχνίδι τού σήμερα και να τους κάνει να του μιλήσουν. Δημόσια κτίρια φοβικά, γλώσσες αμετάφραστες, μνημεία με λησμονημένους συμβολισμούς. Δίπλα τους κυλάει το ποτάμι της ασήμαντης ρουτίνας σε τράπεζες, φαρμακεία, περίπτερα, φαστ φουντ.

Υπάρχουν, βέβαια, κάποιοι που φρουρούν ένα δικό τους κατά φαντασία τείχος που το χτίζουν στα όριά τους, με υλικά φόβου και τρομολαγνείας, αισθήματα υποβάθμισης, προσχήματα εξουσίας και διάκρισης, διαδίδοντας φήμες για επικίνδυνες συνωμοσίες. Ακατάβλητος πολιτισμικός πεσιμισμός μακράς διάρκειας και αντοχής, χωρίς αντίκρισμα και παραγωγική αξία, σαν το τζιτζίκι που βουίζει ματαίως.

Όμως οι περισσότεροι κάτοικοι, μέτοικοι, έποικοι, νομάδες και περαστικοί  βλέπουν στην περιοχή κυρίως ένα ποτάμι που τους επιτρέπει να ρίξουν τη μικρή τους βάρκα και ν’ αρμενίσουν κι αυτοί με μια  διάθεση ελευθερίας  έκφρασης. Χαζεύοντας, συναντώντας ανθρώπους κι ανταλλάσσοντας σκέψεις, ψωνίζοντας στη λαϊκή, πίνοντας καφέ στην πλατεία ή στα καφενεία της Καλλιδρομίου και ούζα στην Εμμανουήλ Μπενάκη, μέσα σ’ εκείνη την απαράμιλλα δοξαστική ατμόσφαιρα που κυριεύει τα μεσημέρια τις συντροφιές. 

Όλα ετούτα τα μέρη, οι δρόμοι, οι πλατείες, τα ανθρώπινα βλέμματα με τα οποία διασταυρώνεσαι, ένα τσιγάρο δρόμος είναι. Η καρδιά της πόλης χτυπάει εδώ παρά τα θανάσιμα πλήγματα που της καταφέρουν κατά καιρούς εχθροί και φίλοι, παρά τις αρρυθμίες, παρά τον εδώ και καιρό προαναγγελθέντα θάνατό της. Ζει ο Μεγαλέξανδρος; Ζει και βασιλεύει.

Τα Εξάρχεια ζουν και βασιλεύουν, φιλικά και  ευκολοανάγνωστα, συγκρουσιακά όπως είναι πάντοτε η κουλτούρα, χωρίς  λογοκρισία, με τους τοίχους φιλόξενους στις αφίσες και τα γκράφιτι, με νεανικό ρυθμό και ήχο, με πολλές και διαφορετικές ταυτότητες, με πυκνή διασταύρωση πληροφοριών, ιδεών, διασκέδασης, αναπάντεχων πολυφωνικών συναντήσεων που σχολιάζουν και κριτικάρουν ασυγκρίτως περισσότερα από τα δελτία ειδήσεων και τα κύρια άρθρα των εφημερίδων.

Σε σύγκριση με τις άλλες γειτονιές, τα Εξάρχεια είναι μια συνοικία σε πληθυντικό αριθμό, ίσως γι’ αυτό χωράνε τόσο πολλές και τόσες διαφορετικές φυλές. Αλλά συχνά  αναρωτιέμαι, ποια είναι τα δικά μου Εξάρχεια; Η ερώτηση  κλοτσάει αναπάντεχα τη νοσταλγία, που κατρακυλάει σ’ εκείνο το κρύο φθινοπωρινό πρωινό στα σκαλιά της Νομικής, συναντάει τη σαστισμένη φοιτητριούλα τού τότε, τον ξεχασμένο σ’ ένα παγκάκι του Αγίου Νικολάου νεανικό ενθουσιασμό  μιας συνωμοτικής παρέας φοιτητών και καταλήγει στα βιβλιοπωλεία και τους εκδοτικούς οίκους της Σόλωνος, της Ασκληπιού, της οδού Ζαλόγγου.

Φίλοι που μοιραστήκατε την εξερεύνηση της γειτονιάς σε τυπογραφεία που μύριζαν ακόμη αντιμόνιο, ζωηρές συντροφιές σε καφενεία και σε ταβέρνες, ατέλειωτες ιδεολογικές συζητήσεις ως το ξημέρωμα και παρέες που τραγουδούσαν, ναι τραγουδούσαν ξένοιαστα. Κι έπειτα διαβάσματα και ζεστά από το τυπογραφείο βιβλία που τα καταβροχθίζαμε άπληστα, μπερδεμένα με  έρωτες που έδιναν ραντεβού σε βιβλιοπωλεία στου Στρέφη, πίσω από φλιτζάνια αχνιστή σοκολάτα, σε ζαχαροπλαστεία, στις γκαρσονιέρες εργένηδων φίλων. Μοναχικοί φίλοι που αναζητούσαν συμπαράσταση στη χαρά ή τη λύπη, ραντεβού με μεταφραστές, συγγραφείς, διορθωτές, ανοιξιάτικες βόλτες στον Λυκαβηττό, χωρισμοί και αποχωρισμοί, οι κυριακάτικες εφημερίδες Σάββατο βράδυ στο περίπτερο της Ακαδημίας, Βοξ, Ριβιέρα, Εκράν κι εκείνο το σινεμά στην Ασκληπιού, νομίζω το έλεγαν Νεάπολις.

Κι αν ακόμη τα Εξάρχεια δεν υπάρχουν και είναι μια φανταστική συνοικία, όμως τα δικά μου Εξάρχεια υπάρχουν. Αλλά αυτά δεν είναι η γεωγραφία τους, τα στέκια, οι νεανικές μόδες, η περιοχή όπου βρίσκεται το σπίτι μου, οι φίλοι και οι δικοί μου άνθρωποι. Είναι το αίσθημα ελευθερίας πάνω στο οποίο ακούμπησα κάποια στιγμή τη ζωή μου και τις ανατροπές της. Είναι το ποτάμι μέσα στο οποίο έριξα τη βάρκα μου όταν αποφάσισα ότι δεν θέλω να είμαι ένας κάτοικος που ριζώνει αλλά επιθυμώ αθεράπευτα να είμαι ένας περιπλανώμενος νομάδας.  

Πηγή: Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων

Έκοψαν το νερό στους Γιατρούς του Κόσμου στην Αθήνα !

Σε ξαφνική διακοπή της υδροδότησης του κτιρίου των Γιατρών του Κόσμου στην Αθήνα προχώρησε η ΕΥΔΑΠ. Σύμφωνα με την οργάνωση, η διακοπή έγινε χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση λόγω καθυστέρησης πληρωμής του τελευταίου λογαριασμού νερού του κτιρίου που εδρεύει στην οδό Σαπφούς 12, όπου στεγάζονται τα γραφεία της Οργάνωσης αλλά και τα 2 μεγαλύτερα προγράμματα του φορέα, το Ανοιχτό Πολυϊατρείο και ο Ξενώνας Υποδοχής Αιτούντων Άσυλο.

«Η αδυναμία πληρωμής του εν λόγω λογαριασμού οφείλεται αποκλειστικά στην μεγάλη καθυστέρηση καταβολής του ποσού που λαμβάνουν οι Γιατροί του Κόσμου ως χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων, προκειμένου να μπορούν να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα ενός Ξενώνα», σημειώνει η οργάνωση.
 
Ως επακόλουθο αυτού του γεγονότος είναι η προσωρινή διακοπή λειτουργίας τόσο του ξενώνα όπου φιλοξενούνται 70 άτομα μεταξύ των οποίων και 20 ανήλικα παιδιά όσο και του Ανοιχτού Πολυιατρείου των Γιατρών του Κόσμου, το οποίο περιθάλπει ημερησίως 100-150 ασθενείς.
 
Παράλληλα, τονίζουν πως η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ αρνήθηκε την υπαγωγή των ΓτΚ σε ειδικό κοινωνικό τιμολόγιο που προβλέπεται για Οργανώσεις Αρωγής με το τυπικό πρόσχημα πως οι Γιατροί του Κόσμου δεν αποτελούν με βάση το νόμο φιλανθρωπική οργάνωση.
 
«Οι ΓτΚ εκφράζουμε την εντονότατη διαμαρτυρία μας για αυτή την πρωτοφανή και ανάλγητη πράξη που στερεί – έστω και προσωρινά - την Αθήνα από ένα Κοινωνικό Ιατρείο που προσφέρει στους πιο ευπαθείς και αδύναμους πληθυσμούς δωρεάν Ιατρική και Φαρμακευτική περίθαλψη από εθελοντές Γιατρούς, αλλά και που καταδικάζει απροστάτευτα παιδιά και μητέρες να παραμείνουν στο κέντρο της Αθήνας χωρίς ένα βασικό κοινωνικό αγαθό όπως είναι το νερό», καταλήγει η ανακοίνωση.

Πηγή: Alter Thess

Ισλανδία: Ο άλλος δρόμος του χρέους

Είναι τρελοί αυτοί οι Ισλανδοί; Όχι απλώς αρνήθηκαν να πληρώσουν το χρέος που τους φόρτωσαν οι τράπεζες, όχι μόνο έριξαν με μαζικές διαδηλώσεις την κυβέρνηση που τους έμπλεξε σε αυτή την περιπέτεια, αλλά απέφυγαν και την κόλαση με την οποία απειλούνται όσοι "διασώζονται". Η οικονομία τους έχει ανακάμψει, όπως παραδέχονται πλέον με θλίψη οι οίκοι αξιολόγησης ενώ επιμένουν να βγάζουν τη γλώσσα στις διεθνείς αγορές κουρεύοντας ακόμη και το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών.

Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την περασμένη εβδομάδα το αξιόχρεο της Ισλανδίας σε διαβαθμισμένο επίπεδο με σταθερή προοπτική και αναγκάσθηκε να παραδεχτεί ότι η "ανορθόδοξη πολιτική της χώρας για την αντιμετώπιση της κρίσης" αποδίδει. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι οι Ισλανδοί δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην Ε.Ε. που επιμένει στις "ορθόδοξες" λύσεις του νεοφιλελευθερισμού.

Η μικρή νησιωτική χώρα του Βορρά κατέκτησε ξανά την προηγούμενη εβδομάδα μια θέση στη διεθνή ειδησεογραφία. Επικαλούμενο στοιχεία της Ισλανδικής Ένωσης Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών, το πρακτορείο Bloomberg μετέδωσε πως οι -εθνικοποιημένες πια- τράπεζες της Ισλανδίας διέγραψαν δάνεια των νοικοκυριών που αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ μειώνοντας έτσι το βάρος του χρέους για περισσότερο από το ένα τέταρτο του τοπικού πληθυσμού.

"Μπορείτε να πείτε με βεβαιότητα ότι η Ισλανδία κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στη διαγραφή χρέους νοικοκυριών. Η χώρα έκανε ό,τι χρειαζόταν σε μία κρίση ακολουθώντας τα εγχειρίδια. Οποιοσδήποτε οικονομολόγος θα συμφωνούσε" δήλωσε ο οικονομολόγος Λαρς Κρίστενσεν αποδεικνύοντας έτσι ότι οι Ισλανδοί, εκτός από τόλμη, διαθέτουν και χιούμορ.

Με στόχο την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας έκρινε επίσης παράνομα τα δάνεια που συνδέονται με ξένα νομίσματα, με αποτέλεσμα τα νοικοκυριά να μην χρειάζεται πλέον να καλύπτουν τις απώλειες από την υποτίμηση της ισλανδικής κορώνας. Χωρίς τη διαγραφή του χρέους, οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα λύγιζαν από το βάρος των δανείων τους μετά την εκτόξευση του χρέους στο 240% των εισοδημάτων το 2008.

Το Bloomberg αναγνωρίζει την αποτελεσματικότητα των μέτρων που πήρε η Ισλανδία για να ξεπεράσει την κρίση του 2008, όταν οι τράπεζές της προχώρησαν σε χρεωκοπία για το ποσό των 85 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η ισλανδική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 6,7% το 2009, αλλά σημείωσε ανάπτυξη 2,9% το 2011 και θα αναπτυχθεί κατά 2,4% φέτος και το 2013, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ, ενώ οι υπόλοιπες χώρες του διεθνούς οργανισμού προβλέπεται να αναπτυχθούν μόνο κατά 1,6%.

Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την περασμένη εβδομάδα το αξιόχρεο της Ισλανδίας σε διαβαθμισμένο επίπεδο με σταθερή προοπτική και αναγκαστικέ να παραδεχτεί ότι η "ανορθόδοξη πολιτική της χώρας για την αντιμετώπιση της κρίσης" αποδίδει. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι οι Ισλανδοί δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην Ε.Ε. που επιμένει στις "ορθόδοξες" λύσεις του νεοφιλελευθερισμού.

Ωστόσο η προσέγγιση της Ισλανδίας για την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν εξαρχής αιρετική, καθώς τα συμφέροντα των δανειστών δεν υπερίσχυσαν των αναγκών του λαού. Μόλις τον Οκτώβριο του 2008 έγινε φανερό ότι οι τράπεζες της χώρας δεν ήταν δυνατό να σωθούν, η κυβέρνηση παρενέβη, θωράκισε τους εγχώριους τραπεζικούς λογαριασμούς και άφησε τους διεθνείς πιστωτές μετέωρους.

Η κεντρική τράπεζα εισήγαγε ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων για να σταματήσει το ξεπούλημα της κορώνας και δημιουργήθηκαν νέες κρατικά ελεγχόμενες τράπεζες από τα κατάλοιπα των χρεωκοπημένων τραπεζών. Οι κοινωνικές δαπάνες δεν θυσιάστηκαν στο βωμό της λιτότητας. Παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα και τελικά λειτούργησαν ως μοχλός ανάπτυξης.

Ολα αυτά δεν έγιναν επειδή η χώρα διέθετε μια φωτισμένη πολιτική και οικονομική ηγεσία. Ήταν αποτέλεσμα μιας κοινωνικής εξέγερσης που έριξε την κυβέρνηση της κρίσης και διαμόρφωσε το πολιτικό πλαίσιο για τις μετέπειτα διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Τον Ιανουάριο του 2009 οι μαζικές διαδηλώσεις μπροστά στο κοινοβούλιο προκάλεσαν την πτώση της κυβέρνησης την και προκήρυξη εκλογών.

Έπειτα από συμφωνία με τους δανειστές, η κυβέρνηση κατέθεσε νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι Ισλανδοί θα πλήρωναν το χρέος της ιδιωτικής τράπεζας Landsbanki για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο. Νέες μαζικές διαδηλώσεις ανάγκασαν τον πρόεδρο της χώρας να αρνηθεί να θέσει σε ισχύ τον νόμο και να αποδεχτεί το λαϊκό αίτημα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με το θέμα.

Τον Μάρτιο του 2010 το δημοψήφισμα πραγματοποιείται και καταλήγει σε μια συντριπτική νίκη του "Όχι" με ποσοστό 93%. Ακολουθεί δικαστική έρευνα και γίνονται συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών. Αρκετοί τραπεζίτες εγκαταλείπουν τη χώρα. Για να διερευνηθούν τα αίτια της κρίσης, συγκροτείται μια ανεξάρτητη επιτροπή και εκλέγεται συντακτική συνέλευση για να θεσπίσει το νέο Σύνταγμα της χώρας. Το 25μελές σώμα συγκροτείται τον περσινό Φεβρουάριο και αρχίζει να διαμορφώνει το νέο Σύνταγμα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις συστάσεις συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.

Στο οικονομικό πεδίο η κυβέρνηση προχωρεί στην υποτίμηση του εθνικού νομίσματος και επιβάλλει ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμάται έναντι του δολαρίου κατά 50% ενώ σύντομα περιορίζεται στο 30% με περαιτέρω ρυθμούς μείωσης. Οι ιδιωτικές τράπεζες αφήνονται να χρεωκοπήσουν και στη συνέχεια εθνικοποιούνται χωρίς να χαθούν οι αποταμιεύσεις των Ισλανδών πολιτών. Τα δάνεια μεταφέρονται στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά μειώνεται και το ονομαστικό ύψος των δανείων εξαιτίας της υποτίμησης. Παράλληλα οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνωρίζουν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεωκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού.

Ακόμη και ο συντηρητικός Economist παραδέχεται ότι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας αποκαλύπτει πως "το επιπλέον κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεωκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία 'έσωσε' τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%". Και φυσικά αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό ανεργίας στην "υπάκουη" Ιρλανδία είναι διπλάσιο από εκείνο της Ισλανδίας.

Η σύγκριση των περιπτώσεων των δύο νησιωτικών χωρών αναγκάζει και την "Daily Telegraph" να καταλήξει σε παρόμοιο συμπέρασμα για τα ευεργετικά αποτελέσματα της απειθαρχίας: "Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι, αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές".

Πηγή: Εφημερίδα Αυγή 26/02/2012

Δήλωση – Ντροπή μέλους της ΝΔ: Θα κάνω τους μετανάστες χρωμοσαμπουάν !

Σοκ προκαλεί το μήνυμα που δημοσιοποίησε στο Facebook (αλλά εν συνεχεία κατέβασε την ανάρτηση), με αφορμή την εγκατάσταση κέντρου υποδοχής μεταναστών σε στρατόπεδο της Κοζάνης, από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, περιφερειακός σύμβουλος της Δυτικής Μακεδονίας Στέφανος Τοπαλίδης.

Ο Στέφανος Τοπαλίδης, σύμβουλος της πλειοψηφίας με το συνδυασμό του Δακή (φωτο) και μέλος της Νέας Δημοκρατίας – σε σχετική συζήτηση για το θέμα- ανέφερε ότι «κάποιοι κατάφεραν να κάνουν σαπούνι, εγώ με μερικούς έγχρωμους θα κάνω χρωμοσαμπουάν».

Είναι πια φανερό ότι το αντικομμουνιστικό παραλήρημα του κ. Σαμαρά και πολλών στελεχών της Ν.Δ. ενθάρρυνε όλα τα φασιστικά υβρίδια του κόμματός του να βγούν από το σκοτάδι. Προφανώς έπεται συνέχεια.

Όπως δημοσιεύει το alterthess.gr, το επίμαχο post ήρθε στο φως χάρη σε τοπικά ΜΜΕ, που ενημερώθηκαν από χρήστες του δημοφιλούς site κοινωνικής δικτύωσης. Μιλώντας στο δελτίο του ΣΚΑΪ, o ίδιος δήλωσε ότι δεν είναι φασίστας και σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ωστόσο μίλησε για ρύθμιση που έχει καθαρά προεκλογικό χαρακτήρα και γίνεται με πρόχειρο τρόπο.

Στον Τοπαλίδη απάντησε (χωρίς να τον κατονομάσει) η υπεύθυνη για τον τομέα της Μετανάστευσης στη Νέα Δημοκρατία Φωτεινή Πιπιλή συστήνοντας απλά να είναι πιο προσεκτικός σε ό,τι λέει !!! Να θυμίσουμε τις παλαιότερες δηλώσεις της Πιπιλή για τους μετανάστες. 

«Αθηναίοι! Κυψελιώτες! Πατησιώτες! Κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα, κάτοικοι της Ομόνοιας, της 3ης Σεπτεμβρίου, της Αττικής, της Λιοσίων, ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ! Δεν θα γίνουμε η χωματερή της Αθήνας…» .

και αλλού: "Όμως, οι πολίτες του κέντρου της Αθήνας  ΈΝΑ απαιτούν!  Να δουν, επιτέλους, να γίνεται κάτι: Αστυνόμευση, Αστυνόμευση, Αστυνόμευση.  Άμεση απέλαση, Άμεση υπογραφή διακρατικών συμφωνιών επαναπροώθησης λαθραίων μεταναστών."

Αυτό το πρόσωπο όρισε ο Αντωνάκις υπεύθυνο για το μεταναστευτικό.

Τα γενόσημα φάρμακα

Οι συζητήσεις που διεξήχθησαν όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή τα γενόσημα φάρμακα -κυρίως όσον αφορά την αποτελεσματικότητά τους – είχαν όλα τα χαρακτηριστικά των συζητήσεων της τελευταίας περιόδου για όλα τα σημαντικά θέματα που μας απασχολούν. Πλήρης αποπροσανατολισμός από την πραγματική ουσία του προβλήματος που δεν είναι άλλη από την περαιτέρω πρόσδεση της χώρας σε υπερεθνικά κέντρα μέσω της εισαγωγής του «χαμηλού κόστους» φαρμάκων και βέβαια τη μετακύλιση του κόστους θεραπείας από τα ασφαλιστικά ταμεία στον ασθενή.

Αλλά ας προσπαθήσουμε να φωτίσουμε ελάχιστα το σκοτεινό κόσμο του φαρμάκου.

Τι είναι τα γενόσημα φάρμακα;

Οι πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες όταν θέτουν ένα φάρμακο στην κυκλοφορία φροντίζουν να πατεντάρουν τη σύνθεση της πρώτης ύλης και τον τρόπο παραγωγής του φαρμάκου, εξασφαλίζοντας για 20 χρόνια την αποκλειστική χρήση του, χωρίς να αποκλείεται να προσπαθούν να επεκτείνουν αυτό το χρονικό διάστημα με επιμέρους πατέντα που αφορούν μικρές τροποποιήσεις στη σύνθεσή του.

Όταν παρέλθει ο χρόνος προστασίας οποιαδήποτε φαρμακευτική εταιρεία έχει τη δυνατότητα να παράγει το ίδιο ακριβώς φάρμακο. Αυτά τα φάρμακα ονομάζονται αντίγραφα ή γενόσημα. Συνήθως όταν λήγει η προστασία, το ίδιο φάρμακο γίνεται φθηνότερο αφού πια δεν υπάρχει μονοπώλιο. Όμως συνεχίζει να διατηρεί το μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά αφού μετά από 20 χρόνια αποκλειστικής χρήσης οι γιατροί το έχουν συνηθίσει. 

Κυκλοφορούν γενόσημα φάρμακα στην Ελλάδα;

Γενόσημα κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά εδώ και δεκαετίες. Τόσο εισαγόμενα από εταιρείες του εξωτερικού όσο και παραγόμενα από την ελληνική βιομηχανία που  διαχρονικά αποτελούσε έναν δυναμικό κλάδο, παρά τα συστηματικά εμπόδια που έθετε η διεθνής νομοθεσία που κατά βάση υποστηρίζει τα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρειών. Όπως είναι γνωστό οι τιμές των φαρμάκων στην Ελλάδα καθορίζονται αγορανομικά από το κράτος και δεν είναι ελεύθερες. Για τα πρωτότυπα πολυεθνικά η τιμή καθορίζεται στο μέσο όρο των τριών φθηνότερων τιμών που κυκλοφορούν στην Ευρώπη, ενώ για τα γενόσημα η τιμή καθοριζόταν για δεκαετίες στο 80% της τιμής του πρωτοτύπου, καθιστώντας την Ελλάδα μία από τις χώρες με το φθηνότερο φάρμακο στην Ευρώπη, κάτι που ποτέ δεν ειπώθηκε από τα ΜΜΕ. [1]

Πως γίνεται η αγορά ενός φαρμάκου στην Ελλάδα;

Τα φάρμακα χωρίζονται σε μη συνταγογραφούμενα που τα αγοράζει κανείς από το φαρμακείο, δεν αποζημιώνονται από τα ταμεία και επιτρέπεται η διαφήμισή τους (όλοι βλέπουμε αντίστοιχες διαφημίσεις στα ΜΜΕ) και σε συνταγογραφούμενα που αποτελούν και την πλειοψηφία των φαρμάκων που καταναλώνει ένας ασθενής. Για αυτά απαιτείται ιατρική συνταγή. Όσον αφορά αυτά που βρίσκονται υπό προστασία, η επιλογή τους είναι μονόδρομος από το γιατρό. Για τα γενόσημα, επειδή απαγορεύεται η διαφήμιση, αυτός που επιλέγει τελικά ποιο φάρμακο θα δοθεί στον ασθενή είναι ο γιατρός. Αυτό δικαιολογεί και την πλειοδοσία παροχών προς το γιατρό (ταξίδια, δώρα κλπ) προκειμένου αυτός να επιλέξει το φάρμακο μιας συγκεκριμένης εταιρείας. 

Να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει κρατικός οργανισμός ιατρικής ενημέρωσης. Η ιατρική ενημέρωση γίνεται μόνο από τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες που έχουν έτσι τη δυνατότητα να προβάλουν την αποτελεσματικότητα του προϊόντος τους ενώ φυσικά υποβαθμίζουν στο γιατρό τις όποιες πιθανές παρενέργειες. [2] 

Είναι τα γενόσημα επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία;

Θεωρητικά τα γενόσημα είναι από τα πλέον ασφαλή αφού μπαίνουν στην αγορά μετά από 20 και πλέον χρόνια κυκλοφορίας του πρωτοτύπου, με αποτέλεσμα τουλάχιστον οι παρενέργειές τους να έχουν προλάβει να γίνουν γνωστές.[3] Σε αντίθεση με τις καινούργιες ουσίες που εισάγουν οι πολυεθνικές προκειμένου να αντισταθμίσουν τις οικονομικές απώλειες από την κυκλοφορία των γενοσήμων. Όμως το ερώτημα της ασφάλειας στα κυκλοφορούντα φάρμακα, πρωτότυπα ή γενόσημα, είναι το ίδιο που μπορεί να απευθύνει κανείς για όλα τα βασικά καταναλωτικά προϊόντα. Από σοκολάτες και χυμούς μέχρι μακαρόνια ή όσπρια. Η λογική συμπίεσης του κόστους και αύξησης του κέρδους κάθε εταιρείας μπορεί να οδηγήσει σε παρατράγουδα. Για αυτό το λόγο φάρμακα πολύ χαμηλού κόστους μπορεί να υποκρύπτουν νοθεία στην πρώτη ύλη ή ελλιπή μέτρα  ασφαλούς συσκευασίας, χωρίς να σημαίνει αντίθετα ότι τα φάρμακα υψηλού κόστους μπορεί να είναι απολύτως ασφαλή. Σε αυτή την περίπτωση είναι αναγκαία η ύπαρξη σοβαρών ελεγκτικών μηχανισμών σε όλες τις φάσεις από την παραγωγή (που για τις μεγάλες πολυεθνικές γίνεται σε χώρες της Ασίας) μέχρι την κατανάλωση. 

Ο ρόλος του ΕΟΦ.

Ο αρμόδιος ελεγκτικός μηχανισμός για τη χώρα μας είναι ο ΕΟΦ. (Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων). Ακόμα και εάν αντιπαρέλθουμε  τα κλασσικά φαινόμενα διαφθοράς που αγγίζουν όλους τους οργανισμούς του Δημοσίου, ο ΕΟΦ σαν ελεγκτικός μηχανισμός είναι παντελώς ανεπαρκής. Τόσο γιατί είναι αποδυναμωμένος από στελεχιακό δυναμικό αλλά και για λόγους που παραπέμπουν αποκλειστικά στην πολιτική βούληση. Για παράδειγμα, η εισαγωγή πρώτων υλών, παραγωγή και διάθεση ομοιοπαθητικών φαρμάκων στη χώρα μας είναι παντελώς ανεξέλεγκτη αν και χιλιάδες ασθενείς τα χρησιμοποιούν. Το ίδιο συμβαίνει και για πολλά σκευάσματα που υποτίθεται ότι δίδονται για διάφορες ενδείξεις (φυτικά, αντιβηχικά, αδυνατίσματος  κλπ), που αν και διατίθενται από φαρμακεία ή μέσω εταιρειών τελεμάρκετινγκ δεν έχουν άδεια κυκλοφορίας από τον ΕΟΦ (μία επίσκεψη υποψιασμένου καταναλωτή στον πάγκο ενός φαρμακείου αρκεί για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές). Έτσι παραμένει ζητούμενο εάν οι υπάρχουσες υπηρεσίες επαρκούν ώστε να ελεγχθεί πλήρως η ποιότητα, πολύ δε περισσότερο, η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων. 

Ο νέος νόμος για την υγεία

Δύο είναι οι βασικές κατευθύνσεις του νέου νόμου για την υγεία, όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή. 

-Ο γιατρός δεν θα συνταγογραφεί συγκεκριμένο φάρμακο αλλά τη δραστική ουσία του φαρμάκου. 

Ο φαρμακοποιός υποχρεούται να χορηγήσει στον ασθενή το φθηνότερο που κυκλοφορεί στην αγορά και που θα είναι αυτό που θα αποζημιώνεται κατά ένα ποσοστό από τα ασφαλιστικά ταμεία. Εάν ο ασθενής επιθυμεί άλλο φάρμακο ίδιας δραστικής ουσίας, αλλά ακριβότερο, θα πληρώνει τη διαφορά από την τσέπη του.

Δημιουργούνται έτσι για πρώτη φορά –όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή- ασθενείς δύο ταχυτήτων. Αυτοί που έχοντας χρήματα μπορούν να αγοράσουν το σκεύασμα της αρεσκείας τους και αυτοί που μη δυνάμενοι θα αρκούνται σε φάρμακα χαμηλού κόστους. Κάτι δηλαδή αντίστοιχο με τα ιδιωτικά νοσοκομεία στα οποία καταφεύγουν όσοι έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Άλλωστε στα δημόσια νοσοκομεία το φάρμακο χαμηλού κόστους έχει ήδη μπει με τη διαδικασία των διαγωνισμών. Για παράδειγμα σε διαγωνισμό για 23 σκευάσματα, τα 9 κατοχυρώθηκαν στην Ισραηλινών συμφερόντων ΤEVA και 4 στην αμερικάνικων συμφερόντων GENERICS PHARMA. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΤEVA ελέγχεται από τον αμερικάνικό οργανισμό φαρμάκων για νοθεία στις δραστικές ουσίες ενώ σφραγίστηκαν τα εργοστάσιά της στις ΗΠΑ.. Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι τίποτα από αυτά δεν ακούστηκε στα ΜΜΕ που κατά τα άλλα υπερθεμάτιζαν για την αποτελεσματικότητα και την ποιότητα των φαρμάκων χαμηλού κόστους.

Όμως, εκτός από το οικονομικό μέρος, αφού ουσιαστικά η δημόσια δαπάνη μετατρέπεται σε μεγάλο της μέρος σε ιδιωτική, δεν αποκλείεται να υπάρξουν και άλλου τύπου προβλήματα. Για παράδειγμα τυχόν παρενέργειες ενός φαρμάκου –πολύ περισσότερο εάν οφείλονται στην ποιότητά του- δεν θα γίνονται γνωστές στο γιατρό, αφού αυτός δεν θα γνωρίζει ποιο συγκεκριμένο σκεύασμα κατανάλωσε ο ασθενής. Περιττό να προσθέσει κανείς ότι οι ηλικιωμένοι ασθενείς δεν γνωρίζουν ουσιαστικά τις ονομασίες, ούτε βέβαια τις ουσίες των φαρμάκων που καταναλώνουν.  Με την εφαρμογή του νέου νόμου, ανά τρεις μήνες, μπορεί ο ασθενής να χρησιμοποιεί διαφορετικό σκεύασμα που θα προκύπτει κάθε φορά ως το φθηνότερο. [4]

Το ιατρικό κύκλωμα και η «υπερσυνταγογράφηση». 

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των υπερασπιστών του νόμου είναι ότι με την εφαρμογή του θα σταματήσει η εξάρτηση γιατρών και εταιρειών ενώ θα περιοριστούν οι περιπτώσεις να συνταγογραφούνται φάρμακα σε ασθενείς που ίσως δεν τα  χρειάζονται. Πράγματι υπάρχουν κυκλώματα –κάποια κατά καιρούς ανακαλύπτονται- που εκμεταλλεύονται την αδυναμία ελέγχων των κρατικών υπηρεσιών. Όμως αντί να επιλεγούν τρόποι ελέγχου των επίορκων ιατρών επιλέγεται η οδός του φθηνού φαρμάκου. Κανείς όμως δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που υποτίθεται ότι δεν υπάρχει διαφθορά, τα φάρμακα είναι ακριβότερα. Ούτε βέβαια πως θα αντιμετωπιστεί τα πρόβλημα που ήδη υπάρχει, οι πολυεθνικές εταιρείες να αποσύρουν από την αγορά τα παλιά και φθηνά φάρμακα αντικαθιστώντας τα με ακριβότερα. Πολλές φορές αυτά τα νέα σκευάσματα δεν αποτελούν προϊόν ειδικής έρευνα, ούτε έχουν ευεργετικότερη επίδραση στον ασθενή, αλλά προέρχονται από ελαφριά μετατροπή του χημικού τύπου της παλιάς ουσίας ή και σε συνδυασμό δύο ή τριών  παλαιών ουσιών με αποκλειστικό σκοπό να εμφανιστούν ως πρωτότυπα και να αποκτήσουν μεγαλύτερη τιμή με ταυτόχρονη 20ετή προστασία. Είναι προφανές ότι σε αυτή την κατεύθυνση δεν απαντά ο νέος νόμος. Ενδεικτικό της διαπλοκής του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων και των πολυεθνικών εταιρειών είναι ότι επιτρέπεται πλέον η κυκλοφορία νέων φαρμάκων στην αγορά πριν ολοκληρωθεί η τέταρτη φάση κλινικών δοκιμών (που αφορά βέβαια την ασφάλεια του ασθενή) με πρόσχημα την πιο γρήγορη εφαρμογή των σύγχρονων επιστημονικών ανακαλύψεων. Περιττό να αναφέρουμε ότι εκ των υστέρων οι ανακλήσεις αδειών πέφτουν βροχή.[5]

Εξάρτηση παντού

Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει ουσιαστικά έρευνα. Τα φάρμακα που παρασκευάζουν οι ελληνικές βιομηχανίες εάν είναι πρωτότυπα αποτελούν προϊόν  συμφωνίας με τις πολυεθνικές, ενώ εάν είναι γενόσημα οι πρώτες ύλες τους εισάγονται από την Κίνα ή από την Ινδία, όπως και των πολυεθνικών. Στην Ελλάδα κατά κανόνα γίνεται η τελική τους μορφοποίηση

Μία όμως σημαντική συνέπεια από την εφαρμογή του νόμου θα είναι ουσιαστικά η κατάρρευση της όποιας ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και ο απόλυτος έλεγχος της αγοράς ακόμα και στα «πεπαλαιωμένα φάρμακα» από μία ή δύο πολυεθνικές, που παράγοντας σε ασιατικές χώρες εκατομμύρια κομμάτια, έχουν αντικειμενικά πιο χαμηλά κοστολόγια. Αυτός ο απόλυτος έλεγχος της αγοράς θα επιτείνει την εξάρτηση της χώρας (τροφή, φάρμακα και πετρέλαιο είναι τα τρία βασικά αγαθά που θα πρέπει να εξασφαλίσει μία κυβέρνηση που θα θελήσει να ακολουθήσει μία άλλη πολιτική στο μέλλον) αλλά και σε μικρό χρονικό διάστημα, όταν εκλείψει ο εσωτερικός ανταγωνισμός, θα εμφανιστούν προβλήματα παραπλήσια με αυτά του τομέα των τροφίμων. Εναρμονισμένες πρακτικές στη διαμόρφωση των τιμών, τεχνητές ελλείψεις φαρμάκων από την αγορά (πράγμα που γίνεται και σήμερα)  και επανεμφάνισή τους μετά την αύξηση των τιμών κλπ. Ο μόνος χαμένος όσο ακολουθείται μία πολιτική που εκχωρεί τα πάντα στα διεθνή μονοπώλια θα είναι για άλλη μία φορά ο καταναλωτής. Δηλαδή όλοι μας.

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Για το λόγο αυτό υπάρχει και το φαινόμενο των «παράλληλων εξαγωγών». Επώνυμα πολυεθνικά φάρμακα εισάγονται για την ελληνική αγορά αλλά επανεξάγονται από τις φαρμακαποθήκες αφού έχουν  πολύ πιο υψηλή τιμή στην Ευρώπη.

[2] Έτσι δικαιολογείται ότι ακόμα και μετά από δεκαετίες κυκλοφορίας, νέα δεδομένα οδηγούν στη μερική ή και ολική απόσυρσή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Μesoulide που έπρεπε να περάσουν χρόνια για να αποδειχθεί ότι μπορεί να προκαλέσει υπατικές βλάβες, καταναλώνονταν όμως αφειδώς, με ή χωρίς συνταγή,  ακόμα και για απλούς πόνους περιόδου.

[3] Σε μία προσπάθεια να αποτραπεί η κυκλοφορία τους επιβλήθηκε η ύπαρξη «βιοϊσοδυναμίας» δηλαδή η εφαρμογή τους σε ασθενείς ώστε να αποδειχθεί ότι επιδρούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που επιδρά και το πρωτότυπο. 

[4] Είναι γνωστό το πρόβλημα που εμφανίστηκε το 2001 με το σκεύασμα Τ4 που παρουσίαζε μειωμένη αποτελεσματικότητα σε χιλιάδες ασθενείς στην Ελλάδα για αδιευκρίνιστους λόγους.  Τότε ο ΕΟΦ συνιστούσε τη συνεχή παρακολούθηση από το γιατρό. Μετά την εφαρμογή του νέου νόμου ποιος θα παρακολουθεί τον ασθενή;

[5] Για παράδειγμα τα αντιδιαβητικά Αvandia, Avandamet, Avaglim με χιλιάδες πωλήσεις και στην Ελλάδα που ανακαλείται πανευρωπαϊκά η άδεια κυκλοφορίας τους, ενώ όμως τα προβλήματα που παρουσιάζονταν στους ασθενείς συζητούνταν επί μία πενταετία .

Ο «Σπόρος» για να ανθήσει το αλληλέγγυο εμπόριο

 

Από το όραμα του «εναλλακτικού και αλληλέγγυου» εμπορίου γεννήθηκε ο «Σπόρος», που πλέον ανθίζει, μετατρέποντας την ιδέα σε ένα κίνημα, σε μία πραγματικότητα. Πρόκειται για μία κοινότητα, έναν συνεταιρισμό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που χαρακτηρίζεται από τις οριζόντιες δομές του, με τις αποφάσεις να παίρνονται μέσα από γενικές συνελεύσεις και την αρχή της συνδιαμόρφωσης.

Ο «Σπόρος» προωθεί «ένα διαφορετικό μοντέλο διακίνησης προϊόντων που έχει σαν στόχο όχι το κέρδος, αλλά την ικανοποίηση των αναγκών μας με διαφορετικό τρόπο, που βασίζεται σε οριζόντιες και ανθρώπινες σχέσεις, στη συνεργασία, την εμπιστοσύνη, την ανταλλαγή και την αυτονομία»...

Πίσω από τις μεγάλες επώνυμες εταιρείες και τις εντυπωσιακές συσκευασίες, κρύβεται μία ιστορία παραγωγής και διακίνησης, με πολλά «μελανά σημεία». Μέσα από το εναλλακτικό και το αλληλέγγυο εμπόριο, οι παραγωγοί διαθέτουν απ’ ευθείας το προϊόντα τους, μία διαδικασία που έχει σαν αποτέλεσμα χαμηλότερες τιμές. Στην πραγματικότητα οι μεσάζοντες και οι μεγάλες εταιρείες καταργούνται

Στον «Σπόρο», όπως σημειώνουν οι εμπνευστές του, διακινούνται προϊόντα παραγωγών που αγωνίζονται συλλογικά μέσα σε συνεταιρισμούς ή κινήματα για να αλλάξουν τις ζωές τους στις σκληρές συνθήκες του «φτωχού Νότου» αλλά και του «πλούσιου Βορρά». «Σε συνεργασία με τον γερμανικό συνεταιρισμό Café Libertad ή την ιταλική κοινωνική οργάνωση Libero Mondo εισάγουμε και διακινούμε καφέ από τους Ζαπατίστας, ζάχαρη από το Κίνημα των Χωρίς Γη στη Βραζιλία και από το Εκουαδόρ, κακάο και σοκολάτα από τη Βολιβία, τη Βραζιλία, το Εκουαδόρ και την Παραγουάη, τσάι από την Ινδία και τη Ν. Αφρική, μάτε από τη Βραζιλία, ζυμαρικά από την Ιταλία, απορρυπαντικά με συστατικά από τη Βραζιλία. Παράλληλα από το 2007 κάναμε δύο απευθείας εισαγωγές καφέ από έναν νέο ζαπατιστικό συνεταιρισμό (ssit lequil lum) θέλοντας να ενισχύσουμε τις νέες πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης των παραγωγών. Επίσης διακινούμε ζυμαρικά, πολτό τομάτας, μέλι, κουλουράκια από συνεταιρισμούς ή βιοκαλλιεργητές στην Ελλάδα», αναφέρουν.

«Τα προϊόντα αυτά δεν βρίσκονται βέβαια στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Διακινούνται στον «Σποροχώρο» στην Αθήνα αλλά και μέσω ενός διευρυνόμενου δικτύου ανθρώπων, συλλογικοτήτων και μικρών καταστημάτων σε όλη τη χώρα. Όλοι συμμετέχουν στην προσπάθεια αφιλοκερδώς και συνδέονται με ανθρώπινες σχέσεις και όχι σχέσεις πελατείας. Το οικονομικό πλεόνασμα που προκύπτει από αυτήν τη διαδικασία δεν καταλήγει στις τσέπες κανενός ιδιοκτήτη ή μετόχου, αλλά στηρίζει τη δομή, τη βιωσιμότητα και την εξέλιξη του εγχειρήματος ενώ ένα τμήμα του επιστρέφει στο κίνημα των Ζαπατίστας», τονίζεται από τους ίδιους.

Οι δημιουργοί του «Σπόρου» σημειώνουν πως η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του συνεταιρισμού γεννήθηκε από το κίνημα των Ζαπατίστας, το φθινόπωρο του 2004. Αρχικά μέσω άρχισε η διακίνηση καφέ από συνεταιρισμούς των Ζαπατίστας, σε μία ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης, Μέσω αυτής της διαδικασίας τα μέλη του σπόρου συνειδητοποίησαν πως μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αλλάξουν τις ζωές τους.

Το όραμά τους ήταν όραμα και άλλων ανθρώπων. «Κάτω από την επιφάνεια και άλλοι άνθρωποι εφαρμόζουν τις ίδιες σκέψεις και παίρνουν κάθε μέρα την οικονομική δραστηριότητα στα χέρια τους σε αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις, δίκτυα αλληλέγγυου εμπορίου, χαριστικά και ανταλλακτικά παζάρια, δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών αγροτικών προϊόντων, σε εγχειρήματα όπως η Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων (Σ.Π.Α.Μ.Ε) στη Θεσσαλονίκη, η «Terra Verde» στα Χανιά και το «Εμείς και ο Κόσμος» στο Ηράκλειο της Κρήτης. Άνθρωποι που αναζητούν άλλους τρόπους να συσχετίζονται, να ικανοποιούν τις ανάγκες τους, να οργανώνουν τη δημιουργικότητά τους, να αποκτούν πρόσβαση στη γνώση. Εγχειρήματα που αν και δεν εξαλείφουν την φτώχεια, την εκμhttp://www.blogger.com/img/blank.gifετάλλευση, την αδικία, αποδεικνύουν ότι η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει».

«Δεν πρόκειται για μια ουτοπία, αλλά για μια πολύμορφη -και συχνά αντιφατική- κοινωνική πρακτική, που εξελίσσεται δυναμικά για το ατομικό, συλλογικό και κοινωνικό όφελος: το κίνημα της αλληλέγγυας οικονομίας, μια διαδικασία αλλαγής της οικονομικής δραστηριότητας στο σήμερα. Είναι ένας άλλος, νέος δρόμος που φτιάχνεται προχωρώντας , ρωτώντας και μετασχηματίζοντας το παρόν. Αυτόν τον δρόμο θέλουμε να περπατήσουμε και στον Σπόρο συζητώντας, ανταλλάσσοντας απόψεις και εμπειρίες, δρώντας μαζί με άλλους ανθρώπους και ομάδες που θέλουν να πειραματιστούν στη δημιουργία σχέσεων που βασίζονται στην αλληλεγγύη και το αμοιβαίο όφελος», καταλήγουν.

Ο «Σπόρος» βρίσκεται στη Σπ. Τρικούπη 21, στην Αθήνα. Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Σάββατο 11:30-15:00 και 17:30-20:30 Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκευή. 

Πηγή: http://nerokotanet.blogspot.com