Πιστοποιημένοι εκτιμητές ακινήτων: άλλο ένα όπλο στα χέρια των αρπαχτικών.

Αναδημοσιεύουμε το νόμο για τους λεγόμενους "πιστοποιημένους" εκτιμητές στην αρμοδιότητα των οποίων υπάγεται κάθε κινητό, ακίνητο αλλά και άΰλο περιοyσιακό στοιχείο (π.χ. Φήμη και Πελατεία, Εμπορικό Σήμα, κ.α). Αναλυτικά θα διαβάσετε στη συνέχεια.

Στην προκειμένη περίπτωση εμάς μας "καίει" ο κλάδος των ακινήτων. Και μας "καίει" διότι με τις νέες διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας κάθε πλειστηριασμός που θα διενεργείται στο προσεχές διάστημα για πρώτη φορά θα εκκινεί από την εμπορική και όχι την αντικειμενική αξία του ακινήτου. Την οποία, φυσικά, αρμόδιοι να εκτιμήσουν είναι οι πιστοποιημένοι" εκτιμητές. Όπως έχει ειπωθεί κατ' επανάληψη μια χαμηλή εμπορική αξία διευκολύνει στο να τελεσφορήσει ένας πλειστηριασμός μιας και το ακίνητο γίνεται από "τσιπούρα  ανοικτής θαλάσσης" (λόγω αντικειμενικής αξίας) "τσιπούρα ιχθυοτροφείου".

Πριν παραθέσω τη σχετική νομολογία για τους "πιστοποιημένους" εκτιμητές και την εκλαϊκευμένη εκδοχή της από σχετικό site, θα εστιάσω στο εξής σημείο του νόμου: Οι "πιστοποιημένους" εκτιμητές ελέγχονται από πενταμελές πειθαρχικό συμβούλιο (2 δικαστικοί, ένας υπάλληλος του Υπουργείου Ανάπτυξης και 2  έμπειρα μέλη από το σώμα των "πιστοποιημένων" εκτιμητών. Δηλαδή η δικαστική εξουσία είναι μειοψηφούσα.

Ο κατάλογος με τα νομικά πρόσωπα (δλδ. εταιρείες) που απέσπασαν το σχετικό πιστοποιητικό διατίθεται στο site (https://www1.gsis.gr/ektimites/Nomika) του Υπουργείου Υικονομικών. Αυτές οι εταιρείες θα ασχοληθούν με τα φιλέτα. Ο κατάλογος  με τα φυσικά πρόσωπα διατίθεται στο https://www1.gsis.gr/ektimites/Fysika.

Ο σχετικός νόμος θέσπισης Κώδικα Δεοντολογίας Πιστοποιημένων Εκτιμητών  είναι εδώ. (http://www.peoplecert.org/en/Test-Takers/PEOPLECERT_Certification/PEOPLECERT_Professional_Valuer/Documents/kodikas-deontologias-ektimiton.pdf). ΦΕΚ Αρ. Φύλλου 1147-13 Μαΐου 2013

Μια εκλαϊκευμένη μεταφορά του νόμου από το site 

http://www.proslipsis.gr/cmCat_treePrd.php?&cm_catid=281&cm_prdid=18537

Αθήνα 27.4.2014
Στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης (Παράγραφος Γ) ρυθμίζονται θέματα σχετικά με την άσκηση του επαγγέλματος του πιστοποιημένου εκτιμητή. Μεταξύ άλλων προβλέπεται ότι το επάγγελμα του πιστοποιημένου εκτιμητή ασκείται ελεύθερα, μετά πάροδο τριμήνου από την αναγγελία της έναρξής του, στη Διεύθυνση Τομέων Παραγωγής της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής του υπουργείου Οικονομικών και την εγγραφή του πιστοποιημένου εκτιμητή στο Μητρώο Πιστοποιημένων Εκτιμητών. Επίσης, καθορίζεται ο τρόπος διενέργειας των εξετάσεων για τη χορήγηση του σχετικού πιστοποιητικού και ορίζονται οι κλάδοι στους οποίους δύνανται να δραστηριοποιούνται και να πιστοποιούνται οι εκτιμητές.

Αναλυτικά:
ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ Γ
Ρυθμίσεις για την παροχή εκτιμητικών υπηρεσιών
Υποπαράγραφος Γ1. : Ορισμοί
Για τους σκοπούς των της παραγράφου Γ του παρόντος νόμου ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:
«Εκτίμηση»: Κάθε εργασία και έρευνα που έχει ως σκοπό την αποτίμηση της αξίας περιουσιακών στοιχείων, άυλων ή ενσώματων και εκτελείται με βάση τα ευρωπαϊκά ή διεθνώς αναγνωρισμένα εκτιμητικά πρότυπα. 
«Πιστοποιημένος εκτιμητής»: Κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο οποιασδήποτε μορφής, το οποίο διενεργεί εκτιμήσεις, όπως αυτές ορίζονται στο παρόν άρθρο, έχει λάβει την πιστοποίηση της υποπαραγράφου Γ.2.  του παρόντος νόμου και έχει καταχωρηθεί στο Μητρώο Πιστοποιημένων Εκτιμητών του Υπουργείου Οικονομικών, που προβλέπεται στο ίδιο άρθρο.
«Αρμόδια Διοικητική Αρχή» : Ορίζεται η Διεύθυνση Τομέων Παραγωγής της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Οικονομικών

Υποπαράγραφος Γ2.: Εγγραφή στο Μητρώο
Το επάγγελμα του πιστοποιημένου εκτιμητή ασκείται ελεύθερα μετά πάροδο τριμήνου από την αναγγελία έναρξής του στην Αρμόδια Διοικητική Αρχή και την εγγραφή του πιστοποιημένου εκτιμητή στο Μητρώο Πιστοποιημένων Εκτιμητών.
Το Μητρώο Πιστοποιημένων Εκτιμητών τηρείται στην Αρμόδια Διοικητική Αρχή και δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Οικονομικών. Στην ίδια αρχή τηρείται κατάλογος διενεργηθεισών εκτιμήσεων.
Προκειμένου περί φυσικών προσώπων, η αναγγελία συνοδεύεται από τα κάτωθι απαραίτητα δικαιολογητικά:
α. Αίτηση πιστοποίησης, όπου αναφέρεται ο συγκεκριμένος ή οι συγκεκριμένοι κλάδοι στους οποίους επιθυμεί να πιστοποιηθεί ο ενδιαφερόμενος, συνοδευόμενη από βιογραφικό σημείωμα.
β. Πιστοποιητικό ποινικού μητρώου γενικής χρήσης, το οποίο ανανεώνεται κάθε δύο έτη με επιμέλεια της Αρμόδιας Διοικητικής Αρχής. Ο αιτών πρέπει να μην έχει καταδικαστεί αμετακλήτως για οποιοδήποτε κακούργημα ή για τα πλημμελήματα  της κλοπής, υπεξαίρεσης, απάτης, υπεξαίρεσης στην υπηρεσία, πλαστογραφίας, απιστίας, ψευδορκίας, δόλιας χρεοκοπίας, καταδολίευσης δανειστών, τοκογλυφίας ή για κάποιο άλλο οικονομικής φύσεως έγκλημα.
γ. Φωτοαντίγραφο πτυχίου ανώτερης ή ανώτατης σχολής της ημεδαπής. Οι τίτλοι σπουδών που προέρχονται από ιδρύματα της αλλοδαπής πρέπει να είναι αναγνωρισμένοι από τον αρμόδιο Διεπιστημονικό Οργανισμό Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης (ΔΟΑΤΑΠ) ως ισότιμοι και αντίστοιχοι ή ισότιμοι προς τους απονεμόμενους από τα ελληνικά ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
δ. Υπεύθυνη δήλωση, με την οποία ο ενδιαφερόμενος δηλώνει τα εκτιμητικά πρότυπα (ευρωπαϊκά ή διεθνή) που εφαρμόζει κατά τη διενέργεια εκτιμήσεων και τη δέσμευσή του για την πιστή τήρηση του κώδικα δεοντολογίας της υποπαραγράφου Γ.8. .
ε. Βεβαίωση με υπογραφή και σφραγίδα πιστοποιημένου εκτιμητή ή άλλο πρόσφορο έγγραφο στοιχείο, από το οποίο να αποδεικνύεται διετής εκτιμητική εμπειρία του ενδιαφερόμενου.
στ. Πιστοποιητικό, από το οποίο αποδεικνύεται ότι ο αιτών εκπληρώνει τουλάχιστον μία από τις κάτωθι προϋποθέσεις:
αα) Έχει πιστοποιηθεί ως εκτιμητής από φορέα διαπιστευμένο από το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ) ή από επαγγελματική ένωση ή οργανισμό που πληροί τις προϋποθέσεις της παραγράφου 2 του άρθρου 3 του π.δ.38/2010 (Α’ 78).
ββ) Ασκεί νόμιμα το επάγγελμα του εκτιμητή σε οποιοδήποτε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή σε τρίτο κράτος σύμφωνα με την αρχή της αμοιβαιότητας. Στην περίπτωση αυτή, ο ενδιαφερόμενος υποχρεούται να προσκομίσει σχετικό πιστοποιητικό από τον αρμόδιο φορέα του κράτους μέλους, ή του τρίτου κράτους.
γγ) Έχει επιτυχώς ολοκληρώσει τη διαδικασία εξετάσεων, όπως αυτή ορίζεται στην υποπαράγραφο Γ.3. .
ζ. Αποδεικτικό φορολογικής ενημερότητας, το οποίο πρέπει να ανανεώνεται κάθε έτος από τον ενδιαφερόμενο.
η. Αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας, το οποίο πρέπει να ανανεώνεται κάθε έτος  από τον ενδιαφερόμενο.
Προκειμένου περί νομικών προσώπων, η αναγγελία συνοδεύεται από τα κάτωθι απαραίτητα δικαιολογητικά:
α. Αίτηση πιστοποίησης, στην οποία θα αναφέρεται ο συγκεκριμένος ή οι συγκεκριμένοι κλάδοι, στους οποίους επιθυμεί να πιστοποιηθεί.
β. Αποδεικτικό φορολογικής ενημερότητας, το οποίο πρέπει να ανανεώνεται κάθε έτος από το  ενδιαφερόμενο νομικό πρόσωπο.
γ. Αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας, το οποίο πρέπει να ανανεώνεται κάθε έτος από το ενδιαφερόμενο νομικό πρόσωπο.
δ. Επικυρωμένο αντίγραφο του ιδρυτικού του εγγράφου ή τυχόν τροποποιητικού αυτού, από το οποίο να προκύπτει ότι στον σκοπό του προβλέπεται η παροχή εκτιμητικών υπηρεσιών.
ε. Αποδεικτικά έγγραφα από τα οποία προκύπτει ότι στο νομικό πρόσωπο απασχολείται ένας ή περισσότεροι πιστοποιημένοι εκτιμητές, οι οποίοι είναι και οι μόνοι αρμόδιοι να διενεργούν εκτιμήσεις για λογαριασμό του νομικού προσώπου.
Η Αρμόδια Διοικητική Αρχή μπορεί εντός τριών (3) μηνών από την υποβολή της αναγγελίας να απαγορεύσει την έναρξη του επαγγέλματος εφόσον δεν πληρούνται οι ανωτέρω νόμιμες προϋποθέσεις ή δεν προκύπτει η συνδρομή τους από τα υποβληθέντα στοιχεία. Στην περίπτωση αυτή, η Αρμόδια Διοικητική Αρχή ενημερώνει εγγράφως τον ενδιαφερόμενο ότι δεν είναι δυνατή η εγγραφή του στο Μητρώο, γνωστοποιώντας του και τους σχετικούς λόγους.
Εφόσον πληρούνται όλες οι ανωτέρω προϋποθέσεις, η Αρμόδια Διοικητική Αρχή εγγράφει τον ενδιαφερόμενο στο Μητρώο Πιστοποιημένων Εκτιμητών, εντός τριών μηνών, στον κλάδο ή στους κλάδους στους οποίους έχει πιστοποιηθεί και εκδίδει σχετικό πιστοποιητικό.

Υποπαράγραφος Γ3.: Διενέργεια εξετάσεων
Το πιστοποιητικό της περίπτωσης στ’ της περίπτωσης 2, της υποπαραγράφου Γ.2. του παρόντος νόμου, χορηγείται μετά από επιτυχία του ενδιαφερόμενου σε εξετάσεις, στο γνωστικό αντικείμενο του κλάδου ή των κλάδων, στους οποίους επιθυμεί να πιστοποιηθεί. Οι  εξετάσεις διεξάγονται κυρίως με το σύστημα των πολλαπλών επιλογών. Ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει σχετική αίτηση στην Αρμόδια Διοικητική Αρχή, συνοδευόμενη από τα δικαιολογητικά των υποπεριπτώσεων α’, γ’ και ε’, της περίπτωσης 2 της υποπαραγράφου Γ.2. του παρόντος νόμου.
Οι εξετάσεις διενεργούνται δύο φορές το χρόνο από Εξεταστική Επιτροπή, τα μέλη της οποίας είναι τα εξής:
α. Δύο μέλη του Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) από συναφείς, ως προς το γνωστικό αντικείμενο του εκτιμητή, Ανώτερες ή Ανώτατες Σχολές, με τους  αναπληρωτές τους, εκ των οποίων ο αρχαιότερος ορίζεται   πρόεδρος. Τα εν λόγω μέλη δεν θα πρέπει να ασκούν το επάγγελμα του πιστοποιημένου εκτιμητή.
β. Δύο εκπρόσωποι του Ελληνικού Ινστιτούτου Εκτιμητικής με τους αναπληρωτές  τους με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών μετά από πρόταση του Ελληνικού Ινστιτούτου Εκτιμητικής.
γ. Ένας Προϊστάμενος Τμήματος ή Δ/νσης, της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Οικονομικών, με τον αναπληρωτή του.
Γραμματέας της Επιτροπής ορίζεται υπάλληλος της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Οικονομικών, με τον αναπληρωτή του.
Η θητεία της Επιτροπής είναι τριετής.Proslipsis.gr
Η συγκρότηση της Επιτροπής γίνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, μετά από εισήγηση της Αρμόδιας Αρχής.
Η Εξεταστική Επιτροπή συνεδριάζει νόμιμα, όταν παρίστανται, ως τακτικά ή αναπληρωματικά μέλη, περισσότερα από τα μισά των διορισμένων τακτικών μελών (απαρτία). Οι αποφάσεις της επιτροπής λαμβάνονται εγγράφως, κατά πλειοψηφία και με συνοπτική αιτιολογία.
Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, που εκδίδεται εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος, ύστερα από εισήγηση της Εξεταστικής Επιτροπής, ορίζονται μεταξύ άλλων, η εξεταστέα ύλη και τα θέματα των εξετάσεων, ο τρόπος  βαθμολόγησης των υποψηφίων,  η διαδικασία, ο τρόπος, τα κριτήρια, οι όροι, οι προϋποθέσεις εξέτασης των υποψηφίων εκτιμητών ενώπιον της Εξεταστικής Επιτροπής και κάθε άλλο θέμα συναφές με τη λειτουργία της Επιτροπής και τη διενέργεια των εξετάσεων. Με όμοια απόφαση ορίζονται τα μαθήματα προς εξέταση, μετά από εισήγηση της Αρμόδιας Αρχής, μετά από γνώμη της Εξεταστικής Επιτροπής στα οποία περιέχονται αντικείμενα συναφή με τα κεφάλαια της υποπαραγράφου Γ.4. Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών ορίζεται η εξεταστέα ύλη, το ύψος και η διαδικασία καταβολής του παραβόλου της συμμετοχής των υποψηφίων στις εξετάσεις, καθώς και η αμοιβή των μελών της Εξεταστικής Επιτροπής του παρόντος άρθρου.

Υποπαράγραφος Γ4.: Κλάδοι πιστοποιημένων εκτιμητών
Οι πιστοποιημένοι εκτιμητές δύνανται να δραστηριοποιούνται και να πιστοποιούνται σε έναν ή περισσότερους από τους εξής κλάδους:
α) Ακίνητα
β) Μηχανολογικός και Τεχνικός εξοπλισμός - Βιομηχανικές εγκαταστάσεις
γ) Άυλα αγαθά
δ) Πλοία
ε) Επιχειρήσεις
στ) Κινητά κάθε είδους

Υποπαράγραφος Γ5.: Αντικείμενο εργασιών πιστοποιημένων εκτιμητών
Με την επιφύλαξη ειδικότερων διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας με τις οποίες καθορίζεται ειδική διαδικασία εκτιμήσεων συγκεκριμένων αγαθών, οι πιστοποιημένοι εκτιμητές διενεργούν εκτιμήσεις της αξίας αγαθών  (ενσώματων ή άυλων), που αφορούν ενδεικτικά σε:
Ακίνητα και εμπράγματα δικαιώματα.
Βιομηχανικές εγκαταστάσεις και τον εξοπλισμό τους.
Μετοχές μη εισηγμένες στο Χρηματιστήριο και άλλους τίτλους κινητών αξιών ανωνύμων εταιρειών ή συμμετοχές σε άλλες εταιρείες ή συνεταιρισμούς. 
Πάγια στοιχεία για την προσαρμογή στα Διεθνή Λογιστικά Πρότυπα.
- Έργα τέχνης.
Συλλογές, τιμαλφή, έπιπλα.
Άυλα αγαθά, περιλαμβανομένων δικαιωμάτων βιομηχανικής και εμπορικής ιδιοκτησίας, πνευματικών, συγγενικών δικαιωμάτων και γενικά κάθε άυλου στοιχείου που έχει οικονομική αξία.
Εκπόνηση μελετών οικονομικής σκοπιμότητας, εναλλακτικής  χρησιμοποίησης ή βέλτιστης χρήσης περιουσιακών στοιχείων.
Εύλογο κόστος υλοποίησης επενδυτικών προγραμμάτων.
Ακίνητη περιουσία του ενεργητικού των Αμοιβαίων Κεφαλαίων.
Ακίνητη περιουσία των Ανώνυμων Εταιρειών Επενδύσεων.
Μελέτες οικονομικής σκοπιμότητας, εναλλακτικής ή βέλτιστης χρήσης περιουσιακών στοιχείων.
- Κοστολόγηση τεχνικών έργων και λοιπών κατασκευών.
- Ζημίες από τρομοκρατικές ενέργειες.

Υποπαράγραφος Γ6.: Αμοιβή
Η αμοιβή για τη διενέργεια εκτιμήσεων καθορίζεται ελεύθερα μετά από κοινή συμφωνία του  πιστοποιημένου  εκτιμητή  και του ενδιαφερομένου.

Υποπαράγραφος Γ7.: Κανόνες εκτιμήσεων
Οι πιστοποιημένοι εκτιμητές οφείλουν να συντάσσουν τις εκτιμήσεις τους σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά ή διεθνή αναγνωρισμένα εκτιμητικά πρότυπα και με τον κώδικα δεοντολογίας, που προβλέπεται στο άρθρο 41 του παρόντος νόμου.

Υποπαράγραφος Γ8.: Υποχρεώσεις πιστοποιημένων εκτιμητών
Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, η οποία εκδίδεται εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος, θεσπίζεται Κώδικας Δεοντολογίας των πιστοποιημένων εκτιμητών.
Οι πιστοποιημένοι εκτιμητές οφείλουν να συμμορφώνονται με τις διατάξεις του παρόντος νόμου και του κώδικα δεοντολογίας.
Οι πιστοποιημένοι εκτιμητές υποχρεούνται ανά διετία να προσκομίζουν στην αρμόδια Διοικητική Αρχή σχετική βεβαίωση, επαγγελματική ταυτότητα ή άλλο πρόσφατο - πρόσφορο αποδεικτικό στοιχείο, από το οποίο να προκύπτει η διαρκής συμμόρφωσή τους με τις προϋποθέσεις των υποπεριπτώσεων αα) και ββ) της υποπεριπτώσεως στ’ της περίπτωσης 2 της υποπαραγράφου Γ.2.  του παρόντος νόμου.
Σε περίπτωση κατά την οποία διαπιστωθεί η μη πλήρωση των ανωτέρω προϋποθέσεων, ο Υπουργός Οικονομικών, μετά από σχετική πρόταση της Αρμόδιας Διοικητικής Αρχής, μπορεί να προβεί σε οριστική ή προσωρινή ανάκληση της πιστοποίησης, ανάλογα με τη βαρύτητα της παράβασης ή την καθ’ υποτροπή συμπεριφορά του πιστοποιημένο εκτιμητή,  σε περίπτωση μη πλήρωσης των προϋποθέσεων της περίπτωσης 3 της παρούσας υποπαραγράφου , αφού θέσει στον ενδιαφερόμενο εύλογη προθεσμία για την υποβολή των στοιχείων που προβλέπονται στην περίπτωση 3 και αυτή παρέλθει άπρακτη.

Υποπαράγραφος Γ9. : Πειθαρχικό συμβούλιο
Συνιστάται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, η οποία εκδίδεται εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος, πενταμελές Πειθαρχικό Συμβούλιο πιστοποιημένων εκτιμητών, το οποίο αποτελείται από:
α) Έναν Πάρεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας με τον αναπληρωτή του.
β) Έναν Πάρεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου με τον αναπληρωτή του.
γ) Τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Τομέων Παραγωγής της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Οικονομικών, με τον αναπληρωτή του.
δ) Δύο πιστοποιημένους εκτιμητές με ελάχιστη εκτιμητική εμπειρία 10 ετών, με τους αναπληρωτές τους, οι οποίοι επιλέγονται μετά από κλήρωση.
Πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου ορίζεται ο αρχαιότερος εκ των δύο Παρέδρων και γραμματέας  υπάλληλος της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Πολιτικής του Υπουργείου Οικονομικών, με τον αναπληρωτή του.
Η θητεία του Πειθαρχικού Συμβουλίου είναι τριετής, με δυνατότητα ανανέωσης.
Το Πειθαρχικό Συμβούλιο επιλαμβάνεται, αυτεπάγγελτα ή κατόπιν έγγραφης καταγγελίας, παραβάσεων της νομοθεσίας και του εκάστοτε ρυθμιστικού πλαισίου που διέπει τις εργασίες των πιστοποιημένων εκτιμητών, περιπτώσεων πλημμελούς ασκήσεως των καθηκόντων του πιστοποιημένου εκτιμητή, ανάρμοστης ή αναξιοπρεπούς  συμπεριφοράς κατά την άσκηση των καθηκόντων του, καθώς και παραβάσεων του ισχύοντος κώδικα δεοντολογίας και των ευρωπαϊκών ή διεθνών αναγνωρισμένων εκτιμητικών προτύπων ή προδήλως εσφαλμένων εκτιμήσεων.

Υποπαράγραφος Γ10. : Εξουσίες Πειθαρχικού Συμβουλίου
Το Πειθαρχικό Συμβούλιο αποφαίνεται αιτιολογημένα, μετά από κλήση σε ακρόαση του πιστοποιημένου εκτιμητή, εκτιμώντας δε τα πραγματικά περιστατικά, δύναται να επιβάλει, ανάλογα με τη βαρύτητα του παραπτώματος, τις ακόλουθες ποινές:
α) Έγγραφη επίπληξη.
β) Χρηματικό πρόστιμο έως ένα εκατομμύριο (1.000.000) ευρώ, ανάλογο της βαρύτητας του παραπτώματος και  του  ύψους της  προκληθείσας ζημίας. Σε περίπτωση υποτροπής, το Πειθαρχικό Συμβούλιο δύναται να επιβάλλει πρόστιμο ύψους έως δύο εκατομμύρια (2.000.000) ευρώ. Ειδικώς, στην περίπτωση επιβολής προστίμου σε νομικό πρόσωπο, το επιβαλλόμενο πρόστιμο δύναται να ανέλθει έως ποσού ίσου με το δεκαπλάσιο της αμοιβής που τιμολογήθηκε στο πελάτη.
γ) Προσωρινή στέρηση πιστοποίησης για χρονικό διάστημα  μέχρι  ένα έτος.
δ) Οριστική διαγραφή του πιστοποιημένου εκτιμητή από το Μητρώο.
Για την επιμέτρηση του επιβαλλομένου προστίμου σε κάθε μία από τις υποπεριπτώσεις α΄ έως και δ΄ της περίπτωσης αυτής λαμβάνονται υπόψη, ενδεικτικώς, η σοβαρότητα της παράβασης, ο κίνδυνος για την αξιοπιστία και την ορθή λειτουργία του θεσμού των πιστοποιημένων εκτιμητών, ο τυχόν προσπορισμός οφέλους και η τυχόν συνδρομή στο πρόσωπο του παραβάτη της ιδιότητας του κυρίου εταίρου στην περίπτωση άσκησης του επαγγέλματος από νομικό πρόσωπο.
Σε περίπτωση διαπίστωσης της τέλεσης παράβασης από πιστοποιημένο εκτιμητή, που διενεργεί πιστοποιήσεις στο όνομα και για λογαριασμό νομικού προσώπου, η ευθύνη του πιστοποιημένου εκτιμητή δεν αίρει την τυχόν σωρευτική πειθαρχική ευθύνη του νομικού προσώπου.
Το Πειθαρχικό Συμβούλιο δύναται για λόγους προστασίας του δημοσίου συμφέροντος να δημοσιοποιεί με κάθε πρόσφορο κατά την κρίση του μέσο τις αποφάσεις αυτού που αφορούν την επιβολή πειθαρχικών κυρώσεων.
Κατά των αποφάσεων του Πειθαρχικού Συμβουλίου χωρεί προσφυγή στα αρμόδια Διοικητικά Δικαστήρια, μέσα σε προθεσμία  60 ημερών από την κοινοποίησή τους.
Τα πρόστιμα που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογή της περίπτωσης  3 της παρούσας υποπαραγράφου  αποτελούν έσοδα του Δημοσίου και εισπράττονται κατά τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν.δ. 356/1974), από την εκάστοτε αρμόδια φορολογική αρχή, η οποία οφείλει να ενημερώσει άμεσα την Αρμόδια Διοικητική Αρχή για την  είσπραξη ή μη του προστίμου.
Το Πειθαρχικό Συμβούλιο στο πλαίσιο της διερεύνησης υποθέσεως για τη διαπίστωση της τυχόν τέλεσης παραβάσεων της νομοθεσίας και του ρυθμιστικού πλαισίου που διέπει τις εργασίες των πιστοποιημένων εκτιμητών δύναται να λαμβάνει κατά την κρίση του ένορκες ή ανωμοτί μαρτυρικές καταθέσεις, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 212 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, και να ζητά επεξηγήσεις για τα γεγονότα ή έγγραφα που σχετίζονται με το αντικείμενο και το σκοπό της πιστοποίησης  και να καταγράφει τις σχετικές απαντήσεις.
Η λήψη μαρτυρικών καταθέσεων, σύμφωνα με την περίπτωσης 4 της παρούσας υποπαραγράφου , πραγματοποιείται στην έδρα της Αρμόδιας Διοικητικής Αρχής. Το ελεγχόμενο πρόσωπο που πρόκειται να καταθέσει κλητεύεται εγγράφως σε ορισμένη ημέρα και ώρα. Η κλήση υπογράφεται από τον Πρόεδρο του Πειθαρχικού Συμβουλίου. Η κλήση περιέχει συνοπτική περιγραφή της υπόθεσης, για την οποία πρόκειται να εξεταστεί ο μάρτυρας και μνημονεύει την αρχή στην οποία αυτό καλείται. Η κλήση επιδίδεται στο εξεταζόμενο πρόσωπο με δικαστικό επιμελητή, εφαρμοζομένων αναλόγως των άρθρων 47 έως 57 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, μία (1) τουλάχιστον εργάσιμη ημέρα πριν από την ημέρα για την οποία καλείται προς εξέταση. Η προθεσμία κλήσης μπορεί να παρατείνεται σε πέντε (5) εργάσιμες ημέρες, εφόσον το εξεταζόμενο πρόσωπο έχει την κατοικία ή έδρα του εκτός του νομού Αττικής. Η προθεσμία κλήσης παρατείνεται σε δέκα (10) εργάσιμες ημέρες, εφόσον το εξεταζόμενο πρόσωπο έχει την κατοικία ή έδρα του εκτός της ελληνικής επικράτειας.
Ο μάρτυρας, πριν καταθέσει, καλείται να δηλώσει το όνομα και το επώνυμό του, τον τόπο της γέννησης και της κατοικίας του, καθώς και την ηλικία του.
Για τη μαρτυρική κατάθεση συντάσσεται από τον γραμματέα του Πειθαρχικού Συμβουλίου, έκθεση μαρτυρικής κατάθεσης. Η έκθεση πρέπει να αναφέρει τον τόπο και την ημερομηνία της κατάθεσης, την ώρα κατά την οποία άρχισε και τελείωσε η κατάθεση και το ονοματεπώνυμο του μέλους του Πειθαρχικού Συμβουλίου που έλαβε την κατάθεση, του γραμματέα και του μάρτυρα, καθώς και ακριβή καταγραφή όσων κατατέθηκαν από τον μάρτυρα. Η έκθεση διαβάζεται από όλα τα παρευρισκόμενα κατά την εξέταση πρόσωπα και υπογράφεται από αυτά. Αν κάποιο από τα πρόσωπα αυτά αρνείται να υπογράψει, αυτό αναφέρεται στην έκθεση. Η έκθεση αποτελεί πλήρη απόδειξη για όσα έχει καταθέσει ο μάρτυρας. Η έκθεση είναι άκυρη, εάν λείπουν η χρονολογία (εκτός αν προκύπτει με βεβαιότητα από το όλο περιεχόμενο της έκθεσης ή από άλλα έγγραφα που επαναλαμβάνονται σε αυτήν), η αναγραφή των ονομάτων και των επωνύμων ή η υπογραφή των προσώπων που παρευρέθηκαν στην κατάθεση. Η έκθεση συντάσσεται σε δύο αντίγραφα, από τα οποία ένα αντίγραφο δίδεται στον μάρτυρα και το άλλο τίθεται στο φάκελο της υπόθεσης.
Ψευδείς ή ανακριβείς μαρτυρικές καταθέσεις τιμωρούνται σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 2 του άρθρου 225 του Ποινικού Κώδικα.

Υποπαράγραφος Γ11.: Καταργούμενες διατάξεις
Το άρθρο 15 του ν. 820/1978 (Α΄ 174), το π.δ. 279/1979 (Α΄ 81), καθώς και το άρθρο 2 του ν. 2515/1997 (Α΄ 154), όπως ισχύουν, καταργούνται.
Όπου στην κείμενη νομοθεσία, αναφέρεται το Ειδικό Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών (Σ.Ο.Ε.), νοείται εφεξής το σύνολο των πιστοποιημένων εκτιμητών του παρόντος νόμου.
Καταργείται οποιαδήποτε άλλη γενική ή ειδική διάταξη, απόφαση ή πράξη, που είναι αντίθετη ή ρυθμίζει διαφορετικά τα θέματα που ρυθμίζονται με  τις διατάξεις του παρόντος νόμου.
Εκκρεμείς υποθέσεις εκτιμήσεων, που έχει αναλάβει το Σ.Ο.Ε. διεκπεραιώνονται μέσα σε χρονικό διάστημα τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, το Σ.Ο.Ε. παύει να αναλαμβάνει νέες υποθέσεις εκτιμήσεων.

Υποπαράγραφος Γ12.: Τελικές - Μεταβατικές Διατάξεις
Ειδικότερα ζητήματα σχετικά με την κατάργηση του Σ.Ο.Ε., όπως οι εκκρεμείς δίκες, η διαφύλαξη και διαχείριση  των αρχείων, κάθε θέμα κατάστασης προσωπικού και κάθε άλλο σχετικό θέμα, ρυθμίζονται, κατά περίπτωση, με κοινές αποφάσεις των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εποπτεύουν το Σ.Ο.Ε.. Οι εν λόγω αποφάσεις θα εκδοθούν εντός τριών μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία θα εκδοθεί εντός έξι μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος, ρυθμίζονται ζητήματα  κινητής και ακίνητης περιουσίας, τρόπου διάθεσης των ταμειακών υπολοίπων και κάθε άλλης σχετικής λεπτομέρειας.
α. Απαιτήσεις, υποχρεώσεις και πάσης φύσεως εκκρεμότητες, που υφίστανται κατά την κατάργηση του Σ.Ο.Ε., μεταφέρονται στα Υπουργεία Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εποπτεύουν το Σ.Ο.Ε., τα οποία συνεχίζουν και τις εκκρεμείς δίκες.
β. Η κυριότητα και κάθε άλλο εμπράγματο δικαίωμα επί του συνόλου της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Σ.Ο.Ε., περιέρχονται αυτοδικαίως, χωρίς την τήρηση οποιουδήποτε τύπου, πράξης ή συμβολαίου και χωρίς αντάλλαγμα, στο Ελληνικό Δημόσιο, με την επιφύλαξη των διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας για δωρεές, κληρονομιές και κληροδοσίες και η αποκλειστική χρήση και διαχείρισή τους ανήκει στα Υπουργεία Οικονομικών και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που εποπτεύουν το Σ.Ο.Ε

Μέσα σε ένα μήνα από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου, ο Υπουργός Οικονομικών προβαίνει στη διενέργεια απογραφής όλων των κινητών και ακινήτων, που κατά τις διατάξεις του παρόντος άρθρου περιέρχονται στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου. Απόσπασμα της έκθεσης απογραφής, που περιγράφει τα ακίνητα που αποκτώνται κατά κυριότητα από το Ελληνικό Δημόσιο, καθώς και τα λοιπά εμπράγματα δικαιώματα επί των ακινήτων, καταχωρίζεται ατελώς στα οικεία βιβλία του αρμοδίου, κατά περίπτωση, Υποθηκοφυλακείου ή Κτηματολογικού Γραφείου.
γ. Ταμειακά υπόλοιπα και υπόλοιπα τραπεζικών λογαριασμών του Σ.Ο.Ε., μεταφέρονται μέσα σε τρείς (3) μήνες από τη δημοσίευση του παρόντος, με εντολή του Υπουργού Οικονομικών, σε λογαριασμό του Δημοσίου, αποτελούν έσοδα του Κρατικού Προϋπολογισμού και εγγράφονται ως αντίστοιχες πιστώσεις στον προϋπολογισμό εξόδων του Υπουργείου Οικονομικών.

Ο θάνατος ενός λιποτάκτη (αναδημοσίευση)

του Νίκου Σκοπλάκη

πηγή:http://rednotebook.gr/2015/08/o-thanatos-enos-lipotakti/

Στις 13 Ιουλίου (2015)* ο θεσμοποιημένος νεοφιλελευθερισμός, που ορίζει εαυτόν ως «Ευρωπαϊκή Ένωση, διδάσκει απροκάλυπτα πώς εκβιάζεται το πραξικοπηματικό του συνανήκειν, ποιός ανήκει σε ποιόν-και πώς!-μέσα στον ταξικό κατακερματισμό, ποια συμφέροντα, ποιές εμπειρίες και ποιοί καταναγκασμοί γίνονται η συγκολλητική ύλη των εθνικών ανταγωνισμών, οι οποίοι, ιδεολογικά και υλικά, συνέχουν αυτό το εκμεταλλευτικό μόρφωμα, στρέφοντας τις καταπιεζόμενες τάξεις μιας χώρας ενάντια σ΄ εκείνες μιας άλλης.

Οι προσαρμοστικοί, εκόντες ή άκοντες, επιδιώκουν πια να ξεχάσουν τέτοιες αναλυτικές κατηγορίες, ενώ οι από καιρό προσηλωμένοι στην κοινωνική εκβαρβάρωση «ευρωπαϊσταί» μας, με γουρλωμένα μάτια και σάλια που κελαρύζουν, εγκωμιάζουν τη θαυματουργή πρίζα του Σόιμπλε, της Μέρκελ και του Ντράγκι ή την διαμαντοπουλημένη επιστροφή σε μια εκπαίδευση αβυσσαλέας ταξικότητας και ασφυκτικής επιτήρησης. Πόσοι και πόσες πρόσεξαν, μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, ότι στις 13 Ιουλίου πέθανε ένας λιποτάκτης από τη Γερμανία;

Γεννημένος στις 3 Ιουνίου του 1925, ο λιποτάκτης Γκέρχαρντ Τσβέρεντς (Gerhard Zwerenz), είχε θέσει ως στόχο της ζωής του να παρουσιάζει «τα πράγματα, τα οποία είναι αλλιώς». Παιδί εργατικής οικογένειας από τη Σαξονία, μελέτησε από νωρίς, εμπειρικά και θεωρητικά, τις στρατηγικές και τις διοικητικές μεθόδους της γερμανικής αστικής τάξης, την επισφαλή συνοχή και τις συμμαχίες της, τις σταθερές ανάμεσα στα μεταβλητά στοιχεία της εντός του ιστορικού χρόνου.

«Η Πρωσία εξαφανίστηκε, αλλά, δόξα τω Θεώ, μάς έμεινε η αίγλη των συγκρουόμενων όπλων. Ζήτω η μεγάλη μας, η κραταιά, δυσώδης, δολοφονική, σήπουσα, συρραμμένη με αναθέματα, αγία Γερμανία, αυτή η απαθλιωμένη κοιλιά, τούτο το οδωδός πτώμα από καιρούς μεγαλείων, αυτό το αδιάκοπο, το μανιακό με τον εφοδιασμό του φρενοκομείο, σφαγείο, αναμορφωτήριο, χαμαιτυπείο, νεκροταφείο», έγραφε ο Τσβέρεντς το 1965. Τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν ρητορικό πυροτέχνημα καιροσκοπικής μεγαλοστομίας ή θορυβώδους εντυπωσιοθηρίας. Ήταν η γνήσια ανησυχία και η άσβεστη φλόγα του λιποτάκτη να γίνουν αντιληπτές οι τροχιές των βαθύτερων ιστορικών μετασχηματισμών στην καπιταλιστική κοινωνία, από την προ-ιστορία του «οικονομικού θαύματος», τον επιταχυνόμενο μετασχηματισμό του σε οικονομικό εθνικισμό και λαϊκισμό της πειθάρχησης, μέχρι τον σημερινό πολεμικό μεταμοντερνισμό της πρίζας, που τόσο εκτιμούν και οι «ευρωπαϊσταί» μας.

Ο λιποτάκτης θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι και προφήτης, αλλά ούτε η μεταφυσική αγωνία, ούτε η μυθοποίηση της ακαδημαϊκής αυτοσυντήρησης τον έσπρωξαν προς τα εκεί. Η γνήσια αγωνία και η άσβεστη φλόγα είναι πολιτική στάση-και, μάλιστα, αριστερή πολιτική στάση (θυμάστε;).

Και γι’ αυτούς που θα ενδιαφερθούν να ανιχνεύσουν εν θερμώ τη συστοιχία των πραγμάτων σε αυτή τη στάση, γράφει ο λιποτάκτης Τσβέρεντς: «παρατηρώ τη ζωή μου να τέμνεται από μια τριπλή λιποταξία». Εν αρχή, ήταν η λιποταξία του από τη ναζιστική Βέρμαχτ, μέσα σε εφιαλτικές συνθήκες, στην κατεχόμενη Βαρσοβία. Έπειτα, ήταν η σύγκρουσή του με τον σταλινικό γραφειοκρατικό μηχανισμό στην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας, όπου αρχικά εγκαταστάθηκε με ενθουσιασμό, και η λιποταξία του το 1957 από το δόγμα που ήθελε να μεταλλάξει τον κομμουνιστή του χθες σε βοναπαρτικό σπιούνο του αύριο. «Είμαι ένα απόβλητο παιδί της ΛΔΓ», συνήθιζε να λέει. Η τρίτη λιποταξία του ήταν από τα στερεότυπα της δυτικογερμανικής συναίνεσης μετά τον πόλεμο, τα οποία διεκδικούσαν ιδεολογική κυριαρχία και υπέρτερη σημασία μέσα σ’ έναν χυλό υπαλληλοποιημένων διανοούμενων, όπου συνυπήρχαν αξιοθαύμαστα πρώην ναζιστές, φιλόδοξοι ακαδημαϊκοί, επιλεκτικά αντι-ολοκληρωτικοί.

Ήξερε και σε όλη τη διάρκεια της ζωής του επέμενε να αποκαλύπτει με αναλυτική δεινότητα, καυστικό χιούμορ και παρρησία την εσωτερική διάπλεξη αυτών των διανοουμένων με τα πιο χυδαία συμφέροντα, το ειδικό βάρος της εύκαμπτης συνείδησής τους, τα κίνητρα της αταραξίας τους απέναντι στην πλημμελή αποναζιστικοποίηση, την πολεμική όψη του νομίσματός τους, η οποία σήμερα, έχοντας περάσει όλη τη διαδικασία του καπιταλιστικού «εκσυγχρονισμού» υπό την αιγίδα των σοσιαλδημοκρατών, συντηρεί αυτούς τους «μικροαστούς της γνώσης» σε τιμητές της πιο εκμεταλλευτικής συνθήκης.

Ο λιποτάκτης Τσβέρεντς υπήρξε εξαιρετικά δυσάρεστος, ανείπωτα επικίνδυνος και ανυπόφορα ενοχλητικός, διότι, εκτός των άλλων, θυμόταν και θύμιζε τους αμετανόητους ναζιστές στις γραμμές της κεντρώας και συνετής Χριστιανοδημοκρατίας, αυτή την «Stahlhelm-Fraktion», η οποία συσπειρωνόταν κατ’ αρχήν γύρω από τον πρώην (και παντοτινό) ταγματάρχη Άλφρεντ Ντέγκερ. Υποστήριζαν (και οι επίγονοί τους εξακολουθούν να υποστηρίζουν) ότι ο «πόλεμος μέχρι την τελευταία στιγμή» στο Ανατολικό Μέτωπο ήταν «δικαιολογημένος», ενώ εξακολουθούν να παρεμποδίζουν την ιστορική αποκατάσταση των 40.000 λιποτακτών από τα ναζιστικά στρατιωτικά σώματα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. «Στην αποποίηση των λιποτακτών της Βέρμαχτ, εκφράζεται ακόμα και σήμερα η απροθυμία του γερμανικού εθνικισμού να καταδικάσει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, να αποστασιοποιηθεί από αυτόν», επεσήμαινε ο Γκέρχαρντ Τσβέρεντς μερικά χρόνια πριν.

Με την οξυδερκή σατιρική γραφή (στα χνάρια ενός άλλου λιποτάκτη, του Κουρτ Τουχόλσκι), τη συστηματική τεκμηρίωση και την κριτική επεξεργασία των προσωπικών του εμπειριών, ο λιποτάκτης Τσβέρεντς εισέβαλε εκκωφαντικά σ’ αυτόν τον κόσμο της λήθης εν μετεωρισμώ, στο βιβλίο του «Οι στρατιώτες είναι δολοφόνοι. Οι Γερμανοί και ο πόλεμος» («Die Soldaten sind Mörder-Die Deutschen und der Krieg», εκδ. Knesebeck&Schuler, Μόναχο, 1991). Γνωρίζουμε πώς ο κόσμος της φιλελεύθερης μεσότητας ανακαλεί στην τάξη όσους αποδομούν τα στερεότυπα της εθνικής της συναίνεσης: ο Γκέρχαρντ Τσβέρεντς αντιμετώπισε 25 δικαστικές διώξεις γι’ αυτό το βιβλίο. Σε μία από αυτές, ενάγων ήταν ο υποστράτηγος του ομοσπονδιακού στρατού, Χορστ Όρλοφ (Horst Ohrloff), ο οποίος είχε παρασημοφορηθεί από τον Χίτλερ για τις πολεμικές του δραστηριότητες το 1941, κατά τη διάρκεια της εισβολής στην ΕΣΣΔ. Ριζική αποναζιστικοποίηση; «Αυτό δεν ήταν εφικτό, διότι ο ομοσπονδιακός στρατός συγκροτήθηκε από τους ίδιους εγκληματίες, οι οποίοι σχεδίασαν επιτελικά τον πόλεμο του Χίτλερ».

Ο τρόμος του άδειου βλέμματος ενώπιον ενός κόσμου που συντρίβεται κάτω από τη βαρβαρότητα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, ώθησε τον λιποτάκτη Τσβέρεντς να αναζητεί ακούραστα μέχρι τον θάνατό του μέσα για τον συντονισμό της ιδεολογικής μάχης, δηλαδή για την οργανικότερη και πληρέστερη σύνδεση Λόγου και Πράξης. Μαθητής και φίλος κριτικών και φιλοσόφων, όπως του Βόλφγκανγκ Χάριχ και του κορυφαίου Έρνστ Μπλοχ, συνήθιζε να λέει, με έναυσμα τη μνήμη του μεγάλου δασκάλου του: «γνώρισα στη Λειψία με τον Μπλοχ αυτή τη χώρα των θαυμάτων, την ουτοπία, αλλά δεν πληροφορήθηκα πώς μπορεί να φθάσει κανείς εκεί». Ως πεισματάρης ανανεωτικός κομμουνιστής, δεν έπαψε ποτέ να συγκρούεται με τις στασιμότητες, τις αδράνειες, τους εφησυχασμούς της ενσωμάτωσης ή της «ορθοδοξίας», αλλά και να οργανώνει συλλογικά τις τολμηρές κινήσεις, τις πρωτοβουλίες, τις εγρηγόρσεις της λιποταξίας με κατεύθυνση την ουτοπία.

Από την κριτική συμπόρευση με τους Πράσινους, κατά την πρώτη περίοδο της συγκρότησής τους, στηλίτευσε με δριμύτητα τις επιλογές της πλειοψηφίας τους από νωρίς. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, συνεργάστηκε με την PDS και τη μετεξέλιξή της, το κόμμα DIE LINKE, μέχρι τον θάνατό του. Κατά το διάστημα 1994-1998 εκπροσώπησε την Αριστερά στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο, με τον διεισδυτικό, κριτικό και αντικομφορμιστικό λόγο του. Οι προσπάθειες του Τσβέρεντς να οργανώσει την ιστορική του σύλληψη είχαν ως αποτέλεσμα 103 βιβλία: λογοτεχνία, λογοτεχνική κριτική, πολιτική φιλοσοφία, ιστορία, ποίηση, μεταξύ των οποίων πολύ σημαντικές συμβολές, οι οποίες τον ανέδειξαν σε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες σύγχρονους συγγραφείς στη Γερμανία. Πλάι στα προηγούμενα, 150 ραδιοφωνικές εκπομπές και, ασφαλώς, οι συνεργασίες του με τον Ράϊνερ-Βέρνερ Φασμπίντερ. Σε μία από αυτές, το «Μπερλίν-Αλεξάντερπλατς» (από το μυθιστόρημα του Άλφρεντ Ντέμπλιν), ο Γκέρχαρντ Τσβέρεντς συμμετείχε ως ηθοποιός, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Μπάουμαν.

Ο Τσβέρεντς αυτοπροσδιοριζόταν ως «πληβειακός διανοούμενος», θεωρώντας πως εκδημοκρατισμός της κουλτούρας είναι η εξάλειψη της απόστασης ανάμεσα στις κατακτήσεις της διανόησης και τις καταπιεζόμενες τάξεις. Εξάλλου, επαναλάμβανε ότι «τα φαντασιακά είναι εφαλτήρια απείθειας». Διπλής απείθειας, τόσο απέναντι στην εργαλειακή παρερμηνεία της λαϊκότητας από τη σοσιαλρεαλιστική μηχανική όσο και απέναντι στις καταπιεστικά ιεραρχημένες προσλήψεις των καπιταλιστικών ελίτ. Η διπλή του απείθεια και η τριπλή του λιποταξία ρευματοδοτούνταν από αμείωτη κριτική διάθεση προς ό, τι μετέβαλλε την πολιτική πρόταση της Αριστεράς σε ατελέσφορα σχήματα, στερημένα από κάθε ανάσα δημοκρατίας, αλλά και σε ό, τι ρευστοποιούσε τη διαλεκτική της ενότητα στον αυθαίρετο και αντιδραστικό πραγματισμό της υποταγής.

Συνήθιζε να αναφέρεται στον διαφωτισμό μέσα από τις ρήξεις και τις αντιπαραθέσεις, που εμφανίζονται μέσα στους κοινωνικούς σχηματισμούς και τα συλλογικά σώματα, υπογραμμίζοντας πως για εκείνον «διαφωτισμός δεν είναι να παρασταίνεις ουρανούς, αλλά να εξηγείς την κόλαση». Αυτή την προβληματική διερεύνησε μεθοδολογικά σε βιβλία, όπως «Sklavensprache und Revolte» («Γλώσσα των σκλάβων και εξέγερση», με τη συνεργασία της συζύγου του, Ίνγκριντ Τσβέρεντς), «Die Erde ist unbewohnbar wie der Mond» («Η γη δεν μπορεί να κατοικηθεί, όπως και το φεγγάρι»), στη βιογραφία για τον Κουρτ Τουχόλσκι, στα δοκίμιά του για τον χριστιανικό αντισημιτισμό στην Ευρώπη του αναπτυσσόμενου καπιταλισμού.

Ο λιποτάκτης Τσβέρεντς αντιμαχόταν την αυταρχικά επιβεβλημένη υπερουσιότητα του αμετακίνητου και απολιόρκητου δόγματος, θεωρώντας ότι ο αριστερός κριτικός λόγος είναι ριζικά διακριτός από αυτό σε όλες τις εκδοχές του. Ακόμα και διατρέχοντας τον κίνδυνο να μην είναι πάντα κατανοητός από την εποχή του, ο ανανεωτικός κομμουνιστής οφείλει να μιλάει για τον κομμουνισμό ενοχλητικά, προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτή είναι η λιποταξία, που ακόμα και μοναχική, μπορεί να κινητοποιήσει τις καταπιεζόμενες τάξεις για την πραγματική χειραφέτησή τους. Με αυτή την έννοια, το βιβλίο του «Die Liebe der toten Männer» («Η αγάπη των νεκρών ανδρών»), για την εξέγερση της 17ης Ιουνίου 1953 στο Βερολίνο, παρέμεινε διπλά εξόριστο.

Ο λιποτάκτης πέθανε τη στιγμή που ακυρωνόταν η βολική και επιπόλαια άποψη ότι ο αριστερός ριζοσπαστισμός μπορεί να υπάρξει και να ριζώσει μέσα από εξωτερικούς διακανονισμούς της ανάθεσης. Σε αυτούς τους καιρούς, που οι κίνδυνοι ενθαρρύνουν το κριτικό βλέμμα στην ιστορία και την κοινωνία, για όσους τουλάχιστον επιμένουν να μην τυφλώσουν την καλή τους μερίδα, του αξίζουν όχι μόνο ένα δάκρυ κι ένας χαιρετισμός, αλλά και η διανοητική προσοχή, η ανα-κάλυψη της ανησυχίας, της αμφισβήτησης και της φλεγόμενης εγρήγορσής του. Ο ίδιος είχε γράψει στις 19 Ιουνίου 1956, με αφορμή τον θάνατο του Μπέρτολτ Μπρεχτ: «ας τον τιμήσουμε, αγνοώντας τον θάνατό του». Μολονότι, λοιπόν, ο θάνατος είναι πάντα γεγονός απαράκαμπτο, το κείμενο αυτό δεν είναι νεκρολογία, αλλά υπόμνηση του ζωντανού μηνύματος του Γκέρχαρντ Τσβέρεντς, της λιποταξίας που παραμένει σπίθα στις στάχτες, πασχίζοντας να φωτίσει και να θερμάνει το ιστορικό της υποκείμενο.

σ.δ: το άρθρο γράφτηκε και πρωτοδημοσιεύθhκε τον Αύγουστο του 2015

Χρόνια και χρόνια υφάνατε τη σημαία σας (αναδημοσίευση)

του Χρήστου Κάτσικα

Χρόνια και χρόνια υφάνατε τη σημαία σας
με σιωπή, υπομονή, αδιαφορία
και αφελώς ή και με ιδιοτέλεια πιστεύατε
πως άμα μάθετε να καταπίνετε τις ταπεινώσεις
και κοιτάζετε τη δουλειά σας
θα κερδίσετε περισσότερα.
Μετά ήρθαν οι περικοπές, οι απολύσεις,
οι χιλιάδες πραγματικοί θάνατοι
η Ηλεκτρονική, η Ledra Marriott, ο Μαρινόπουλος
και λυπηθήκατε και κάνατε το σταυρό σας
και είπατε, εντάξει, μακρυά από μας «κοίταζουμε τη δουλειά μας».
Σκεφτήκατε και πάλι ότι έτσι μόνο υπάρχει περίπτωση
να χάσετε λιγότερα...
Και σκεφτήκατε ότι τέλος πάντων "που να τα βάλουμε με τα θηρία" και που θα πάει "θα φάνε, θα φάνε και κάποια στιγμή θα χορτάσουν και θα σταματήσουν".
Και κύλισε ο καιρός και η βαρβαρότητα μεγάλωνε
και οι πληγές άρχισαν να πληθαίνουν και στο δικό σας σώμα.
Και τότε αρχίσατε να καταλαβαίνετε ότι σταματημός δεν θα υπάρξει,
ότι σας περικυκλώνει το αδιανόητο
και ότι αν δεν γίνει κάτι η ζωή σας θα είναι "για ένα κομμάτι ψωμί"
Ε, λοιπόν σε σας απευθύνομαι.Σε σας.

Και σας εκσφενδονίζω ένα μήνυμα κλεισμένο σε στίχους
του Γιώργου Ζιόβα, στίχους γεμάτους φωτιά:

Ξανανοίγουμε χάρτες, κατεβάζουμε
παλιά βιβλία, συγκρίνουμε
τις εποχές.
Βλαστημάμε την τύχη.
Ένα σάλπισμα καραβιού
μια φωτιά στο βουνό,
μια ντουφεκιά στο κούτελο του φόβου.
Θα βγούμε πάλι.
Είμαστε ράτσα ατάκτων και κλεφτών,
έχουμε το πείσμα του σίδερου,
την υπομονή του νερού.
Όσοι πιστοί.
Με συμπόνια και με μαχαίρι.
Κι αν δεν καταλαβαίνεις
ψάξε Μεσολόγγι
Μακρόνησο και Νοέμβρη...

Χρήστος Κάτσικας

Τίποτα δεν θα ξεχασθεί. Σε περιμένω

από ένα τοίχο στο θέατρο Εμπρός

Μια αναδημοσίευση από το Περιοδικό
αρχικός τίτλος: Σου γράφω γιατί ξέρω πως θα ξεχαστούν αυτές οι μέρες. 

Κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο έντονες και γεμάτες και ενδιαφέρουσες εβδομάδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας Το Περιοδικό δημοσίευσε 15 γράμματα ανθρώπων σε κοντινούς/ες τους, με σκοπό να μιλήσουν για τις μέρες αυτές. Αποτελούν, και σήμερα παρά τα όσα συνέβησαν τον τελευταίο χρόνο, μια συγκλονιστική καταγραφή συναισθημάτων, σκέψεων, αγωνιών, προσδοκίας. 

Για να μην ξεχαστούν αυτές οι μέρες, λοιπόν τις μαζέψαμε όλες μαζί και σας τις θυμίζουμε. Γιατί το εύκολο συνήθως είναι υπό το βάρος του παρόντος να αποχωρίζεσαι τέτοιες σκέψεις του παρελθόντος. Το δύσκολο και πιθανόν πιο αποτελεσματικό είναι να προσπαθείς να τις καταλάβεις. Για χάρη του μέλλοντος φυσικά…

Τα 15 γρράμματα

Εδουάρδο Γκαλεάνο, o ανεξάντλητος ποιητής (συνέντευξη)

από Το Περιοδικό

Η τελευταία συνέντευξη του Εδουάρδο Γκαλεάνο

Επιλογή και μετάφραση: Χρήστος Σιορίκης 

Με αφορμή της έκδοσης στην Ελλάδα του τελευταίου βιβλίου του Εδουάρδο Γκαλεάνο, «Το Ποδόσφαιρο στη Σκιά και το Φως» (Εκδ. Πάπυρος), παραθέτουμε αποσπάσματα από την τελευταία συνέντευξη που έδωσε ο συγγραφέας στην εφημερίδα «La Nación» της Αργεντινής, τον Μάιο του 2013.

Στην συνέντευξη αυτήν, ο συγγραφέας έκανε μια βαθιά ανάλυση για την πραγματικότητα της Λατινικής Αμερικής και έδινε ακόμη τη γνώμη του σχετικά με την υποτιθέμενη «έχθρα» ανάμεσα σε Αργεντίνους και Ουρουγουανούς. «Δυστυχώς, μια ηλιθιότητα πολύ διαδεδομένη», σημείωνε.

Κάθε απόγευμα, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο πίνει ένα καφέ με το Θεό. Ακουμπά με τους αγκώνες δίπλα στο παράθυρο του «Μπραζιλέρο» (το μπαρ που στην παρούσα φάση είναι σαν δεύτερο σπίτι του), εισπνέει βαθιά τη μυρωδιά του ξύλου και της αναμονής, υπομονετικός, μέχρι η ακτινοβολούσα Ανδαλουσιανή που σερβίρει αυτά τα τραπέζια – Άλμπα Μαρίνα* στο μικρό, Ντιός («Θεού») στο επίθετο – να του φέρει, ανάμεσα σε χαμόγελα, αστεία και εγκώμια για το νεαρό της θεότητάς της, τον καφέ της ημέρας. «Λίγοι έχουν το όνομα Ντιός» λέει, ευτυχής με το παιχνίδι αυτό, ο συγγραφέας που τόσες φορές τσακώθηκε με εκείνη την άλλη θεϊκή παρουσία, των βωμών και των εντολών. «Νομίζω ότι στην Κόρδοβα της Ισπανίας, από εκεί όπου αυτή κατάγεται, υπάρχουν μόνο πέντε.».

Δεν είναι περίεργο που τα πηγαίνει καλά με το Θεό. Η μανία με την οποία έχει γράψει σχετικά με τα της θρησκείας δεν είναι αυτή ενός άθεου.

«Όταν ήμουν μικρός ήμουν πολύ πιστός, πολύ μυστικός. Κι αυτό είναι σαν το κατακάθι του κρασιού στον πάτο του ποτηριού, σου μένει για πάντα. Δεν είναι ένα πράγμα που φεύγει∙ μεταπλάθεται, αλλάζει όνομα. Κατά βάθος, ψάχνει κανείς το Θεό στους άλλους. Ή στη φύση, νοούμενη ως μια όμορφη ενέργεια του κόσμου, που είναι συγχρόνως τρομερή και υπέροχη. Πού είναι εκείνος ο Θεός που είχα μικρός και μια μέρα μου ’πεσε από μια τρυπούλα της τσέπης και δεν τον ξαναβρήκα ποτέ; Αργότερα έμαθα πως τον καλούσα με άλλα ονόματα. Γι’ αυτό η λέξη «Θεός» μπορεί να ορίσει την όμορφη κοπέλα που μας φέρνει αυτούς τους καφέδες.»

Και πώς να μη βρίσκεται το θεϊκό σε μια θαλασσινή αυγή.

«Ακριβώς. Ή σε ένα δειλινό. Όταν ο ήλιος φεύγει και πέφτει να κοιμηθεί σ’ αυτή την αιώρα που λέγεται ορίζοντας, στην πιο όμορφη ώρα της μέρας. Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσο λυπηρό πρέπει να είναι να πεθάνεις και να μην βλέπεις το δειλινό. Γιατί, η ικανότητά του για ομορφιά, σου επιστρέφει την πίστη σε ό,τι μπορεί να την έχει πληγώσει ή να την έχει κάνει να χαθεί. Δεν υπάρχει κανένα δειλινό που να μοιάζει με το άλλο. Είναι όλα διαφορετικά, και στο Μοντεβιδέο είμαστε τόσο τυχεροί που το έχουμε μπροστά μας. Ο ήλιος πέφτει μπροστά στα μάτια μας.»

[…]

Πολλές από τις σύντομες ιστορίες του έχουν γεννηθεί στις σημειώσεις που κρατά σε μικροσκοπικά τετράδια, ενίοτε πάνω στο ίδιο τραπέζι του Καφέ Μπραζιλέρο, εδώ όπου τώρα μιλάει με το Περιοδικό (της «Nación»).

«Είμαι παιδί των καφέ -θα πει. Ό, τι ξέρω το οφείλω σ’ αυτά. Κυρίως την τέχνη της αφήγησης. Την έμαθα ακούγοντας, στα τραπέζια των μπαρ, αυτούς τους θαυμάσιους προφορικούς αφηγητές των οποίων τα ονόματα αγνοώ, που έλεγαν θαυμαστά ψέματα, και τα έλεγαν με τόσο ωραίο τρόπο που, όσα έλεγαν, συνέβαιναν ξανά, κάθε φορά που τα αφηγούνταν. Είμαι παιδί αυτών των καφέ και αυτού του Μοντεβιδέο όπου υπήρχε χρόνος για να χάνεις χρόνο.»

[…]

«Δεν το πιστεύω! Απίστευτο! Έχω όλα σας τα βιβλία!»

Μια κοπέλα διακόπτει ξαφνικά. Καθαρή, ανεξέλεγκτη συγκίνηση. Πλησιάζει τον Γκαλεάνο, δεν σταματά να του μιλά: «Μόνο για εσάς ήρθα να ζήσω εδώ, στο Μοντεβιδέο». Η φωνή της την προδίδει: είναι μεξικάνα. Είναι χωρίς αμφιβολία, πολύ συγκινημένη. Γνώστρια των συνηθειών του ειδώλου της, τριγύριζε στην περιοχή του Καφέ Μπραζιλέρο. Μόνο μια λεπτομέρεια της ξέφυγε: δεν έχει μαζί της κανένα βιβλίο για να καταγράψει το αυτόγραφο του συγγραφέα.

«Μα τι γεγονός» συνεχίζει, μαγεμένη. «Έχω όλα τα βιβλία σας. Και τα συστήνω».
Ο Γκαλεάνο χαμογελά και σχολιάζει: «Διαδίδοντας το μαρτύριο…». Βγάζει από την τσάντα ένα μικρό σημειωματάριο, της το δίνει: «Για να το γεμίσεις με τις βαθύτερες σκέψεις σου. Εδώ θα σου ζωγραφίσω ένα γουρουνάκι, απόδειξη της αυθεντικότητας της υπογραφής μου. Το όνομά σου;»

«Ντανιέλα», απαντά εκείνη.

«Λοιπόν, Ντανιέλα, θα σου φτιάξω το γουρουνάκι κι ένα λουλούδι κόκκινο», λέει ενώ σχεδιάζει, ο άνθρωπος που έκανε τα πρώτα του βήματα στον κόσμο του τύπου όχι ως δημοσιογράφος, αλλά ως εικονογράφος. Και δεν το ξεχνά.

Η Ντανιέλα, εκστασιασμένη, κάθεται λίγο ακόμη. Μιλάνε για τη χώρα της, τα ταξίδια, για αυτή την ιδιαίτερη περιοχή δημιουργίας ανάμεσα στη λαϊκή και θρησκευτική τέχνη: τα μεξικάνικα τέμπλα. Ο Γκαλεάνο ξεκινά καινούργια ιστορία: «Ξέρεις, το πρώτο τέμπλο που είδα στο Μεξικό ήταν σε μια μικρή εκκλησία ερειπωμένη. […] Θαμπώθηκα. Μου εξήγησαν ότι αυτά τα τέμπλα ήταν αναθήματα. Πλησίασα. Ήταν υπέροχο, αλλά δεν τόλμησα να το κλέψω. Ένεκα μάλλον της καθολικής παιδικής ηλικίας. Βέβαια, το τέμπλο δεν ήταν και πολύ άγιο, θα λέγαμε. Γιατί έλεγε: Παναγία μου, σ’ ευχαριστώ που όταν μπήκε ο στρατός του Πάντσο Βίγια στο χωριό, βίασαν την αδερφή μου κι όχι εμένα».

Σκάμε στα γέλια. Η μεξικάνα φαν τον αγκαλιάζει, τον φιλά. Τον αγκαλιάζει ξανά πριν φύγει με το σημειωματάριο, το αυτόγραφο και το σχέδιο, χωρίς ακόμα να μπορεί να πιστέψει πως, ό, τι συνέβη, συνέβη στ’ αλήθεια.

Είναι συχνές τέτοιες συναντήσεις;

«Ναι. Ο κόσμος είναι πολύ τρυφερός. Όχι μόνο εδώ. Είναι αλήθεια πως έχω και εχθρούς, αλλά όπως έλεγε ο Αμβρόσιος Μπηρς: «Όποιος δεν έχει εχθρούς, δεν αξίζει να έχει φίλους». Κι η αλήθεια είναι πως έχω πολλούς φίλους. Μάλιστα, άνθρωποι γίνονται φίλοι σου διαβάζοντας αυτά που γράφεις. Φαίνεται ότι οι λέξεις δραπετεύουν απ’ τις σελίδες κι έχουν δάχτυλα και αγγίζουν αυτόν που διαβάζει. Σε αγγίζουν, σε χαϊδεύουν, σε χτυπάνε καμιά φορά, σε γρατσουνάνε.»

«Εμένα, η αλήθεια είναι, πως το να γράφω, με σώζει» θα ομολογήσει έπειτα. «Γιατί μου επιτρέπει να βγω έξω από μένα. Αυτό με βοηθά να ζω και να πηδώ πάνω από κάποια εμπόδια που η ζωή σου βάζει, και φαίνονται αξεπέραστα».

Ποια;

«Αν τα ορίσω, θα πω ψέματα. Χειρότερα∙ αν τα ορίσω τα μετατρέπω σε εμπόδια χαζά. Και δεν είναι. Αλλά αποδεικνύονται πολύ πολύπλοκα για να τα πεις με μια λέξη. Γράφοντας, τα θέτω εκτός. Είναι σαν κάποιος να έχει μέσα στην ψυχή θραύσματα από γυαλί που τον πληγώνουν. Όλοι έχουμε κάποιο σπασμένο γυαλί στην ψυχή μας, που πληγώνει και τη ματώνει, έστω και μικρό. Έτσι, γράφοντας, νιώθω ότι βγάζω λίγα απ’ αυτά τα γυαλάκια έξω από μένα. Τα βάζω σ’ ένα χαρτί και πια δεν μου κάνουν κακό. Δεν μου κάνουν τη ζωή ανυπόφορη, αλλά την πολλαπλασιάζουν, επειδή μου επιτρέπουν να συνεννοούμαι καλύτερα με τους άλλους. Γιατί ο καθένας έχει τα γυαλάκια του που τον πονάνε [χαμογελά λίγο]. Πιστεύω πως η λογοτεχνία είναι επικοινωνία ή δεν είναι τίποτα. Δεν γράφω για μένα, γράφω για να επικοινωνήσω με άλλους, για να φτάσω στους άλλους που θα γίνουν φίλοι μου, ακόμα κι αν δεν τους γνωρίζω ακόμα.»

Στην παραλιακή λεωφόρου του Μοντεβιδέο έχει λίγο κόσμο. Λίγο μένει ακόμα για να δύσει ο ήλιος, μα το σούρουπο ήδη αναγγέλλεται. Ένα φως απαλό, μόλις ρόδινο, ακόμα προστατευτικό, τυλίγει το μεγάλο περιπατητή, το θαυμαστή των θαλασσινών δειλινών. Λέει πως έχει ξεκινήσει νέα σχέδια για δύο βιβλία ∙ πως δεν διστάζει να ετοιμάσει βαλίτσες όταν είναι να παρουσιάσει στο εξωτερικό κάποιο από τα ήδη εκδοθέντα. Λέει επίσης πως θα συμμετάσχει ως σύμβουλος σε μία σειρά αφιερωμένη στο ποδόσφαιρο, που θα μεταδοθεί από κανάλι «Encuentro». Είναι πιθανό, μέσα σ’ αυτό τον κύκλο, να πάρει συνέντευξη από τον Ντιέγο Μαραντόνα, ο οποίος -διαβεβαιώνει- πως θα δεχόταν να συμμετάσχει μόνο αν είναι να συνομιλήσει με τον ουρουγουανό συγγραφέα.

Ακούραστος, ο Γκαλεάνο αφήνεται να τον χαϊδεύει η απαλότητα ενός ήλιου που, ακόμα, δεν τον διαλύουν οι φλόγες του δειλινού. Στο «Βιβλίο των Εναγκαλισμών» είπε ότι, αν κοιτάξεις από ψηλά, οι άνθρωποι «είμαστε μια θάλασσα από μικρές φλόγες» ∙ ο ίδιος λάμπει όπως οι πιο απαραίτητες από αυτές τις φλόγες: αυτές που «καίνε τη ζωή με τόσο πάθος που δεν μπορείς να τις κοιτάξεις χωρίς να ανοιγοκλείσεις τα μάτια, και που όποιος τις πλησιάζει, πιάνει φωτιά».

* Το όνομα αυτό σημαίνει «θαλασσινή αυγή». Το ονοματεπώνυμο λοιπόν της κοπέλας μπορεί να μεταφραστεί ως «θαλασσινή θεϊκή αυγή».

Είναι πλέον επίσημο: η Γερμανία μαχαίρωσε, πυροβόλησε και σκότωσε την Ευρώπη για τρίτη φορά σε έναν αιώνα...(αναδημοσίευση

από το τρύπιο ευρώ

Ποιος μαχαίρωσε, πυροβόλησε κι εν τέλει σκότωσε τη Βρετανίδα βουλευτή Τζο Κοξ; Η απάντηση πως πρόκειται για έναν ψυχοπαθή νεοναζί οπαδό τού Brexit και "λευκό εθνικιστή" είναι, απλώς, μια επίπλαστη άφεση αμαρτιών για όλους εκείνους που οπλίζουν τα χέρια ανθρώπων οι οποίοι είναι επιρρεπείς, για διάφορους λόγους-ατομικούς και κοινωνικούς-, σε ακραίες συμπεριφορές. Ναι, ο Τόμας Μέιρ είναι ο φυσικός αυτουργός τού εγκλήματος, αλλά δεν είναι ο ηθικός αυτουργός. Στην περίπτωση, μάλιστα, της Ευρώπης- γιατί αυτή μαχαιρώθηκε και πυροβολήθηκε για μια ακόμα φορά το απόγευμα της Πέμπτης στην Αγγλία- είναι πολλοί, έχουν πρόσωπα, ονόματα, διευθύνσεις και πολλή ακόμα μισαλλοδοξία, σκοταδισμό, ρατσισμό, νεοφιλελευθερισμό κι εθνικισμό για να διαχύσουν. Είναι αυτοί που αφού επέτρεψαν στον καπιταλισμό να γίνει ανεξέλεγκτος, στη συνέχεια έστειλαν το λογαριασμό σε αυτούς που ωφελήθηκαν λιγότερο από τη "φούσκα" του. Είναι αυτοί που αφού ενεπλάκησαν σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αρνήθηκαν μετά να πληρώσουν το μάρμαρο για τους πρόσφυγες που δημιούργησαν. Είναι αυτοί που εξευτέλισαν την ευρωπαϊκή ιδέα προκειμένου να κυριαρχήσουν οι ελίτ των χωρών τους πάνω στους ευρωπαϊκούς λαούς...

Κάθε ελεύθερος άνθρωπος χάρηκε με την πτώση τού τείχους τού Βερολίνου, το οποίο συμβόλισε και το τέλος απολυταρχικών καθεστώτων που ασέλγησαν πάνω στη μαρξιστική θεωρία. Ο καταναγκασμός, η βία και η απειλή της, η λογοκρισία, η γραφειοκρατία, ο συγκεντρωτισμός δεν δικαιολογούνται ως κρατική επιλογή στο όνομα οποιασδήποτε ιδεολογίας ή θρησκείας. Η Ιστορία το απόδειξε, μολονότι στον Περισσό δεν το έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι, πως ο σοσιαλιστικός τύπος ανθρώπου μπορεί να ανθίσει μόνο σε συνθήκες ελευθερίας κι όσο πιο γίνεται άμεσης δημοκρατίας, με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δημιουργεί ταξικά συνειδητοποιημένους πολίτες κι όχι πρόβατα. Πάντως δεν χτίζεται με το να παρακολουθεί ο ένας τον άλλο ή πάνω στις πολιτικές διώξεις και στην κατάργηση της ελευθερίας τού λόγου...

Πολλοί πίστεψαν στις αρχές τής δεκαετίας τού '90 πως οι Γερμανοί δεν θα επαναλάμβαναν τα λάθη που οδήγησαν σε δύο χαμένους γι' αυτούς Παγκόσμιους Πολέμους- αν υπάρχουν, βεβαίως, νικητές όταν μιλάμε για εκατομμύρια νεκρών από όλες τις πλευρές- και θα ηγούνταν στην προσπάθεια ολοκλήρωσης της ενωμένης Ευρώπης. Όλοι αυτοί διαψεύστηκαν οικτρώς: η ενωμένη πλέον Γερμανία αισθάνθηκε πιο δυνατή από ποτέ κι αντί να ανοίξει δρόμους για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση επιχείρησε, και σε πολύ μεγάλο βαθμό το έχει πετύχει, να επιβληθεί ως ο αφέντης τής Γηραιάς Ηπείρου...

Με προμετωπίδα τη δημοσιονομική πειθαρχία, η οποία βασίζεται στην άκαμπτη προτεσταντική ηθική, επέβαλε ένα ενιαίο νόμισμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της και πολιτικές που αποσκοπούσαν αποκλειστικώς στη συντήρηση του εξαγωγικού της "θαύματος". Το ευρώ δεν είναι τίποτα άλλο από το μάρκο σε μια πιο επεκτατική εκδοχή του, αφού και η ισοτιμία του πάνω στο γερμανικό νόμισμα βασίστηκε. Κι επειδή βεβαίως οι ηθικολάγνοι είναι οι μεγαλύτεροι υποκριτές, παραλλήλως με τα χαμηλά ελλείμματα και τη δογματική αντιπληθωριστική της πολιτική η Γερμανία λάδωνε όλη την Ευρώπη ώστε οι επιχειρήσεις της να κάνουν πάρτι με τα κατά τόπους δημόσια ταμεία...

Τώρα είναι πλέον η ώρα τού θερισμού τής θύελλας που έσπειραν οι διάφοροι Κολ, Σρέντερ, Μέρκελ και Σόιμπλε. Αν οι Βρετανοί την επόμενη εβδομάδα επιλέξουν το Brexit θα το κάνουν, πρώτα και κύρια, γιατί ο δικός τους μετα-αποικιοκρατικός σοβινισμός δεν τους επιτρέπει να ανέχονται άλλο μια γερμανική Ευρώπη, η οποία δεν ορρωδεί προ ουδενός. Κι αν η Ελλάδα ήταν πολύ μικρή κι αδύναμη για να πείσει το Βερολίνο πως αρμενίζει στραβά, δεν ισχύει το ίδιο και με τη Μεγάλη Βρετανία. Έτσι κι αλλιώς, ακόμα κι αν η Γηραιά Αλβιόνα παραμείνει στην Ε.Ε., η Ευρώπη έχει αρχίσει να θρυμματίζεται, αφού μοιάζει όλο και περισσότερο με γυναίκα που δέχεται την κακοποίηση του συζύγου της επί χρόνια, φοβούμενη να τον καταγγείλει στις αρχές, και η οποία κάποια στιγμή είτε θα επαναστατήσει είτε "απλώς" θα πεθάνει...

Ας μην παραπονιούνται, επομένως, όσοι προσβάλλονται όταν βλέπουν την καγκελάριο της Γερμανίας και τον υπουργό Οικονομικών της με στολές τού Γ' Ράιχ. Ναι, δεν στέλνουν τους Έλληνες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ούτε τους εκτελούν δίκην αντιποίνων, τουλάχιστον όχι με τον απροκάλυπτο και κυριολεκτικό τρόπο που το έκαναν οι Ες Ες. Αν, όμως, μέτρο σύγκρισης για τη σημερινή γερμανική πολιτική έχει καταντήσει πάλι ο χιτλερισμός, τότε όλοι καταλαβαίνουμε ποιος γκρεμός ανοίγεται μπροστά μας...

Χρεοκοπία (αναδημοσίευση)

πηγή: http://www.inred.gr/hreokopia/
Akis Xenakis

Χρεοκοπία. Λέξη μαγική. Απελευθερωτική. Λυτρωτική των φόβων και των ονειρώξεων μιας ζωής γεμάτης απο αδιέξοδα και ανασφάλειες. Μιας ζωής πνιγμένης στα δήθεν, με ανούσιους καθωσπρεπισμούς και ατέλειωτους συμβιβασμούς. Μιας ζωής στιγματισμένης από την πιο άγρια εκμετάλλευση της ανθρώπινης υπόστασης, με ασήκωτο το βάρος της συγκάλυψης της από πλαστικά και εντελώς ευτελή περιτυλίγματα.

Αλλά μια χρεοκοπία δεν χαρίζεται. Κερδίζεται. Είναι το αποτέλεσμα μιας εσωτερικής απελευθερωτικής ενέργειας που χρόνια επωάζει την οργή, ξεχύνεται έξω παντού, σκίζει όλα τα περιτυλίγματα, ξεγυμνώνει τα θέλω, γκρεμίζει τους φράχτες, ανοίγει τους δρόμους, καταχτάει το δικαίωμα της ζωής να εκφράζεται χωρίς αυταπάτες, στερεότυπα, σωτήρες, συμβιβασμούς και συμψηφισμούς.

Δεν τη ξορκίζει άδικα όλο το συστημικό οικοδόμημα «αξιών», «θεσμών», «θρησκειών» και εξουσίας. Είναι η κορυφαία έκρηξη κάθε υποταγμένης κοινωνίας κι η απαρχή μιας νέας γόνιμης επαναστατικής διαδικασίας που μπορεί να καταργήσει κάθε δουλεία και να αλλάξει τον κόσμο. Γιατί στην ουσία η χρεοκοπία αφορά όλους όσους κερδοσκόπησαν σε βάρος της ζωής και της ελευθερίας. Όσους κερδοσκόπησαν ιδεολογικά, φιλοσοφικά, οικονομικά, πολιτικά. Οι σκλάβοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες τους.

Η «χρεοκοπία» είναι χρεοκοπία του συστήματος. Χρεοκοπία της εκμετάλλευσής μας. Χρεοκοπία της εξουσίας μιας μαύρης ολιγαρχίας. Όχι δική μας. Γι’ αυτό την ξορκίζουν, γι’ αυτό επιδιώκουν συμφωνίες, γι’ αυτό οι «έντιμοι συμβιβασμοί», γι’ αυτό οι «ιστορικοί συμβιβασμοί» γι’ αυτό η καλλιέργεια τόσου φόβου, γι’ αυτό όλα αυτά τα ουρλιαχτά από τα κοράκια που λεηλατούν τις ζωές μας καθημερινά.
Χρεοκοπία σημαίνει ελευθερία. Κοινωνική απελευθέρωση. 

 

Εάν δεν είμαστε έτοιμοι να χρεοκοπήσουμε, δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι για να ζήσουμε. Εάν είμαστε οφείλουμε και να την επιδιώξουμε και να την προκαλέσουμε με κάθε τρόπο. Να την οργανώσουμε και να την επιβάλλουμε.
Να τους χρεοκοπήσουμε και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ-Δικαιούχοι όλων των παροχών οι ανασφάλιστοι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες.

Από τις 8 Ιουνίου 2016 βάσει του Ν. 4368/2016 και της εγκυκλίου του Υπουργείου Υγείας στις 31/5/2016 όλοι όσοι έχουν ΑΜΚΑ έχουν πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας: σε νοσοκομεία, στις δομές του ΕΟΠΥΥ/ΠΕΔΥ (πρώην ΙΚΑ).
-Μπορούν να εξετάζονται δωρεάν, να κάνουν δωρεάν διαγνωστικές εξετάσεις και να τους συνταγογραφούνται φάρμακα με εξαμηνιαίες συνταγές.
-Δεν γίνεται καμία διάκριση μεταξύ ασφαλισμένων και ανασφάλιστων.
-Στα νοσοκομεία έχουν άμεση πρόσβαση ανεξαρτήτως ΑΜΚΑ οι νεφροπαθείς, οι καρκινοπαθείς, οι έγκυες και τα παιδιά έως 18 ετών.
-Όλοι όσοι έχουν ετήσιο εισόδημα έως 6.000 ευρώ δικαιούνται δωρεάν φάρμακα. Το σύστημα συνδέεται με το taxisnet και η δυνατότητα υπάρχει χωρίς επιπλέον ενέργειες των ασθενών.
-Δωρεάν για όλους είναι και συγκεκριμένα φάρμακα, όπως αντικαρκινικά, για σκλήρυνση κατά πλάκας, αλλά και ινσουλίνες και ψυχοφάρμακα.
-Στις υπόλοιπες περιπτώσεις οι ασθενείς καταβάλουν 10 ή 25% συμμετοχή, ανάλογα με το φάρμακο. Σε καμία περίπτωση η συμμετοχή δεν ξεπερνά τα 30 ευρώ ανά συνταγή.
-Η συνταγογράφηση για τους ανασφάλιστους γίνεται δωρεάν μόνο στις δημόσιες δομές και στους συμβεβλημένους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ μέχρι το 200ο τους ραντεβού.

Διευκρινήσεις: μηχανογραφημένες συνταγές προς το παρόν δεν μπορούν να έχουν από τον ΟΚΑΝΑ και το ΚΕΘΕΑ

-ΑΜΚΑ μπορούν να εκδώσουν σε ΚΕΠ όλοι όσοι διαμένουν στην Ελλάδα νόμιμα. Επιπλέον οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που έχουν καταγραφεί όταν μπήκαν στη χώρα, έχουν πρόσβαση στις δημόσιες δομές με το χαρτί της πρώτης αυτής καταγραφής. Το ίδιο ισχύει και για όσους έχουν προσωρινή άδεια παραμονής ή άσυλο.
-Όσοι μετανάστες χωρίς χαρτιά βρίσκονται 7 τουλάχιστον χρόνια στην Ελλάδα και μπορούν να αποδείξουν ότι αυτό το διάστημα νοσηλεύτηκαν, μπορούν να κάνουν αίτηση για ανθρωπιστικό άσυλο και να διαμένουν νόμιμα πλέον.

Όλη η ερμηνευτική εγκύκλιος  στο link 
http://www.nomotelia.gr/photos/File/39364-16.pdf

Φοβάμαι. Μα πιο πολύ φοβάμαι, μη συνηθίσω τους φόβους μου

Από τον Marios Marli 

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ πάντως φοβάμαι πολύ και χωρίς τους Τζιχαντιστές. Φοβάμαι ας πούμε, να μην υπογράψω, την καινούρια σύμβαση εργασίας που μας έφερε ο εργοδότης. Φοβάμαι να διεκδικήσω δικαστικά, τα δεδουλευμένα που μου χρωστάνε. Φοβάμαι τη «δικαιοσύνη» τους. Φοβάμαι τη μισθωτή σκλαβιά, αλλά φοβάμαι και την ανεργία. Φοβάμαι τις επιθέσεις εκλεκτών στο μετρό. Φοβάμαι να πιω νερό στις Σκουριές. Φοβάμαι το: «ζητείται νέα και εμφανίσιμη...» στις αγγελίες που διαβάζει η κόρη μου. Φοβάμαι το δελτίο ειδήσεων και την «έγκριτη δημοσιογραφία». Φοβάμαι τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Φοβάμαι τις ουρές στα ΑΤΜ, τις κλειστές τράπεζες, αλλά και τις ανοιχτές τράπεζες. Φοβάμαι τον ταχυδρόμο. Φοβάμαι να ανοίξω τον φάκελο. Φοβάμαι τις ομοιόμορφες ντομάτες. Φοβάμαι, όταν μου λένε στο τηλέφωνο, ότι η συνομιλία μας καταγράφεται. Φοβάμαι την κατάργηση του ασύλου. Φοβάμαι την κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Φοβάμαι τις πλαστικές χειροπέδες. Φοβάμαι τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη, τον Σάκη Ρουβά και τον μητροπολίτη Άνθιμο. Φοβάμαι όταν ακούω τη λέξη πατρίδα. Φοβάμαι όταν κατεβαίνουν θεατρικές παραστάσεις. Φοβάμαι τη στιγμή, που οι ματατζήδες, βάζουν τις αντιασφυξιογόνες μάσκες τους. Φοβάμαι τους σωτήρες και τους πολίτες που τους εμπιστεύονται. Φοβάμαι όταν ακούω να μου λένε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Μα πιο πολύ φοβάμαι, μη συνηθίσω τους φόβους μου…

Ιδού εγώ ο μετανάστης

της Ηλέκτρας Αλεξαδροπούλου*

το βρήκαμε στο http://ithaque.gr/idou-egw/

Ιδού εγώ ο Μετανάστης, ο Ξένος, ο Εξόριστος, ο Πρόσφυγας, ο Άπατρις, ο Εκτοπισμένος αυτός που δεν θέλετε να δείτε αυτός, που δεν έχει όνομα, αυτός που πέρασε τη θάλασσα, αυτός που άφησε πίσω του τη λεπτή κόκκινη γραμμή, αυτός που φέρνει τους νεκρούς του μαζί του, πάνω του, μέσα του, αυτός που δεν ήθελε να πολεμήσει, εγώ που ήξερα τι θα πει ya habib και τώρα ξεχνάω σιγά σιγά και μαθαίνω ο λαός: Volk εγώ ο «ευγενής άγριος», εγώ που έθαψα παιδιά και πατεράδες κάτω από τα ερείπια, εγώ που τώρα ζω σαστισμένος ανάμεσά σας, εγώ που έρχομαι από έναν κόσμο που διαλύεται σ” έναν κόσμο που δεν ξέρω πόσο θα αντέξει ένας εγώ που θέλω πάντα να επιστρέψω εκεί κι ένας άλλος εγώ που θα μείνει για πάντα εδώ, μαζί σας, εγώ που ονειρεύομαι κάθε βράδυ το παζάρι στη Δαμασκό και το παγωτό φυστίκι, τη μουσική και το ποτάμι στο Χαλέπι, τα νέι και τα βιολιά να μπερδεύονται με τα μαλλιά του, την Αμίρα που την έχασα μέσα από τα χέρια μου στη διαδήλωση, στη Χομς (έβρεχε λίγο θυμάμαι), τα χιονισμένα ερείπια στην Καμπούλ, τους γαλάζιους τρούλους να καίγονται τα μεσημέρια στην Κανταχάρ, τα φρούτα που κόβαμε από τα δέντρα στους κήπους της Τζαλαλαμπάντ, τα ερείπια της Βαβυλώνας κοντά στη Βαγδάτη, εκεί που πήγαινα εκδρομή με τον μπαμπά και τη μαμά και τ” αδέρφια μου όλα, και τσακωνόμασταν και φωνάζαμε και τρέχαμε και ήτανε δικά μας, τις σκονισμένες όχθες του Ευφράτη στη Φαλούτζα, τους ουρανοξύστες να λάμπουν φωτισμένοι το βράδυ στην Τεχεράνη, τους πράσινους λόφους στο Ισλαμαμπάντ και τη θάλασσα στη Ραμσάρ, εγώ τα θυμάμαι ακόμα, εγώ που δεν ξέρω τώρα πια πως με λένε, εγώ που θέλω να είμαι εδώ μαζί σας ο εαυτός μου, εγώ που ελπίζω ακόμα, εγώ που είμαι τώρα εδώ που έφτασα που ήρθα.  

Εικονογράφηση: Γιώργος Τραγάκης 

*Από το βιβλίο του ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ «Το πιο κρύο καλοκαίρι», τρεις εικονογραφημένες αληθινές ιστορίες προσφύγων. 

http://rosalux.gr/publication/pio-kryo-kalokairi