Προβολή ταινίας "το κορίτσι με τα σπίρτα" στο Αυτόνομο Στέκι

του Aki Kaurismaki

την Παρασκεύή 31 Γενάρη 20.30

από την ομάδα προβολών palinka στα πλαίσια 4 προβολών για τη μοναξιά των πόλεων.

στο Αυτόνομο Στέκι,

Ζωοδόχου Πηγής 95- 97 & Ισαύρων)

Ας βρούμε βάρκα.. (αναδημοσίευση)

του Γιάννη Μακριδάκη

http://yiannismakridakis.gr/

..Ήτανε Απρίλης του ’42… και δώσαμε όλα μας τα χρυσά, τα πήρε ο θείος και τα δωσε στον άνθρωπο που έπρεπε να τα δώσει και την άλλη μέρα το πρωί ήρθε ένα κάρο. Μαζέψαμε δυο τρεις αλλαξιές ο καθένας μας ρούχα, τα βάλαμε σε κάτι τσουβάλια της ζάχαρης, άσπρα, θαρρώ πως τα βλέπω και αφού τα φορτώσαμε αυτά το κάρο δεν μας φόρτωνε εμάς (…) και φτάσαμε στην Κώμη, στην παραλία αργά το βραδάκι. Και τι να δούμε! Όλη η παραλία εκεί ήτανε άνθρωποι που περιμένανε να νυχτώσει, να ρθουνε οι βάρκες να μας πάρουνε. Στην αρχή, όταν επήγαμε είχε κύμα η θάλασσα κι εμείς ταξιδεύαμε με ψαρόβαρκες, με πανί και με κουπιά… Και περιμέναμε να καλμάρει λίγο η θάλασσα. Κι ερχότανε οι γυναίκες και βάζανε εικόνες μες στη θάλασσα, να γαληνέψει η θάλασσα, να μπορούμε να ταξιδέψομε. (…) Και ξεκινούμε κατά τις εννιά η ώρα γιατί έπρεπε να νυχτώσει. εμείς είμαστε η τελευταία βάρκα. Καμιά εικοσαριά ανθρώποι μέσα και τέσσερις στο κουπί. Εν τω μεταξύ η αδερφή μου μωρό, το χε τυλιγμένο σε ένα χράμι η μαμά μου και αυτό ζαλίστηκε, φαίνεται, με τη θάλασσα και άρχισε να κλαίει, να κλαίει γοερά και να φωνάζουνε μες στη βάρκα πετάξτε το παιδί στη θάλασσα, θα μας πιάσουνε οι Γερμανοί!… 

Εύχαρις Κοκκάλη Ακαβάλου.

Μπαίνομε μες στη βάρκα κι εφύγαμε. Φεγγάρι, γάργαρο. Τα παιδάκια τα χα κάτω από την πλώρη καθισμένα και ήρθανε ίσα με το στήθος μες τα νερά. Ύστερα τα νερά λιγοστέψανε. Εγώ βαστούσα έναν νεμπότη και έβγαζα τα νερά. ο γιος της Βεργετήδαινας γύρευε ψωμί. Θέλω ψωμί, θέλω ψωμί… Απάνω που ήτανε να φτάσομε στην Τουρκία. Με τις φωνές πέφτομε απάνω σε ένα φυλάκιο, ακούνε οι Τούρκοι κατεβαίνουνε κάτω και μας πιάνουνε. Πήγαμε να βγούμε όξω, ήτανε τα νερά γλυστερά. Επήγα εγώ να δω αν πατώνω, να βγω όξω, γλυστρώ και πέφτω μες στη θάλασσα. Βαστούσα τα ρούχα μου, εμουλιάσανε… 

Σταματία Βαλιδάκη

Ξεκινήσαμε να φύγομε, σιγά σιγά επηγαίναμε. Η αδερφή μου ήτανε έντεκα χρονώ, έβγαζε νερά από τη βάρκα, από εδώ που ξεκινήσαμε μέχρι την Τουρκία. Στο δρόμο που πηγαίναμε και φτάσαμε στα μισά πια, άκουε ο βαρκάρης ένα ντούκου ντούκου, ντούκου ντούκου, λέει έρχεται η Καταδίωξη. Αν έρθει πιο κοντά και δούμε ότι είναι η Καταδίωξη θα βγάλω το φελλό. Το φελλό θα βγάλεις; Έτσι και σε δω και σκύψεις να βγάλεις το φελλό θα σε πετάξω στη θάλασσα και θα την πάω εγώ τη βάρκα του λέει ο πατέρας μου. Στο τέλος, κούτσα κούτσα, τα ξημερώματα, φτάνομε στα Άσπρα Χώματα, απέναντι… 

Γιάννης Ξυντάρης

Πραγματικά πείνασα τις δέκα μέρες που κάμαμε μέσα στο καϊκι. Το ταξίδι ήτανε για τρεις μέρες. Τη μέρα εκαθούμαστε και τη νύχτα εβαδίζαμε, διακόσιες δέκα έξι ψυχές μέσα και σκεπασμένο με ένα καραβόπανο. Ψείρες, βρόμα, άστα… Πέθανε ένα μωρό και το βαλε η ίδια η μάνα του σε ένα τσουβάλι και το ριξε στη θάλασσα. Μας δώκανε πατάτες βραστές, ελιές και σύκα και νερό από βαρέλια που είχαν πετρέλαιο μέσα, ήτανε κόκκινο και βρομούσε πετρέλαιο (…) Ήτανε και Μεγάλη Βδομάδα. Τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ τους έψαλα τον Επιτάφιο μες στο καϊκι. Αυτοί είχανε σκοπό να μας πνίξουνε, γιατί είχανε πνίξει ορισμένα καϊκια… 

Ζαχαρένια Γεώργαλου

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που μάζεψα αυτές και πολλές ακόμη μαρτυρίες Ελλήνων προσφύγων στη Μέση Ανατολή το 1941-42, οι οποίες δημοσιεύονται στο βιβλίο Συρματένιοι ξεσυρματένοι όλοι, εκδ. Εστία 2010.. Και μέσα σε μισόν αιώνα γίναμε όπως γίναμε, Ευρωπαίοι που πνίγουν μεσανατολίτες πρόσφυγες για να μην εισέλθουν στην χώρα τους…

Κοντοζυγώνει όμως και πάλι η ώρα μας. Η ώρα που θα φεύγουν τις νύχτες με βάρκες οι εξαθλιωμένοι Έλληνες και θα πηγαίνουν απέναντι, εκτός της Ε.Ε. για να μπορέσουν να ζήσουν. Η Ιστορία δεν σταματάει στο σήμερα, ούτε καν καθυστερεί. Ιδίως γι αυτούς που κάθονται αμέτοχοι και την κοιτούν να συμβαίνει στους άλλους. Καλά κουράγια εύχομαι για την ανατροπή. Αλλιώς ας βρούμε βάρκα.

Κομαντάντε Μάρκος: «Το χάος θα έρθει από τους κάτω» !

από efsyn.gr

Επιμέλεια: Κορίνα Βασιλοπούλου

ΜΕΞΙΚΟ: Επειτα από δίχρονη απουσία ο υποδιοικητής Μάρκος των Ζαπατίστας απηύθηνε ένα ανακοινωθέν για το 2013 που, αν και γράφτηκε στη μεξικανική ζούγκλα, νομίζεις ότι έρχεται από δίπλα μας. 

«Το χάος θα έρθει από κάτω» προειδοποιεί ο ηγέτης των Ζαπατίστας, υποδιοικητής Μάρκος, στο πρώτο ανακοινωθέν της χρονιάς. Ο «σουμπκομαντάντε», ύστερα από μια σχετικά διακριτική παρουσία τα δύο τελευταία χρόνια, αύξησε τις δημόσιες παρεμβάσεις του στα τέλη του 2012, οπότε και ανακοίνωσε μια σειρά πολιτικών, ειρηνικών πρωτοβουλιών στα εδάφη του Τσιάπας και όχι μόνο.

Το ανακοινωθέν του Μάρκος, το οποίο δημοσιεύθηκε στη μεξικανική εφημερίδα «La Jornada» φαίνεται πως ήρθε ως απάντηση στην πρωτοβουλία που εξήγγειλε ο νέος πρόεδρος του Μεξικού Ενρίκε Πένια Νιέτο για την «καταπολέμηση της φτώχειας». Το κείμενο, που έχει τίτλο «Εμείς και αυτοί», είναι γραμμένο με τη μορφή μονόλογου των ισχυρών της Γης απέναντι σε έναν φανταστικό συνομιλητή και καταλήγει με το σύνθημα/προειδοποίηση «Μαριτσιβέου»: «Εκατό φορές θα νικήσουμε», όπως σημαίνει στη γλώσσα των Ινδιάνων Μαπούτσε της Χιλής.

«Εμείς και αυτοί/οι (παρα)λογισμοί των από πάνω»

Γενάρης 2013.

Μιλούν οι από πάνω:

Εμείς είμαστε αυτοί που κάνουν κουμάντο. Είμαστε ισχυρότεροι, παρόλο που είμαστε λιγότεροι. Δεν μας νοιάζει τι λες – ακούς – σκέφτεσαι – κάνεις, αρκεί να μη μιλάς, να μην ακούς, να μην κινείσαι.

Μπορούμε να επιβάλουμε στην κυβέρνηση ανθρώπους μέσης ευφυΐας (αν και είναι πλέον δύσκολο να τους βρεις στις τάξεις των πολιτικών), όμως επιλέγουμε κάποιους που δεν είναι καν σε θέση να προσποιηθούν ότι ξέρουν τι τους γίνεται.

Γιατί; Γιατί μπορούμε.

Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τους αστυνομικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς για να συλλαμβάνουμε και να φυλακίζουμε αληθινούς εγκληματίες, μόνο που αυτοί οι εγκληματίες αποτελούν ζωτικό μας κομμάτι. Αντίθετα, επιλέγουμε να κυνηγάμε, να χτυπάμε, να συλλαμβάνουμε, να βασανίζουμε, να φυλακίζουμε και να δολοφονούμε εσένα.

Γιατί; Γιατί μπορούμε.

Αθώος ή ένοχος; Τι σημασία έχει; Η δικαιοσύνη είναι μια από τις πολλές πουτάνες στην ατζέντα μας και, πίστεψέ μας, δεν είναι η πιο ακριβή.

Και ακόμα κι αν προσαρμόζεσαι απόλυτα στο καλούπι που σου επιβάλλουμε, ακόμα κι αν δεν κάνεις τίποτα, κι αν είσαι αθώος, θα σε συντρίψουμε.

Και αν επιμένεις να μας ρωτάς γιατί το κάνουμε, νά η απάντηση: Γιατί μπορούμε. [...]

Δεν έχει σημασία ποιος βγαίνει μπροστά. Τα περί Δεξιάς ή Αριστεράς είναι, απλώς, οδηγίες για τον σοφέρ που παρκάρει το αμάξι. Η μηχανή λειτουργεί από μόνη της. Δεν χρειάζεται να δώσουμε καν εντολή για να τιμωρηθούν οι απερίσκεπτοι που ίσως μας πάνε κόντρα. Μεγάλες, μεσαίες και μικρές κυβερνήσεις όλου του πολιτικού φάσματος, παρέα με διανοούμενους, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες ερίζουν για το ποιος θα έχει το προνόμιο να μας ικανοποιήσει.

Οπότε, άντε πηδήξου, χάσου, σάπισε, ψόφα, απογοητεύσου, παραδώσου.

Για τους άλλους δεν υπάρχεις, δεν είσαι τίποτα.

Ναι, έχουμε σπείρει μίσος, κυνισμό, πικρία, απελπισία, τον θεωρητικό και πρακτικό «ωχαδερφισμό», τον κονφορμισμό του «μη χείρον βέλτιστον», τον φόβο που έγινε παραίτηση.

Κι όμως, φοβόμαστε μήπως όλο αυτό πάρει τη μορφή οργανωμένης, ανατρεπτικής οργής, που δεν εξαγοράζεται.

Γιατί το χάος που επιβάλλουμε το ελέγχουμε, το διευθετούμε, το δίνουμε σε δόσεις, το τροφοδοτούμε.

Αλλά, το χάος που έρχεται από τους από κάτω…

Α, αυτοί… ούτε που καταλαβαίνουμε τι λένε, ποιοι είναι, πόσο κοστίζουν.

Κι ύστερα, είναι τόσο αυθάδεις ώστε να μη θέλουν πια να ζητιανεύουν, να περιμένουν, να ζητούν, να ικετεύουν, αλλά να ασκήσουν την ελευθερία τους. Πού ξανακούστηκε τέτοια ξεδιαντροπιά!

Αυτός είναι ο αληθινός κίνδυνος. Ανθρωποι που κοιτάζουν στην άλλη πλευρά, που βγαίνουν από το καλούπι, το σπάνε ή το αγνοούν.

Ξέρεις τι μας έχει ωφελήσει πολύ; Αυτός ο μύθος της ενότητας πάση θυσία. Να τα βρίσκεις μόνο με τον αρχηγό, τον διευθυντή, τον ηγέτη ή όπως κι αν τον λένε. Είναι πιο εύκολο να ελέγχουμε, να διευθύνουμε, να συγκρατούμε έν@ν παρά πολλούς. Και μάλιστα, φτηνότερο. Ατομικές επαναστάσεις κι άλλα τέτοια. Είναι άχρηστα σε συγκινητικό βαθμό.

Αντίθετα, αυτό που αποτελεί κίνδυνο, πραγματικό χάος, είναι όταν ο καθένας γίνεται συλλογικότητα, ομάδα, μπάντα, φυλή, οργάνωση και μαθαίνει να λέει «όχι» και «ναι» και όλοι αυτοί συμφωνούν μεταξύ τους. Γιατί το «όχι» στοχεύει σε εμάς που κάνουμε κουμάντο. Οσο για το «ναι»… αυτό κι αν είναι συμφορά, φαντάσου ο καθένας να χτίζει τη δική του μοίρα και να αποφασίζει τι θα γίνει και τι θα κάνει. Είναι σαν να υπονοείς ότι οι αμελητέοι είμαστε εμείς, αυτοί που περισσεύουν, οι άχρηστοι, αυτοί που πρέπει να μπουν φυλακή, να εξαφανιστούν.

Ναι, σκέτος εφιάλτης. Για εμάς, αυτή τη φορά. Φαντάζεσαι πόσο κακόγουστος θα γινόταν αυτός ο κόσμος; Γεμάτος Ινδιάνους, μαύρους, καφέ, κίτρινους,κόκκινους, ράστα, τατουάζ, πίρσινγκ, ξυρισμένα κεφάλια, πανκ, γκοθ, μιγ@δες, σκέιτερ, τη σημαία με το «Α» χωρίς πατρίδα, νέους, γυναίκες, πουτ@νες, κορίτσι@, ηλικιωμένους, οδηγούς, αγρότες, εργάτες, προλετάριους, φτωχούς, ανώνυμους και… άλλους. Δίχως πριβέ χώρους για εμάς, τους «beautiful people», τους «ωραίους ανθρώπους» για να καταλαβαινόμαστε… γιατί φαίνεται από χιλιόμετρα ότι δεν σπούδασες στο Χάρβαρντ.

Ναι, η μέρα εκείνη θα ήταν για εμάς σαν νύχτα… Τα πάντα θα τινάζονταν στον αέρα. Τι θα κάναμε;

Μμμμ… αυτό δεν το έχουμε σκεφτεί. Σκεφτόμαστε, σχεδιάζουμε και εκτελούμε για να αποτρέψουμε κάτι τέτοιο, αλλά… δεν μας έχει περάσει από το μυαλό.

Ναι, δεν υπάρχει αμφιβολία: είναι εποχές κρίσης. [...]

Οχι, φυσικά και δεν σε φοβόμαστε. Οσο για αυτή την προφητεία… Μπα, σκέτες προλήψεις, χωριάτικες…

Τι;… Δεν είναι προφητεία;

Α, είναι υπόσχεση…

«ΜΑΡΙΤΣΙΒΕΟΥ»* («Εκατό φορές θα νικήσουμε»)

(συνεχίζεται…)

Από οποιαδήποτε γωνιά, οποιουδήποτε κόσμου.

Υποδιοικητής Μάρκος

Πλανήτης Γη

Γενάρης 2013

(Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες κείμενο στα ισπανικά στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://enlacezapatista.ezln.org.mx/2013/01/20/ellos-y-nosotros-i-las-sin…)

ΠΗΓΕΣ / ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :

Εφημερίδα των Συντακτών

Του Ουλιάνωφ το μειδίαμα… (αναδημοσίευση)

του Νίκου Μπογιόπουλου

από enikos.gr

το βρήκαμε στην ΟΣΤΡΙΑ 

Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από τον κόσμο των 3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων που «ζουν» με 1,5 δολάρια την ημέρα. Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την Ευρώπη των 120 εκατομμυρίων φτωχών και απόκληρων. Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από την Ελλάδα της αιθαλομίχλης: «Τι να κάνουμε;»…

Στις αρχές του περασμένου αιώνα, σε άλλες (;) συνθήκες το ερώτημα είχε τεθεί και είχε απαντηθεί από τον άνθρωπο που την περασμένη Δευτέρα συμπληρώθηκαν 90 χρόνια από τον θάνατό του, στις 21 Γενάρη 1924: Τον Λένιν....

Κατ’ αρχάς τι σόι άνθρωπος, τι σόι τύπος ήταν ο Λένιν; «Λένιν, ο πιο ανθρώπινος άνθρωπος»,έγραφε μετά τον θάνατό του ο Μαγιακόφσκι. Αλλά ο Μαγιακόφσκι λάτρευε τον Λένιν και ίσως δεν θα μπορούσε να είναι αντικειμενικός στην κρίση του. Είναι σημαντικότερο, λοιπόν, να μας περιγράψει την προσωπικότητά του κάποιος που οι σχέσεις του μαζί του υπήρξαν, το λιγότερο, πολυκύμαντες: «Ο Λένιν – γράφει ο Τρότσκι – ανεχόταν την νεροποντή από εγκώμια με τον τρόπο που ένας ανυπόμονος πεζός υπομένει τη βροχή κάτω από μια ξώπορτα». Και ως πολιτικός, ως ηγέτης; Ο Τρότσκι πάλι αναφέρει: «Δεν επέβαλε το σχέδιό του στις μάζες. Βοηθούσε τις μάζες να συλλάβουν και να πραγματοποιήσουν τα δικά τους σχέδια». 

Έχει να πει κάτι ο Λένιν σήμερα στους εργαζόμενους και στους άνεργους; Τί νόημα έχουν τα λόγια του στην εποχή του Wi – Fi; Και κυρίως τί προοπτική μπορεί να προσφέρει η πολιτική του δράση τώρα που επήλθε το «Τέλος της Ιστορίας», τώρα που το εγχείρημα της Οκτωβριανής Επανάστασης ανατράπηκε;

Μια σκέψη είναι αυτή που διατυπώθηκε από τον Σαρτρ: Ο μαρξισμός, έλεγε,«είναι αξεπέραστος διότι δεν ξεπεράστηκαν οι συνθήκες που τον ανέδειξαν». Και ο Λένιν δεν εκπροσωπεί τίποτα λιγότερο από αυτό: Τον μαρξισμό στην εποχή του ιμπεριαλισμού. Δηλαδή την εποχή της απόλυτης κυριαρχίας των μονοπωλίων στον κόσμο. Η’ μήπως σήμερα, επί «Ζήμενς» και «Κρούπ», επί τραπεζιτών και εργολάβων, ζούμε κάποια άλλη εποχή; 

Αν πάλι ο Σαρτρ δεν ακούγεται και τόσο πειστικός στα αυτιά ορισμένων, τότε τους προτείνουμε να λάβουν τοις μετρητοίς τον κ.Σαμαρά. Αυτός (!) είναι που μνημονεύει τον Λένιν στη Βουλή συχνότερα κι από το ΚΚΕ. Και τον κ.Στουρνάρα. Αυτός (!) είναι που επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία ότι διαβάζει τον Λένιν. Ανελλιπώς, όπως λέει. Οι μαρτυρίες τους ίσως φανούν χρήσιμες για την πιστοποίηση της επικαιρότητας της λενινιστικής παρακαταθήκης. Ειδικά αν σκεφτούμε τι διαπράττουν οι κκ. Σαμαράς – Στουρνάρας, γεγονός που πείθει ότι ο λόγος που διαβάζουν τον Λένιν είναι για να κάνουν τα ακριβώς αντίθετα… 

«Τι να κάνουμε;», για παράδειγμα, στην Ελλάδα που λιμοκτονεί υπό το βάρος των χρεών; Έχει ο Λένιν να μας πει κάτι; Έχει να προτείνει κάτι στους Έλληνες του μόχθου που – ως μη όφειλαν - έχουν πληρώσει αυτά τα χρέη χίλιες φορές, αλλά τους επιβάλλουν να τα πληρώσουν άλλες χίλιες; 

«…νομίζουμε – έλεγε ο Λένιν απευθυνόμενος στους λαούς της Ευρώπης και όλου του κόσμου - πως για την ακύρωση των χρεών θα αναγκαστούν (σσ: οι λαοί) να περιμένουν κάτι άλλο και να δουλέψουν σε κάποια άλλη κατεύθυνση, χωρίς να υπολογίζουν στη "γενναιοψυχία" των κυρίων καπιταλιστών».

Τι έκανε λοιπόν ο Λένιν που δεν επαφίετο στην «γενναιοδωρία» των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων και φυσικά δεν «διαπραγματευόταν» μαζί τους; Το Γενάρη του 1918, η σοβιετική κυβέρνηση, με διάταγμα υπογεγγραμμένο από τον Λένιν, ακύρωσε τα εσωτερικά και εξωτερικά δάνεια που είχε συνάψει η τσαρική και η Προσωρινή κυβέρνηση. Τέλος!

Όμως, οι Μπολσεβίκοι, επειδή ακριβώς ήταν κομμουνιστές, δηλαδή και πατριώτες και διεθνιστές, την ώρα που οι πολιτικοί προπάτορες του ελληνικού αστικού πολιτικού κόσμου έστελναν στρατό εναντίον τους, εκείνοι, όσον αφορά την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, να τι έκαναν:

«Ενα άλλο οικονομικό μέτρο της σοβιετικής κυβέρνησης στον εξωτερικό τομέα ήταν η παραίτησή της από το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ), που επέβαλαν το 1897, μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, οι Μεγάλες Δυνάμεις στην Ελλάδα (...) από την Οχτωβριανή Επανάσταση η Ελλάδα απεκόμισε οικονομικά οφέλη. Η νεαρή Σοβιετική Δημοκρατία, με απόφαση του Δεύτερου Συνεδρίου των Σοβιέτ, απάλλαξε την Ελλάδα από το χρέος που όφειλε στη Ρωσία και ανερχόταν στα 100 εκατομμύρια χρυσά γαλλικά φράγκα. Ακόμα, η σοβιετική κυβέρνηση παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της στο Αγιο Ορος, καθώς και από τις ιδιοκτησίες του τσαρικού κράτους σε διάφορα ευαγή ιδρύματα στην Ελλάδα (ρώσικο νοσοκομείο στον Πειραιά, το σημερινό Τζάνειο) κλπ.» (Κώστας Αυγητίδης, «Η στρατιωτική επέμβαση των καπιταλιστικών χωρών ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία και η Ελλάδα (1918-1920)», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»). Ετσι αντιμετώπισαν, λοιπόν, οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν τα θέματα του χρέους

Και για τους εκάστοτε «σωτήρες» μας; Έχει να πει κάτι ο Λένιν; Η άποψή του δεν μας φαίνεται και πολύ παράταιρη:

«Σε μια κοινωνία – έλεγε - που βασίζεται (…) στην υποδούλωση των εκατομμυρίων φτωχών και εργαζομένων από μια χούφτα πλουσίων, η κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να είναι ο πιο πιστός φίλος και σύμμαχος των εκμεταλλευτών, ο πιο πιστός φρουρός της εξουσίας τους. Και για να είναι σίγουρος φρουρός, δεν αρκούν στον καιρό μας τα κανόνια, οι ξιφολόγχες και ο βούρδουλας: Πρέπει να φροντίσεις να υποβάλλεις στα θύματα της εκμετάλλευσης την ιδέα ότι η κυβέρνηση στέκεται πάνω από τις τάξεις, ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ευγενών και της αστικής τάξης, αλλά τα συμφέροντα της δικαιοσύνης, ότι φροντίζει να προστατεύει τους αδύναμους και τους φτωχούς από τους πλούσιους και τους ισχυρούς».

Έχει ο Λένιν να μας πει κάτι για την κρίση;

«(…) τα εννιά δέκατα του πληθυσμού αποτελούνται από φτωχούς (…) η μάζα του λαού (…) παραμένει σε φτώχεια τέτοια, που φτάνει τα όρια της εξαθλίωσης.Η κρίση – έγραφε ο Λένιν - δείχνει ότι η σύγχρονη κοινωνία θα μπορούσε να παράγει ασύγκριτα περισσότερα προϊόντα για την καλυτέρευση της ζωής όλου του εργαζόμενου λάου, αν δεν είχαν αρπαχτεί η γη, τα εργοστάσια, οι μηχανές κ.τ.λ. από μια χούφτα ατομικούς ιδιοχτήτες, που βγάζουν εκατομμύρια από τη λαϊκή εξαθλίωση».

Ωραία. Αλλά ακόμα κι αν δεχτούμε τα προηγούμενα τίθενται δυο ερωτήματα: Πρώτον, να κάτσουμε αναπαυτικά πάνω στο αυθόρμητο της οργής και του θυμού μας και να περιμένουμε την έλευση της ουτοπίας; Δεύτερον (και κυριότερο): Ποιο το νόημα της ουτοπίας που θέλουν να βλέπουν ορισμένοι δογματικοί στον Λένιν, μιας και στο τέλος – τέλος η ουτοπία αυτή ανατράπηκε;

Πριν φτάσουμε στην ανατροπή, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Λένιν, όπως γράφει ο Αντόρνο για τον Μάρξ, δεν ήταν παρά «εχθρός της ουτοπίας προς χάριν της πραγματοποίησής της»! Ο Λένιν ήξερε ότι «το "αυθόρμητο στοιχείο" δεν αποτελεί στην ουσία τίποτε άλλο παρά εμβρυακή μορφή του συνειδητού», αλλά, όπως πρόσθετε, χωρίς την ανάπτυξη του συνειδητού τα αυθόρμητα ξεσπάσματα δε θα γίνουν ποτέ τίποτα «περισσότερο (από) ξεσπάσματα απόγνωσης κι εκδίκησης παρά αγώνας»(Λένιν, «Τι να κάνουμε;», σελ. 30, «Σύγχρονη Εποχή»). Ήξερε, δηλαδή, ότι επειδή ακριβώς «η ανθρώπινη κοινωνία δεν είναι συγκροτημένη τόσο έλλογα και τόσο βολικά»,υπάρχει ο κίνδυνος χωρίς αγώνα «η κοινωνία (να) σαπίζει» και ο ακόμα μεγαλύτερος ο κίνδυνος «αυτό το σάπισμα (να) παρατείνεται κάποτε ολόκληρες δεκαετίες».

Οι μετρ του εξυπνακισµού, φυσικά, επιμένουν: «Ναι», θα µας πουν ειρωνικά,«αλλά όση “σοφία” κι αν κρύβουν τα παραπάνω λόγια του Λένιν αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι τα “καθεστώτα’’ που δημιουργήθηκαν από τον Λένιν και τους οµοίους του κατέρρευσαν». Από τέτοιες τοποθετήσεις του συρµού άλλο τίποτα. Αυτού του τύπου οι αναγνώσεις της Ιστορίας είναι τόσο «εμβριθείς», ώστε να µην προκαλεί πια καµία εντύπωση ότι παραγνωρίζουν ακόµη και τα στοιχειώδη:

Πρώτον, ότι μετά από την ήττα που επέφεραν στο όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης οι εξελίξεις στις χώρες του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», η αλήθεια που περιέχεται στη σκέψη του Οσκαρ Ουάιλντ γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη: «Ένας χάρτης του κόσµου – έλεγε - που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη µόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. Κι όταν προσγειωθεί, κοιτάζει πέρα και, βλέποντας µια καλύτερη χώρα, ξεκινάει για εκεί. Πρόοδος είναι η υλοποίηση της µιας µετά την άλλη Ουτοπίας».

Δεύτερον ότι ο Λένιν – και εδώ μιλάμε για τον Λένιν – είχε ξεκαθαρίσει πολύ νωρίς στους επιγόνους του: «Κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να μας τσακίσει αν δεν κάνουμε καμιά υπερφυσική ανοησία», έγραφε. Το να χρησιμοποιείς τις μεθόδους του καπιταλισμού στο όνομα της «οικοδόμησης του σοσιαλισμού» είναι προφανώς περισσότερο κι από την «υπερφυσική ανοησία», για την οποία προειδοποιούσε ο Λένιν.

Τρίτον, ότι στο πανανθρώπινο αίτημα να «ξελασπώσουμε το μέλλον» δεν υπάρχει άλλος δρόμος από εκείνον που περιέγραφε ο Μαρξ αμέσως μετά την ήττα της Παρισινής Κομμούνας: «Πέθανε η Επανάσταση. Ζήτω η Επανάσταση»!

Ο Λένιν, λοιπόν, εκείνο που πάνω απ’ όλα συμβολίζει, για μας φυσικά, είναι η αστείρευτη δύναμη που περικλείεται στην μετατροπή του κοινωνικού δίκιου σε πολιτική δράση. Συμβολίζει εκείνη την ακατάβλητη ζωντάνια της σκέψης και της θεωρίας που δεν γίνεται «πατρόν», δεν γίνεται «δόγμα», αλλά εργαλείο και καθοδήγηση για δράση στην προοπτική ενός κόσμου χωρίς ίχνος δεσποτισμού, όπου «η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός συνιστά προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».

Αυτός είναι και ο λόγος που κανένας – κομμουνιστής τουλάχιστον – δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με τα λόγια του Μαγιακόφσκι:

«Επιμένουμε: Μην κάνετε τον Λένιν στάμπες/ Μην τυπώνετε το πορτρέτο του σε πλακάτ,/κερόπανα, πιάτα, ποτήρια, ταμπακέρες./ Μην κάνετε τον Λένιν μπρούντζο./ Μην του αφαιρείτε το ζωντανό του βάδισμα/ και το ανθρώπινό του πρόσωπο/ που ο ίδιος μπόρεσε να διαφυλάξει/ ποδηγετώντας την ιστορία./ Ακόμα ο Λένιν είναι της γενιάς μας άνθρωπος/ ζωντανός με τους ζωντανούς/ αφήστε τον να είναι ζωντανός, όχι πεθαμένος/- Διά ταύτα - κάνετε τον Λένιν δάσκαλό σας/ αλλά μην τον αγιοποιήσετε./ Θρησκεία μην κάνετε τ' όνομα ενός ανθρώπου/ που σ' όλη του τη ζωή πολέμαγε όλες τις θρησκείες/ μην τον κάνετε σκεύος λατρείας για να το ρίξτε στο εμπόριο - μην εμπορευτείτε τον Λένιν». 

Συνεργατική ομάδα δικηγόρων Εξαρχείων: αλληλεγγύη σε όποιον απειλείται από πλειστηριασμό

Πήραμε αυτό το κείμενο και το αναδημοσιεύουμε:

Η συγκυβέρνηση της Δυστυχίας (Σαμαρά-βενιζέλου) με τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, τα χαράτσια στα σπίτια, την εξοντωτική φορολογία, το κλείσιμο των νοσοκομείων, τη διάλυση της δημόσιας υγείας και τις απολύσεις που τις παρουσιάζουν σαν νοικοκύρεμα, την ανεργία, τη μετατροπή της εργασίας σε δουλεμπόριο και τα δρακόντεια μέτρα καταστολής οδήγησαν όλους του πολίτες να χρωστούν στο κράτος και τις τράπεζες.

Επειδή πια η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν έχουμε να πληρώσουμε, κράτος και τράπεζες άρχισαν να συμπεριφέρονται απειλητικά και εκβιαστικά εναντίον μας.

Επειδή ήλθε η ώρα να χάσουν οι πολίτες και η λαϊκή οικογένεια τη δικιά τους γη και το σπίτι που μένουν, παρότι η "αγία ατομική ιδιοκτησία" είναι κατοχυρωμένη από το σύνταγμά τους...

Σε αυτή τη συνολική επίθεση απαιτείται καθολική αντίσταση από όλες τις δομές αλληλεγγύης, λαίκές συνελεύσεις, επιτροπές κατοίκων και άλλες συλλογικότητες.

Σε αυτή την προσπάθεια εμείς μια συνεργατική ομάδα δικηγόρων (δεν ψάχνουμε για πελάτες), προσπαθεί να βοηθήσει τους οικονομικά ανήμπορους πολίτες, τους άπορους, τους αναξιοπαθείς, τους άνεργους, παρέχοντας δωρεάν νομική υποστήριξη σχετικά με τα επίκαιρα θέματα που μας απαχολούν.

Κανένα λαϊκό σπίτι στο κράτος-στους ληστές τραπεζίτες.

Δουλειά-Υγεία-Παιδεία-Στέγη-Ρεύμα είναι δικαίωμα όλων.

Θα είμαστε κάθε Τετάρτη 18.00-20.00 στο Φλοράλ (πλατεία Εξαρχείων).

Τηλέφωνα: 6932-460039, 6977-208875

Συνεργατική ομάδα δικηγόρων Εξαρχείων

Πάρκο Ναυαρίνου: Από τη δημόσια συζήτηση "Τί Λέτε για το Πάρκο";

Χθές Παρασκευή 24 Γενάρη το θέατρο Εξαρχείων ήταν κατάμεστο από φίλους και γείτονες του πάρκουπου ανταποκρίθηκαν στο ανοικτό κάλεσμα για δημόσια συζήτηση για την πάρα πέρα πορεία του πάρκου. Πριν τη συζήτηση προβλήθηκε μικρής διάρκειας βίντεο από τις πρώτες μέρες του πάρκου. Στη συνέχεια μίλησαν:

Η Ισμήνη Καρυωτάκη από τη γειτονιά που πρωτοστάτησε τόσο στην κατάληψη όσο και στη δημιουργία του πάρκου. Και εδώ και 5 χρόνια αισθάνεται το πάρκο και δικό της κήπο καθώς ανέφερε.

Ο Βασίλης Φαγκουρέλης από τους πρωτεργάτες στην ανάδειξη του περιβολιού στο πάρκο και στη φροντίδα του. Αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα της καλλιέργειας στο πάρκο τόσο για την εκπαίδευσή μας και την επαφή μας με τη γή όσο και στην χρησιμότητά της στην αναπαραγωγή και διατήρηση των σπόρων. 

Ο Μπάμπης Μπαλτάς δάσκαλος από το 34ο Δημ. Σχολείο Εξαρχείων που επίσης ήταν από τους πρωτεργάτες στην δημιουργία του πάρκου. Σαν εκπαιδευτικός είδε το πάρκο σαν εργαστήρι κατασκευής της παιδικής ηλικίας οργανώνοντας πολλές επισκέψεις των μαθητών εκπαιδευτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα. Μετέφερε την πρόθεση του συλλόγου διδασκόντων να "υιοθετήσει" το σχολείο τους ένα χώρο στο πάρκο για εκπαιδευτικούς σκοπούς, αναδεικνύοντας το δημόσιο χώρο σαν εργαστήρι ανάπτυξης κοινωνικών σχέσεων.

Εκ μέρους του πάρκου μίλησε ο Γιώργος Π. που αναφέρθηκε στο ιστορικό της κατάληψης του χώρου και της ανάδειξής του από παρκιν αυτοκινήτων σε πάρκο-δημόσιο χώρο. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του "το πάρκο δεν υπάρχει στους χάρτες της πόλης, υπάρχει όμως στις καρδιές όλων μας" 

Στη συνέχεια έγινε ενημέρωση από τους σπουδαστές της σχολής Αρχιτεκτόνων για την πορεία κατασκυεής του κοντέϊνερ που θα τοποθετηθεί στο πάρκο και θα στεγάσει εκδηλώσεις, σηζητήσεις, κ.α.

Ο λόγος δόθηκε στους παρευρισκόμενους: διατυπώθηκαν προτάσεις και κατατέθηκαν εμπειρίες από τη λειτουργία του πάρκου στα πέντε αυτά χρόνια καθώς και τα προβλήματα που υπάρχουν με χαρακτηριστικότερο το γεγονός ότι πολλές ομάδες πληηθυσμού δεν χρησιμοποιούν το πάρκο (ηλικιωμένοι, παιδιά).

Τέλος προτάθηκε η δημιουργία τριών ομάδων (ομάδα της Κυριακάτικής συντήρησης και εργασιών, ομάδα περιβολιού και καλλιέργειας και κινηματογραφική ομάδα για την οργάνωση προβολών).

Η εκδήλωση πέρα από το γόνιμο των ιδεών που κατατέθηκαν άφήνει παρακαταθήκες για συμμετοχή όλο και περισσότερων στη συντήρηση αλλά και στη λειτουργία του πάρκου.

Γυρίζουμε το γρανάζι, όλοι μαζί. Καμπάνια στήριξης του αγώνα της ΒΙΟΜΕ.

Κείμενο στήριξης και υπογραφής 

Κοινό κάλεσμα 

από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Βιομετ 

και την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Βιο.Με (Αθήνας)

Γυρίζουμε το γρανάζι, όλοι μαζί. 

Την Τετάρτη 12 Φλεβάρη συμπληρώνεται ένας χρόνος από τότε που οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ έβαλαν ξανά μπρός τις μηχανές του εγκαταλειμμένου από την εργοδοσία εργοστασίου. Ο αγώνας τους όμως έχει πολύ μεγαλύτερη ιστορία. Είναι ο αγώνας ενός σωματείου εργαζομένων που μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις για την καταβολή των δεδουλευμένων, μετά από άκαρπες διεκδικήσεις, συνειδητοποιούν την ανάγκη να πάρουν στα χέρια τους το θέμα του βιοπορισμού, να πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, μέσα από την αυτοοργάνωση, την ισότητα, και την αλληλεγγύη με όλα τα μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας. 

Ο αγώνας της ΒΙΟΜΕ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μία κοινωνία που βάλλεται από παντού, που μέσω της συνδυασμένης επίθεσης του κράτους και του αδηφάγου κεφαλαίου στερείται όλα της τα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Η ΒΙΟΜΕ έδειξε το δρόμο: 

Εμείς, οι άνθρωποι που παράγουμε τον πλούτο, όχι μόνο δε είμαστε «περιττοί», αλλά και είμαστε οι μόνοι ικανοί να ξαναχτίσουμε, με τους δικούς μας όρους, ότι αυτοί γκρεμίζουν, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην υγεία, στην τροφή, στην οργάνωση των αναγκών μας.

Σήμερα ο αγώνας της ΒΙΟΜΕ βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Παρόλα τα γραφειοκρατικά και υλικά εμπόδια που η κυβέρνηση και η πρώην εργοδοσία προσπαθούν να βάλουν στο δρόμο τους, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ προχωράνε σε σύσταση συνεταιρισμού, σύμφωνα με τους όρους πού έχουν θέσει από την αρχή του εγχειρήματος: Συλλογική λήψη αποφάσεων μέσα από την γενική συνέλευση, συλλογική ιδιοκτησία ως απαράβατη αρχή, μη-κερδοσκοπική διαχείριση, αφού τα πλεονάσματα θα επιστρέφουν στην κοινωνία. Ο νέος συνεταιρισμός παράγει και λειτουργεί στο κατειλημμένο εργοστάσιο, με σκοπό την επέκταση της υπάρχουσας παραγωγής οικολογικών απορρυπαντικών, αλλά και την πλήρη επαναλειτουργία του εργοστασίου υπό εργατικό έλεγχο και αυτοδιεύθυνση.

Στα πλαίσια της συνεχούς επαφής με όλα τα κομμάτια της κοινωνίας, ο συνεταιρισμός της ΒΙΟΜΕ αναγνωρίζει στο νέο καταστατικό του το ρόλο του «Aλληλέγγυου υποστηρικτή - υποστηρίκτριας», που με μία μικρή συνδρομή, ανταλλάξιμη με προϊόντα του εργοστασίου, έχει δικαίωμα να ενημερώνεται για κάθε εξέλιξη, τόσο στον αγώνα όσο και στην παραγωγή, να παρακολουθεί και να παρεμβαίνει στις ανοιχτές συνελεύσεις του συνεταιρισμού και να συνδιαμορφώνει την εξέλιξη του εγχειρήματος με το δικαίωμα συμβουλευτικής ψήφου. Χτίζεται έτσι μία γέφυρα ανάμεσα στον εργατικό και τον κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής, και δίνεται η δυνατότητα σε όλους μας να συμμετάσχουμε ενεργά στο σημαντικότερο εγχείρημα εργατικής αυτοδιεύθυνσης στη χώρα μας.

Με ορίζοντα την επέτειο ενός χρόνου επαναλειτουργίας της παραγωγής στις 12 Φλεβάρη, οι Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης και Στήριξης στον Αγώνα της ΒΙΟΜΕ ξεκινάν μία καμπάνια ενημέρωσης και εγγραφής αλληλέγγυων υποστηρικτών/τριών.

Αναστολή πλειστηριασμού; Όχι, ευχαριστώ, δεν θα πάρω...

πηγή: sofokleous10.gr

Πολλά έχουν «ποντάρει» οι τράπεζες στη ρύθμιση του νόμου 4224/2013, για την υπό όρους, προσωρινή αναστολή πλειστηριασμών κύριας κατοικίας, αλλά προς το παρόν οι δανειολήπτες λένε... «όχι, ευχαριστώ» και οι σχετικές αιτήσεις που υποβάλλονται στα δίκτυα των μεγάλων τραπεζών διαψεύδουν τις αρχικές προσδοκίες.

Στοιχείο ενδεικτικό της μειωμένης προσέλευσης δανειοληπτών για υποβολή αιτήσεων είναι ότι ο νόμος όριζε ως καταληκτική προθεσμία για την υποβολή τους την 31η Ιανουαρίου 2014, αλλά ήδη, με ανακοίνωση της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, έγινε γνωστό ότι οι τράπεζες θα συνεχίσουν να παραλαμβάνουν αιτήσεις έως τις 28 Φεβρουαρίου 2014.

Τα προβλήματα που καταγράφονται, στην προσπάθεια εφαρμογής του νέου νόμου είναι ουκ ολίγα:

-Σε πολλά τραπεζικά καταστήματα, τον Ιανουάριο, οι υπάλληλοι δήλωναν άγνοια για το νόμο και για το πώς θα υποβληθούν οι αιτήσεις, επειδή δεν είχαν διανεμηθεί σχετικές εγκύκλιοι από τις διοικήσεις.

-Το βασικό πρόβλημα, όμως, όπως επισημαίνουν τραπεζικά στελέχη είναι ότι το ενδιαφέρον για την υπαγωγή στο νόμο είναι μικρό, πιθανόν εξαιτίας των προϋποθέσεων που έχουν τεθεί.

Εξάλλου, οι περισσότεροι υπερχρεωμένοι καταναλωτές προτρέπονται από μεγάλες καταναλωτικές οργανώσεις, όπως η ΕΚΠΟΙΖΩ, να κάνουν χρήση του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (ν. 3869/2010) για τη ρύθμιση των οφειλών τους. Ο νόμος αυτός («νόμος Κατσέλη») παρέχει, άλλωστε προστασία υπό όρους στην κύρια κατοικία του δανειολήπτη.

Οι τραπεζίτες, από την πλευρά τους, που βρίσκονται πίσω από τη νομοθετική ρύθμιση για την προσωρινή προστασία της κύριας κατοικίας από τους πλειστηριασμούς περίμεναν ότι αυτή θα λειτουργούσε τονωτικά για τα έσοδά τους, δεδομένου ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την παροχή της προστασίας είναι να καταβάλλουν:

-Οι μεν μισθωτοί το 10% του εισοδήματός τους, για ποσό ετήσιου εισοδήματος μέχρι 15.000 ευρώ και το 20% του εισοδήματος πάνω από το όριο των 15.000. Δηλαδή, ένας μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 17.000 καλείται να πληρώσει 1.900 ευρώ το χρόνο στην τράπεζα, για να έχει το προνόμιο της προστασίας της κύριας κατοικίας του μέχρι το τέλος του 2014.

-Οι δε ελεύθεροι επαγγελματίες και έμποροι καλούνται να πληρώνουν τουλάχιστον το 20% της τελευταίας ενήμερης δόσης του δανείου.

Οι τραπεζικές διοικήσεις ήλπιζαν ότι, με το δέλεαρ της προστασίας της κύριας κατοικίας από το σφυρί του πλειστηριασμού θα ήταν χιλιάδες οι δανειολήπτες που θα έσπευδαν να υποβάλουν τις σχετικές δηλώσεις στα τραπεζικά καταστήματα, ώστε να αρχίσει άμεσα μια ροή εσόδων από δάνεια που ήταν προβληματικά, λόγω διακοπής της εξυπηρέτησής τους. Προς το παρόν, αυτές οι προσδοκίες φαίνεται ότι διαψεύδονται και όλα θα κριθούν στο... ράλι που θα κάνουν οι τράπεζες, ως το τέλος Φεβρουαρίου, για να συγκεντρώσουν όσο περισσότερες δηλώσεις γίνεται.

Υπενθυμίζεται ότι δικαίωμα υπαγωγής στο νόμο για την προστασία της κύριας κατοικίας έχουν όσοι δηλώνουν καθαρό οικογενειακό εισόδημα κάτω των 35.000 ευρώ και διαθέτουν κύριες κατοικίες αντικειμενικής αξίας μέχρι 200.000 ευρώ. Επίσης, η αξία της κινητής και ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 270.000 ευρώ και οι καταθέσεις και άλλες κινητές αξίες (μετοχές, ομόλογα κ.α.) δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 15.000 ευρώ.

Διαμαρτυρία για το ναυάγιο των προσφύγων στο Φαρμακονήσι Σάββατο 25/1 στις 12:00 στην πλ. Συντάγματος (Λ. Αμαλίας)

«Η Ευρώπη-φρούριο δολοφονεί ακόμα και παιδιά. Πολιτικές και ποινικές ευθύνες τώρα!»

Τις πρώτες ώρες της Δευτέρας 20 Ιανουαρίου το λιμενικό εντόπισε ένα μικρό σκάφος κοντά στο Φαρμακονήσι. Στο σκάφος επέβαιναν 28 άτομα (25 Αφγανοί και 3 Σύροι), μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες και παιδιά. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των επιβαινόντων, το λιμενικό επιχείρησε να το επαναπροωθήσει στην Τουρκία, έδεσε το σκάφος με ένα σκοινί, και κινήθηκε προς τις τουρκικές ακτές. Από την ταχύτητα που ανέπτυξε, το σχοινί κόπηκε και μετά από μία δεύτερη απόπειρα επαναπροώθησης η βάρκα αναποδογύρισε, οι μετανάστες έπεσαν στην θάλασσα και το λιμενικό έφυγε. 

Ακούγοντας τις φωνές τους, το σκάφος του λιμενικού επέστρεψε μετά από λίγο και περισυνέλεξε 16 από τους επιβαίνοντες. Μια γυναίκα και ένα παιδί 5 ετών εντοπίστηκαν νεκροί κοντά στις τουρκικές ακτές, ενώ δέκα ακόμη άτομα (2 γυναίκες και 8 βρέφη και μικρά παιδιά) αγνοούνται. Όσοι επέζησαν έφθασαν την Πέμπτη το πρωί στην Αθήνα, όπου τους υποδέχθηκε πλήθος αλληλέγγυων.

Για εμάς είναι σαφές πως αυτοί οι 12 θάνατοι οφείλονται στην απάνθρωπη λογική της ευρωπαϊκής κι ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής, στη βάρβαρη τακτική των «άτυπων επανπροωθήσεων» που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές των προσφύγων και παραβιάζουν τη διεθνή νομιμότητας. Οφείλονται στην αντιμετώπιση των προσφύγων ως «εχθρών» και «δημόσιου κινδύνου».

Καλούμε όλους-ες σε διαμαρτυρία και συνέντευξη τύπου με όσους επέζησαν από τη δολοφονική πράξη του ελληνικού ναυτικού το Σάββατο 25/1 στις 12:00 στην πλ. Συντάγματος (Λ. Αμαλίας).

Υπογράφουν:

Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, Αφγανική κοινότητα, Αντιφασιστικός Συντονισμός Αθήνας, Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών, Ανοιχτή Πόλη, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Ελληνικό Φόρουμ Προσφύγων, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό, Νέοι-ες Σύριζα, Οικολόγοι Πράσινοι, Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων, Συριακή Κοινότητα, Σύλλογος Σύρων, Τμήμα Δικαιωμάτων Σύριζα, Υ.R.Ε.,Generation 2, ASANTE

Είναι ο σκληρός πυρήνας του κράτους ηλίθιε (αναδημοσίευση)

από: risinggalaxy.wordpress.com

Την στιγμή που μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θρηνεί για τον χαμό εννέα παιδιών και τριών γυναικών στα νερά του Αιγαίου, ο ψυχίατρος του Ναζιστικού κόμματος, που εξέδιδε τα πιστοποιητικά βάση των οποίων έπαιρναν όπλα οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, επιστρέφει στη θέση του. Τη στιγμή που οι φωτογραφίες του πατέρα μετανάστη εργάτη με τα τρία πνιγμένα παιδιά, κατακλύζουν το διαδίκτυο, οι κάθε λογής ακροδεξιοί, φασίστες, κονφορμιστές ή απλά άρρωστοι πνευματικά, έχουν ως επιχείρημα το περιβόητο “..μα τι θέλετε επιτέλους… να ανοίξουμε τα σύνορα..;”.

Θα μπορούσαν όλα αυτά να ήταν ένα κακό όνειρο. Όμως, αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα για χιλιάδες μετανάστες εργάτες όπως αποτελούν και την επίσημη -ανομολόγητη- πολιτική του ελληνικού κράτους για την παρανομοποίηση της εργασίας των μεταναστών εργατών.

Οι “χωρίς χαρτιά”, οι “απόκληροι”, οι εξαθλιωμένοι, οι “ξένοι”, οι “αλλόθρησκοι”, οι “μουσουλμάνοι”, οι “κάθε καρυδιάς καρύδι”, αποτελούν το υπόδειγμα για ότι ξεκίνησε να εφαρμόζεται σε όσους “ντόπιους” πίστευαν την προπαγάνδα Κράτους και Κεφάλαιου. Τους “έλληνες” δηλαδή, τους “χριστιανούς”, τους “δικούς μας ανθρώπους”. Έτσι εξηγούνται και οι συμπεριφορές που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες εργάτες από την Ελλάδα πλέον, από τις ελληνικές επιχειρήσεις των ελλήνων αφεντικών στη Γερμανία. Γιατί οι “άλλοι”, οι “ξένοι”, ήταν και θα είναι το υπόδειγμα για κάθε πολιτική του Κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη. 

Τόσο απλά, τόσο κρυστάλλινα. Και αν είναι να αποδέχεται κάποιος πως τα πνιγμένα παιδια στο Αιγαίο είναι ένα “πρόβλημα”, που χρειάζεται μια κάποια “λύση”, που θα μας τη φορέσει είτε η Ευρωπαική Ένωση, είτε ο Δένδιας με τη Χρυσή Αυγή, τότε να ετοιμάζεται και ο ίδιος, ως εργάτης, να γίνει σύντομα μέρος του “προβλήματος” που θα χρειάζεται μια “λύση”. Μια λύση που θα χρειάζεται τους αιώνιους φίλους Κράτους και Κεφάλαιου, τους φασίστες, χουντικούς και νεοναζί. Όλους εκείνους που δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να γίνουν ανθρωποφύλακες, όλους εκείνους που ως ιδεολογία τους έχουν το δίκιο του ισχυρότερου, το κοινωνικό δαρβινισμό, το φασισμό και το ναζισμό.

Είναι αυτός ο “σκληρός πυρήνας του κράτους” -όπως δήλωσε το Σ.τ.Ε. αυτές τις μέρες-, ο οποίος πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτος και να μη λογοδοτήσει ποτέ. Είτε λέει πως “πρέπει να τους κάνουμε το βίο αβίωτο”, όπως ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ εννοώντας τους μετανάστες, είτε χτυπάει τα παιδιά που πνίγονται, για να μην ανεβαίνουν στο σκάφος ο λιμενικός, είτε το στέλεχος της αντιτρομοκρατικής που παράγει πολιτική για τη κυβέρνηση κατασκευάζοντας ενόχους, είτε χτυπάει πιτσιρίκια στα Εξάρχεια, είτε βασανίζει στα αστυνομικά τμήματα- κολαστήρια.

Να λοιπόν πως συνδέονται οι ναζί και τα χάδια που τους προσφέρει το ελληνικό κράτος, με τα πνιγμένα παιδιά του Αιγαίου. Διαχείριση κρίσης λέγεται. Φόβος, καταστολή, αυτολογοκρισία και σιωπή απέναντι στη βαρβαρότητα. Περαιτέρω μαφιοζοποίηση των κοινωνικών σχέσων. Ομερτά παντού. Και όμως, χρέος κάθε εργάτη είναι να μη μείνει σιωπηλός. Χρεός μας είναι να οργανώσουμε την αντίσταση μας, μακριά από σωτήρες κάθε είδους. “Ας ξανανοίξουν τη Μακρόνησο”, όπως έγραφε μια προκύρηξη.

Είναι ο “σκληρός πυρήνας του κράτους” ηλίθιε, μα δεν πρόκειται να μείνουμε σιωπηλοί απέναντι του.

Kινητοποίηση ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή (σήμερα στα Προπύλαια 6μμ)

 

Σε μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία προς τη Βουλή, σήμερα Τετάρτη 22/1/14, στις 6 μ.μ., με κεντρικό σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τις εργατικές και λαϊκές ελευθερίες», καλούν εκατοντάδες δημοκρατικές και αντιφασιστικές κινήσεις, συνδικάτα, φοιτητικοί σύλλογοι και λαϊκοί φορείς, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζουν οι ΑΔΕΔΥ, η ΟΛΜΕ και η ΠΟΕ-ΟΤΑ, που συγκρότησαν Επιτροπή Πρωτοβουλίας.

Ταυτόχρονα, καλούν σε συγκέντρωση αλληλεγγύης για την αθώωση του Παύλου Αντωνόπουλου στα δικαστήρια της Ευελπίδων, αύριο Πέμπτη 23/1/14, στις 10 π.μ.

Στη συνέντευξη Τύπου παρευρέθησαν μεταξύ πολλών άλλων, οι Παν. Λαφαζάνης βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Άγγ. Χάγιος δημοτικός σύμβουλος περιφέρειας Αττικής και εκπρόσωπος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθώς και οι συνταγματολόγοι καθηγητές ΑΕΙ Γ. Κατρούγκαλος και Δ. Καλτσώνης.

Ο Κώστας Μάρκου, εκπρόσωπος της Κίνησης για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας (ΚΕΔΔΕ), ανοίγοντας τη συνέντευξη, τόνισε ότι «το αυταρχικό μαστίγιο της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και της πανεποπτών ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, που υψώνεται όλο και πιο στυγνά, αποτελεί μια σχεδιασμένη επίδειξη δύναμης που επιχειρεί να καλύψει την αδυναμία μιας αντιδραστικής πολιτικής και ενός συστήματος που βρίσκεται σε βαθιά κρίση και ιστορική παρακμή». Υιοθετώντας το σύνθημα των πορτογάλων διαδηλωτών «όταν κοιμάσαι στη δημοκρατία τους, ξυπνάς στη δικτατορία τους», κάλεσε σε ένα «μέτωπο πάλης και κοινής δράσης, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, για τις ιστορικές κατακτήσεις και για τις σύγχρονες ανάγκες των λαών για δημοκρατία και ελευθερία».

«Ο λαός –είπε- θα σωθεί με τον ίδιο το συλλογικό και οργανωμένο αγώνα του και όχι από σωτήρες – θεσμούς, εγχώριους, ευρωπαϊκούς και υπερατλαντικούς ή από σωτήρες – κυβερνήσεις, αλλά ούτε και από αυτόκλητους σωτήρες–Ζορό με την άδεια του σωφρονιστικού συστήματος για να παίξουν το ρόλο της Άκρας Αριστεράς στο κυβερνητικό και μιντιακό τρομοσίριαλ των δυο άκρων».

Ο Γρηγόρης Καλομοίρης, εκπρόσωπος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ, κάλεσε σε «ανατροπή της πολιτικής της βίας και της καταστολής» εκτιμώντας ότι «η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ έχει χάσει την ψυχραιμία της, για αυτό καταφεύγει στο φόβο και τρόμο».«Η σύλληψη και δίκη του Παύλου Αντωνόπουλου –είπε- είναι μήνυμα τρομοκράτησης του λαού και των συνδικάτων, ‘’διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις’’, που δεν θα περάσει».

Ο Αντώνης Σταματόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στη Λειτουργία του Μετρό Αθήνας (ΣΕΛΜΑ), κατήγγειλε «την επιστράτευση που στις 25 του μηνός κλείνει ένα χρόνο και που ήρθε να κάτσει πάνω στον καθημερινό βιασμό των εργαζόμενων». «Μας εκδικούνται –είπε- με επιστράτευση διαρκείας γιατί αντιδράσαμε με την απεργία διαρκείας», ενώ στηλίτευσε τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ και ΕΚΑ «για την ανυπαρξία τους» και κάλεσε σε συμμετοχή σε συγκέντρωση για να αρθεί η επιστράτευση, την Τρίτη 28 Ιανουαρίου, 1 μ.μ., στα γραφεία του ΣΕΛΜΑ (Αθηνάς 67).

Ο συνταγματολόγος Δημήτρης Μπελαντής είπε ότι «η αντιδημοκρατική λαίλαπα της μνημονιακής κυβέρνησης στοχοποιεί χρησιμοποιώντας σαν σάκο του μποξ όσους αντιστέκονται στο σύγχρονο μακαρθισμό και λένε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη για το καθεστώς του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού που συγγενεύει όλο και περισσότερο με τον καθαρό φασισμό της Χρυσής Αυγής και που έχει καταντήσει κουρέλι ακόμη και το Σύνταγμα του 1975».

Ο καθηγητής Παύλος Αντωνόπουλος, είπε: «Είναι η δεύτερη φορά που συλλαμβάνομαι με την κατηγορία της συμμετοχής σε παράνομη συγκέντρωση. Η πρώτη ήταν επί χούντας, στις 21 Απριλίου 1974, στην πλατεία Κοτζιά, όταν συμμετείχα σε συγκέντρωση της αντι-ΕΦΕΕ. Η κήρυξη ως παράνομης μιας συγκέντρωσης επειδή στρεφόταν κατά της προεδρίας Σαμαρά και της ΕΕ αποτελεί νέα αντιδραστική σελίδα στην Ελληνική… Νέα Δημοκρατία και την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου. Η σύλληψή μου ήταν αναίτια και στοχοποιημένη, εμείς δεν αντιστεκόμαστε με κλωτσιές και μπουνιές, όπως με κατηγορούν, αλλά με ιδέες και μαζικό αγώνα. Δεν δικάζομαι εγώ προσωπικά, αλλά το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης συνάθροισης και το αγωνιστικό δημοκρατικό φρόνημα».

Τέλος, ο Πέτρος Κωνσταντίνου, δημ. σύμβουλος της «Ανταρσία στις Γειτονιές της Αθήνας» στο Δήμο Αθηναίων και συντονιστής της ΚΕΕΡΦΑ, στήριξε τις κινητοποιήσεις.

Σύμφωνα με όσα είπαν οι εκπρόσωποι της Επιτροπής Πρωτοβουλίας, «τη διαταγή σύλληψης του Παύλου Αντωνόπουλου έδωσε ο αξιωματικός των ΜΑΤ Δαρείος – Άγγελος Λυκιαρδόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης του επίδοξου δολοφόνου «Περίανδρου» Ανδρουτσόπουλου, τότε υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής και τώρα οργανωτή των φασιστικών ‘’Μαιάνδρων’’, αρχηγός διμοιριών που με σχέδιο και μανία επιτίθενται κατά φοιτητών και αντιφασιστών στις λαϊκές διαδηλώσεις». Και απαιτούν «την εκδίωξή του από τα Σώματα Ασφαλείας».

Τόνισαν επίσης ότι απαιτούν από την κυβέρνηση να εξασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας της δίκης κατά του Π. Αντωνόπουλου, η απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων από την αυριανή συγκέντρωση καθώς και τωνμεταμφιεσμένων σε διαδηλωτές οργάνων της κρατικής ασφάλειας με σκοπό την πρόκληση τεχνητών επεισοδίων ως πρόσχημα για αστυνομική επέμβαση.

Οι οργανωτές έδωσαν στη δημοσιότητα το πλαίσιο διεκδικήσεων της Επιτροπής Πρωτοβουλίας καικείμενο υπογραφών διανοουμένων, πανεπιστημιακών και καλλιτεχνών που ζητούν την αθώωση του Παύλου Αντωνόπουλου.

Τέλος, οι ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΧΕΔΙΟ Β’, ΟΚΔΕ, Σύλλογος «Γιάννης Κορδάτος» με ανακοινώσεις τους καλούν στις κινητοποιήσεις.

Για ενημέρωσή σας, το Δελτίο Τύπου της ΑΔΕΔΥ:

Αθήνα, 20.1.2014

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τετάρτη, 22 Ιανουαρίου 2014, στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών στις 6:00 μμ για να καταγγείλει την απαγόρευση της συγκέντρωσης που είχε προκηρυχθεί για τις 8/1/2014 στα πλαίσια της αντίθεσης για την ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ από τη χώρα μας, καθώς και την αναίτια σύλληψη και παραπομπή σε δίκη του συναδέλφου Παύλου Αντωνόπουλου, μέλους της Εκτελεστικής Επιτροπής της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., γιατί συμμετείχε στην απαγορευμένη από την αστυνομία συγκέντρωση και για αντίσταση κατά της αρχής(!) και να ζητήσουμε την αθώωση του συναδέλφου.

Ο αυταρχισμός της Κυβέρνησης συνεχίστηκε και στις 11 Ιανουαρίου με την απαγόρευση συγκέντρωσης των εκπαιδευτικών της ΟΛΜΕ και των υπό διαθεσιμότητα σχολικών φυλάκων και με αποκορύφωμα τον τραυματισμό του εκπαιδευτικού και μέλους της Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., Γρηγόρη Καλομοίρη.

Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. μετά από την αναβολή της δίκης του συναδέλφου Παύλου Αντωνόπουλου για την Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου 2014, καλεί τους εργαζόμενους σε συγκέντρωση συμπαράστασης την Πέμπτη, 23 Ιανουαρίου 2014 και ώρα 10:00πμ, στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων (κτήριο 7) για να απαιτήσουμε την αθώωση του.

Επίσης, καλούμε την ίδια μέρα τους συναδέλφους στη συγκέντρωση των εργαζομένων στον ΕΟΠΥΥ που πραγματοποιείται στις 11:00 πμ.

Ταυτόχρονα, κηρύσσουμε και για τους δυο λόγους 4ωρη Παναττική Στάση Εργασίας από τις 10:00 πμ μέχρι τις 2:00 μμ προκειμένου να δοθεί δυνατότητα σε όλους τους συναδέλφους να συμμετάσχουν στις συγκεντρώσεις.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ

Πλειστηριασμοί: δεν υπογράφουμε καμμία δήλωση νομιμοφροσύνης στο τραπεζικό παρακράτος.

δήλωση λύτρωσης ή δήλωση νομιμοφροσύνης και υποταγής ;

εισαγωγικά

Όπως είναι πια γνωστό σε όλους μας με το νέο νόμο για τους πλειστηριασμούς ακινήτων (4224/2013) επέρχεται πλήρης ανατροπή όσων ίσχυαν τα τελευταία χρόνια για τους αναγκαστικούς πλειστηριασμούς. Η τελευταία νομική θέσπιση που έδινε ζωή έως την 31/12/2013 στο προηγούμενο καθεστώς ήταν ο νόμος Νόμος 4128-2013/ΦΕΚ Α (ΦΕΚ 51-2013) και η οποία έδοσε το τελευταίο φιλί ζωής στην προστασία των δανειοληπτών, παρέτεινε δηλαδή την απαγόρευση των πλειστηριασμών έως την 31/12/2013 με τους όρους και τις προϋποθέσεις των νόμων που ίσχυαν έως τότε

Αν ρίξουμε μια ματιά στο νομικό οπλοστάσιο που διέθετε κάθε οφειλέτης σε τρίτους (τράπεζες-ιδιώτες) προκειμένου να προστατεύσει την ακίνητη περιουσία του και συγκρίνουμε με όσα ο νέος αυτός νόμος θέσπισε, θα διαπιστώσουμε απλά ότι στόχος της νομοθετικής αυτής θέσπισης είναι η αρπαγή της ακίνητης περιουσίας των πολιτών. Μια αρπαγή που μεθοδεύτηκε εδώ και χρόνια με τρόπο δόλιο (μεθοδευμένη φτωχοποίηση, τοκογλυφία, κ.λπ.). πράγματα που έχουμε τονίσει κατ' επανάληψη σαν Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων. Για την ιστορία και μόνο παραθέτουμε ορισμένα κείμενά μας που σε "ανύποπτους" καιρούς προφήτευαν αυτό που επήλθε. Ας μην γελιόμαστε, ας μην παρηγοριόμαστε με τα περί δήθεν προστασίας της λαϊκής στέγης που διαλαλεί η κυβέρνηση. 

Για την ιστορία και μόνο δείτε τις ακόλουθες αναρτήσεις μας προκειμένου να παρακολουθήσετε ιστορικά την εξέλιξη του θέματος:

Μάϊος 2012: Διακήρυξη του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Εξαρχείων-Νεάπολης-Μουσείου (http://dikaex.blogspot.gr/2012/05/blog-post_29.html)

Νοέμβρης 2012: Κατασχέσεις σπιτιών: Στη θύελα που έρχεται μόνο ανάχωμα ο αγώνας μας.(http://dikaex.blogspot.gr/2012/11/blog-post_11.html)

Νοέμβρης 2012:Υπερχρεωμένα νοικοκυριά: Οι εξαγγελίες του Χατζηδάκη παγίδα αλλά και ταφόπλακα στο νόμο Κατσέλη.(http://dikaex.blogspot.gr/2012/11/blog-post_441.html)

Αλλά και επισημάνσεις από άλλους παρατηρητές και δημοσιογράφους που δημοσιεύθηκαν στο blog μας προμήνυαν όσα επρόκειτο να συμβούν:

Ιούλιος 2013:Έλληνες μόλις χάσατε τα σπίτια σας! Ήρθαν ξένα funds να αγοράσουν τα δάνειά σας! (http://dikaex.blogspot.gr/2013/07/funds.html)

Ιούνιος 2013:Κατασχέσεις ακινήτων: Εταιρείες-κοράκια και funds πήραν θέση (http://dikaex.blogspot.gr/2013/06/funds.html)

Σε αυτά δε μπορώ να μην προσθέσω και την απογοήτευσή που εισέπραξα τη μέρα ψήφισης του νόμου 4224/2013. 

*****

Ιστορική αναδρομή

Ο πρώτος και ως τότε ο πιο φιλολαϊκός νόμος (Ν. 3714/2008) για την προστασία των δανειοληπτών από τους αναγκαστικούς πλειστηριασμούς ψηφίσθηκε το 2008 και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 231/7.11.2008 φέρων την υπογραφή των τότε υπουργών της Νέας Δημοκρατίας: 

Π. ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ 

Γ. ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Χ. ΦΩΛΙΑΣ, ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ 

Φ. ΠΑΛΛΗ−ΠΕΤΡΑΛΙΑ, ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

Σ. ΧΑΤΖΗΓΑΚΗΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.

Ο νόμος αυτός προβλέποντας όσα θα επακολουθήσουν λόγω της διεθνούς "κρίσης" περιείχε διατάξεις-ανάχωμα τόσο στις αρπαχτικές ορέξεις των τραπεζών αλλά και όσων "επενδυτών" του real estate περίμεναν στη γωνία τη "μεγάλη ευκαιρία". Κυρίως περιείχε διατάξεις που κατοχύρωναν τον δανειολήπτη κατά τη διαδικασία του πλειστηριασμού (διεξαγωγή του πλειστηριασμού αποκλειστικά στα ειρηνοδικεία συγκεκριμένες μέρες και ώρες (κάθε Τετάρτη 15.00 έως 17.00 (δείτε εδώ) και απαγόρευση διεξαγωγής πλειστηριασμών με τιμή εκκίνησης κάτω από την αντικειμενική αξία.

Το επόμενο βήμα ήταν ο Νόμος Παπαθανασίου το 2009  που κατοχύρωνε την απαγόρευση διεξαγωγής του πλειστηριασμού για οφειλές κάτω από 200.000 ευρώ καλύπτοντας έτσι όλη την ακίνητη περιουσία του δανειολήπτη. Βέβαια αυτή η πρωτοβουλία Παπαθανασίου είχε έντονο προεκλογικό χρώμα και κυρίως ήταν μια παροχή προς τη μεσαία τάξη των εμπορο-βιοτεχνών. Κάλυψε όμως επαρκώς τη λαϊκή περιουσία από τις αρπαχτικές διαθέσεις των τραπεζών. Στην ουσία ήταν Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου την οποία οι τότε 4 μεγαλύτερες τράπεζες απεδέχθησαν χωρίς επυφυλλάξεις.  Αυτά τα πλεονεκτήματα υπέρ των δανειοληπτών καταργήθηκαν σε μια νύχτα με τον τελευταίο νόμο. 

Τώρα η προστασία της δικαστικής εξουσίας ενώπιον της οποίας πρέπει να γίνεται ο πλειστηριασμός υπάρχουν πιέσεις από την τρόϊκα να καταργηθεί τόσο για απαιτήσεις του δημοσίου όσο και για απαιτήσεις τρίτων (τράπεζες, ιδιώτες, κ.λπ.) με την τηλεγραφική διαταγή της τρόΙκας ΝΑ ΑΠΛΟΥΣΤΕΥΘΟΎΝ ΟΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ των ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ, διαταγή που περιλαμβάνει και το αίτημα να ξεινούν οι πλειστηριασμοί χωρίς τη δέσμευση της τιμής της αντικειμενικής αξίας. Μάλιστα κυκλοφορεί σαν φήμη ότι το δημόσιο θα διεξάγει τους πλειστηριασμούς διαδικτυακά!!!

Το 2010 ψηφίσθηκε ο νόμος 3869/2010 γνωστός και ως νόμος Κατσέλη, που σαφώς έβαζε μερική ταφόπλακα στο νόμο Χατζηγάκη (του 2008), περιορίζοντας την προστασία σε όσους ήθελαν να ενταχθούν στον νόμο αυτό, μόνο στην κύρια κατοικία με τους γνωστούς κι' εδώ όρους όσον αφορά το ύψος της οφειλής και την αξία του ακινήτου.

Μέχρι και την 31/12/2013 αυτοί οι νόμοι λειτούργησαν συμπληρωματικά προστατεύοντας την πλειοψηφία των δανειοληπτών και ειδικά τη λαϊκή στέγη. Το φθινόπωρο του 2012 ο υπουργός ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης άρχισε να ψελλίζει, "ανώδυνα" για πολλά αυτιά τότε (καθότι περί άλλων τύρβαζε σύμπασα η αριστερά), κηρύγματα "περί ανάγκης μερικής απελευθέρωσης των πλειστηριασμών χάριν της "ανάπτυξης, της αναζωογόνησης του κατασκευαστικού τομέα της οικονομίας και της προστασίας των τραπεζών-δανειστών έναντι των κακοπληρωτών και των μπαταχτσήδων" (όλη η φράση σε εισαγωγικά). Έκτοτε πήραν το μήνυμα τα παπαγαλάκια και άρχισε η σχετική πλύση εγκεφάλου (θυμηθείτε τον γραμματέα-λαγό του υπουργείου του Χατζηδάκη, κ. Σκορδά) ώσπου φθάσαμε τον Ιούνιο του 2013 στην ψήφιση του νόμου 4161/2013. Ο νόμος 4161/2013 τροποποιούσε προς το χειρότερο το νόμο Κατσέλη και το κυριώτερο έστηνε μια μεγάλη παγίδα στους δανειολήπτες της στεγαστικής πίστης. Ήδη από το Νοέμβρη του 2012 είχαμε επισημάνει την εξέλιξη (http://dikaex.blogspot.gr/2012/11/blog-post_441.html) αυτή αλλά και τις παγίδες που έστηνε ο νόμος Χατζηδάκη, ο οποίος, ας το πούμε με την ευκαιρία, προετοίμαζε το επόμενο στάδιο, αυτό που τώρα βιώνουμε. 

Βλέπουμε λοιπόν ότι ο σχεδιασμός που άρχισε να υλοποιείται από τις πρώτες μέρες του μνημονίου, ήταν η αρπαγή της στέγης, η αρπαγή κάθε ακίνητης περιουσίας η οποία αντικατοπτρίζει συσσωρευμένη εργασία χρόνων και αποτελεί μνήμη ιστορική για κάθε πολίτη.

Τί ισχύει τώρα

Με το νέο καθεστώς η προστασία που παρέχει η κυβέρνηση στην ακίνητη περιουσία των πολιτών εκμηδενίζεται, για να μην πώ ότι αποτελεί μια τελευταία και μεγάλη παγίδα. Και αυτό σε σύγκριση με το νομικό καθεστώς του 2008 (δεν είχε φθάσει ακόμη το μνημόνιο) και με το νόμο Κατσέλη, οι συνθήκες της οικονομίας χειροτέρευσαν κατά πολύ αλλά και οι αντοχές των πολιτών έχουν εξαντληθεί. Πράγμα που μαρτυρεί με τον καλύτερο τρόπο την ύπαρξη προμελετημένου σχεδίου.

Η "προστασία" του νόμου 4224/2013 οι προϋποθέσεις και οι όροι που θέτει στον δανειολήπτη (πιο περιληπτικά δείτε εδώ) είναι έως σαδιστικές και μάλιστα η προστασία αυτή δεν είναι σίγουρο ότι θα παραταθεί μετά την 31/12/2014 όπως ο νόμος αυτός προβλέπει. Δηλαδή σε βάζουν να ενταχθείς στο νόμο (αν έχεις τις προϋποθέσεις) και αφού σου αρπάξουν μερικά από τα ελάχιστα χρηματικά ποσά που διαθέτεις (για να διατηρείται η "προστασία" πρέπει και να πληρώνεις κάθε μήνα τουλάχιστον το 10% των αποδοχών σου), τότε με ένα νέο νόμο ή μια υπουργική απόφαση θα αποσύρουν την προστασία που σου παρείχαν με κάποια πρόφαση ή και χωρίς αυτήν.

Αποτελεί εμπαιγμό, αποτελεί βάναυση προσπάθεια τρομοκράτησης, αποτελεί δουλική υποταγή το να αποδεχθεί κανείς τον νόμο αυτό και να υποβάλλει την λεγόμενη υπεύθυνη δήλωση. Συν τοις άλλοις θα αποτελεί  και εγνωσμένη εξαπάτηση γιατί είναι δεδομένες οι προθέσεις των δανειστών. Όσα έχουμε γράψει στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα για το θέμα νομίζω ότι διαφωτίζουν πλήρως το σκηνικό. Το οποίο σκηνικό θα έπρεπε να το συνεκτιμήσει συνολικά η αριστερά, να ερμηνεύσει τα τεκταινόμενα και νάχει πάρει ξεκάθαρη θέση στο θέμα και όχι να τρέχει πίσω από τις εκάστοτε εξαγγελίες της κυβέρνησης. 

Θα έπρεπε η αριστερά στο σύνολό της ακαι ενωτικά να διατυπώσει μια ξεκάθαρη, ριζοσπαστική και φιλολαϊκή θέση για το θέμα των χρεών και των επαπειλούμενων κατασχέσεων-πλειστηριασμών αλλά και να να καταγγέλνει κάθε διατυπούμενη θέση και πρόθεση της κυβέρνησης στην ώρα της. Θα έπρεπε να μη συμβιβαστεί καθόλου με το πνεύμα και το γράμμα του νόμου Κατσέλη και των επόμενων νόμων, να διακηρύξει την απόλυτη αντίθεσή της σε κάθε πλειστηριασμό, αν πρώτα δεν θεσπιστεί η απομείωση (σεισάχθεια) των χρεών των πολιτών (τα οποία είναι δημιούργημα της κυβερνητικής πολιτικής και των τραπεζών). 

Όταν μάλιστα η ίδια η κυβέρνηση, διαφημίζοντας το psi plus και το κούρεμα του χρέους της άρπαξε με ληστρικό τρόπο τα αποθεματικά των ταμείων, τις καταθέσεις ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ, ιδρυμάτων κ.α., όταν η ίδια η κυβέρνηση κουρεύει τα χρέη της προς τους ιδιώτες (προμηθευτές, κ.λπ.) ή προς τους εργαζόμενούς της, η αριστερά θα έπρεπε να προβάλλει και να στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις το δικαίωμα κάθε πολίτη να απαιτήσει κούρεμα των χρεών του τόσο προς το δημόσιο, όσο και προς τις τράπεζες. 

Το αίτημα της Σεισάχθειας (μερικής ή ολικής για κατηγορίες πολιτών) θα έπρεπε νάχει γίνει σημαία για την Αριστερά. Έγινε ; και αφού δεν έγινε γιατί δεν γίνεται σημαία η ανυπακοή στις βουλές του κράτους και των τραπεζών, γιατί δεν προβάλλεται έστω και τώρα το σύνθημα ΚΑΜΜΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΗΛΩΣΗ, ΚΑΜΜΙΑ ΡΥΘΜΙΣΗ ΧΡΕΩΝ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Και στον αγώνα που προϋποθέτει το σύνθημα η αριστερά θα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή, όχι απλά συμπαθούσα και κρυπτόμενη.

Δεν θα γίνουμε "συνεργάσιμοι δανειολήπτες".

Δεν θα περάσουμε από την τραπεζική κρισάρα της "οικονομικής αξιολόγησης".

Δεν θέλουμε την "προστασία" των νόμων της τραπεζικής κυβέρνησης.

Μόνη προστασία είναι ο αγώνας μας.

Δεν υπογράφουμε καμμία υπεύθυνη δήλωση προς τις τράπεζες. 

Δεν υπογράφουμε καμμία ρύθμιση χρεών στο κράτος κάτω από καθεστώς βίας και τρομοκρατίας.

Δεν υπογράφουμε καμμία δήλωση νομιμοφροσύνης στο τραπεζικό παρακράτος.

Θ.Α

μέλος του Δι.Κ.Α.Εξαρχείων και της Πρωτοβουλίας Πλειστηριασμοί-Stop

(το παρόν κείμενο εκφράζει και προσωπικές απόψεις μου που έχουν εκτεθεί πολλές φορές τόσο δημόσια -γραπτώς και προφορικώς - όσο και στις συλλογικότητες που μετέχω). Ακόμη πολλά κείμενα θέσεών μου συνδιαμορφώθηκαν μέσα στις συλλογικότητες αυτές με τη βοήθεια συναγωνιστών, ιδέες και σκέψεις των οποίων έχω υιοθετήσει. Κάτι που ισχύει και για πολλά κείμενα αναρτήσεων στο παρόν blog.

το ΠΑΡΚΟ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ συζητά με τη ΓΕΙΤΟΝΙΑ του

την Παρασκευή 24/1/14 στις 7μμ. στο Θέατρο Εξαρχείων

Είναι γνωστό πως η γειτονιά και ο κόσμος των Εξαρχείων έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο τόσο στην κατάληψη του πάρκου Ναυαρίνου, όσο και στην κοινωνική νομιμοποίηση της νέας του χρήσης. 

Σήμερα, μετά από πέντε χρόνια καθημερινού, δύσκολου, ακόμα και επικίνδυνου αγώνα, το πάρκο δείχνει να έχει μάλλον κατοχυρωθεί ως χώρος πρασίνου στη συνείδηση της κοινωνίας και στη χωροταξία της πόλης, έχοντας μάλιστα κερδίσει την εκτίμηση και το θαυμασμό χιλιάδων ανθρώπων από κάθε άκρη του κόσμου. Την ίδια στιγμή ωστόσο, δυσκολεύεται να λειτουργήσει και σαν ''κήπος της γειτονιάς, τόπος παιχνιδιού και περιπάτου, συνεύρεσης και επικοινωνίας, δημιουργίας, χειραφέτησης και αντίστασης'' όπως από τους πρώτους μήνες της ύπαρξής του επιδιώχθηκε. Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, μεγάλο μέρος της γειτονιάς δε χρησιμοποιεί το πάρκο. Ειδικά για τις πιο αδύναμες ομάδες του μητροπολιτικού δημόσιου χώρου, όπως οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά, η χρήση του πάρκου, σε μεγάλο βαθμό μένει να κερδηθεί. 

Σε πείσμα των επιπτώσεων της κρίσης στους κοινόχρηστους χώρους, αλλά και των κεντρικών πολιτικών υποβάθμισης των Εξαρχείων, αποφασίσαμε το άνοιγμα της συζήτησης για τη σύνδεση του πάρκου με τον κόσμο της γειτονιάς του. Καθώς είναι αυτονόητο πως τα τεκταινόμενα στο πάρκο επηρέαζαν και επηρεάζουν το χαρακτήρα της περιοχής και τις ζωές μας, σε μία εποχή που η λογική της ανάθεσης τελειώνει, από τη στάση μας θα κριθεί αν στο πάρκο θα αναγνωρίσουμε ένα πρόβλημα ή μία δυνατότητα για τα Εξάρχεια. Έτσι λοιπόν συζητάμε για: 

-τι είναι και τι θα μπορούσε να είναι το Πάρκο Ναυαρίνου; 

-τι πάρκο θέλουμε τελικά;

Η συζήτηση για το πάρκο Ναυαρίνου γίνεται στις 24/1/2014 στις 7μμ στο θέατρο Εξαρχείων, Θεμιστοκλέους 69, και είναι ανοιχτή σε όλους. 

Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου

Βορά στις πολυεθνικές το εμπόριο σπόρων

Σύμφωνα με νέο νόμο, θα είναι παράνομο να αναπτυχθούν, να αναπαραχθούν ή να ανταλλαχθούν προς σπορά κηπευτικών ή δέντρων σπόροι που δεν έχουν ελεγχθεί και εγκριθεί από τον Οργανισμό Φυτικών Ποικιλιών της Ε.Ε.

Καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση των κατευθυντήριων οδηγιών της ευρωπαϊκής νομοθεσίας έπαιξε το λόμπι της βιομηχανίας σπόρων διά μέσου της Ευρωπαϊκής Ενωσης Σπόρων, της Copa-Cogeca, που εκπροσωπεί τη βιομηχανοποιημένη αγροτική παραγωγή, και της FoodDrinkEurope, που εκπροσωπεί τις μεγάλες πολυεθνικές τροφίμων

Εδώ και 50 χρόνια, η ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με την εμπορία σπόρων στρώνει το κόκκινο χαλί για τις σύγχρονες ποικιλίες τους που είναι προστατευμένες από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, είναι δηλαδή πατενταρισμένες από πολυεθνικές εταιρείες που τις κατέχουν και τις εκμεταλλεύονται. Σήμερα, η Ε.Ε. είναι έτοιμη να μεταρρυθμίσει εκ βάθρων την ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με την εμπορία των σπόρων. Οι καινούργιοι κανόνες που θα αφορούν την εμπορία τους θα είναι ένα από τα τελευταία καυτά θέματα που θα συζητηθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πριν από τις ευρωεκλογές. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, πρόκειται για μια μοναδική ευκαιρία για τη βιομηχανία των σπόρων να εδραιώσει την κυριαρχία της στην ευρωπαϊκή αλλά και στην παγκόσμια αγορά -η εμπορική αξία της οποίας υπολογίζεται σε περίπου 45 δισ. δολάρια και της ευρωπαϊκής σε 9 δισ. δολάρια ετησίως- και να απαλλαγεί διά παντός από τους «ανταγωνιστές» της.

Ποιοι είναι οι «ανταγωνιστές»

Σε αυτή την περίπτωση οι «ανταγωνιστές» της είναι οι αγρότες, οι βιολογικοί κτηνοτρόφοι και όσοι παράγουν παραδοσιακές γεωργικές ποικιλίες σπόρων που βρίσκονται έξω από το πλαίσιο της συμβατικής βιομηχανίας και είναι ελεύθεροι από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας. Καθώς οι σπόροι αποτελούν το σημείο εκκίνησης για ολόκληρη την τροφική αλυσίδα ο έλεγχος αυτού του τομέα είναι το απόλυτο κλειδί, κάτι που κατανοούν καλά και οι αγροτροφικοί γίγαντες, όπως η Monsanto, η Dow, η KWS και η Syngenta, οι οποίοι αντιπροσωπεύονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση Σπόρων (ESA).

Σήμερα, οι τέσσερις μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου ελέγχουν περίπου το 58% της παγκόσμιας αγοράς, οι δέκα μεγαλύτερες ελέγχουν το 73% και αυτή η συγκέντρωση εξακολουθεί να αυξάνεται. Εν τούτοις, οι ίδιες οι πολυεθνικές ισχυρίζονται πως σήμερα χάνουν το 40% των εν δυνάμει αγορών, λόγω «παράνομης αναπαραγωγής», αλλά και καλλιέργειας μη καταχωρισμένων ποικιλιών σπόρων.

Ουσιαστικά, η βιομηχανία των σπόρων επιδιώκει τη θέσπιση και εφαρμογή μιας νέας κοινής ευρωπαϊκής νομοθεσίας που θα καθιερώνει τη μοριακή σήμανση. Με την ταυτοποίηση των ποικιλιών, μέσω μιας τεχνολογίας γενετικής ακολουθίας, οι εταιρείες θα μπορούν να αναγνωρίζουν τις ποικιλίες τους στις αγροτικές καλλιέργειες. Με αυτόν τον τρόπο, οι αγρότες θα υποχρεώνονται να ακολουθούν τους εξαιρετικά περιοριστικούς όρους της χρήσης των πατενταρισμένων σπόρων με μία και μοναδική σπορά από την οποία ο σπόρος που προκύπτει θα αποτελεί εκ νέου ιδιοκτησία της πολυεθνικής ή καλλιεργώντας σπόρους με γονίδια που δεν αφήνουν το φυτό να παράγει νέους.

Τον περασμένο Μάιο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε μια πρόταση μέτρων «για την ενίσχυση της επιβολής των προτύπων υγείας και ασφάλειας στο σύνολο της αγροδιατροφικής αλυσίδας». Ανάμεσα σε άλλες ρυθμίσεις, η πρόταση περιλάμβανε μέτρα για το φυτικό αναπαραγωγικό υλικό, συμπεριλαμβανομένων και των σπόρων, με ένα νέο σχέδιο νόμου για την παραγωγή και διάθεση στην αγορά φυτικού αναπαραγωγικού υλικού.

Μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, η εμπορία σπόρων μη καταχωρισμένων ποικιλιών (τοπικών, παραδοσιακών και ιδιοπαραγόμενων) δεν υφίστατο ουσιαστικό έλεγχο στις περισσότερες χώρες, αφού αυτοί αποτελούσαν ένα σχετικά μικρό κομμάτι της αγοράς και η διακίνησή τους γινόταν, κυρίως, χωρίς ανταγωνιστικές εμπορικές προθέσεις.

Ομως, με τον νέο νόμο θεσπίζονται περιορισμοί για όλους τους σπόρους που χρησιμοποιούνται στη γεωργία και τη δασοκομία στην Ευρώπη. Σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο του νέου νόμου, μετά την κύρωσή του θα γίνονταν παράνομες η καλλιέργεια, η αναπαραγωγή και η εμπορία κάθε σπόρου ή αναπαραγωγικού υλικού που δεν έχει ελεγχθεί και πιστοποιηθεί από το Κοινοτικό Γραφείο Φυτικής Ποικιλότητας. Οι ποικιλίες σπόρων θα πρέπει να εγγράφονται σε έναν κατάλογο, ενώ επιβάλλονται περιορισμοί στο εμπόριο για τις παραδοσιακές και σύγχρονες ποικιλίες σπόρων.

Παραδοσιακές ποικιλίες φυτών που μέχρι τη δημοσίευση του νόμου δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί ή δεν έχουν καταγραφεί στον κατάλογο, θα κινδυνεύουν να μπουν στην «παρανομία», προειδοποιούσαν οργανώσεις από την Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη.

Σύμφωνα με τον νέο νόμο, θα είναι παράνομο να αναπτυχθούν, να αναπαραχθούν ή να ανταλλαχθούν σπόροι προς σπορά κηπευτικών ή δέντρων, που δεν έχουν ελεγχθεί και εγκριθεί από τον Οργανισμό Φυτικών Ποικιλιών της Ε.Ε., ο οποίος θα δημιουργήσει μια λίστα των εγκεκριμένων ποικιλιών που θα μπορούν να διακινούνται στην Ε.Ε. Επιπλέον, θα πρέπει να καταβάλλεται ένα ετήσιο τέλος στον συγκεκριμένο Οργανισμό (που αγγίζει περίπου τα 3.500 ευρώ για μία και μόνο ποικιλία!), ώστε να παραμείνουν οι συγκεκριμένες ποικιλίες στον κατάλογο.

Η μη καταβολή του τέλους θα ισοδυναμεί με αφαίρεση από τη λίστα και απαγόρευση της καλλιέργειάς τους. Με το τροποποιημένο -για τέταρτη φορά- υπό διαβούλευση σχέδιο, δεν θα θεωρούνται πλέον παράνομες η διατήρηση και ανταλλαγή μη εγκεκριμένων σπόρων από ιδιώτες κηπουρούς ή παραγωγούς, η παραγωγή και πώληση μη εγκεκριμένων ποικιλιών από ιδιώτες και μικρούς οργανισμούς (όμως, μόνον αν έχουν λιγότερους από 10 υπαλλήλους), ενώ για παλαιές παραδοσιακές ποικιλίες προβλέπονται μόνο πιο χαλαροί κανόνες καταχώρισης.

Παρ’ όλες αυτές τις αλλαγές, το τρέχον σχέδιο νόμου φαίνεται να δημιουργεί πολλά και υπερβολικά γραφειοκρατικά εμπόδια, μεταξύ των οποίων η ανάγκη απόδειξης της σπουδαιότητας κάποιας συγκεκριμένης ποικιλίας, ο περιορισμός της παραγωγής και διανομής των τοπικών σπόρων μόνο στις περιοχές καταγωγής τους (!), ενώ δεν αποκλείεται μελλοντική αυστηροποίηση των «χαλαρών κανόνων» με τροποποιήσεις, χωρίς ανάγκη νέας επικύρωσης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και το κυριότερο, οι περιορισμοί που προβλέπεται να ισχύσουν για τις παλαιές και σπάνιες ποικιλίες σπόρων εγείρουν εμπόδια στη διάδοση της ποικιλότητας και την αξιοποίηση του δυναμικού της. Η υψηλή ομοιομορφία των φυτών που επιχειρείται θα εξαφανίσει ό,τι έχει απομείνει από την παραδοσιακή γεωργία, που ήταν ο κύριος μοχλός διαμόρφωσης της σημερινής ποικιλότητας καλλιεργούμενων φυτών.

Επιπλέον, υπάρχει ορατός κίνδυνος οι εν λόγω περιορισμοί μέσω διακρατικών εμπορικών συνθηκών να επεκταθούν και σε χώρες εκτός Ε.Ε., ακόμη και σε αυτές όπου οι σπόροι παράγονται από γεωργούς και όχι από εταιρείες. Καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση των κατευθυντήριων οδηγιών της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, με εντονότατες πιέσεις προς τα όργανα της Ε.Ε. και προς τη Γενική Διεύθυνση Υγείας και Καταναλωτών, έπαιξε το λόμπι της βιομηχανίας σπόρων διά μέσου της Ευρωπαϊκής Ενωσης Σπόρων, της Copa-Cogeca, που εκπροσωπεί τη βιομηχανοποιημένη αγροτική παραγωγή και της FoodDrinkEurope, που εκπροσωπεί τις μεγάλες πολυεθνικές τροφίμων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ομάδα ετοιμασίας της πρότασης νόμου συμμετείχε ως εμπειρογνώμονας η πρώην διευθύντρια διεθνών σχέσεων του GNIS, ενός ομίλου που υπερασπίζει τα συμφέροντα της σπορο-βιομηχανίας στη Γαλλία.

Αλλά και σε ό,τι αφορά το προπαρασκευαστικό στάδιο για την εισαγωγή και κοινοποίηση του νέου νομοθετικού πλαισίου για τους σπόρους οι περιλήψεις, τα δελτία Τύπου και τα απλουστευμένα κείμενα για το κοινό είχαν επιλεκτικές αναφορές και ήταν συχνά παραπλανητικά, ενώ υπήρξαν και σαφείς δυσκολίες στον εντοπισμό πληροφοριών για το χρονοδιάγραμμα, την πορεία των διαβουλεύσεων και τις αλλαγές που γίνονται.

Οι λεπτομέρειες ενίοτε βρίσκονταν σε άσχετα κείμενα ή καλύπτονταν από στρώματα δύσληπτων νομικών και τεχνικών διατυπώσεων. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που η διαδικασία αναθεώρησης του πλαισίου για το φυτικό υλικό, αν και ξεκίνησε το 2008, άργησε πολύ να γίνει δημόσια αντιληπτή.

Το ζήτημα θα συζητηθεί στην Επιτροπή Γεωργίας στις 30 Ιανουαρίου και στην Επιτροπή Περιβάλλοντος στις 10 Φεβρουαρίου, ενώ η επόμενη συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει προσδιοριστεί για τον ερχόμενο Απρίλιο.

Σε όλη Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας έχει αναπτυχθεί ένα σημαντικό κίνημα για την ανακάλυψη, διατήρηση και διάδοση παλαιών φυτικών ποικιλιών, καθώς και καλλιεργητικών μεθόδων προσαρμοσμένων στα οικοσυστήματα, το οποίο ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στις μεγάλες εταιρείες και τη λογική των μονοκαλλιεργειών. Και δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο το γεγονός ότι, πρόσφατα, οι εναλλακτικές αγροτικές πρακτικές, περιθωριοποιημένες κατά την ακμή της βιομηχανικής γεωργίας, άρχισαν να προσελκύουν κοινωνικό αλλά και εμπορικό και πολιτικό ενδιαφέρον, κυρίως λόγω της οικολογικής τους σημασίας για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.

Απόδειξη; Η κατάμεστη αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρο Ελληνικού στην εκδήλωση που διοργανώθηκε το περασμένο Σάββατο (11/1) με θέμα «Αντίσταση στην παγκόσμια βιομηχανία σπόρων – Ελεγχος σπόρων = Ελεγχος τροφής» από τον Αυτοδιαχειριζόμενο Αγρό στο Ελληνικό, στην οποία συμμετείχαν ο Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης, το Πελίτι, οι Δρυάδες, Ο Κήπος της Αφθονίας, η ΒΙΟ.ΖΩ., η Εναλλακτική Δράση για Ποιότητα Ζωής και ο Σύλλογος Βιοκαλλιεργητών Αγορών Αττικής, ενώ την υποστήριξαν ο Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης και οι συλλογικότητες «Υπόστεγο», «Βλαστός» και «Λαγούμι».

ΠΗΓΗ: Εναλλακτική Κοινότητα «Πελίτι» (www.peliti.gr ).

Κινητοποιήσεις σε Βρυξέλλες και Αθήνα

Πρόσκληση για τη διοργάνωση διαμαρτυρίας στις Βρυξέλλες τη Δευτέρα 20/1/2014 στο Place du Luxembourg μπροστά από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παραμονή της ημέρας που είχε προγραμματιστεί η ψήφιση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της νομοθεσίας για την εμπορία των σπόρων, την υγεία των ζώων και των φυτών και τους επίσημους ελέγχους για την παραγωγή τροφίμων απευθύνει η Via Campesina, ένα από τα μεγαλύτερα διεθνή κοινωνικά κινήματα στον κόσμο, το οποίο συγκεντρώνει πάνω από 200 εκατομμύρια μικρούς καλλιεργητές, ακτήμονες και ιθαγενείς φυλές από 164 χώρες και 79 κράτη.

Το ανεξάρτητο αυτό δίκτυο στηρίζει τη μικρής κλίμακας βιώσιμη γεωργία ως έναν τρόπο προώθησης της κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας. Η εναλλακτική κοινότητα «Πελίτι» θα συμμετάσχει σε αυτή τη διαμαρτυρία στις Βρυξέλλες και καλεί στην πραγματοποίηση ειρηνικών εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα με διανομή σπόρων, χάπενινγκ και γεύματα από παραδοσιακές ποικιλίες, δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που θα πληγεί περισσότερο από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, εφόσον ψηφιστεί η σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία, αφού ως χώρα έχει τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα.

Σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 12 το μεσημέρι της Δευτέρας 20 Ιανουαρίου στην πλατεία Συντάγματος κάλεσε ο «Αστικός Αγρός Χαλανδρίου» που ζητά από όλους τους Αστικούς Αγρούς της Αττικής να ανοίξουν τις πόρτες τους το απόγευμα της Δευτέρας, να ενημερώνουν τους ενδιαφερόμενους σχετικά με την ελεύθερη καλλιέργεια ντόπιων ποικιλιών, τη νομοθεσία, τους σπόρους και τη διατροφική αυτάρκεια μέσα στην κρίση.

Περισσότερες πληροφορίες για τις σχεδιαζόμενες κινητοποιήσεις στον ιστότοπο www.eurovia.org.

Του Τάσου Σαραντή από Εφημερίδα Συντακτών