Η αλισίβα

Αναδημοσίευση από εφημερίδα Δράση (http://efimeridadrasi.blogspot.gr/)

Βρήκα χτες το βράδυ στην ταβέρνα την Κατερίνα (του Πιάμπα). Έπινε το ποτηράκι της με τον άντρα της.

Την ρωτάω πως φτιάχνανε παλιά την Αλισίβα.

Δεν πρόλαβε να ανοίξει το στόμα της και πετάγεται να μου δώσει την απάντηση ένας συνομήλικος της από ένα διπλανό τραπέζι.

Τα παίρνω και γίνομαι απότομος.

-«Δε ρώτησα εσένα . Εσύ δεν αξιώθηκες μια φορά στη ζωή σου να πλύνεις το σώβρακο σου.»

Το χάρηκε η Κατερίνα.

Σώπασαν και οι άλλοι και άρχισε να μου εξηγεί.

Η Αλισίβα (Lisciva) είναι ο τρόπος με τον οποίο έπλεναν τα ρούχα την μακράν και προ πλυντηρίων εποχή. Πρώτα κουβαλούσαν στην πλάτη το νερό από την άλλη άκρη του Θεού. Άναβαν φωτιά . Έβραζαν το νερό και μέσα στο καζάνι έριχναν στάχτη και φύλλα δάφνης. Έβαζαν τα ρούχα μέσα σε κάνιστρες . Τα σκέπαζαν με ένα κομμάτι κατάλληλο πανί για σούρωμα . Έριχναν το σταχτόνερο από πάνω. Στη συνέχεια έπλεναν τα ρούχα στο μαστέλο με πράσινο σαπούνι που έφτιαχναν οι ίδιες από λάδι ελιάς. Έπαιρναν τέλος τα ρούχα και τα πήγαιναν στο ποτάμι η στις βρύσες (που ήταν μακριά) και τα ξέβγαζαν.

Τα ρούχα γινόταν κατάλευκα . Καμιά σύγκριση με τα σημερινά απορρυπαντικά. Εδώ ο αναγνώστης πρέπει να λάβει υπόψη του ότι μιλάμε για τα ρούχα πολυμελών οικογενειών που ζούσαν σε περιβάλλον απόλυτης λασπουριάς. Ακόμα και το πάτωμα της κουζίνας ήταν χωμάτινο και λασπωμένο.

Αυτή ήταν η μια από τις γυναικείες δουλειές της καθημερινότητας. Πρέπει να προσθέσουμε τη δουλειά στα χωράφια , το τάισμα των παιδιών και πολλά άλλα.

Ακόμα και το βράδυ στο κρεβάτι με τον «αγαπημένο τους άντρα» έδεναν δύο σχοινιά από το ταβάνι ( τα λεγόμενα αναπαψώλια) για να κρατιούνται τα πόδια τους ψηλά . Ήταν αδύνατο να το αντέξουν και αυτό μετά την κούραση της ημέρας.

Αυτές οι γυναίκες δεν χάρηκαν ποτέ το φαΐ τον ύπνο και τον έρωτα. Αισθάνονταν ενοχές αν είχαν μια ώρα ελεύθερη.

Δεν μιλάμε για τη νεολιθική εποχή αλλά για πριν το εξήντα.

Μιλάμε για τις μανάδες μας.

Δεν μιλάμε για μεγάλες γυναίκες .

Μιλάμε για ηλικίες των είκοσι έως τριάντα.

Στην Pavia, δίπλα στο φημισμένο Ponte Coperto βρίσκεται το άγαλμα μιας άγνωστης πλύστρας .

Πλένει δίπλα στο ποτάμι όλες τις εποχές του χρόνου .

Έχω και μια φωτογραφία με χιόνια στην πλάτη της.

Φτάνει πια με τα αγάλματα των σπουδαίων δολοφόνων , των διάσημων απατεώνων και των αδίστακτων κακοποιών.

Δεν χρειάζονται ούτε καν τα αγάλματα των μεγάλων ποιητών , κάνουν κακό στα ποιήματα μας.

Ονειρεύομαι μια Πόλη που στις πλατείες και στα σταυροδρόμια θα έχουμε στήσει το άγαλμα του άγνωστου φίλου μου οδοκαθαριστή που πέθανε τις προάλλες και που μάζευε τα σκουπίδια υπό καταρρακτώδη βροχή χωρίς ούτε νιτσεράδα.

Θέλω να περνάω και να βλέπω το άγαλμα εκείνης της δασκαλίτσας που μου έλεγε ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια γιατί κουβαλάει μαζί της το οικογενειακό δράμα του μικρού της μαθητή.

Αν πέρναγε από το χέρι μου θα έστηνα το άγαλμα της πλύστρας στη πάνω πλατεία. Αυτοί δεν το χρειάζονται. Θα χρειαστούν, όμως, οι επόμενες γενεές ένα μέρος που να αξίζει τον κόπο , για την κατάθεση των στεφάνων.

Αυτό θέλω. Όλα τα άλλα τα συζητάμε.

Έρικ Χομπσμπάουμ, in Memoriam

Έρικ Χομπσμπάουμ (9 Ιουνίου 1917 – 1 Οκτωβρίου 2012)

Τι να πρωτοπεί κανείς για τη ζωή και το έργο του Χόμπσμπάουμ; Ούτε αγιογραφίες μας πρέπουν ούτε όμως και η θλιβερή υποτίμηση της μεγάλης σημασίας της ανάδειξης και κατάκτησης του μαρξικού έργου, ακόμη και μεταξύ των κύκλων που επικαλούνται το μαρξισμό ως θεωρία και πρακτική.

Κάθε φορά που χάνουμε έναν άνθρωπο σαν το Χόμπσμπάουμ καλούμαστε να συμβάλλουμε στη μνήμη του χωρίς να ξεχνάμε πως σήμερα δεν κινδυνεύουμε τόσο από τις αγιογραφίες. Περισσότερο κινδυνεύουμε από τις μετανεωτερικές σειρήνες της απώλειας κάθε ιστορικού στοχασμού και της αμφισβήτησης γενικών εννοιών κατακτημένων σε μια ολόκληρη πορεία της ανθρωπότητας. Η γραφή του Χόμπσμπάουμ αποτελεί μια ανεκτίμητη συμβολή σε μια ιστορική ματιά που δεν είναι «είναι του γούστου της εποχής μας». Όσοι/ες έχουμε διαβάσει έστω κι ένα βιβλίο του, του χρωστάμε πολλά για μια μοναδική εισαγωγή στη μαχόμενη ιστορική επιστήμη. Οι μέλλουσες γενιές μπροστά στις τεράστιες προκλήσεις που θα χουν να αντιμετωπίσουν, θα έχουν έναν πολύτιμο σύντροφο ∙ τα έργα ενός ανθρώπου που γεννήθηκε τη χρονιά της Οκτωβριανής Επανάστασης και περπάτησε στο σύντομο εικοστό αιώνα με τη ματιά στραμμένη στο παρελθόν και το μέλλον του αγώνα για την αλλαγή του κόσμου.

Γεννήθηκε στης Αλεξάνδρεια το 1917, από πατέρα βρετανό πολωνικής καταγωγής και μητέρα αυστριακή εβραϊκής καταγωγής, και σπούδασε στη Βιέννη, το Βερολίνο, το Λονδίνο και το Καίμπριτζ. Είναι μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, επίτιμο μέλος του Kings College στο Καίμπριτζ και επίτιμος διδάκτωρ πολλών πανεπιστημίων σε αρκετές χώρες. Δίδαξε ως τη συνταξιοδότησή του στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου -ένα περιβάλλον/ έμπνευση και κίνητρο για το ιστορικό του έργο, ομολογεί ο ίδιος- και κατόπιν στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης. Εκτός από τα διάσημα βιβλία του “The Age of Revolution, 1789-1848″ (“Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848″, μτφρ. Μαριέτα Οικονομοπούλου, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), “The Age of Capital, 1848-1875″ (“Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875″, μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), “The Age of Empire, 1875-1914″ (“Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914″, μτφρ. Κωστούλα Σκλαβενίτη, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.) και “Age of Extremes: The Short Twentieth Century 1914-1991″ (“Η εποχή των άκρων: ο σύντομος 20ος αιώνας 1914-1991″, μτφρ. Βασίλης Καπετανγιάννης, εκδ. Θεμέλιο), έχει συγγράψει και τα βιβλία: “Primitive Rebels”, “Labouring Man and Worlds of Labour”, “Industry and Empire”, “Nations and Nationalism Since 1780″, “The Invention of Tradition” (“Η επινόηση της παράδοσης”, μτφρ. Θανάσης Αθανασίου, εκδ. Θεμέλιο), “The Jazz Scene” (“Η σκηνή της τζαζ”, μτφρ. Τάκης Τσήρος, εκδ. Εξάντας), “Uncommon People” (“Ξεχωριστοί άνθρωποι”, μτφρ. Παρασκευάς Ματάλας, εκδ. Θεμέλιο), “Bandits” (“Ληστές”) και “Globalisation, Democracy and Terrorism” (“Παγκοσμιοποίηση, δημοκρατία και τρομοκρατία”, μτφρ. Νίκος Κούρκουλος, εκδ. Θεμέλιο), τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, καθώς και την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία του “Interesting Times: A Twentieth-century Life” (“Συναρπαστικά χρόνια: μια ζωή στον 20ο αιώνα”, μτφρ. Σταματίνα Μανδηλαρά, εκδ. Θεμέλιο).

Η Λέσχη τον αποχαιρετά κάνοντας κάλεσμα σε φίλους και φίλες πρώτα και κύρια να τον μελετήσουμε. Θα χαρούμε πολύ να μας στείλετε κείμενα και να συνδιαμορφώσουμε ένα αφιέρωμα, αλλά κι έναν ανοικτό διάλογο γύρω από το ιστορικό και πολιτικό έργο του, τη στράτευσή του από νεαρή ηλικία στο κομμουνιστικό κίνημα και τη στάση του στις κρίσιμες καμπές της ιστορίας του εικοστού αιώνα. Μέσα από τις διάφορες κριτικές προσεγγίσεις, στοχεύουμε να αναρωτηθούμε ξανά και τολμηρά:

Η εποχή των άκρων είναι εδώ. Επιστρέφει – και μέσα από ποιούς δρόμους – η εποχή των επαναστάσεων;

Αναδημοσίευση από Λέσχη (http://ilesxi.wordpress.com/)

Ο Κώστας θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς…

από "Εφημερίδα Δράση"

Κώστας είναι ένας από τους πολλούς και πολλές που την Κυριακή 9 Σεπτέμβρη ανεβήκαμε στο δάσος των Σκουριών για να υπερασπιστούμε τη γη και την ελευθερία από το χρυσό θάνατο και το αδηφάγο τέρας των πολυεθνικών.

Ο Κώστας τραυματίστηκε από τα δεκάδες χημικά που έριχναν σε ευθεία βολή οι δυνάμεις καταστολής ενάντια στους διαδηλωτές και τις διαδηλώτριες. Δεν ήταν ο μόνος, αλλά ήταν αυτός που τραυματίστηκε βαρύτερα, καθώς υπέστη ρήξη σπλήνας και αφαίρεσή της μετά από εγχείρηση.

Ο Κώστας εξακολουθεί να νοσηλεύεται, καθώς υποβλήθηκε σε δεύτερη εγχείρηση για αφαίρεση υγρού.

Δεν περιμένουμε την «ευαισθητοποίηση» κάποιου εισαγγελέα για τη δολοφονική επίθεση με πρόθεση που συνιστούν οι συστηματικές ριπές από τις δυνάμεις καταστολής με ευθείες βολές ενάντια σε διαδηλωτές και προς το δάσος με εξοπλισμό ο οποίος από τους κατασκευαστές του αναφέρεται σαφώς ότι επιτρέπεται να χρησιμοποιείται μόνο σε βολές υπό γωνία (γιατί αλλιώς μπορεί να προκαλέσει βαρύτατους τραυματισμούς) και σε συγκεκριμένα πεδία (καθώς μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιές).

Είναι πλέον σαφές ότι όταν ο κύριος Δένδιας έλεγε ότι στη Χαλκιδική θα επιβληθεί η νομιμότητα, εννοούσε την επιβολή του νόμου της μαφίας των πολυεθνικών. Η βία που ασκήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής βρίσκεται σε πλήρη δυσαναλογία με οτιδήποτε συνέβαινε από την πλευρά των διαδηλωτών.

Η βία που ασκήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής είναι ανάλογη μόνο της βίας με την οποία η πολυεθνική Eldorado θέλει να καταστρέψει ζωές και το περιβάλλον.

Ο Κώστας είμαστε όλοι εμείς

Οι πολυεθνικές και τα τσιράκια τους νομίζουν ότι με την επίδειξη του αγριανθρωπισμού τους θα κάμψουν την αντίσταση. Νομίζουν ότι είμαστε ανθρωπάκια, σαν αυτούς και το σινάφι τους. Επειδή οι θιασώτες του χρυσού θανάτου συναναστρέφονται μόνο με ομοίους τους, νομίζουν ότι κι εμείς είμαστε ανθρωπάκια που σέρνονται στη γη όπως αυτοί, «ανθρωπάκια που σέρνονται στη γη» όσο καλύπτονται από την προστασία της μαφίας των πολυεθνικών, όσο καλύπτονται από την ασυλία της δικαιοσύνης των αφεντικών, όσο καλύπτονται από τις θωρακισμένες στολές των δυνάμεων καταστολής και τις κουκούλες των σεκιουριτάδων.

Δεν καταλαβαίνουν ότι οι αγώνες για τη γη και την ελευθερία όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τη βαρβαρότητα γιγαντώνονται σε αγώνες για την αξιοπρέπεια. Αλλά δεν καταλαβαίνουν τι έχουνε απέναντί τους, γιατί δεν ξέρουν τι θα πει ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γι’ αυτό έχουνε ήδη ηττηθεί…

Ο Κώστας είμαστε όλοι εμείς

Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού

nogoldthess.espivblogs.net

Νεο-ναζί επιτέθηκαν στην δικηγόρο Γ. Κούρτοβικ

Xτες το βράδυ και ενώ η δικηγόρος Γ. Κούρτοβικ επισκέφθηκε το τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα για να καταθέσει μια μήνυση πελάτη της, μπάτσοι ειδοποίησαν τους φίλους τους ναζί της περιοχής οι οποίοι συγκεντρώθηκαν έξω από το τμήμα, και οι μπάτσοι φίλοι τους φυσικά το επέτρεψαν, σε σημείο να υβρίζουν χυδαία την Γιάννα. 

Τελικά έγιναν 1 σύλληψη και 10 προσαγωγές νεοναζί, οι οποίοι θα οδηγηθούν στο αυτόφωρο της Ευελπίδων σήμερα το μεσημέρι μετά απο μηνύσεις που κατέθεσε η ίδια η δικηγόρος. 

Παράλληλα μερικά στενά πιο πέρα είχαν συγκεντρωθεί δεκάδες αντιφασίστες, από τον χώρο της αριστεράς και της αναρχίας, έτοιμοι να επέμβουν αν χρειαζόταν. 

Υ.Σ.: Θα πρέπει να σημειωθεί ότι παρών ήταν και πάλι τυχοδιώκτης δημοσιογράφος της κακιάς ώρας ο οποίος τελευταία έχει γίνει κολητάρι των νεοναζί. 

Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1424931

Τζήμερος στα ...κεραμίδια

Τζήμερος σε δημοσίους υπαλλήλους: Παραιτηθείτε, 1,5 εκατ. κόσμος λιμοκτονεί για σας...

Αυτά έγραψε στο τουϊτερ το πουλέν του νεοφολελευθερισμού. Ο άσπιλος  πολιτικάντης διαφημιστής που θέλει να μας σώσει. Τον έπιασε ο πόνος για τους λιμοκτονούντες και ξεσπάθωσε κατά των δημοσίων υπαλλήλων. Γνωστή συνταγή, απηρχαιομένη.

Δεν ξέρω ποιά σάλια καταπίνει αυτή τη φορά, αλλά σίγουρα τα φτυσίματα δεν τον συνέτισαν παρά για λίγους μήνες. Άλλωστε το ξέρει από πρώτο χέρι. Όταν φτύνεις και όταν σε φτύνουν ξεχνιέται σε λίγες μέρες. Κεί που έφτυνε τον Μάνο, κεί τον έγλυφε λίγες μέρες μετά. Διαφημιστής είναι ο άνθρωπος, όχι νανοπίθηκος.  

Πάντως ας έχουμε κατά νού ότι θέλει να μας σώσει ο άνθρωπος. Όπως και τόσοι άλλοι. 

Η σημερινή πορεία και τα φρεσκο-ληγμένα χημικά του κυρ-Φώτη

Πήγαμε κι' εμείς στη διαδήλωση, όχι που θα καθόμαστε. Σαν Δι.Κ.Α εννοώ. Με το πανώ μας και με τους πιστούς μας. 

Οι πιο πολλοί μάς απάτησαν με άλλες "αγάπες" τους. Δεν πειράζει, ένας είναι ο σκοπός, ένα είναι το "κόμμα".

Ο κόσμος πολύς. Το διέκρινα στην ικανοποίηση όλων. Και το άκουσα και στα ΜΜΕ. Και όπως πάντα οι γνωστοί-"άγνωστοι" που, αφού συγκεντρώθηκαν στα πέριξ του Μουσείου, ξεκίνησαν οργανωμένοι για το σχέδιό τους, για το "μεροκάματο". Πέρασαν μπροστά από χιλιάδες από εμάς, έτρεξαν μπροστά, θέλοντας να μπούν επικεφαλής της πορείας για να την διαλύσουν ολόκληρη και να μη φθάσει κανείς στο Σύνταγμα. Κάπου στη Σταδίου τους στάμπαραν οι δεητζήδες της ΓΕΝΟΠ και προσωρινά ανέκοψαν τη φόρα τους.

(Μια απορία: καλά, κανείς δεν έχει τις ελάχιστες γνώσεις σημειολογίας να διακρίνει αυτά τα άτομα πριν επιδοθούν στο έργο τους ; Τους βλέπεις, φυσιογνωμικά κάνουνε μπαμ. Και δεν αναφέρομαι στους συνήθως αφελείς μπαχαλάκηδες που τους ακολουθούν, αλλά σε πιο πολιτικά νοήμονες: οργανώσεις, συνδικάτα, συλλογικότητες που βαδίζουν πλάϊ τους). Πάντως μια αρχή έγινε από τη ΓΕΝΟΠ.).

Και βέβαια πολλά τα "βαρελότα" :κροτίδες, ασφυξιογόνα, δακρυγόνα. Που πέφταν ανάμεσα στον κόσμο από τους μπάτσους.  

Σταδίου και Βουκουρεστίου, και ενώ τα μπλόκ του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μεταξύ τους ένα μικρό κενό 5 μέτρων, οι μπάτσοι έρριξαν δύο "δυναμίτες" που μας ξεκούφαναν. Σκοπός ήταν να σπάσουν το μπλόκ στα δύο για να το διαλύσουν. Κατάλαβαν τί έκαναν και σε ποιούς και μετά συνιστούσαν ..ψυχραιμία.

Τα ξενοδοχεία, πίσω η Βασ. Σοφίας  φυλάγονταν από δεκάδες διμοιρίες "αστακών".

Σε πείσμα όλων η πορεία συνεχίστηκε περνώντας κάτω από την μπαρουτοκαπνισμένη πλατεία Συντάγματος, συνέχισε Φιλελλήνων και μέσω Ξενοφώντος και Αμαλίας, φθάσαμε μπροστά από τον άγνωστο στρατιώτη.  Θάλαμος αερίων. Και δεν είχες που να πατήσεις από τα χημικά. Ευτυχώς που είχαμε οργανωθεί. Μάσκες, μάλοξ μαντήλια και τα τοιαύτα.

Κείνο που δεν μ' άρεσε ήταν τα συνθήματα για τον κυρ-Φώτη Κουβέλη. Εξέφραζαν την αχαριστία των διαδηλωτών, κάτι που με εξόργισε.  Ιδού ο λόγος, ιδού και η απόδειξη:

Σκύβω προσεκτικά πάνω σ' αυτό το κουτί και διαβάζω την ημερομηνία λήξης: Ιούνιος 2012, (κρίμα που η φωτογραφική μου μηχανή με πρόδωσε και δεν φαίνεται καθαρά η ημερομηνία). Φρεσκοληγμένο πράμα. Είναι μια πρόοδος κι' αυτό, ας μην είμαστε αχάριστοι προς τον κυρ-Φώτη. Τόσα χρόνια μας είχανε ρημάξει στη μπαγιατίλα.

Πιο αισιόδοξοι προχωράμε, πολλοί, μαζί, οργανωμένα. (δεν μας τρομάζουν των μπάτσων τα βόλια, τραγούδαγα).

Έως κάτω, στο πανεπιστήμιο. Εμείς στρίψαμε κατά τα μέρη μας. Στην πλατεία οι "μεροκαματιάρηδες" χτυπάνε υπερωρίες. Χαμός.

υγ. Μου έμεινε μια θλίψη, βλέποντας τους μπάτσους 10 μέτρα από την πλατεία.
Θ.

Όλοι στους δρόμους, Άξιον Εστί !

Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την

απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να

βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους

είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ' ανοιχτό πουκάμισο, με

τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. 

Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη.

........

Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος 

είχε συνήθειο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, 

τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο.

Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, 

με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σαν σημαία, 

οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. 

Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, 

και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. 

Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, 

που 'λεγες είχανε περάσει

μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.

(Ελύτης, Άξιον Εστί)

Eναλλακτικοί τρόποι θέρμανσης-παρουσίαση κόστους

Δείτε ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ πόσο κοστίζουν και τι αποδίδουν οι εναλλακτικοί τρόποι θέρμανσης

Eναλλακτικούς τρόπους θέρμανσης αναζητούν οι καταναλωτές, καθώς η εκτόξευση της τιμής του πετρελαίου στο 1,40 με 1,60 ευρώ το λίτρο καθιστά το κόστος δυσβάσταχτο.

Kαυσόξυλα, πέλετ, φυσικό αέριο για όσους… έχουν δυνατότητα σύνδεσης, κλιματιστικά και κάθε άλλου είδους ηλεκτρική συσκευή επιστρατεύονται ως οικονομικότερες λύσεις για να βγει ο χειμώνας που όλοι εύχονται να αργοπορήσει και να είναι ήπιος. Tι εξοικονόμηση όμως προσφέρουν οι εναλλακτικές πηγές για θέρμανση;

H δαπάνη για θέρμανση, λένε οι ειδικοί εξαρτάται πρωτίστως από τη μόνωση της κατοικίας, οπότε οι πρώτες παρεμβάσεις σε ό,τι αφορά την εξοικονόμηση θα πρέπει να ξεκινήσουν από εκεί. Tα στοιχεία που δίνουν είναι άκρως πειστικά, για να θερμανθεί μια μονοκατοικία με μόνωση θα πρέπει να καταναλώσει 55kWh/m2/έτος, ενώ μια μονοκατοικία στην Kεντρική Eλλάδα, χωρίς μόνωση θα χρειαστεί 185 kWh/m2/έτος.

Aντιστοίχως μια πολυκατοικία με μόνωση θα χρειασθεί 45kWh/m2/έτος και μια χωρίς μόνωση 145 kWh/m2/έτος. Tα κλιματιστικά αντικατέστησαν από πέρυσι σε πολλές περιπτώσεις το πετρέλαιο θέρμανσης και φέτος η χρήση τους αναμένεται να γενικευθεί, σε περιοχές που δεν χαρακτηρίζονται από πολύ υψηλές θερμοκρασίες.

H χρήση τους, ειδικά φέτος με την τιμή του πετρελαίου στο 1,40, είναι σύμφωνα με τους ειδικούς σίγουρα πιο συμφέρουσα. Για να ζεσταθεί ένα τυπικό τριάρι διαμέρισμα με τα κλασικά σώματα, η κατανάλωση πετρελαίου φτάνει μέχρι 2 ευρώ την ώρα.

Mε κλιματιστικά τύπου inverter σε όλα τα δωμάτια εκτός του μπάνιου όπου ταιριάζει καλύτερα ένα αερόθερμο η κατανάλωση δεν ξεπερνά τα 0,50 ευρώ την ώρα, με τις ισχύουσες τιμές ρεύματος. Στην πράξη, η εξοικονόμηση είναι μεγαλύτερη, δεδομένου ότι δεν χρειάζεται να λειτουργούν τα κλιματιστικά στα άδεια δωμάτια.

O καταναλωτής θα πρέπει να έχει στο μυαλό του ότι η απόδοση ενός κλιματιστικού εξαρτάται αισθητά από τις ειδικές καιρικές συνθήκες και τις διαφορές θερμοκρασίας που καλείται να καλύψει αλλά και τη χαμηλή ποιότητα θέρμανσης που προσφέρει (ξηρός αέρας, μη διατηρήσιμη, θόρυβος κ.λπ.).

Tο φυσικό αέριο, αισθητά φθηνότερο από το πετρέλαιο, αλλά όχι διαθέσιμο σε όλους τους καταναλωτές. Δίκτυο φυσικού αερίου υπάρχει μόνο στον N. Θεσσαλονίκης, στη Θεσσαλία και στην Aττική και δεν καλύπτει ακόμη όλες τις περιοχές.

Tην περσινή σεζόν (Oκτ. 2001-Aπρ. 2012) πρόσφερε μια εξοικονόμηση της τάξης του 19% κατά μέσο όρο, η οποία φέτος με την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης εκτιμάται ότι θα φτάσει στο 35%.

Mια κατοικία 100 τ.μ. στην Aττική για να καλύψει τις ανάγκες της σε θέρμανση φέτος θα χρειασθεί 1.800 με 1.900 ευρώ περίπου, ενώ με το φυσικό αέριο (με την τρέχουσα τιμή) το αντίστοιχο κόστος περιορίζεται στα 1.050 ευρώ.

Tο κόστος εγκατάστασης εξοπλισμού φυσικού αερίου για μια μέση πολυκατοικία κυμαίνεται από 3.500- 4.000 ευρώ, πολύ συχνά όμως οι εταιρείες παροχής παρέχουν ειδικές προσφορές. Tα πέλετ προσφέρονται ως ένα ακόμη εναλλακτικό καύσιμο που κερδίζει όλο και περισσότερο τους καταναλωτές.

Tα σύμπηκτα ξύλου, όπως είναι η επίσημη ονομασία του πέλετ, έχουν ως πρώτη ύλη αγροτικά υπολείμματα από καθαρό ξερό ξύλο, χωρομολυντές και πρόσθετα. H τιμή του εξαρτάται σημαντικά από την ποιότητά του, ενώ λόγω της κατασκευής του έχει υψηλή ενεργειακή πυκνότητα σε σχέση με τα καυσόξυλα. Eχουν τυποποιημένες διαστάσεις για εύκολη χρήση και αποθήκευση και διατίθενται σε σακούλες των 15 ή 50 κιλών και χύμα.

Mπορεί να χρησιμοποιηθεί σε τζάκι, όπου όμως η απόδοσή του είναι χαμηλή (20%), σε σόμπα για ξύλο ή πέλετ, σε ενεργειακό τζάκι (απόδοση 60%) και σε ειδικούς καυστήρες.

Oι σόμπες για πέλετ έχουν απόδοση 80-90%, έχουν ευκολία στον προγραμματισμό και απαιτούν πολύ απλή συντήρηση. Oι λέβητες για πέλετ μπορούν να συνδεθούν με θερμαντικά σώματα ή και να λειτουργούν συνδυαστικά με αέριο ή πετρέλαιο. H απόδοσή τους ξεπερνά το 90%, αλλά προϋποθέτουν χωριστό χώρο για τοποθέτηση.

H συντήρησή τους είναι απαιτητική, καθώς χρειάζεται να γίνεται 4 φορές τον χρόνο για κάθε εστία και 1 φορά τον χρόνο για τον λέβητα και την καμινάδα.

Σε ό,τι αφορά το κόστος, 1 κιλό πέλετ κοστίζει περίπου 0,30 ευρώ. Mε τα σημερινά δεδομένα ένα λίτρο πετρελαίου σε ένα καλοσυντηρημένο καυστήρα αποδίδει 8.500 Kcal, ενώ ένα κιλό πέλετ 4.000 Kcal, που σημαίνει ότι ένα λίτρο πετρελαίου ισοδυναμεί σχεδόν με 2 κιλά πέλετ.

H εξοικονόμηση είναι προφανής, αφού για την ίδια ποσότητα θέρμανσης απαιτούνται 1,40 ευρώ για την περίπτωση του πετρελαίου και μόλις 0,60 ευρώ για το πέλετ. Eνας καυστήρας πέλετ κοστίζει από 1.700 έως 4.000 ευρώ ενώ μια σόμπα πέλετ κοστίζει λιγότερο από 2.000 ευρώ και ένα ενεργειακό τζάκι μεταξύ 2.200 -4.500 ευρώ.

Tα παραδοσιακά για τη θέρμανση των Eλληνων καυσόξυλα διεκδικούν το δικό τους μερίδιο ως εναλλακτικό πλέον καύσιμο. H ζήτησή τους έχει αυξηθεί από πέρυσι κατακόρυφα και μαζί η παράνομη υλοτομία και διακίνηση και διάφορες μορφές εξαπάτησης του καταναλωτή, όπως το να τα βρέχουν για να αυξάνεται το βάρος τους.

Για την προστασία των καταναλωτών τέθηκε σε διαβούλευση νέος Aγορανομικός Kώδικας που προβλέπει τη διακίνησή τους υποχρεωτικά ανά μονάδα όγκου (κυβικό μέτρο) αντί για βάρος (κιλά, τόνοι). Τα καυσόξυλα πέρυσι κόστιζαν κατά μέσον όρο 0,20 ευρώ το κιλό.

Eάν φέτος δεν υπάρξει σημαντική μεταβολή της τιμής τους, θα είναι κατά 60% φθηνότερα από το πετρέλαιο. Για το τρίμηνο Δεκέμβριος – Φεβρουάριος το κόστος με χρήση σόμπας με καυσόξυλα είναι κατά μέσο όρο 500 ευρώ έναντι 1.500 ευρώ που θα απαιτούσε για το ίδιο χρονικό διάστημα το πετρέλαιο θέρμανσης με τη φετινή τιμή.

πηγή:marketbeast

Μια θάλασσα μικρή (αναδημοσίευση)

Αναδημοσίευση από: http://blog.costinho.gr/

[Ποτέ μου δεν είχα φόβο μη και δεν έχω πατρίδα και σημαία, μη νιώσω ξέμπαρκος στο πέλαγος της φαντασιακής ενότητας και της ιδεοληπτικής ασφάλειας. Πάντοτε όμως, όταν ανέβαινα σε καράβι -ακόμα και τώρα ίσως- είχα το φόβο μη πνιγώ, μη πλέω ξέμπαρκος σε μια αφιλόξενη μοβόρα θάλασσα, απέραντη και σκοτεινή όπως φαίνεται από ψηλά όταν δεν κολυμπάς μέσα της. Μέσα της όμως, όλα είναι αλλιώς. Γίνεσαι φίλος, σε αγγίζουν παντού τα νερά της, τη μαθαίνεις, γνωρίζεστε. Ο φόβος γεννιέται μόνο αν είσαι έξω. Όταν την κοιτάς, όχι όταν κολυμπάς. Ο φόβος υπάρχει μόνο άμα δεν είσαι φίλος.]

Βλέπω το κοριτσάκι που ούτε πατρίδα πλέον έχει, ούτε φόβο για τη θάλασσα, ούτε φόβους για τίποτα. Τα έπνιξε όλα το κύμα της αφιλόξενης μοβόρας θάλασσας. Εκείνο ακολούθησε τους γονείς του ή κάποια μακρινή υπόσχεση μιας άγνωστης φωνής, σ'ένα ταξίδι στην άλλη θάλασσα -που'σαι ρε Θόδωρε γαμώτο- και βρέθηκε να παλεύει σ'αυτήν εδώ τη θάλασσα, να παλεύει μέσα στα νερά και τα ξύλα και τα σίδερα να βρει το απάγκιο της μακρινής υπόσχεσης, να παρηγορηθεί από την άγνωστη φωνή. Τα'χε προσέξει όλα πριν το μεγάλο ταξίδι· με την αθλητική του φόρμα, έτοιμο να τρέξει προς τη μακρινή υπόσχεση -και να γίνει πλέον μακρινός μόνο ο φόβος· με τις ασορτί κάλτσες του -δε γράφω καλτσούλες, μην έρθει η βάρβαρη μελούρα και τα ισοπεδώσει όλα· έτσι κι αλλιώς, όλη η τρυφερότητα κρύβεται στο ασορτί. Κι η μακριά κοτσίδα του, απείραχτη, σαν τις χορδές του ανέμου, σημάδι μιας άλλης ανθρωπιάς, ενός πολιτισμού που δεν τα'χει χάσει όλα, επειδή έχει χάσει πατρίδες κι έχει γεμίσει φόβους· που όσο πρόσφυγας κι αν εγκαταλείπει την πατρίδα, τόσο άνθρωπος θέλει να κάνει το μεγάλο ταξίδι: φορώντας τα καλά του, χτενισμένο, με ασορτί κάλτσες και μια καινούρια καθαρή αθλητική φόρμα. Το παιδί θέλει να ταξιδέψει παιδί και όχι νούμερο σε στατιστικές ή έκπτωτο της ανερμάτιστης νομοθεσίας κάποιας μεσόγειας αποικιοκρατίας. Το παιδί, σαν παιδί, πιστεύει τους γονείς του ή την άγνωστη φωνή με τη μακρινή υπόσχεση, ότι κάπου υπάρχει ένας καλύτερος τόπος, μια καλύτερη δουλειά για το μπαμπά, καλύτεροι φίλοι, καλύτερο σχολείο, καλύτεροι φόβοι, καλύτερες θάλασσες. Η μοβόρα θάλασσα, που ξέρει από τόπους, που τους βρέχει κάθε μέρα, που μετρά στα βάθη της κορμιά σαν βάρκες και χέρια σαν κουπιά, που πνίγει φόβους και ανθρώπους, δεν το πιστεύει. 

Το ασάλευτο σώμα του κοριτσιού υποφέρει τώρα στην απάνθρωπη αγκαλιά του πλέον -του οριστικού, της πραγματικότητας, της φωτογραφικής σκληράδας. Πλέον δεν υπάρχει. Δηλαδή υπάρχει, αλλά πλέον είναι κάτι άλλο. Τα χέρια δείχνουν ζωντανά, σα να κρατάνε κάτι, σα να σφίγγουν κάτι μέσα τους, ερμητικά για να μη φύγει, αλλά πλέον δεν κρατάνε, πλέον δεν αγγίζουν. Δηλαδή αγγίζουν, αλλά δεν το ξέρουν. Πλέον δεν νιώθουν. Πλέον δεν πιστεύουν σε καλύτερους τόπους, όχι γιατί χάθηκαν οι τόποι, αλλά γιατί χάθηκαν τα μάτια. Πλέον θα είναι σφιγμένα, και τα χέρια και τα μάτια.

Κι αυτή η άλλη θάλασσα, μικρό κορίτσι, δεν ξημέρωσε μέχρι τώρα καλύτερους τόπους για κανέναν. Αυτή η θάλασσα, μικρή, πικρά σ'αποχαιρέτισε· και σε περιμένει. Αλλά σου γνέφει, μικρό κορίτσι με την απείραχτη πλεξούδα και τις ασορτί κάλτσες, πως "πίσω απ'τους λόφους, πίσω απ'τα βλέφαρα, υπάρχει τόπος και για σένα". Χωρίς τα χέρια τα σφιγμένα.

http://www.youtube.com/watch?v=rwvGYBKVaVY

Αλλοδαποί μικροπωλητές κυνήγησαν Χρυσαυγίτες

Την επανάληψη της δράσης της στην Ραφήνα και στο Μεσολόγγι επιχείρησε χθες η Χρυσή Αυγή σε ετήσιο πανηγύρι στην Κυπαρίσσια, στην Μεσσηνία. Αυτή την φορά όμως δεν κατάφεραν τα μέλη της να ολοκληρώσουν το έργο τους καθώς οι αλλοδαποί μικροπωλητές αντιστάθηκαν και τους κυνήγησαν μέχρι που έφυγαν από τον χώρο του πανηγυριού. 

Χθες ήταν τα εγκαίνια του γραφείου της Χρυσής Αυγής στην Κυπαρισσία, που αποτελεί μια από τις πέντε δημοτικές ενότητες του δήμου Τριφυλίας. Τα εγκαίνια συνέπεσαν χρονικά με τις ημέρες που διεξάγεται ετήσιο τοπικό πανηγύρι. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής, η παρουσία της αστυνομίας – που είναι πάντα εντονότερη τις ημέρες του πανηγυριού – ήταν εμφανής εξαιτίας της συγκεκριμένης συγκυρίας με στόχο να μην δημιουργηθούν επεισόδια.

Οι Χρυσαυγίτες, παρόλα αυτά, βρέθηκαν στον χώρο που είχαν στήσει οι μικροπωλητές τους πάγκους τους, και φώναζαν συνθήματα κατά των μεταναστών. Τότε, σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές, οι αλλοδαποί μετανάστες συσπειρώθηκαν και τους κυνήγησαν. Η αστυνομία επενέβη για να αποκλιμακώσει την κατάσταση και όλα επέστρεψαν στην κανονική τους ροή. Σημειώνεται ότι τα μέλη της Χρυσής Αυγής δεν επέστρεψαν πίσω.

Η Κυπαρισσία είναι μια περιοχή στην οποία κατοικούν αρκετοί μετανάστες (ο αριθμός των οποίων αυξάνεται όταν υπάρχει πανηγύρι), παρόλα αυτά δεν έχει δημιουργηθεί ποτέ κάποιο πρόβλημα. Ακόμη και η όποια έξαρση της μικροεγκληματικότητας κατά καιρούς δεν μπορεί να αποδοθεί, σύμφωνα με τους κατοίκους, αποκλειστικά σε αλλοδαπούς ή σε Έλληνες.

Πηγή: Tvxs.Ρεπορτάζ: Νίκος Μίχος