Σάββατο 23 Απριλίου 2022

Νεκρές αναστάσεις




Τα σχεδόν δυόμισι χρόνια της πανδημίας ήταν ένας μικρός θάνατος. Οχι ο «μικρός θάνατος» των Γάλλων, που παραπέμπει στον οργασμό, δημιουργώντας ένα συγκλονιστικό οξύμωρο για την αδιαχώριστη συνάφεια ζωής και θανάτου. Αλλά ένας συλλογικός θάνατος, που εκτός από τα 6,2 εκατ. κυριολεκτικούς θανάτους ανθρώπων που δεν κατάφεραν να παλέψουν τον κορονοϊό ή την αποσάθρωση των εθνικών συστημάτων υγείας, επέφερε εκτεταμένες νεκρώσεις. Νεκρώσεις στην οικονομία, στην παραγωγική δραστηριότητα, στα παγκόσμια συστήματα διανομής αγαθών και υπηρεσιών, στις διεθνείς συναλλαγές, στις διεθνείς σχέσεις, στα δίκτυα τροφοδοσίας με πρώτες ύλες.

Η πανδημία έφερε επίσης μικρούς, μεσαίους και μεγάλους θανάτους στις ανθρώπινες και στις κοινωνικές σχέσεις. Τα παρατεταμένα και διακεκομμένα διαστήματα συλλογικής ή ατομικής απομόνωσης -από τα πρώτα συναινετικά και σχεδόν τρυφερά λοκντάουν της Ευρώπης του 2020 μέχρι τα άγρια, βίαια λοκντάουν της Σανγκάης του 2022- έχουν προκαλέσει μια αισθητή αν και απροσδιόριστου μεγέθους καταστροφή στις διασυνδέσεις των ανθρώπων. 

Οι επανασυνδέσεις και οι επανασυγκολλήσεις δεν είναι τόσο ενθουσιώδεις ούτε τόσο πρόθυμες όσο φανταζόμασταν στη διάρκεια της αναγκαστικής αποστασιοποίησης. Λες και στον καθένα μας έχει συντελεστεί ήδη ένας βαθμός θανάτου, ένα ποσοστό νέκρωσης στοιχείων που μας επέτρεπαν να «κουμπώνουμε» με τους άλλους, σαν ακρωτηριασμένα κομμάτια παζλ. Παρέες, φιλίες, συγγένειες, γνωριμίες, δεσμοί έχουν επικίνδυνα χαλαρώσει, τουλάχιστον στη φυσική, σωματική τους εκδοχή. Αμφιβάλλω αν αυτό αναπληρώνεται από την τρομακτική πύκνωση και εντατικοποίηση των εικονικών, διαδικτυακών ή τηλεπικοινωνιακών σχέσεων και συναναστροφών.

Αυτός ο εκτεταμένος μικρός θάνατος των ανθρώπινων σχέσεων στη διάρκεια της πανδημίας ίσως άφησε το ισχυρότερο αποτύπωμα στις εργασιακές σχέσεις. Πέρα από το μεγάλο πείραμα της τηλεργασίας, που σε ορισμένους κλάδους και υπηρεσίες έχει πάρει πια μόνιμα χαρακτηριστικά, τα λοκντάουν αλλά και τα προγράμματα στήριξης των θέσεων εργασίας περισσότερο το 2020 και λιγότερο το 2021, τα μικρά και μεγάλα σοκ που προκλήθηκαν από τις απότομες διακοπές και τις υπεραισιόδοξες επανεκκινήσεις έχουν προκαλέσει τεράστια κινητικότητα στο ανθρώπινο δυναμικό. Ανθρωποι που έμειναν για πολλούς μήνες σε επιδοτούμενη αδράνεια ή που κουράστηκαν από το «σταμάτα-ξεκίνα» και το «άνοιξε-κλείσε», άλλαξαν πεδία, δραστηριότητα, επάγγελμα, περιοχή, ακόμη και χώρα. 

Αυτό που σχηματικά αποκαλείται «μεγάλη παραίτηση», και που στις ΗΠΑ έγινε σε κλίμακα δεκάδων εκατομμυρίων, δεν είναι απλώς ένα τυχοδιωκτικό κυνήγι καλύτερης δουλειάς και καλύτερης αμοιβής από τους νεότερους εργαζόμενους με τις πολλές δεξιότητες. Περισσότερο είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής μηχανικής που εφάρμοσαν στη διάρκεια της πανδημίας κράτη και επιχειρήσεις, κλονίζοντας τις εργασιακές σχέσεις και τους συνεκτικούς ιστούς σε κάθε μικρή ή μεγάλη παραγωγική δομή. Η «μεγάλη παραίτηση» είναι πιθανότατα ένας κοινωνικός εξαναγκασμός σε φυγή και σε αναζήτηση ενός ελάχιστου βαθμού ασφάλειας, σταθερότητας και συνοχής. Ισως γι’ αυτό, παρά τα δισεκατομμύρια χαμένες ώρες εργασίας -αυτού του διάχυτου εργασιακού μικρού θανάτου- η ανεργία δεν αυξήθηκε, αντίθετα μειώθηκε παρά την τεράστια ύφεση του 2020. Ωστόσο, η επίπτωση αυτής της μεγάλης αναταραχής στην παραγωγικότητα της εργασίας δεν έχει ακόμη μετρηθεί. Και η αίσθησή μου είναι πως θα αποδειχθεί θανατηφόρα.

Η παγκόσμια πολιτική, οικονομική και επιχειρηματική ελίτ ήταν σχεδόν ηδονικά εξοικειωμένη με τον μικρό θάνατο που προκάλεσε η πανδημία στα δυόμισι χρόνια επέλασής της στον κόσμο. Οπως περίπου είχε συμβεί τη δεκαετία του ’90, μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού-ανύπαρκτου σοσιαλισμού», με τις παραμυθίες Φουκουγιάμα για το «τέλος της Ιστορίας», έτσι και τώρα η πανδημία σχεδόν αποθεώθηκε ως η τέλεια «δημιουργική καταστροφή», η μεγάλη ευκαιρία ανασύνθεσης του κόσμου πάνω στα λείψανα των νεκρωμένων μελών και ιστών του. Ο μεγάλος θάνατος του 2020, με την παγκόσμια ύφεση και τις θηριώδεις μειώσεις του ΑΕΠ στις αναπτυγμένες οικονομίες, προβλήθηκε με τον ζήλο νεοφώτιστου χριστιανού πιστού ως η προϋπόθεση της ανάστασης. 

Η θεωρία του ελατηρίου είναι η κλασική μεταγραφή του θεμελιώδους χριστιανικού μύθου στο πεδίο της οικονομίας, κι ας μην το παραδέχονται οι δήθεν ορθολογιστές της οικονομικής μελλοντολογίας. Οπως χωρίς σταύρωση δεν υπάρχει ανάσταση, έτσι και την ύφεση οφείλαμε σχεδόν να τη γλεντήσουμε, γιατί ήταν η προαναγγελία μιας θεαματικής ανάκαμψης, μας έλεγαν σε αδρές γραμμές. Κι αν το 2021 με κάποιο τρόπο οι αριθμοί και μόνο αυτοί τους επιβεβαίωσαν, τι θα μας πουν γι’ αυτή τη ζοφερή χρονιά, που ο θάνατος διαχέεται στην πιο σκληρή και αιματηρή εκδοχή του, στον πόλεμο, κατακερματίζοντας τον κόσμο, τα παγκόσμια δίκτυα ενέργειας και συναλλαγών, τις ενοποιημένες αγορές, τις αλυσίδες παραγωγής και διανομής; 

Δεν θα μας πουν τίποτα. Θα καταπιούν τη γλώσσα τους και θα περιμένουν τις εκτιμήσεις για τη μεγάλη ανάσταση και ανάκαμψη να καταρρίπτονται μήνα με τον μήνα, να αναθεωρούνται προς τα κάτω, μέχρι να συρρικνωθούν στο μηδέν και τελικά κάτω απ' αυτό, σε μια καθαρή ύφεση. Τι έγινε; Πώς στράβωσε η δουλειά; Πώς εξαερώθηκε η επηρμένη αισιοδοξία, η βεβαιότητα πως όλα θα πάνε κατ’ ευχήν, κι ας ανεβαίνουν οι τιμές, ας σφάζεται κόσμος στην Ουκρανία, ας μαίνεται παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος; Η ανάσταση αναβάλλεται (αν δεν είναι ήδη νεκρή), εξοικειωθείτε με τους μικρούς, διακεκομμένους θανάτους.

ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΞΙΑ

Τα τείχη και η παγκοσμιοποίηση κατέστησαν απαρχαιωμένο έναν δεσμό στον οποίο μας είχαν συνηθίσει οι αναφορές στην οικονομία: μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Η μετακίνηση του χρήματος είναι εικονική. Σε μια στιγμή, μέσω διαδικτύου, τα κεφάλαια φτάνουν στην άλλη άκρη της Γης. Όμως το εργατικό δυναμικό, τα «εργατικά χέρια» είναι πραγματικά χέρια που δεν μπορούν να κοπούν από τους βραχίονες και από το σώμα στο οποίο ανήκουν. Και εκείνο το σώμα, ακολουθώντας με απελπισία τις μετακινήσεις των οικονομικών δραστηριοτήτων, συχνά σταματά να ζει.

Luigi Zoja, «Ο θάνατος του πλησίον»

Κυριακή 17 Απριλίου 2022

Πλειστηριασμοί: Συνοπτικός και αναλυτικός πίνακας εκπλειστηριαζομένων ακινήτων Α! τριμήνου 2022

  ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

Στην αριστερή πλευρά (γαλάζιο φόντο) του πίνακα περιλαμβάνονται όλα τα ακίνητα (και οι κατοικίες)


Διαπιστώνουμε ότι το ποσοστό γονιμότητας (που αποτυπώνει το μέγεθος του ενδιαφέροντος των "επενδυτών") είναι αρκετά πιο μεγάλο για την Αττική από αυτό για την υπόλοιπη χώρα. Π.χ. για κατοικίες η διαφορά των δύο ποσοστών είναι της τάξης του 10%. Το ίδιο συμβαίνει για όλες σχεδόν τις κατηγορίες ακινήτων. Στον επόμενο αναλυτικό πίνακα αυτή η διαπίστωση καθίσταται πιο ισχυρή.


Πρόσθετες διαπιστώσεις:

1. Μήνα με το μήνα βλέπουμε να εδραιώνεται μια δυστοπική "κανονικότητα" πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών. Ολοένα και περισσότεροι πλειστηριασμοί κατοικιών ανακοινώνονται, ολοένα και περισσότεροι πραγματοποιούνται, ολοένα και περισσότερα σπίτια (πρώτες κατοικίες) χάνονται. Και μάλιστα οι περισσότερες από αυτές (σχεδόν το 80%) είναι χαμηλής αξίας. Για παράδειγμα το 2022 στο διάστημα από 1/1/2022 έως και 31.3.2022 ανακοινώθηκαν 3.611 πλειστηριασμοί, ενώ το αντίστοιχο διάστημα το 2021 ήταν 2.619, ήτοι μιλάμε για αύξηση 38%. Το ίδιο συμβαίνει και με τις άλλες κατηγορίες ακινήτων.

2. Στην Αττική περισσότερο "χτυπιούνται" τα φθηνά σπίτια και ειδικά σε λαϊκές συνοικίες. Οι τράπεζες και οι κάθε λογής μεσίτες ενθαρρύνουν με κάθε τρόπο νοικοκυριά να "χτυπήσουν" αυτά τα σπίτια, είτε χορηγώντας ένα δάνειο οι μεν, είτε κερδοσκοπώντας οι δε.

3. Η ALPHA BANK πρωταγωνιστεί στους πλειστηριασμούς κατοικιών όχι μόνο στην Αττική αλλά και σε όλη τη χώρα (δείτε στον πίνακα). Στην Αττική περίπου 12 συμβολαιογραφικά γραφεία βγάζουν όλη τη βρώμικη δουλειά.

4. Οι "επενδυτές" αποφεύγουν κάποιες κατηγορίες ακινήτων (βιομηχανικοί/βιοτεχνικοί/επαγγελματικοί χώροι, αγροί, οικόπεδα αλλά και ...ξενοδοχεία). Ειδικά για τα τελευταία θα περίμενε κανείς να έδειχναν κάποιο ενδιαφέρον. Μάλλον κάτι ξέρουν...

Τετάρτη 6 Απριλίου 2022

Ενδημία και αποδημίες στην Wuhan της Ευρώπης

Σύγκριση: το εργαλείο που οδηγεί σε αλήθειες

Στον πίνακα: Αξιοσημείωτο "τοπίο" η Ελλαδίτσα μας που μαζί με κάποιες γειτονικές της χώρες 
σηκώνει ψηλά το λάβαρο της εμπορευματοποίησης της υγείας. Άραγε η μείωση του πληθυσμού (σε χώρες 
με κόκκινα στοιχεία) μήπως δεν είναι άσχετη με τις επιταγές της άκρας εμπορευματοποίησης της ζωής;

Στον παραπάνω πίνακα εικονίζεται η εξέλιξη της νόσου Covid_19 μεταξύ της περιόδου από 5.4.2021 έως τη 5.4.2022. Δύο ενδεικτικά μεγέθη: ο αριθμός κρουσμάτων και ο αριθμός θανάτων, μπορούν να περιγράψουν με ακρίβεια την εξέλιξη της νόσου σε μερικές χώρες της Ευρώπης αλλά και να μας φανερώσουν κάποιες από τις παραμέτρους-αιτίες της ενδημικότητας. Επικουρικά συνδράμει και η αυξομείωση του πληθυσμιακού μεγέθους στις ευρωπαϊκές χώρες. 

Οι αριθμοί των καθημερινών ειαγωγών/εξαγωγών από τα νοσοκομεία, των νοσηλευόμενων στις μονάδες εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) συναρτώνται από τα δύο πρώτα μεγέθη (κρούσματα και θάνατοι) και είναι οι απόλυτοι δείκτες της ανθεκτικότητας των νοσοκομειακών μονάδων αφενός αλλά και των μηχανισμών ενημέρωσης, πρόληψης και διάγνωσης της νόσου στα πρώτα της στάδια.

Παρατηρώντας ο καθένας τον πίνακα μπορεί να εξάγει τα δικά του συμπεράσματα και να "καταχυρώσει" τις αιτίες που, κατά τη γνώμη του, η ενδημικότητα ευδοκιμεί σε κάθε χώρα. Όμως το φαινόμενο Covid_GR κανείς δεν μπορεί ούτε να το παραβλέψει, ούτε, πολύ περισσότερο, να το φέρει στα μέτρα του δικού του ιδεολογικού υποστρώματος.

Κάποτε οι ιστορικοί θα μνημονεύουν ένα χωριό των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης (ΗΠΕ), αναφερόμενοι σε μια "σπάνια" νόσο που εμφανίσθηκε και πάραυτα εξαφανίσθηκε από την ήπειρο, όμως στο χωριό αυτό εξακολουθούσε να ενδημεί για χρόνια. Κάτι σαν την Υπερδνειστερία δηλαδή, όπου ενδημούν κοσμικά απολιθώματα άλλων εποχών.

Στις αναρίθμητές εξηγήσεις των μελετών για το δικό μας απολίθωμα θα μπορούσαν να περιλαμβάνονται όσα μας έχει υποσχεθεί η καλή μας κυβέρνηση αλλά διστάζει να τα υλοποιήσει για να μη θιγούν οι ιερές ύαινες του ΕΣΥ μας.

Η ελληνική εκδοχή της πανδημίας (Covid_GR) μπορεί κάλλιστα να αποκτήσει όνομα προέλευσης και να κατοχυρωθεί διεθνώς, όπως η φέτα Ανδραβίδας, η σαρδέλα της Καλλονής οι φακές της Εγκλουβής, κ.α.




  

Ενεργειακό: Στα δικαστήρια η ληστρική ρήτρα αναπροσαρμογής!

Ενεργειακό: Στα δικαστήρια η ληστρική ρήτρα αναπροσαρμογής!



Εκατοντάδες ενάγοντες, νοικοκυριά και επιχειρήσεις, αναμένεται να προσχωρήσουν στη συλλογική αγωγή κατά των παρόχων ενέργειας για την τερατώδη ρήτρα αναπροσαρμογής και τις αθέμιτες πρακτικές που ανεβάζουν τους λογαριασμούς στη στρατόσφαιρα.

Είκοσι πάροχοι ρεύματος, που εδώ και μήνες έχουν φέρει εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά σε απόγνωση με τις ιλιγγιώδεις χρεώσεις στους λογαριασμούς, σε λίγες εβδομάδες αναμένεται να βρεθούν μπροστά σε μια ογκώδη συλλογική αγωγή. Ογκώδη και ως προς το περιεχόμενό της, καθώς θα καταλογίζει πλήθος παραβιάσεων της ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας για την προστασία του καταναλωτή, και ως προς τον αριθμό των εναγόντων που αναμένεται να αποτελέσει ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα.

Πέντε δικηγόροι -Γιώργος Καλτσάς, Αλέξης Αλεξόπουλος, Μάριος Μαρινάκος, Αντώνης Πράττας και Τάσος Σανδαλάκης- έχουν αναλάβει με εντολή του ΙΝΚΑ-Γενικής Ομοσπονδίας Καταναλωτών Ελλάδας, τη σύνταξη και κατάθεση της συλλογικής αγωγής, που θα έχει επίκεντρο τη ληστρική ρήτρα αναπροσαρμογής, αλλά θα περιλαμβάνει και άλλες αθέμιτες πρακτικές των παρόχων ενέργειας, ΔΕΗ και ιδιωτών. Και η μέχρι στιγμής ανταπόκριση, τόσο πολιτών όσο και συλλογικών ενώσεων, είναι μεγάλη. Για τη σύνταξή της έχει συγκροτηθεί ειδική γραμματεία, τηλεφωνικό κέντρο και ιστοσελίδα.

Οπως επανειλημμένα έχει γράψει η «Εφ.Συν.», φέρνοντας στη δημοσιότητα καταγγελίες καταναλωτών, η περίφημη ρήτρα αναπροσαρμογής ήταν ένα… τέρας εν υπνώσει κρυμμένο στα ψιλά γράμματα των συμβολαίων, αλλά από το περασμένο φθινόπωρο άρχισε σταδιακά να δείχνει τα δόντια της στους καταναλωτές με τριπλάσιες και τετραπλάσιες χρεώσεις, που ακολουθούσαν την αλματώδη αύξηση στη χονδρική τιμή ρεύματος όπως διαμορφωνόταν στο χρηματιστήριο ενέργειας. Η ΔΕΗ προσχώρησε στο «κλαμπ» της ρήτρας από το περασμένο καλοκαίρι αιφνιδιάζοντας εκατομμύρια καταναλωτές που μόλις τώρα, στους εκκαθαριστικούς λογαριασμούς του βαρύ χειμώνα, αντιλαμβάνονται την ασύλληπτη επιβάρυνση, από την οποία η κρατική επιδότηση καλύπτει λιγότερο από το 30% και μόνο στις χαμηλές καταναλώσεις.

Οι ιδιώτες πάροχοι από την άλλη πλευρά ανέβηκαν… πίστα στις αθέμιτες πρακτικές, μετατρέποντας μονομερώς σχετικά φτηνά και διαφημισμένα προγράμματα σταθερής τιμολόγησης σε κυμαινόμενα, δηλαδή με ρήτρα αναπροσαρμογής (βλέπε «Εφ.Συν.» 12/3/2022, «Σταθερά τιμολόγια… αστάθειας»). Οι καταγγελίες που φτάνουν στην (κατά συνθήκη αρμόδια) Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας είναι χιλιάδες, αλλά η ανεξάρτητη αρχή περιορίζεται στον ρόλο του διεκπεραιωτή παραπόνων περιμένοντας «ικανό πλήθος καταγγελιών» για να παρέμβει, ενώ τα σαφέστατα πορίσματα του Συνήγορου του Καταναλωτή που δικαιώνουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις απλώς… αρχειοθετούνται. Η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο εννοείται ότι συμπεριφέρεται σαν να συμβαίνουν όλα αυτά σε άλλη χώρα.
Προσφυγές

Αυτά τα δεδομένα καθιστούν μονόδρομο τις νομικές προσφυγές νοικοκυριών και επιχειρήσεων που είναι αδύνατο να ξεπληρώσουν τις υπέρογκες και γκρίζες χρεώσεις ρεύματος. Και η συλλογική αγωγή, την οποία καταρτίζουν οι πέντε νομικοί, είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα που φιλοδοξεί να κλονίσει το ενεργειακό καζίνο και τη σαθρή νομική βάση στην οποία οικοδομήθηκε. Κεντρικό της αίτημα θα είναι προφανώς η κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής από τα συμβόλαια παροχής ρεύματος.

Ο Αλέξης Αλεξόπουλος, ένας από τους πέντε δικηγόρους που έχουν αναλάβει το εγχείρημα, λέει στην «Εφ.Συν.»: «Απέναντι στην αθέμιτη και παράνομη εμπορική πρακτική της ρήτρας αναπροσαρμογής, χάρη στην οποία οι πάροχοι ενέργειας καταγράφουν αστρονομικά υπερκέρδη, η μόνη άμυνα των καταναλωτών είναι ο δικαστικός έλεγχος που ασκείται με τη συλλογική αγωγή. Το κοινωνικό αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας δεν μπορεί να γίνεται όχημα για την αισχροκέρδεια των παρόχων που εκμεταλλεύονται τη δεσπόζουσα θέση τους στην αγορά της ενέργειας, στην οποία λειτουργεί ένα ολιγοπώλιο με παράνομες και εναρμονισμένες τακτικές και μεθοδεύσεις. Ως εδώ! Εμείς οι καταναλωτές έχουμε τώρα τον λόγο. Είναι αυτοί δυνατοί; Εμείς είμαστε πολλοί!».

Η νομική βάση αμφισβήτησης της νομιμότητας της ρήτρας και των υπέρογκων χρεώσεων, που θα τεκμηριώσουν οι πέντε νομικοί, είναι η απρόοπτη μεταβολή συνθηκών.

Χρεώσεις
Οπως εξηγεί στην «Εφ.Συν.» ο δικηγόρος Γιώργος Καλτσάς, «οι υπέρογκες χρεώσεις μέσω μιας αδιαφανούς ρήτρας, επιβληθείσης μονομερώς από την πλευρά των προμηθευτών, έχουν διαταράξει σε τέτοιο βαθμό την ισορροπία της σύμβασης αποκλειστικά εις βάρος των καταναλωτών, ώστε η επιμονή στη διατήρησή της από την πλευρά των εταιρειών να αντιτίθεται κατά τρόπο πρόδηλο στις αρχές της καλής πίστης».

Ο πληθωρισμός και ο τιμάριθμος συνιστούν γεγονότα θεμελιωτικά της σύμβασης, τα οποία σήμερα έχουν ανατραπεί βίαια σε τέτοια έκταση που τα μέρη προφανώς δεν τα είχαν λάβει υπ’ όψιν κατά την υπογραφή, μας εξηγεί ο κ Καλτσάς. «Το χειρότερο, δε, είναι ότι το ισχυρό μέρος στη σύμβαση, που κατέχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά, αντί να απορροφήσει τουλάχιστον ένα μέρος των αναταράξεων, μετακυλά ολοσχερώς το κόστος στον καταναλωτή εμμένοντας στη διατήρηση μιας σύμβασης απλώς και μόνο για λόγους κερδοσκοπικούς».

Τι θα απαντούσε η συλλογική αγωγή στο επιχείρημα των παρόχων ότι έχουν μεσολαβήσει απρόβλεπτα γεγονότα, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, η πανδημία ή ο πληθωρισμός; «Στην πραγματικότητα η επίκλησή τους αποδυναμώνει τη θέση των εταιρειών» λέει ο κ. Καλτσάς. «Διότι ακριβώς ο νόμος απαιτεί αυτή η μεταβολή των περιστατικών να οφείλεται σε λόγους έκτακτους και απρόβλεπτους, όπως π.χ. θεομηνίες, πόλεμοι, πανδημία, σεισμοί, μεγάλη υποτίμηση του νομίσματος. Χιλιάδες νοικοκυριά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, ενώ εκατοντάδες επιχειρήσεις κινδυνεύουν με λουκέτο. Ως εκ τούτου η εκτεταμένη διατάραξη της αρχικής οικονομικής ισορροπίας επιβάλλει όχι απλώς τη λύση των συμβάσεων αυτών, αλλά και να αποδώσουν στους καταναλωτές οι εταιρείες όσα απέκτησαν από αιτία ουσιαστικά μη νόμιμη».

Φιλοδοξία των πέντε νομικών που συντάσσουν την αγωγή είναι να κατατεθεί μετά το Πάσχα με στόχο να εκδικαστεί λόγω του μείζονος ενδιαφέροντός της σε 3-4 μήνες, ενώ θα συνοδεύεται και με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για το προσωρινό πάγωμα της ρήτρας. Είναι εξαιρετικά πιθανό, καθώς αφορά σχεδόν τους πάντες, η προσφυγή να προκαλέσει και πιλοτική δίκη στον Αρειο Πάγο, όπως είχε συμβεί στο παρελθόν με το λεγόμενο χαράτσι του ΕΕΤΗΔΕ.
Η ακατανόητη ρήτρα με τους δύο συντελεστές προσαύξησης


Ο Μάριος Μαρινάκος, ένας από τους πέντε νομικούς συντελεστές της αγωγής, μας εξηγεί τη νομική βάση με την οποία οι καταναλωτές δικαιούνται να αμφισβητήσουν τη μαθηματική σπαζοκεφαλιά της ακατάληπτης ρήτρας αναπροσαρμογής: «Δείτε στην εικόνα τη ρήτρα αναπροσαρμογής, όπως τη διατυπώνει η ΡΑΕ στην υπ’ αριθ. 409/2020 απόφασή της. Ο παραπάνω τύπος δημιουργεί σπουδαία προβλήματα αδιαφάνειας, όπως άλλωστε έχει επισημάνει και η ΡΑΕ.

Με τη χρησιμοποίησή της ο απρόσεκτος μεν ως προς την ενημέρωσή του, αλλά διαθέτοντας τη μέση αντίληψη κατά τον σχηματισμό της δικαιοπρακτικής του απόφασης καταναλωτής βρίσκεται ενώπιον μιας αιφνιδιαστικής ρήτρας, η οποία διαψεύδει τις δικαιολογημένες προσδοκίες που είχε όταν συνήψε τη σύμβασή του, αφού, πέραν της ασαφούς και ακατανόητης διατύπωσης, ακόμα κι αν αποκωδικοποιήσουμε την παραπάνω συνάρτηση, τότε θα διαπιστώσουμε ότι ο καταναλωτής υπόκειται, μεταξύ άλλων, και σε δύο (!) συντελεστές προσαύξησης, που καθορίζονται μονομερώς από τον προμηθευτή κατά τρόπο που καθίσταται αδύνατο να καταστεί ορισμένο, ή έστω οριστό, ακόμα και το περιεχόμενό της, πόσο μάλλον το αποτέλεσμά της από τη χρήση της».

INFO: Ειδική Γραμματεία Συλλογικής Αγωγής: Ηρώδου Αττικού 6, Χαλάνδρι Αττικής. Τηλεφωνικό κέντρο 211-0135199, Δευτέρα έως και Παρασκευή, 9 π.μ.-5 μ.μ. Ιστοσελίδα https://syllogiki-inka.gr. Ηλεκτρονική αλληλογραφία: info.inka.gr@gmail.com, eggrafi.inka.gr@gmail.com και inka@inka.gr