Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

Κατασχέσεις - Πλειστηριασμοί: Στο σφυρί οι ζωές χιλιάδων χρεωμένων πολιτών

της Ιωάννας Δρόσου
εφημερίδα Εποχή 3/11/2013

Δεκάδες χιλιάδες σπίτια ή περιουσιακά στοιχεία πολιτών βγαίνουν στο σφυρί γιατί οι ιδιοκτήτες τους αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Σήμερα, σύμφωνα με τη Eurostat, η ανεργία έχει φτάσει στο 55,3% ενώ το 34,6% των πολιτών ζει στο όριο της φτώχειας, παρά τη μείωση του ορίου για ένα μονομελές νοικοκυριό από 549 ευρώ το 2010 σε 476 ευρώ το 2011. Οι οφειλέτες, λόγω της μακροχρόνιας ύφεσης, αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους και αντί η κυβέρνηση να εστιάσει σε αυτό συζητά ακόμα και την άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών από 1 Ιανουαρίου 2014 για οφειλές σε τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία –γιατί το δημόσιο εξαίρεται της απαγόρευσης- όταν αφορά περιουσιακά στοιχεία έως 200.000 ευρώ ή την πρώτη κατοικία. Το 2012, 26.000 σπίτια βγήκαν σε πλειστηριασμό, ενώ για το 2013 δεν υπάρχει πλήρης εικόνα αλλά υπολογίζεται ότι μέχρι τον Αύγουστο, που έκλεισαν τα Ειρηνοδικεία για το καλοκαίρι, είχαν παραπεμφθεί 16.000 υποθέσεις. Σε περίπτωση απελευθέρωσης των πλειστηριασμών 62.000 σπίτια θα βγουν στο σφυρί ήδη από την πρώτη μέρα του χρόνου, ενώ εκτιμάται ότι η άρση απαγόρευσης αφορά τουλάχιστον 180.000 νοικοκυριά.

Η συζήτηση για τους πλειστηριασμούς «περιορίζεται στο ζήτημα της άρσης της απαγόρευσης, παραβλέποντας το γεγονός ότι πλειστηριασμοί γίνονταν πάντα, απλά με εξαιρέσεις», όπως μας εξηγεί ο Θανάσης Αλεξάνδρου, μέλος τους Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων. Μόλις την περασμένη βδομάδα στον Πύργο Ηλείας η Wind προσπάθησε να βγάλει στο σφυρί σπίτι αξίας 90.000 ευρώ για χρέος 200 ευρώ στην εταιρεία. Η κινητοποίηση του κόσμου που μπλόκαρε την είσοδο στο Ειρηνοδικείο και η δημοσιοποίηση του θέματος ανάγκασε την εταιρεία να σταματήσει τον πλειστηριασμό και να δηλώσει ότι «η διαδικασία έγινε εκ παραδρομής από το περιφερειακό δικηγορικό γραφείο που είχε αναλάβει την υπόθεση». 

Κίνημα αντίστασης
Φαίνεται ότι η κινητοποίηση του κόσμου είναι αυτή που καταφέρνει στις περισσότερες περιπτώσεις να αποτρέψει τους πλειστηριασμούς σπιτιών. Η ομάδα Λαϊκής Στάσης Πληρωμών Ηρακλείου Κρήτης, δίνει ραντεβού κάθε Τετάρτη στις 3.15 μ.μ έξω από το Ειρηνοδικείο, προσπαθώντας με την ειρηνική τους διαμαρτυρία να αποτρέψουν πλειστηριασμούς που γίνονται με εντολή τραπεζών. Η ομάδα αυτή καλεί τον κόσμο «να σταματήσει να τροφοδοτεί το κράτος πληρώνοντας ΔΕΚΟ ή την εφορία, προκειμένου να σταματήσει η κτηνωδία και να σωθεί ο ελληνικός λαός», όπως μας εξηγεί η Σοφία Κριτσινάκη. Δυστυχώς, οι πολίτες κάθε εβδομάδα έρχονται αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ που προσπαθούν να τους αποτρέψουν την είσοδο στο Ειρηνοδικείο, γεγονός που έχει κάμψει το κίνημα καθώς «κάποιοι φοβήθηκαν ή ντράπηκαν και σταμάτησαν να έρχονταν». Όμως, το ραντεβού παραμένει σταθερό και η Ομάδα έχει καταφέρει να αποτρέψει δεκάδες πλειστηριασμούς.

Από τη στιγμή που υπάρχει η απαγόρευση για πλειστηριασμό περιουσιακών στοιχείων κάτω από 200.000 ευρώ, η τράπεζα ένωσε δύο σπίτια στην Κρήτη προκειμένου να καταφέρει να τα παρουσιάσει εξ’ αδιαιρέτου και να προχωρήσει σε πλειστηριασμό των σπιτιών, για να αποπληρωθεί στεγαστικό δάνειο 220.000 ευρώ. Ο πολίτης βρέθηκε έξω από το Ειρηνοδικείο Ηρακλείου και με τη στήριξη της Λαϊκής Στάσης Πληρωμών κατάφερε να πείσει τον τραπεζοϋπάλληλο να μην υπογράψει τον πλειστηριασμό. «Το ένα σπίτι είναι δικό μου και το άλλο της 92χρονης μητέρας μου», μας εξηγεί ο πολίτης και συμπληρώνει «είμαι άνεργος και έχω βηματοδότη. Αν δεν ήταν η ομάδα έξω από το Ειρηνοδικείο θα το είχα χάσει το σπίτι. Γι’ αυτό τώρα πηγαίνω μαζί τους έξω από το δικαστήριο κάθε Τετάρτη».

Μπας και τους προλάβουμε
«Ο πολίτης έχασε τον αδερφό του πριν από ένα χρόνο που αυτοκτόνησε για χρέη στην ίδια τράπεζα», τονίζει η Σ. Κριτσινάκη. «Κάποια στιγμή ίσως βρεθούμε όλοι σε αυτή την κατάσταση, γι’ αυτό πρέπει να δυναμώσουμε τις παρεμβάσεις μας», καταλήγει. Ο πολίτης δεν έχει καταφέρει ακόμα να γλιτώσει το σπίτι του. «Περιμένω τον επόμενο πλειστηριασμό. Κάναμε αίτηση να υπαχθούμε στο νόμο Κατσέλη μπας και τους προλάβουμε πριν μας προλάβουν», υπογραμμίζει.

Ο νόμος 3869/2010 (γνωστός ως νόμος Κατσέλη) είναι «η μοναδική διέξοδος που υπάρχει αυτή τη στιγμή προκειμένου να ρυθμίσει κανείς τις οφειλές του», μας λέει η Παναγιώτα Καλαποθαράκου, γενική διευθύντρια της ΕΚΠΟΙΖΩ και πρόεδρος της ΠΟΜΕΚ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Καταναλωτών, «Η Παρέμβαση»). Ωστόσο, αυτός ο νόμος «θεσπίστηκε για να αντιμετωπίσει την υπερχρέωση που μπορεί να έχει μια χώρα, όχι για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που βιώνει η ελληνική κοινωνία. Σήμερα, 80.000 νοικοκυριά έχουν αιτηθεί να υπαχθούν στο νόμο 3869 και μέχρι στιγμής έχουν εκδικαστεί μερικές δεκάδες υποθέσεις. Σύμφωνα, με τις προβλέψεις οι περισσότερες υποθέσεις προσδιορίζονται για το 2020, αν αναλογιστούμε ότι τα Ειρηνοδικεία δεν μπορούν να εκδικάσουν πάνω από 10.000 υποθέσεις το χρόνο. Και να σημειώσουμε ότι αυτός ο νόμος δεν αφορά μικροεπιχειρηματίες, που αντιμετωπίζουν σήμερα τεράστια οικονομικά προβλήματα, αλλά μόνο φυσικά πρόσωπα και ελεύθερους επαγγελματίες.

Συλλογή υπογραφών
«Πρέπει να υπάρξει καθολική προστασία από την πολιτεία, μέχρι να αρθούν οι παράγοντες που έχουν δημιουργηθεί από την κρίση», τονίζει η Π. Καλαποθαράτου. Η απελευθέρωση των πλειστηριασμών, σύμφωνα με την γενική διευθύντρια του ΕΚΠΟΙΖΩ, «θα είναι καταστροφική για την ελληνική κοινωνία. Θα υπάρξει μαζική περιθωριοποίηση, μεγάλη αύξηση του αριθμού των αστέγων, εξαθλίωση των οικογενειών με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην ψυχολογική και κοινωνική ακεραιότητα των ευαίσθητων μελών της οικογένειας (παιδιά, ηλικιωμένοι, άνεργοι κλπ), θα καταρρεύσει η καθημερινότητα των νοικοκυριών, θα χάσουν οι μικρέμποροι τα μαγαζιά τους». Ακόμα, προσθέτει, «θα είναι καταστροφική για την αγορά ακινήτων και για τις ίδιες τις τράπεζες. Θα υπάρξει κερδοσκοπική εκμετάλλευση από τις εταιρείες που θα συσταθούν γι’ αυτό το σκοπό, θα υπερφορτωθούν τα δικαστήρια από οφειλέτες που θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη, θα υπάρξουν κοινωνικές συγκρούσεις ανάμεσα στους δανειολήπτες και τους νέους ιδιοκτήτες». Για την αποτροπή των παραπάνω η ΕΚΠΟΙΖΩ έχει ξεκινήσει ηλεκτρονική καμπάνια συλλογής υπογραφών για την αναστολή των πλειστηριασμών για τουλάχιστον τρία χρόνια [περισσότερα στοwww.ekpizo.gr]

Την ενημέρωση των πολιτών προσπαθεί και η Ένωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, που λειτουργεί πανελλαδικά και προσπαθεί να παρέχει και νομικές συμβουλές. «Ζητάμε από την πολιτεία την αναστολή των πλειστηριασμών όσο διαρκεί η ύφεση», μας λέει η πρόεδρος της Ένωσης Ιωάννα Μελάκη. Όπως δημοσιοποίησε η Ένωση αφού η τράπεζα κατέσχεσε σπίτι δανειολήπτριας για χρέος 15.000 ευρώ, της ζήτησε να το νοικιάσει για να συνεχίσει να ζει στο σπίτι της. «Προσπαθούμε να εμψυχώσουμε τους πολίτες και να δείξουμε την αλληλεγγύη μας. Ζητάμε κούρεμα του χρέους, γιατί μόνο έτσι θα ανακάμψει η ελληνική κοινωνία. Κούρεμα των στεγαστικών δανείων στην αξία που έχουν σήμερα τα σπίτια και ολική διαγραφή των καταναλωτικών δανείων», τονίζει η Ι. Μελάκη.

Να οργανωθούμε
Τον τελευταίο καιρό έχει συσταθεί παναττικό συντονιστικό ενάντια στους πλειστηριασμούς που αποτελείται από λαϊκές συνελεύσεις 14 γειτονιών. Το συντονιστικό έχει ενεργοποιήσει γραμμή αλληλεγγύης [211-8002025] όπου μπορούν να απευθύνονται οι πολίτες προκειμένου να αποτραπεί ο πλειστηριασμός του σπιτιού τους. «Όταν κάποιος απευθυνθεί στο συντονιστικό τότε ενεργοποιούμε τη συλλογικότητα της γειτονιάς του, προκειμένου να παρίσταται στο Ειρηνοδικείο ώστε να αποτρέψει την εκδίκαση της υπόθεσης», μας λέει ο Θ. Αλεξάνδρου. «Χρειάζεται να οργανωθεί ο κόσμος και να συσπειρωθεί προκειμένου να σταματήσουμε τη λαίλαπα».

Την ανάγκη οργάνωσης των πολιτών τονίζει και ο Νίκος Γιαννέλης από τη Μυτιλήνη. Τον περασμένο μήνα η εφορία έβγαλε σε πλειστηριασμό το σπίτι όπου κατοικεί με τη γυναίκα του και τα 4 ανήλικα παιδιά τους για χρέος 2.200 ευρώ. Ο έφορος απαίτησε από τον Ν. Γιαννέλη να πληρώσει εφάπαξ το ποσό για να σταματήσει η διαδικασία του πλειστηριασμού. Τη λύση στο πρόβλημά του την έδωσε ο δήμος, ο οποίος, ύστερα από την κινητοποίηση της τοπικής κοινότητας, ανέλαβε να αποπληρώσει το χρέος του. «Εγώ γλίτωσα, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορέσουν να γλιτώσουν και άλλοι», μας λέει και προσθέτει: «Μας πίνουν το αίμα και μας παίρνουν τα σπίτια. Αν δεν βρισκόταν λύση, σήμερα θα ήμουν φυλακή γιατί θα πυροβολούσα όποιον ερχόταν να μου πάρει το σπίτι. Πρέπει να σηκωθούμε από τον καναπέ, να οργανωθούμε και να αντισταθούμε».

«Για να οργανωθεί ο κόσμος πρέπει πρώτα να είναι πληροφορημένος», τονίζει η Τόνια Κατερίνη εκ μέρους της Αλληλεγγύης για Όλους, που ξεκίνησε καμπάνια ενημέρωσης εκδίδοντας έναν οδηγό για τους πλειστηριασμούς. «Το 2014 θα έχουμε ένα καινούριο κύμα πλειστηριασμών που θα αφορά ανθρώπους που οφείλουν σε τράπεζες ή ασφαλιστικά ταμεία. Η συλλογική αντίδραση θα βοηθήσει τους ανθρώπους να ξεπεράσουν το φόβο, την απόγνωση και την ενοχή που προσπαθεί η κυβέρνηση να τους χρεώσει ότι είναι δική τους ευθύνη. Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται μια προσπάθεια συντονισμού ομάδων κοινωνικής αλληλεγγύης προκειμένου να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την επερχόμενη επίθεση».

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Αλληλεγγύη για όλους:Οδηγός για τους Πλειστηριασμούς


Η «αλληλεγγύη για όλους» ξεκινά καμπάνια ενημέρωσης, παρουσιάζοντας: τι ισχύει μέχρι σήμερα, τι πρόκειται να αντιμετωπίσουμε άμεσα, τι συμβαίνει στις χώρες που βρίσκονται ήδη στη δίνη των πλειστηριασμών, ποια είναι τα εργαλεία μας, νομικά αλλά κυρίως κινηματικά για να αναχαιτίσουμε αυτή την επίθεση.

Οι πλειστηριασμοί αποτελούν μια νέα καθολική επίθεση στη ζωή μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Από την 1 Ιανουαρίου του 2014 αίρεται υπό προϋποθέσεις τόσο η προστασία από πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας όσο και οποιουδήποτε άλλου ακινήτου ενώ καταργείται και το όριο προστασίας από πλειστηριασμούς για οφειλές μέχρι 200.000 ευρώ. 

Η επιλογή αυτή της κυβέρνησης αποτελεί ταυτόχρονα μια προσπάθεια βελτίωσης της οικονομικής εικόνας των τραπεζών, αλλά κυρίως ένα ακόμα βήμα προς την απαξίωση του κτιριακού και χωρικού αποθέματος της χώρας. Με τον τρόπο αυτό ανοίγει ο δρόμος στο ξεπούλημα του ιδιωτικού και δημόσιου δομημένου και αδόμητου χώρου, αλλά και η δυνατότητα για χρηματιστηριακά παιχνίδια με βάση την τιτλοποίηση της γης και της ακίνητης περιουσίας.

κατεβάστε από εδώ το πλήρες κείμενο για τους πλειστηριασμούς.

Πάρκο Ναυαρίνου: Κυριακή 10/11 σεμινάριο παρασοσιακού χτισίματος με πέτρα



Σεμινάριο παρασοσιακού χτισίματος με πέτρα και πρακτική εξάσκηση, για όποιον έχει όρεξη να μάθει μυστικά και τεχνικές, θα γίνει από έμπειρο ''πετρά'' στο Αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου και Ζωοδόχου Πηγής. 

Πρώτη συνάντηση την Κυριακή 10 Νοεμβρίου στις 11:00 το πρωί. 

Προωθείστε ελεύθερα.

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Επιτροπή Αλληλεγγύης στη ΒΙΟΜΕ: Κάλεσμα σε πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης

ΒΙΟ.ΜΕ: έφοδος στον ουρανό!
Ο αγώνας των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι αγώνας όλων μας.

δίνουμε τον αγώνα όλοι μαζί για να μείνει βιώσιμο 

Σας καλούμε 


στο πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης της Επιτροπής Αλληλεγγύης της Αθήνας
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 Νοέμβρη στην κατάληψη της Τσαμαδού 15.
από ώρα 22.00 και μετά

Άλλος δρόμος δεν υπάρχει (αναδημοσίευση)

του Γιάννη Μακριδάκη

 Σήμερα πήγα από το πρωί σε ένα κοντινό χωριό, όπου κάποιοι φίλοι ήθελαν να κάνουμε μια σπορά σε ένα μικρό χωράφι τους. Ξεκινήσαμε κατά τις 11 το πρωί να φτιάχνουμε σαμάρια, κατόπιν κοσκινίσαμε αργιλόχωμα, κάναμε σβώλους και τους αφήσαμε να ξεραθούν για τους σπείρουν τα παιδιά αύριο.

Μας πήρε 4 γεμάτες ώρες αυτή η εργασία και περί ώρα 3 το μεσημέρι φτιάξαμε την σαλάτα μας με όλα τα διάφορα λαχανικά και πρασινικά που μαζέψαμε από το χωράφι. Μόλις η βαθιά γαβάθα με την σαλάτα πήρε την θέση της στο τραπέζι και ετοιμαστήκαμε να καθίσουμε κι εμείς γύρω της, να σου και μπαίνει μέσα ένας θείος της φίλης, τον οποίον είχα ξαναδεί το καλοκαίρι όταν ήρθε στο σεμινάριο φυσικής καλλιέργειας που οργάνωσα στα πλαίσια του Απλεπιστημίου στην Βολισσό.

Τότε, μου είχε ζητήσει σπόρους από ντομάτα και του έδωσα μερικούς, εφιστώντας του την προσοχή και δείχνοντάς του ότι δεν έχω πολλούς διότι πάθαμε ζημιά με τις ντομάτες φέτος. Τους πήρε και την επόμενη μέρα ξανάρθε και μου είπε ότι τους ξέχασε μέσα στην τσέπη της φόρμας του, την οποίαν έβαλε στο πλυντήριο… Ομολογώ ότι τον διέγραψα επιτόπου, αν και είχε δηλώσει την διαθεσιμότητα να κάνει την επόμενη χρονιά μάθημα καλαθοπλεκτικής στους Απλεπιστημιακούς που θα έρθουν.

Σήμερα, τον ξαναείδα λοιπόν την ώρα που ετοιμαζόμασταν να φάμε.
Μόλις μπήκε στην αυλή που καθόμασταν, με είδε, κάτι έλεγα για το χθεσινό αποτρόπαιο συμβάν, και μου λέει:“όλοι χρυσή αυγή θα ψηφίσουμε, είδες, τόσον καιρό που ήταν έξω και γυρίζανε τα παλικάρια με τις μαύρες μπλούζες που γράφουνε χρυσή αυγή, δεν τολμούσαν οι κουκουλοφόροι αναρχικοί να κουνήσουνε ρούπι, τρυπωμένοι ήτανε, τώρα που τους βάλανε φυλακή, βγήκανε πάλι οι κουκουλοφόροι και αλωνίζουνε, σκοτώσανε και δυο παλικάρια εχτές”.

Προσπάθησα να κρατήσω την ψυχραιμία μου, ήμουν και σε ξένο σπίτι, του λέω πες ότι κάνεις πλάκα, ότι δεν τα εννοείς αυτά που λες. Δεν κάνω καθόλου πλάκα, μου απαντά, χρυσή αυγή, αυτή είναι η λύση, όχι, θα αφήσουμε τους αναρχικούς να βγαίνουνε με τις κουκούλες να καίνε κάδους και να τους πληρώνω ύστερα εγώ, τέτοια έλεγε.
Παραδόξως, ίσως μάλλον επειδή κάνω φυσική διατροφή, κράτησα ακόμη κι άλλο την ψυχραιμία μου και πήγα να του εξηγήσω την πλάνη του, να του πω για προβοκάτσιες, για παρακράτος, για το ότι είναι θύμα της προπαγάνδας και των καναλιών, έσπευσαν να βοηθήσουν και οι φίλοι που ήταν εκεί αλλά αυτός δεν άκουγε τίποτα, μόνο φώναζε, οπότε σηκώθηκα να φύγω, σούρνωντάς του μερικά σχολιανά βεβαίως, με το κυριότερο, άει να χαθείς ρε γελοίε χιτλερικέ, που γεννήθηκες μέσα στην κατοχή αλλά στα γεράματα κατάντησες ναζιστής, για να καταστρέψεις τα εγγόνια σου και τα παιδιά των αλλονών ανθρώπων, δεν έχω θέση εγώ εδώ όσο είσαι εσύ, κι έφυγα αφρίζοντας, το παραδέχομαι.

Αυτό που παρατήρησα είναι ότι ενώ ήτανε περήφανος και αμετανόητος χρυσαυγίτης και το διαφήμιζε με τόση θέρμη και έπαρση, μόλις τον αποκαλούσα ναζιστή, αμυνόταν φωνάζοντας δεν είμαι ναζιστής εγώ, σου είπα εγώ ότι είμαι ναζιστής; σου είπα εγώ ότι θα τους ψηφίσω; πρέπει να τους ψηφίσουμε είπα, όχι ότι τους ψήφισα, και τέτοιες παπαρολογίες.

Ντρέπονται κατά βάθος τα μιάσματα, οι μικροαστοί νοικοκυραίοι πρώην πασόκοι και νεοδημοκράτες, κομματικοί πελάτες που καταστρέψανε την Ελλάδα και σαν να μην έφτανε αυτό γίνανε κατόπιν και ναζί, βγάλανε το φίδι από την τρύπα του, για να δαγκώσει τα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Ζήσανε αυτοί, να μην ζήσει κανένας άλλος.

Κάθε σόφρωνας πολίτης τέτοιου είδους αντιμετώπιση πρέπει να τους επιφυλάσσει. Να τους αποκαλούμε χιτλερικούς, ναζιστές και να αποχωρούμε από εκεί που βρίσκονται, να τους περιθωριοποιούμε, να τους κάνουμε να νιώθουν παρείσακτοι, σκουπίδια της κοινωνίας, είτε αυτοί είναι αδερφοί μας, είτε συγγενείς μας, είτε η μάνα μας η ίδια.
Αλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Αλληλεγγύη στους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. Κατάλογος προϊόντων

Αλληλεγγύη στους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ.

Κατάλογος προϊόντων
(Το κείμενο συντάχθηκε από την Επιτροπή Αλληλεγγύης της Αθήνας)

(κάνετε ΚΛΙΚ πάνω στις εικόνες για να τις δείτε καλύτερα)


Ενημερωμένος Κατάλογος προϊόντων ΒΙΟ.ΜΕ. για Οικιακή χρήση
-Υγρό πλυντηρίου ρούχων 1 λίτρο  τιμή 1,20 ευρώ
-Υγρό γενικής χρήσης (λεμόνι) 1 λίτρο  τιμή 1,20 ευρώ
-Υγρό γενικής χρήσης (λεμόνι) 3 λίτρα  τιμή 3,60 ευρώ
-Υγρό γενικής χρήσης (πράσινο μήλο) 1 λίτρο  τιμή 1,20 ευρώ
-Υγρό γενικής χρήσης (πράσινο μήλο) 3 λίτρα  τιμή 3,60 ευρώ
-Σκόνη πλυντηρίου ρούχων 33 δόσεις  3,30 ευρώ
-Υγρό καθαρισμού τζαμιών  1 λίτρο  τιμή 1,50 ευρώ
-Υγρό καθαρισμού για τα χέρια 0,5 λίτρου τιμή 1,50 ευρώ
-Υγρό καθαρισμού για τα πιάτα 0,5 λίτρου τιμή 1,30 ευρώ
-Μαλλακτικό ρούχων 1 λίτρο τιμή 1,20 ευρώ
-Καθαριστικό για τα άλατα  1 λίτρο  3,00 ευρώ.

Σημεία διάθεσης: 
Αλληλεγγύη για όλους,  Ακαδημίας 74
Στέκι Μεταναστών, Τσαμαδού 13 (απόγευμα) Εξάρχεια
Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ, Πλατεία Εξαρχείων (απόγευμα)
και σε άλλες αλληλέγγυες δομές και εγχειρήματα

Ενημέρωση - συζήτηση για τα ζαπατιστικά σχολεία της αυτονομίας "Η ελευθερία σύμφωνα με τους ζαπατίστας".

Πρόσκληση στην εκδήλωση ενημέρωσης- συζήτησης: 
Η ελευθερία σύμφωνα με τους/τις ζαπατίστας


Τον Αύγουστο του 2013 πραγματοποιήθηκαν στην Τσιάπας τα "μικρά ζαπατιστικά σχολεία της αυτονομίας". Σ΄αυτά οι σύντροφοι,ισσες ζαπατίστας μοιράστηκαν τους αγώνες, τις εμπειρίες, τα όνειρα αλλά και τις ανεπάρκειες και τα λάθη όλων αυτών των 19 χρόνων οικοδόμησης της αυτονομίας τους με στόχο όχι να επιβάλλουν το μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας τους αλλά να συμβάλλουν στο διάλογο που ανοίγεται μέσω της Έκτης αναζητώντας απαντήσεις στα ερωτήματα: "πως είναι αυτός ο άλλος τρόπος, αυτός ο άλλος κόσμος, αυτή η άλλη κοινότητα που ονειρευόμαστε, που θέλουμε, που χρειαζόμαστε, τι πρέπει να κάνουμε και με ποιον". 

Ως ένα μικρό κομμάτι αυτού του παγκόσμιου ψηφιδωτού της αντίστασης που ονομάζεται Έκτη, επιθυμούμε κι εμείς να μοιραστούμε όλα όσα ακούσαμε, είδαμε, αισθανθήκαμε με τη συμμετοχή μας στα ζαπατιστικά σχολεία της αυτονομίας αλλά και να ανταλλάξουμε ιδέες, προβληματισμούς και απόψεις σχετικά με τη σύνδεση, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, των αυτοοργανωμένων δομών αγώνα που, ως ζωντανά κύτταρα του κόσμου που ονειρευόμαστε, συγκροτούν κοινότητες ελευθερίας, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης. 

Αλληλέγγυοι,ες από τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και ελευθεριακό χώρο 

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Ποιός αλήθεια σκοτώνει ποιόν ; ένα ποίημα και μία ταινία (αναδημοσίευση)


Ποιός αλήθεια σκοτώνει ποιόν ; 
έτσι μούρθε το ερώτημα και μέρα πούναι είπα να θυμηθώ...
Ψάχνοντας βρήκα το ποίημα και ένα βίντεο.

από Σιωπηλή Διασταύρωση

Στην Ελλάδα οι μετανάστες φοβούνται περισσότερο απ’ τους ποιητές
Φοβούνται, ας πούμε, τα κύματα
Τα ποδήλατα
Τα μπαλκόνια

Ασήμαντα πράγματα
Κι όμως αυτοί φοβούνται
Φοβούνται και τα χαντάκια
Τις μηχανές
Τους πανηγυρισμούς
Τις βραδυνές ώρες που οι ποιητές παίρνουν το δείπνο τους

Αυτοί φοβούνται
Μη χτυπήσει ξαφνικά η πόρτα 
Και την ώρα του φρούτου αυτοί φοβούνται
Μην συναντήσουν
Τις γυναίκες με τους σκύλους

Ακόμα, φοβούνται τα ύψη
Τους λιμενικούς
Τους συνοριοφύλακες 
Καθώς και τις σφαίρες της Frontex
Τον ήχο της μοτοσυκλέτας
Και το βιτριόλι

Φοβούνται επίσης στο λεωφορείο 
Φοβούνται στο μετρό
Φοβούνται στο ταξί
Φοβούνται στη δουλειά 
Φοβούνται στην πόλη
Φοβούνται στην επαρχία


Φοβούνται και τα αφεντικά
Κυρίως τα αφεντικά!

Φοβούνται τους λοστούς
Τις αλυσίδες
Τις σιδηρογροθιές
Και τα σπασμένα μπουκάλια
Φοβούνται τα μαχαίρια


Και την ώρα που οι ποιητές κοιμούνται
Αυτοί φοβούνται
Μην πεθάνουν
Στις ράγες του τραίνου
Κυνηγημένοι
.....…

Κωνσταντίνα Κούνεβα
Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ
Έντισον Γιαχάι
Σαχτζάτ Λουκμάν
Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ
Γκραμός Παλούσι
Χουσεΐν Ζαχιντούλ
Chiekh Ndiaye
Abdukarim Yahya Idris
Ίλμι Λατές
Τόνυ Ονούοχα

Μη φοβάστε πια
Για ‘σας
Δεν θα γράψουν
Ποτέ
Οι ποιητές

η ταινία εδώ

Στα σκαλάκια (αναδημοσίευση)

Art work Alex Ferreira


της Αννίτας Λουδάρου

Κρατούσα σφιχτά το βιβλίο που είχα μόλις αγοράσει. Περνώντας έξω από το νοσοκομείο είδα τον Γιάννη τον Αλβανό ψιλικατζή να κάθεται στα σκαλάκια έξω από το ψιλικατζίδικο. Με κέρασε τσιγάρο. Κάπνιζε κι αυτός. Μια καθαρή εικόνα ανθρώπου της βιοπάλης.

- Εσύ βρε Γιάννη αφού είσαι Αλβανός πως λέγεσαι Γιάννης ;
-Τι να σου πω ξέρω κι εγώ. Μετά από τόσα χρόνια το συνήθισα κι εγώ.

Κουβέντα στην κουβέντα φθάσαμε στα ψυχικά βάρη του ανθρώπου. Γενικά στην αρχή. Τα προβλήματα και τ΄αδιέξοδα μας. Πρώτα μιλήσαμε για τα δικά μου. Που ήμουν αυτή που είχα την δυνατότητα να περπατώ αγκαλιά μ΄ενα βιβλίο. Ενώ εκείνος από το πρωί ίσαμε το βράδυ, μέσα σε λίγα τετραγωνικά, άπλωνε τα χέρια του παίρνοντας λεφτά και δίνοντας πράγματα. Που και που μονάχα καθόταν στα σκαλάκια. Το έβρισκε άδικο αυτό. Το παραδέχτηκε. Παραδέχτηκε επίσης πως δεν είχε φίλους να μιλήσει γι΄όλα αυτά. Γιατί χωρίς χρόνο πως να έχεις φίλους ;
Πολύ γρήγορα φθάσαμε και στα δικά του ψυχικά προβλήματα. Τα ψυχικά προβλήματα διακόπτονταν από διάφορες μάρκες τσιγάρων, από εφημερίδες και περιοδικά, σοκολάτες, μέχρι και προφυλαχτικά. Ο Γιάννης έδινε, έπαιρνε τα χρήματα, έδινε τα ρέστα και ό,τι του είχε ζητηθεί και κατέβαινε πάλι στα σκαλάκια.

Τα ψυχικά βάσανα όλο και μεγάλωναν χωρίς ποτέ να γίνονται συγκεκριμένα. Όλο και περισσότερο καταλάβαινα πως κάτι παραπάνω ήθελε να μου πει, αλλά δεν ήξερα τι. Την στιγμή που ήρθε ένας πελάτης και του ζήτησε spray για κουνούπια, μου έσπρωξε ένα χαρτί. Σ΄ένα παλιό διπλωμένο λογαριασμό της ΔΕΗ είχε σημειώσει τις συμβουλές ενός ψυχολόγου. Είχε υπογραμμίσει την λέξη εκδραμάτιση. Δεν έφθαναν τα βάσανα του, τον βασάνιζαν και οι λέξεις.

Θυμήθηκα τότε πως προχθές την ώρα που γύρναγα από τη δουλειά, στα σκαλάκια έξω από την εκκλησία, καθόταν ένας αγουροξυπνημένος ρακένδυτος άνθρωπος. Το πρόσωπο του ήταν όμορφο και χαμογελαστό. Μια σακούλα δίπλα στα πόδια του, στο τελευταίο σκαλί, έμοιαζε να είχε μέσα όλο το σπίτι του. Στο μέτρο ένας κάδος. Στα μάτια του έβλεπα πως κάπου, κάπως, κάποτε είχε περάσει μια γεμάτη ζωή. Δεν θυμάμαι τι είπα, πάντως μου απάντησε υποφέρω εδώ, θέλω να φύγω. Του έδωσα τα προτελευταία μου λεφτά.

Ντυμένη με μια ψεύτική ψυχραιμία τον ρώτησα αν είχε φάει τίποτα,
-Όχι μου απάντησε. Αλλά θα φάω το βράδυ... 
....και με μια σχεδόν χαρούμενη κίνηση μου έδειξε τον κάδο. Νομίζω έβγαλα μια κραυγή. Άρχισα να μασάω τα λόγια μου, όπως φαντάζομαι σε λίγες ώρες θα μασούσε τα μασημένα φαγητά που θα έβρισκε στον κάδο.

Εδώ μπροστά μου είχα ολοζώντανο, στο φυσικό του μέγεθος ένα από τους φτωχούς ήρωες των παιδικών μου βιβλίων. Ένας άγνωστος που μου είχε κολλήσει το στομάχι του στ΄αυτί μου.

Δεν τελειώνει πουθενά αυτή η ιστορία. Πάντα οι άνθρωποι θα κουρνιάζουν σε σκαλάκια. Θα δίνουν και θα παίρνουν με τα χέρια για να ζήσουν. Και πάντα ακόμα και μέσα από έναν βρώμικο κάδο, ένα χέρι θα θελήσει να πιάσει το δικό σου. Και εσύ θα πρέπει να βρεις πως να μην παραμείνεις ο σχεδόν που ζει το παραλίγον κάτι.
Αυτό είναι όλο.

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

H γιαγιά (αναδημοσίευση)

το βρήκαμε εδώ.

Όταν ο μπαμπάς έκλεισε το μαγαζί (γιατί κανείς δεν έμπαινε πια να ψωνίσει κι έτσι δεν μπορούσε να πληρώνει νοίκι και ΤΕΒΕ) κι η μαμά απολύθηκε, ήρθε να μείνει μαζί μας η γιαγιά απ' το χωριό.

Η γιαγιά είναι πολύ καλή και πολύ πλούσια. Παίρνει 300 ευρώ σύνταξη απ' τον ΟΓΑ και τώρα που μένει μαζί μας μας τα δίνει κι είμαστε κι εμείς πολύ πλούσιοι.

Χτες φάγαμε ψάρια, που είναι καλό και ακριβό φαΐ. Είμαστε όλοι χαρούμενοι και δεν καταλάβαμε γιατί η Μαμά είπε στον Μπαμπά θυμωμένη «Μα για όνομα! Χρυσόψαρα θα φάμε, βρε Σταμάτη;». Κι ο Μπαμπάς (που η Μαμά τον λέει Σταμάτη) είπε «όλα τα κινέζικα είναι πιο φτηνά, ακόμα και τα ψάρια. Με τη σύνταξη της μάνας μου τι ήθελες να φάμε; Μπαρμπούνια;». Και μετά η Μαμά δεν είπε τίποτα και καθίσαμε όλοι στο τραπέζι να φάμε τα χρυσόψαρα.

Μετά η γιαγιά πέθανε. Δεν ξέρω αν έφταιγε το χρυσόψαρο που έφαγε ή αν πέθανε από μόνη της, ξέρω μονάχα πως ο Μπαμπάς και η Μαμά πολύ λυπηθήκανε και κλαίγανε και λέγανε «τι θα κάνουμε, τώρα, χωρίς την σύνταξη, Παναγία μου;» και η Παναγία τους λυπήθηκε και τους είπε να βαλσαμώσουμε τη γιαγιά, όπως ο θείος Λεωνίδας είχε βαλσαμώσει εκείνο το κεφάλι από το γουρούνι το άγριο που είχε σκοτώσει στο κυνήγι και το είχε βάλει στον τοίχο της σάλας, στο σπίτι του στο χωριό. Εμείς της γιαγιάς δεν της βαλσαμώσαμε μόνο το κεφάλι. Ολόκληρη τη βαλσαμώσαμε γιατί, όπως είπε κι ο Μπαμπάς «δική μας είναι η γιαγιά κι ό,τι θέλουμε την κάνουμε».

Έτσι τώρα έχουμε τη γιαγιά συνέχεια μαζί μας και παίρνουμε και τη σύνταξη του ΟΓΑ και είμαστε πάντα πλούσιοι. Μόνο που τα βράδια, όταν μαζευόμαστε τα παιδιά κοντά στο τζάκι, η γιαγιά δεν μας λέει παραμύθια, παρά κάθεται ακούνητη, αμίλητη κι αγέλαστη, όπως ο Μπέρνυ στην ταινία «Τρελό γουηκέντ στου Μπέρνυ», που είχα δει στην τηλεόραση, όταν έπαιζε. Τώρα δεν παίζει γιατί μας έχουνε κόψει το ρεύμα. Όμως τον Μπέρνυ δεν τον είχανε βαλσαμώσει καλά και μάζευε μύγες, ενώ εμείς τη γιαγιά τέλεια την κάναμε!

Καμιά φορά, για να την βλέπει η γειτονιά (έτσι λέει ο Μπαμπάς), την βγάζουμε έξω και την στήνουμε όρθια δίπλα στην αυλόπορτα. Μοιάζει, τότε, η γιαγιά μ' εκείνον τον ξύλινο Ινδιάνο που στήνουν έξω από τα καπνοπωλεία στην Αμερική. Και μια φορά ξεχάσαμε να τη μαζέψουμε κι έβρεξε πολύ κι έγινε μούσκεμα. Και ύστερα τη βάλαμε κοντά στο τζάκι να στεγνώσει, αλλά μάλλον τη βάλαμε πολύ κοντά κι άρπαξε φωτιά. Ευτυχώς ο Μπαμπάς πρόλαβε και την έσβησε γρήγορα, αλλά μας μάλωσε γιατί «κοντέψαμε να αφανίσουμε το μοναδικό μας εισόδημα».

Έκθεση της μαθήτριας Ν.Κ. - Γ' τάξη Δημοτικού - Σχολικό έτος 2011-2012