Δευτέρα 29 Μαρτίου 2021

Μαθήματα ληστρικής πατριδογνωσίας

 Από τον ΚΙΜΠΙ

Και άγριοι και τρυφεροί τύποι, ε;
Leon Noel Έλληνες άτακτοι, 1826

Μικρό επετειακό. Αν το απλυταριό (έτσι ακριβώς) που συγκρότησε κυρίως τον στρατό της Επανάστασης, μαζί με τους παστρικούς και καλοταϊσμένους Φιλικούς συνωμότες, τους πλούσιους καραβοκυραίους, τους δυσφορούντες προεστούς και επισκόπους που διαγκωνίζονταν για την ηγεσία της, καταδίκαζαν πριν από 200 χρόνια τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, αυτήν την ώρα δεν θα πετάγανε F16 πάνω απ’ τα κεφάλια μας, η Γιάννα δεν θα το ’παιζε Νεομπουμπουλίνα και το συγκρότημα του στιχοπλόκου των Εξάψεων δεν θα οραματιζόταν τον Κούλη ως Μιαούλη.

Γενικώς, θα ήμασταν κάπου αλλού, κάποιοι άλλοι, κάπως αλλιώς. Υποθετική Ιστορία δεν υπάρχει, αλλά και με τη μόνη υπαρκτή και συντελεσμένη καλά δεν τα πάμε ακόμη και σήμερα, που η επιστήμη ανοίγει παράθυρα ακόμη και 10 δισεκατομμύρια χρόνια πίσω στο παρελθόν, όμως η ιδεοληψία και η ταξική μεροληψία νικητών και κυριάρχων μπορεί να εξαφανίζουν γεγονότα που έγιναν μόλις χθες.

Ως εκ τούτου, για λόγους επετειακούς και μόνο οφείλω να θυμίσω μερικές ποταπές, μιαρές και ποινικά κολάσιμες πράξεις με τις οποίες ξεκίνησε στον Μοριά αυτό που στη συνέχεια ντύθηκε με λάβαρα και φλογερές διακηρύξεις και πήρε την υπόσταση μιας οργανωμένης εξέγερσης και τελικά επανάστασης. Η οποία δεν ξέρουμε πώς θα είχε εξελιχθεί αν ο Σολιώτης κι ο Κορδής δεν την έπεφταν στις 14 Μαρτίου 1821 -με το παλιό- στο Αγρίδι της Αχαΐας σε μια ομάδα γυφτοχαρατσήδων-φοροεισπρακτόρων για να τους κλέψουν φορολογικά έσοδα και γράμματα.

Ή αν ο Πετιώτης κι ο Χονδρογιάννης, δυο μέρες μετά, δεν λήστευαν στη Λυκούρια έναν Τουρκαλβανό φοροεισπράκτορα κι έναν Ελληνα σαράφη (τραπεζίτη, ντε), αρπάζοντας χρήματα και χρεόγραφα, που είναι ασαφές αν προορίζονταν για το επαναστατικό ταμείο ή για την τσέπη τη δική τους, ή των Ελλήνων οφειλετών του τραπεζίτη που πέτυχαν έτσι μια μικρή, προεπαναστατική σεισάχθεια.

Για μέρες, βδομάδες, μήνες και χρόνια πριν από τις 25/3/1821, πολύ πριν η Επανάσταση φιλοτεχνηθεί με Αγιες Λαύρες και τα συναφή στη φαντασία των ζωγράφων στα τέλη του 19ου αιώνα -που οι άνθρωποι έκαναν φιλότιμα και κατά παραγγελία ό,τι θέλησαν να κάνουν και οι γραφίστες του Βημαγκαζίνο του 21ου αιώνα-, ο Μοριάς ταραζόταν από διάσπαρτες πράξεις βίας και τρομοκρατίας εις βάρος του οθωμανικού κράτους, πράξεις ληστείας και αρπαγής εις βάρος φοροεισπρακτόρων, τραπεζιτών, σαράφηδων και τοκογλύφων.

Το «Κλέφτες», για κάνα αιώνα πριν γίνουν πυρήνας του επαναστατικού στρατού, ήταν μια επικίνδυνη κυριολεξία για Τούρκους, Αρβανίτες, Βαλκάνιους κι Ελλαδίτες. Χωνέψτε το κι αντέξτε το, δεν είναι οι πράξεις αυτές καθεαυτές που ακροβατούν στο σκοινί της νομιμότητας, αλλά το ιστορικό πλαίσιό τους που είτε τους φορά το επαναστατικό φωτοστέφανο ή τις καταδικάζει ως αποτρόπαια εγκλήματα. Ακόμα και στις επαναστάσεις, μεγαλείο και αθλιότητα συνυπάρχουν παράδοξα.

Αλλά σ’ όλες, αν το καλοπροσέξετε, μερικές σκληρές ληστείες (τραπεζών, εφοριών, πλουσίων, αλλά και ανυποψίαστων χωρικών) του κοινού ποινικού δικαίου είναι οι πρώτες πράξεις αναδιανομής πλούτου, προοικονομούν την επανάσταση, πριν αυτή νικήσει, γίνει καθεστώς και δώσει τη θέση της στις νόμιμες ληστείες των κάτω από τους πάνω, των πολλών από τους ελάχιστους.

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ

Χάθηκε η επανάστασή μας
και δεν ήρθε η νεκρανάστασή μας
όπως γράφει η ιστορία
στα μαθητικά βιβλία.

Μπρος λοιπόν ολιγαρχία/
βάλε αγέρα στα πανιά
για μια νέα τυραννία
των αστών την κοινωνία.

Ζώσαμε οι ραγιάδες τ’ άρματά μας
θέλοντας να ζήσουν τα παιδιά μας
σε μια νέα κοινωνία
με ψωμί κι ελευθερία.

Μα την ανεξαρτησία
που κερδήθηκε σκληρά
μας την πήρε η ολιγαρχία
με απάτη και με βία.

Μήτσος Ευθυμιάδης, «Προστάτες» (1975)

Τρίτη 23 Μαρτίου 2021

Το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό δεν εξαρτάται από την ικανότητα των ανθρώπων να πληρώνουν»

 Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, σήμερα 22 Μαρτίου, 539 συλλογικότητες από όλον τον κόσμο δημοσιεύουν κοινό κείμενο - διακήρυξη, ζητώντας «από τις δημόσιες αρχές να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους, να αντιταχθούν στην εμπορευματοποίηση της ζωής και να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να καταστήσουν παράνομη την εισαγωγή νερού στο χρηματιστήριο».


Το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό δεν εξαρτάται από 
την ικανότητα των ανθρώπων να πληρώνουν»


«Ζητούμε επίσης από όλους τους ανθρώπους να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στο νερό, να αρνηθούν τον έλεγχο αυτού του ζωτικού στοιχείου από τους οικονομικούς φορείς, να διαφυλάξουν αυτό το κοινό αγαθό για τη ζωή και να συμβάλουν στην προστασία του για τις τρέχουσες και τις μελλοντικές γενιές» τονίζουν επίσης οι 539 οργανώσεις (εδώ οι υπογραφές).

Oλόκληρη η διακήρυξη:
«Στις 22 Μαρτίου 2021, τα Ηνωμένα Έθνη γιορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Νερού. Το επίσημο θέμα αυτής της ημέρας είναι το “Εκτιμώντας το νερό”, ένας τίτλος που πρέπει να χτυπάει καμπάνες: υπάρχει μόνο ένα μικρό βήμα μεταξύ της ιδέας τής αξίας και της ιδέας τής τιμής! Ωστόσο, η απόδοση της φύσης ως οικονομική αξία είναι ένα αυξανόμενο φαινόμενο, το οποίο μόλις κατέληξε στην εισαγωγή στο χρηματιστήριο του πιο ουσιαστικού στοιχείου για την ανθρωπότητα και τη ζωή: το νερό.

Εισαγωγή νερού στο χρηματιστήριο: έγκλημα κατά της ζωής!
Στις 7 Δεκεμβρίου 2020, το μεγαλύτερο χρηματιστήριο χρηματοοικονομικών παραγώγων στον κόσμο, το CME Group, ξεκίνησε την πρώτη προθεσμιακή αγορά νερού. Οι επενδυτές και οι κερδοσκόποι μπορούν τώρα να στοιχηματίσουν στην τιμή του νερού στην Καλιφόρνια. Θεωρητικά, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης θα πρέπει να επιτρέπουν την καταπολέμηση της αστάθειας των τιμών και να παρέχουν ασφάλεια στους αγρότες. Αλλά η πραγματικότητα έδειξε σαφώς το αντίθετο.

Οι επιπτώσεις των «αγορών νερού», που έχουν ήδη εφαρμοστεί σε πολλές χώρες, είναι καταστροφικές. Στη Χιλή, τα ποτάμια πωλούνται σε δημοπρασία και αποκτώνται από δισεκατομμυριούχους που χρησιμοποιούν το νερό για άρδευση για μαζική παραγωγή αβοκάντο ή προμήθεια ορυχείων, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν από την εκτεταμένη ξηρασία που προκαλείται από την αρπαγή του. Στην Αυστραλία, η αγορά νερού, η οποία υποτίθεται ότι υποστηρίζει την οικονομία, ενώ αποτρέπει στη σπατάλη του νερού, κατέληξε να παρακινήσει τους επενδυτές και τις βιομηχανίες γεωργίας να κερδοσκοπούν, με βάση τις προβλέψεις σχετικά με τις ελλείψεις και τις μελλοντικές τιμές του νερού, σε βάρος της πρόσβασης μικρών αγροτών στο νερό.

Ρύπανση, υπερεκμετάλλευση, εμπορευματοποίηση, αρπαγή, διακοπή φυσικού κύκλου… Oλες αυτές οι πιέσεις ασκούνται ήδη στα υδατικά οικοσυστήματα λόγω του παραγωγίστικού μας μοντέλου ανάπτυξης. Στο πλαίσιο αυτής της διαδεδομένης κρίσης νερού, το ποιοτικό νερό είναι όλο και πιο περιζήτητο αλλά όλο και πιο σπάνιο: είναι μια ιδανική οικονομική επένδυση για κερδοσκόπους, επειδή όλοι το χρειάζονται για να ζήσουν και τίποτα δεν μπορεί να το αντικαταστήσει.

Δισεκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να στερούνται του ανθρώπινου δικαιώματός τους στο νερό και εκατομμύρια αγρότες μικρής κλίμακας αντιμετωπίζουν ήδη σημαντική δυσκολία πρόσβασης στο νερό. Η χρηματικοποίηση του νερού ανοίγει την πόρτα σε μαζική κερδοσκοπία και υψηλές τιμές νερού που ευνοούν τους πιο ισχυρούς οικονομικούς φορείς. Η εμπορευματοποίηση του νερού κινδυνεύει επίσης να αυξήσει σημαντικά τη μονοκαλλιέργεια ή τη γη που θυσιάζεται σε περιβαλλοντικά εγκλήματα που προκαλούνται από αγρο-επιχειρηματική δραστηριότητα και εξορύξεις, κάτι που είναι οικονομικά και χρηματικά πολύ πιο ελκυστικό για τους κερδοσκόπους. Σε αυτήν την προσοδοφόρα αγορά, οι ανάγκες των ανθρώπων και των οικοσυστημάτων δεν αποτελούν προτεραιότητα.

Επειδή το νερό είναι πηγή ζωής, δεν μπορεί να θεωρηθεί εμπόρευμα, ούτε οικονομική επένδυση ή αντικείμενο κερδοσκοπίας. Δεδομένων των απειλών που δημιουργεί η πανδημία και η κλιματική κρίση, πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε επειγόντως. Το να επιτρέπουμε στις αγορές να υπαγορεύουν τον τρόπο διανομής και διαχείρισης του νερού είναι απαράδεκτο, δεδομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και είναι εξαιρετικά ανεύθυνο δεδομένης της επικίνδυνης οικολογικής και υγειονομικής κατάστασης του κόσμου.

Ας προστατεύσουμε το νερό, το κοινό μας αγαθό
Ενώ τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό πριν πάνω από δέκα χρόνια, είναι πλέον απαραίτητο ένα κάλεσμα αφύπνισης. Για να κάνουμε το δικαίωμα στο νερό πραγματικότητα για όλους, πρέπει να απορρίψουμε αυτήν την καθαρά οικονομική και ωφελιμιστική θεώρηση του νερού. Σε πολλές περιοχές, δοκιμάζονται εναλλακτικές πολιτικές για τα ύδατα με σεβασμό στα οικοσυστήματα από τα οποία εξαρτόμαστε. Σε όλο τον κόσμο, οι άνθρωποι οργανώνονται για να έχουν αναγνωρισμένο το δικαίωμά τους στο νερό και να απαιτήσουν την πλήρη συμμετοχή τους σε πολιτικές που σχετίζονται με τις λεκάνες απορροής.

Πολλές συλλογικότητες καταγγέλλουν τον έλεγχο του νερού από ιδιωτικά συμφέροντα και αντιστέκονται σε έργα που θέτουν σε κίνδυνο το νερό στην περιοχή τους. Aλλες πιέζουν τις κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν δικαιώματα σε ποτάμια, παγετώνες και λίμνες. Γι’ αυτό, αυτήν την Παγκόσμια Ημέρα Νερού, ενώσεις και συλλογικότητες από όλες τις χώρες, με όλη μας την ποικιλομορφία, ενώνονται για να υπενθυμίσουν στους ανθρώπους ότι το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα και κοινό αγαθό. Θα συνεχίσουμε να το λέμε σε κάθε γλώσσα εάν είναι απαραίτητο: το νερό είναι ζωή!

Υποστηρίζουμε ότι το ανθρώπινο δικαίωμα δεν εξαρτάται από την ικανότητα των ανθρώπων να πληρώνουν. Υποστηρίζουμε ότι ένα κοινό αγαθό δεν πρέπει να διαχειρίζεται και να ελέγχεται από τους νόμους της αγοράς.

Ζητούμε από τις δημόσιες αρχές να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους, να αντιταχθούν στην εμπορευματοποίηση της ζωής και να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για να καταστήσουν παράνομη την εισαγωγή νερού στο χρηματιστήριο.

Ζητούμε επίσης από όλους τους ανθρώπους να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους στο νερό, να αρνηθούν τον έλεγχο αυτού του ζωτικού στοιχείου από τους οικονομικούς φορείς, να διαφυλάξουν αυτό το κοινό αγαθό για τη ζωή και να συμβάλουν στην προστασία του για τις τρέχουσες και τις μελλοντικές γενιές.

Ας τολμήσουμε να ξανασκεφτούμε τη σχέση μας με το νερό, γιατί η ζωή στη Γη εξαρτάται από αυτό!»

Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021

Ημέρα Πανευρωπαϊκής Δράσης για τη Στέγη

  Ημέρα Πανευρωπαϊκής Δράσης για τη Στέγη



Στα χρόνια των μνημονίων και της ραγδαίας φτωχοποίησης το δικαίωμα στη Στέγη καθώς και η προστασία της πρώτης κατοικίας δέχτηκαν αλλεπάλληλα χτυπήματα, με τελευταίο και συντριπτικό την προ μηνών ψήφιση του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, ο οποίος προβλέπει μεταξύ άλλων ότι οι τράπεζες θα οδηγούν μονομερώς σε πτώχευση κάθε πολίτη που χρωστάει πάνω από 30.000 ευρώ και αδυνατεί να πληρώσει τη δόση που ζητούν. Χιλιάδες πολίτες κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο μετά την 1η Ιουλίου.

Σας καλούμε λοιπόν να δώσουμε όλοι μαζί έναν μαζικό αγώνα ενάντια στην αρπαγή των σπιτιών μας από τις τράπεζες και τα fund.

Όλες/οι/@ στο Σύνταγμα στις 27 Μαρτίου,
Ημέρα Πανευρωπαϊκής Δράσης για τη Στέγη, ώρα 12:00 το μεσημέρι.

Ενημερωτικό φυλλάδιο για τους πλειστηριασμούς

  Ενημερωτικό φυλλάδιο για τους πλειστηριασμούς

Κυκλοφορεί από την Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών.



Πολεοδομικό ρουσφέτι στις τράπεζες μέχρι το 2025

  Πολεοδομικό ρουσφέτι στις τράπεζες μέχρι το 2025




"Ανοιχτή προθεσμία να τακτοποιήσουν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα με σοβαρές πολεοδομικές παραβάσεις που έχουν ή θα περιέλθουν στην κατοχή τους, στον νόμο για τις δημόσιες συμβάσεις."

Ενα ακόμη δωράκι για τις τράπεζες και τα αυθαίρετα κτίσματα που έχουν αποκτήσει μέσω κατασχέσεων έκρυβαν οι τροπολογίες στο ψηφισμένο, πλέον, νομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις, το οποίο έφερε και πέρασε από τη Βουλή την περασμένη εβδομάδα ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης.

Στο τελικό κείμενο που πάει προς εκτύπωση στο Εθνικό Τυπογραφείο, φανερώνεται επίσης πλήθος διορθώσεων της τελευταίας στιγμής. Κάθε διόρθωση, συχνά με μουντζούρες πάνω στο χαρτί, παραπέμπει σε μια φωτογραφική διάταξη εξυπηρέτησης συμφερόντων ή ακόμη και διατυπώσεις που προσπαθούν να εξαλείψουν... αμετροέπειες, όπως εκείνη του άρθρου 218, βάσει του οποίου την οικοδομική άδεια για το αυθαίρετο Mall στο Μαρούσι την εκδίδει αυτοπροσώπως ο υπουργός Ανάπτυξης.

Για το ρουσφέτι που ζητούσαν οι τράπεζες, η «Εφ.Συν.» έγραφε από το περασμένο φθινόπωρο, στις 29/9/2020, όταν επρόκειτο να λήξει η προθεσμία για την τακτοποίηση των αυθαιρέτων στην κατηγορία Ε με τις πιο βαριές παραβάσεις. Τελικά και με τον χωροταξικό νόμο 4759 τον Δεκέμβριο, τα αυθαίρετα ακίνητα που είχαν περιέλθει στην κατοχή των τραπεζών πέτυχαν να εξαιρεθούν από τις προθεσμίες και να γλιτώσουν δεσμεύσεις και πρόστιμα, σε αντίθεση με τα αυθαίρετα των απλών πολιτών.

Με την τροπολογία στον νόμο για τις δημόσιες συμβάσεις, οι τράπεζες κερδίζουν πρόσθετο «μπόνους» καθώς τους χορηγείται ανοιχτή παράταση έως το τέλος του 2025. Μάλιστα, θα μπορούν να τακτοποιήσουν όχι μόνο τα ακίνητα που έχουν ήδη κατασχέσει αλλά και εκείνα που πρόκειται να αποκτήσουν στο διάστημα αυτό, εφόσον αποδειχτεί ότι έχουν σοβαρές πολεοδομικές παραβάσεις.

Μια άκομψη προσπάθεια διόρθωσης έγινε για το θέμα των ιδιωτών (ΙΦΕ) που θα επιβλέπουν (αντί του Δημοσίου) τα δημόσια έργα. Οπως έγραψε η «Εφ.Συν.» στις 25/2/21 («Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει οι εργολάβοι»), οι επιβλέποντες θα επιλέγονται από τον εργολάβο κάθε έργου και θα αμείβονται από εκείνον, υποτίθεται για να τον ελέγχουν. Θέλοντας να απαντήσει στη Βουλή την επόμενη μέρα, ο υπουργός Υποδομών Κ. Καραμανλής είπε πως θα πληρώνονται όχι από τον εργολάβο αλλά από τις πιστώσεις του έργου. Ετσι, στο άρθρο 57 άλλαξε η διατύπωση αλλά παρακάτω, στο άρθρο 89, έμεινε ως είχε: «Η αμοιβή του ΙΦΕ βαρύνει αποκλειστικώς τον ανάδοχο...».

Για το Mall και τη νομιμοποίησή του, η αρχική διατύπωση στο άρθρο 218 (τελικά 217) ανέφερε σε ένα σημείο ότι την άδεια οικοδομής για το αυθαίρετο την εκδίδει ο υπουργός Ανάπτυξης αυτοπροσώπως και σε άλλο το Τμήμα Πολεοδομίας της Γενικής Διεύθυνσης Στρατηγικών Επενδύσεων του υπουργείου. Στο τελικό κείμενο, το Τμήμα Πολεοδομίας ορίζεται αρμόδιο μόνο να παραλάβει τα δικαιολογητικά για τη νομιμοποίηση, ο υπουργός Ανάπτυξης διαγράφεται ως πολεοδόμος και η άδεια εκδίδεται από «το αρμόδιο όργανο του υπουργείου Ανάπτυξης» που δεν κατονομάζεται! Πιθανόν για λόγους προστασίας από τις αναμενόμενες δικαστικές προσφυγές...

Για γέλια και για κλάματα η διόρθωση στον τίτλο του άρθρου που ανοίγει τις περιοχές Natura 2000 σε επενδύσεις. Ο αρχικός τίτλος του ήταν: «Καθορισμός υπο-περιοχής προστασίας στις περιπτώσεις ήπιων αναπτυξιακών έργων δημοσίου συμφέροντος». Στο τελικό, διαγράφηκαν οι λέξεις «δημοσίου συμφέροντος»!!!...

Γεμάτο μουντζούρες είναι το άρθρο 238 για τους εξωτερικούς συνεργάτες που θα έλθουν να συνδράμουν στο έργο της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Διαγραφές, παραπομπές και προσθήκες μαρτυρούν, αν μη τι άλλο, ότι η αρχική διατύπωση ήταν εμφανώς πρόχειρη. Αντίστοιχη η εικόνα και στο άρθρο 142 καθώς άλλαξαν και ξανάλλαξαν οι ημερομηνίες έναρξης ισχύος του νόμου για διάφορες κατηγορίες έργων και προμηθειών.

Η κυβέρνηση δέχθηκε σκληρή κριτική στη Βουλή για τον όγκο των 80 υπουργικών αποφάσεων που πρέπει να εκδοθούν για να επιταχυνθούν, υποτίθεται, οι επενδύσεις. Τελικά, από το άρθρο 139 που προβλέπει αυτές τις αποφάσεις, διεγράφη μία, βάσει της οποίας ο υπουργός Υποδομών θα έδινε κατευθύνσεις στις αρχές που αναθέτουν έργα ώστε «να τηρούνται οι αρχές της αναλογικότητας, της διαφάνειας, της ίσης μεταχείρισης και της αποφυγής των διακρίσεων»...

Κυριακή 7 Μαρτίου 2021

Εταιρείες Διαχείρισης Δανείων: Τι προτείνουν στους "κόκκινους" δανειολήπτες για τα στεγαστικά.

  Πηγή: Capital.gr


Εταιρείες Διαχείρισης Δανείων: Τι προτείνουν στους "κόκκινους" δανειολήπτες για τα στεγαστικά.



Σε περισσότερες από 75.000 ρυθμίσεις δανείων, ύψους πάνω από 2 δισ. ευρώ σε χαρτοφυλάκια που έχουν μεταβιβαστεί και βρίσκονται εκτός τραπεζικών ισολογισμών προχώρησαν το 2020 οι Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων Δανείων και Πιστώσεων που δραστηριοποιούνται στην χώρα, σύμφωνα με απολογιστικά στοιχεία που έδωσαν πρόσφατα στη δημοσιότητα, δίνοντας λύσεις, όπως αναφέρουν, σε χιλιάδες δανειολήπτες, που περιλαμβάνουν και άφεση χρέους. Ταυτόχρονα, επεξεργάστηκαν και ολοκλήρωσαν για λογαριασμό τραπεζικών ιδρυμάτων ένα μεγάλο πλήθος ρυθμίσεων για δάνεια που παραμένουν εντός τραπεζικών ισολογισμών, εξασφαλίζοντας τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά τους.

Ειδικότερα σύμφωνα με στοιχεία της Ένωσης Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων Δανείων και Πιστώσεων (ΕΕΔΑΔΠ) που έχει στη διάθεση του το ΑΠΕ/ΜΠΕ στον τομέα των στεγαστικών δανείων "κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι εταιρείες διαχείρισης προσέφεραν στους δανειολήπτες τις παρακάτω λύσεις:

- Αναστολή δόσης για ιδιώτες / αναστολή πληρωμής κεφαλαίου για επιχειρήσεις

- Σταδιακά αυξανόμενη δόση για ομαλή προσαρμογή μετά τις αναστολές - Μείωση επιτοκίων και αυξήσεις διάρκειας

- Ρυθμίσεις χαμηλής εκκίνησης δόσης

- Ρυθμίσεις με άφεση χρέους - Οικειοθελής πώληση ακινήτου - Short Sale

- Οικειοθελής παράδοση ακινήτου".

Σύμφωνα με την ΕΕΔΑΔΠ "υπό το καθεστώς ιδιαίτερα δύσκολων οικονομικών συνθηκών, όπως αυτές που έχουν δημιουργηθεί λόγω της πανδημίας του COVID19, οι εταιρείες διαχείρισης προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν μια σειρά από λύσεις στους δανειολήπτες με δυσχέρεια αποπληρωμής, λαμβάνοντας υπόψη τόσο το σύνθετο οικονομικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί, όσο και τις δυνατότητες των δανειοληπτών για την αποπληρωμή των δανείων τους".

"Oι εταιρείες διαχείρισης, από τον Μάρτιο του 2020, προχώρησαν στην αναστολή των δόσεων στα δάνεια ιδιωτών και σε αναστολή πληρωμής κεφαλαίου στα δάνεια επιχειρήσεων σε όσους δανειολήπτες κατάφερναν να είναι συνεπείς στις πληρωμές τους πριν υποστούν τις όποιες επιπτώσεις της πανδημικής κρίσης του COVID 19. Οι οφειλέτες που εντάχθηκαν στο ειδικό καθεστώς της αναστολής των δόσεων στεγαστικών δανείων δεν ήταν μόνο αυτοί που έλαβαν το επίδομα των 800 ευρώ ή δραστηριοποιούνταν ή εργάζονταν σε πληττόμενο κλάδο αλλά και οι λοιποί ευάλωτοι δανειολήπτες/ νοικοκυριά (πχ συνταξιούχοι). Ακόμη όμως και για δανειολήπτες που αντιμετώπιζαν δυσκολίες στην αποπληρωμή των δανείων τους και πριν την πανδημία, αξιολογήθηκε η νέα οικονομική τους κατάσταση και προσφέρθηκαν μακροχρόνιες ρυθμίσεις, με χαμηλότερες δόσεις, με ή χωρίς άφεση χρέους", υποστηρίζει η ΕΕΔΑΔΠ.

Επισημαίνεται επίσης ότι για τους πληττόμενους από τον COVID-19 δανειολήπτες, οι οποίοι δεν εντάχθηκαν στο πρόγραμμα κρατικής επιδότησης "Γέφυρα", κατά τη λήξη της αναστολής της πληρωμής της δόσης του δανείου τους, οι Εταιρίες Διαχείρισης (σε συνεργασία και με τα τραπεζικά ιδρύματα) παρέχουν λύσεις που επιτρέπουν τη σταδιακή επιστροφή στην αποπληρωμή του δανείου. Έτσι, δίνεται τώρα η δυνατότητα στους δανειολήπτες τα δάνεια των οποίων ήταν σε αναστολή το 2020, να ξαναρχίσουν την αποπληρωμή της οφειλής τους αρχικά με μια χαμηλή δόση, σύμφωνα με την ΕΕΔΑΔΠ. Τέλος, στο πλαίσιο των ενεργειών που υιοθετήθηκαν από τις Εταιρείες Διαχείρισης προκειμένου να περιοριστούν οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας του COVID-19 στους δανειολήπτες των στεγαστικών δανείων, τέθηκαν πιο εντατικά σε εφαρμογή και τα προγράμματα οριστικής διευθέτησης όπως αυτό της οικειοθελούς παράδοσης ακινήτου, ή της οικειοθελούς πώλησης του ακινήτου με την υποστήριξη και της Τράπεζας ή της ίδιας της εταιρίας διαχείρισης.

Σήμερα στην χώρα μας οι εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων δανείων και πιστώσεων διαχειρίζονται για λογαριασμό τραπεζικών ιδρυμάτων και επενδυτών δάνεια αξίας περίπου 100 δισ. ευρώ, τα οποία προέρχονται από διαφορετικά δανειακά χαρτοφυλάκια όλων των κατηγοριών. Οι εταιρίες - μέλη της Ένωσης απασχολούν σήμερα πάνω από 4.000 εξειδικευμένα στελέχη, τα οποία σε μεγάλο βαθμό προέρχονται από τον τραπεζικό κλάδο.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2021

Τι αγαπώ στον λόφο αυτόν;



Του Νίκου Ιωάννου

"Τι αγαπώ στον λόφο αυτόν;» Η φράση που είδα γραμμένη σε ένα πλακάτ και με έκανε να σκεφτώ γιατί πραγματικά βρεθήκαμε στου Στρέφη ένα μεσημέρι περικυκλώνοντάς τον συμβολικά"

Τι αγαπάμε σε αυτόν τον λόφο;

Αγαπάμε πράγματα που άλλα είναι κοινά άλλα όχι, δεν έχει σημασία. Είναι τα κοτσύφια κι οι καλογιάννοι που κελαηδάνε, είναι ο γκιώνης, είναι το μπάσκετ, τα δέντρα, το θεατράκι, η κορυφή, τα φιλιά, τα τραγούδια, το παιχνίδι, οι συζητήσεις, οι βόλτες, είναι η ζωή μας. Είναι όλα αυτά που αγαπάμε στον λόφο του Στρέφη. Είναι που ανταμώσαμε όλη η γειτονιά σε μια σπουδαία πολιτική πράξη, για να σώσουμε τον λόφο από τα νύχια της κ-ε-νοτομίας. Ανταμώσαμε σε μιαν ανθρώπινη δημιουργία.

Είναι αυτά που, εσύ Κώστα Μπακογιάννη, δεν ξέρεις και δεν αγαπάς. Γιατί δεν αγαπάς αυτή την πόλη. Αγαπάς τα «έργα» για την πόλη. Αγαπάς τα έργα που θα δημιουργήσουν κάποιο οικονομικό κύκλο, με κάποιο πιθανό κέρδος, ωσάν να είναι αυτό το πρωταρχικό νόημα της ανθρώπινης δραστηριότητας. Παίρνεις την ευθύνη του έργου αλλά δεν δίνεις λόγο γι΄ αυτό παρά μόνο στις εκλογές –εκεί δηλαδή όπου η γενίκευση εξαφανίζει το συγκεκριμένο. Αγαπάς την πολιτική σαν επάγγελμα, το οικογενειακό σου επάγγελμα. Ο επαγγελματισμός σου, λοιπόν, ως προς αυτό είναι αδιαμφισβήτητος.

Η αγάπη για την πόλη όμως είναι κάτι άλλο. Είναι να έχω δρόμο να διαβώ, για να δημιουργήσω, να έχω ποδηλατόδρομο να ποδηλατώ, για να δημιουργήσω, να έχω δρόμο να περπατώ ασκόπως και να περιπλανιέμαι δημιουργικά, μα όχι να περπατώ χωρίς αυτή την προοπτική και να αφήνω τον οβολό μου στις οικονομικές ανάγκες μόνο. Αγάπη για την πόλη είναι να αγαπάς τους ανθρώπους της, να αγαπάς αυτό που κάνουν οι άνθρωποι και όχι να τους βλέπεις σαν εμπόρευμα που θα τροφοδοτήσει την ανάπτυξη.

Όπως έδειξε ο αποτυχημένος «περίπατος», και όπως φαίνεται στην περίπτωση του Στρέφη, το σκεπτικό της ανάπλασης έχει να κάνει με την κατασκευή υποδομής «στέρεης» και «οριοθετημένης» όπου ο επισκέπτης θα νιώθει άνετα όταν περπατάει.

Αναμφισβήτητα χρειάζεται ο χώρος που κινούμαστε να είναι περπατήσιμος. Όμως όταν μετατρέπουμε αυτή τη στοιχειώδη ανάγκη σε γνώμονα σχεδιασμού μιας μητρόπολης όπως η Αθήνα, τοποθετούμε αυτομάτως τον εαυτό μας εκτός θέματος. Ο σχεδιασμός αυτός χρειάζεται για να εξυπηρετεί καλύτερα την ανθρώπινη κίνηση. Η ανθρώπινη κίνηση στην πόλη μας αποτελείται από τους διαφορετικούς προορισμούς εκατομμυρίων ανθρώπων. Προορισμοί οι οποίοι διέρχονται από ελεύθερα περάσματα όπως τα πάρκα, η αγορά, οι πλατείες, ο ιδιωτικός δημόσιος χώρος, περάσματα που γίνονται κόμβοι επικοινωνίας. Γίνονται τόποι δημιουργίας όπου ο σύγχρονος Αθηναίος μαζί με τους επισκέπτες δημιουργεί τον τρόπο, τη συμπεριφορά, τον πολιτισμό του.

Έτσι υπάρχει η πόλη μας, αυτή η χαοτική πόλη. Με σχεδιασμούς που επιχειρούν μια εύτακτη τοποθέτηση των κατασκευών δεν είναι δυνατόν να ξεφύγει κανείς από το χάος της Αθήνας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι απλές παρεμβάσεις που θα δώσουν χώρο στις ανθρώπινες δημιουργίες. Μια «ανάπλαση», μια παρέμβαση στο αστικό τοπίο πρέπει να έχει αντικείμενο αυτές τις δημιουργίες αλλιώς ποιο το νόημα; Ακόμη και η οικονομία, στο ανορθολογικό περιβάλλον που δρομολογείται, μοιραία βρίσκεται συνεχώς σε κρίση. Οι αρχιτεκτονικές-πολεοδομικές προτάσεις που αγνοούν την ψυχή της πόλης γίνονται μόνο για να παράξουν εργολαβικό κέρδος και να χειραγωγήσουν και εμπορευματοποιήσουν τον δημόσιο χώρο.

Δεν αγαπάς την Αθήνα, Κώστα Μπακογιάννη.

Σκοπός σου είναι να «καλλωπίσεις» τους χώρους, να τους συμμορφώσεις με βάση την αισθητική που ομογενοποιεί τα πάντα. Την αισθητική που επιβάλει το παγκόσμιο super market της κατασκευής και μετατρέπει την αστική ποικιλία σε αστικό-νεοκαπιταλιστικό ρεαλισμό, όμοιον σε πολλά με τον αστικό-σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Σκοπός σου είναι να «αποστειρώσεις» την πόλη από εκείνες τις ανθρώπινες δραστηριότητες που κατά τη γνώμη σου δεν αποδίδουν αρκετά κέρδη. Αυτό εννοείς με την ανάπλαση: να αποστειρώσεις την πόλη για να μπορεί να την επισκέπτεται ο τουρίστας ωσάν να επισκέπτεται ένα γιγάντιο Mall.

Όμως ο αέρας αυτής της ανάπλασης μεταφέρει σκόνη από την αστική έρημο του Dubai με κίνδυνο να σκεπάσει κάθε ζωντανή πλευρά της πόλης. Σχεδιασμοί και παρεμβάσεις όπως στο Ελληνικό, στον Ελαιώνα, στη Φιλαδέλφεια, στην Ακαδημία Πλάτωνος, στο κέντρο της Αθήνας, στου Στρέφη και μια σειρά άλλες προσομοιάζουν με τέτοιου είδους αστικό περιβάλλον. Αστικά μπαλκόνια, στεγνοί από επικοινωνία τόποι, αστική έρημος.

Εμείς οι πολίτες οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή την πόλη μας για εμάς τους ίδιους και για τους επόμενους. Η πόλη είναι οι ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ και κάθε σχεδιασμός οφείλει να τις παίρνει υπόψη του.

Οι Εξαρχιώτες γνωρίζουμε καλά την κατάντια του Στρέφη. Η υποβάθμιση και η εγκατάλειψη βρίσκεται για πολλά χρόνια μπροστά στα μάτια μας. Αν υπάρχουν ευθύνες για αυτή την κατάσταση, σίγουρα βαραίνουν λιγότερο τους κατοίκους της γειτονιάς μας αφού δεν έχουν καμιά εξουσία –τουτέστιν κανέναν πόρο για να συμμορφώσουν το λόφο. Καμιά όμως εταιρία και κανένα αρχιτεκτονικό γραφείο και καμιά δημοτική αρχή δεν μπορεί να σχεδιάζει αγνοώντας την ψυχή της πόλης.

Εσύ, Κώστα Μπακογιάννη, επειδή έχεις την εξουσία και τους πόρους, οφείλεις να μας παραδώσεις τον λόφο του Στρέφη όπως τον θέλουμε εμείς, οι ίδιοι οι πολίτες, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να ακούσεις ΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΦΟ.

Εμείς οι πολίτες οφείλουμε να σκεφτούμε ότι, για να είμαστε πολίτες, η πόλη πρέπει να ανήκει σε εμάς. Πρέπει εμείς να έχουμε την εξουσία. Εμείς να αποφασίζουμε, όχι μόνο για το πώς θα φτιάξουμε τον λόφο του Στρέφη ή το Ελληνικό ή την Ακαδημία Πλάτωνος, αλλά να δίνουμε σε εμάς τους νόμους μας και τους θεσμούς μας, ξέροντας ότι εμείς τους δημιουργούμε και τότε θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι για τη στήριξή τους από εμάς τους ίδιους.

Τότε θα είμαστε πραγματικά ΠΟΛΙΤΕΣ.

Στον δρόμο προς αυτή την εποχή θα παλεύουμε για το καλύτερο, για μια πόλη όσο το δυνατόν δική μας. Την περασμένη Κυριακή στου Στρέφη δείξαμε ότι μπορούμε να το κάνουμε.