Παραγωγή και παραγωγοί χωρίς αφεντικά (αναδημοσίευση).

Αλίευσα το παρόν κείμενο από το http://gregordergrieche.blogspot.com/2012/02/blog-post_6364.html και το παραθέτω ως έχει. Νομίζω ότι κάποια σημεία του κειμένου απαντούν σε μερικά καίρια ερωτηματικά της εποχής μας, ειδικά εκείνα τα σημεία που απαντούν στον τρόπο οργάνωσης της αντίστασης των εργαζομένων. Οφείλω να πώ ότι με άλλα σημεία του κειμένου δεν συμφωνώ, σε άλλα δέ ανιχνεύω προτάσεις επιβίωσης και ανάνηψης από την παρούσα κρίση.

«Τόλμησε να αγωνιστείς, τόλμησε να νικήσεις!»

Σήμερα η εργασία είναι μια πραγματική τρομοκρατία των αφεντικών και του κράτους, που χτίζουν το κοινωνικό συμβόλαιο-κανιβαλισμό του «αποδέξου ή ψόφα». Οι απολυμένοι, οι νεόφτωχοι, οι απλήρωτοι, οι περιθωριοποιημένοι είναι το αποτέλεσμα αυτής της μορφής μονοπωλιακής βίας των καταπιεστών και του κράτους, που την υφίστανται συνολικά τα κοινωνικά υποκείμενα σε όλο το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων.

Στον αντίποδα, ο σύγχρονος κοινωνικός ανταγωνισμός που αναπτύσσεται ενάντια στη βίαιη προλεταριοποίηση εργαζομένων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είναι ένα «ένστικτο ζωής», μια διαρκής σύγκρουση που πηγάζει από την αντίθεση κράτους-κοινωνίας και βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης και όλων των αντιπαραθέσεων. Αλλά με όρους διαφορετικούς από το παρελθόν, που έχουν να κάνουν κυρίως με τη βίαιη ανάπτυξη της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης. Δεν έχει να κάνει με το σικ «ριζοσπαστισμό» αυτών που στα σαλόνια της εξουσίας παραχαράσσουν την ανεξαρτησία και αυτονομία του κόσμου της εργασίας, φωνασκώντας υπέρ της κρατικής πολιτικής. Ούτε έχει να κάνει απλά με την ανεξαρτησία και αυτονομία από τα κόμματα και τον κρατικό συνδικαλισμό, αλλά αντικατοπτρίζει το κίνημα απελευθέρωσης και χειραφέτησης του ίδιου του κόσμου της εργασίας.

Πρόκειται για μια μαχόμενη διαδικασία ρήξης με την πολιτική εξουσία (κράτος, κόμματα, δικαστήρια, φυλακές), με τα κρατικά συνδικάτα, με τους καπιταλιστικούς μηχανισμούς παραγωγής-διανομής, με τους καθεστωτικούς πολιτιστικούς και κανονιστικούς θεσμούς. Μια πολιτική απειλητική διαδικασία, όπου οι πολιτικά αδύναμοι είναι οι επιτιθέμενοι απέναντι στους κρατούντες και όπου οι εξεγερμένοι-ανυπότακτοι είναι οι δημιουργοί κυτταρικών δομών αντιεξουσίας-ζωνών ελευθερίας στην παραγωγή και στην κοινωνική ζωή, χωρίς αφεντικά.

Κι επειδή οι «αιώνιες» αλήθειες και τα δογματικά πολιτικά τροπάρια τελείωσαν, η αναζήτηση και το νόημα του άμεσου κοινωνικού μετασχηματισμού και της θεώρησής του, βρίσκεται όχι μόνο εκτός των ορίων του συστήματος, αλλά και σύμπασας της αριστεράς των διακηρυκτικών πολιτικών φλυαριών και των ανώδυνων διαδηλώσεων-περιπάτων. Ούτε υπάρχει, ούτε εξαντλείται στις όποιες ενδοαριστερές πολιτικές αντιθέσεις τους που χρησιμοποιούνται για τη διαίρεση του κόσμου της εργασίας, τον ιδεολογικισμό και τον αγωνιστικό αφοπλισμό των εργαζόμενων. Διότι ριζοσπαστική ρήξη με το σύστημα και αντικαθεστωτική κοινωνική πολιτική των από κάτω, σημαίνει μαζική αντεπίθεση στην καρδιά της εξουσίας, στις εμπροσθοφυλακές των αφεντικών που δεν καταβάλλουν τα δεδουλευμένα, στους υπεύθυνους των μαζικών απολύσεων και της ολοένα μεγαλύτερης εξαθλίωσης, στους υπεύθυνους για την αυξανόμενη κρατική τρομοκρατία σε διαδηλωτές, απεργούς, μετανάστες, νεολαία, στους κρατικούς αξιωματούχους για τα πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα που διαπράττουν σε βάρος της κοινωνίας.

Ο «ξεκρέμαστος» κόσμος της εργασίας

Ακόμα και τα πιο μαζικά συλλαλητήρια ή συγκεντρώσεις δεν μπορούν να απαντήσουν στον ολοκληρωτικό χαρακτήρα της κρατικής πολιτικής και στη βίαιη μετατροπή των εργαζομένων σε εξαθλιωμένη μάζα. Συνεπώς, τα διδάγματα και η εμπειρία των προηγούμενων αγώνων και της εξέλιξής τους, πρέπει να ενώνονται ολικά με την ανάπτυξη της άμεσης συλλογικής δράσης και την αποφασιστικότητα του κόσμου της εργασίας να απαλλαγεί από τους μαγαζάτορες και τους καντηλανάφτες όλων των πολιτικών ιερατείων. Σε κάθε ζωντανή χειραφετημένη κίνηση του κόσμου της εργασίας είναι επιτακτικό να σπαστεί το πολιτικό εμπόριο των μεν και οι λιτανείες των δε, για να επαναδημιουργηθεί η οργανική σχέση θεωρίας και δράσης. Είναι περισσότερο η θέληση για αυτενέργεια και χειραφετημένη δράση όλων αυτών των εργαζομένων που είναι «ξεκρέμαστοι» και που στην πραγματικότητα είναι οι εν δυνάμει φορείς του κοινωνικού μετασχηματισμού. Όχι με την έννοια του εργάτη-πρωτοπορία ή του εργάτη-μάζα, αλλά του «φτωχοποιημένου» εργαζόμενου, ως κοινωνικού υποκειμένου που πλήττεται από την κοινωνική και οικονομική κρίση.

Είναι προφανές ότι η ανασυγκρότηση των αγώνων του κόσμου της εργασίας δεν μπορεί να γίνει με τις ίδιες αγωνιστικές και οργανωτικές μεθόδους του παρελθόντος. Ακόμα χειρότερα, αυτές οι μέθοδοι γίνονται τροχοπέδη που επιδεινώνουν περισσότερο την κοινωνικοοικονομική ανασφάλεια και τη ζωή των εργαζομένων. Πιο συγκεκριμένα, ο κόσμος της εργασίας δεν θα κινηθεί σε ριζοσπαστική κατεύθυνση μόνο μέσα από μια διαδικασία απεργιών ή εξαιτίας μιας ανατρεπτικής συνδικαλιστικής πολιτικοποίησης γενικώς, αλλά κυρίως σε συνδυασμό με την ανάπτυξη σε μαζική κλίμακα της άμεσης συλλογικής δράσης και συνολικά της αντιπαράθεσης με το καθεστώς της κοινωνικής βαρβαρότητας, γκρεμίζοντας τα εμπόδια και τα όρια του κομματικού και κρατικού συνδικαλισμού που στέλνουν ακατάπαυστα τους αγώνες μέσα στο πλαίσιο και στους κανόνες του καθεστώτος.

Ρωγμή στον κόσμο του κέρδους

Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο. Παρά την ένταση της κρίσης, η παραγωγικότητα είναι υψηλή, το ίδιο και οι εξαγωγές προϊόντων, ενώ η υπερεκμετάλλευση στέλνει εκ περιτροπής τον κόσμο της εργασίας από την εργασιακή ανασφάλεια, στην εφεδρεία και από εκεί στο ταμείο ανεργίας και στην εξαθλίωση. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε τόσο κραυγαλέος βίαιος διαχωρισμός ανάμεσα στα συσσωρευμένα πλούτη και τη φτώχεια, το αποτέλεσμα της οποίας είναι οι «στρατοί» των απολυμένων, των απλήρωτων, των αστέγων και των απόκληρων, που αποτελούν τη σημερινή κοινωνική πλειοψηφία.

Ωστόσο, η αγωνιστική και δημιουργική μορφή του κοινωνικού ανταγωνισμού θα ’πρεπε να είναι στην ίδια αντικαθεστωτική ταχύτητα. Ενώ δημιουργούνται συνεχώς κυτταρικές δομές και μορφές κοινωνικής αντιεξουσίας (τοπικά ανταλλακτικά συστήματα, τράπεζες χρόνου και δίκτυα παραγωγών-καταναλωτών, συνεργατικές ενώσεις, ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, φυσικές καλλιέργειες, αυτοοργανωμένες καλλιέργειες, κ.λπ.), η αγωνιστική μορφή παραμένει ακόμα στο επίπεδο της απλής διαμαρτυρίας, της λειτουργικής συμβολικής κατάληψης και των πορειών χωρίς αντίκρισμα, ακόμα και στην θεαματική-συμβολική συγκρουσιακή μορφή τους. Προφανώς οι λόγοι είναι πολλοί. Ο πιο σημαντικός, όμως, είναι ότι η πραγματική αγωνιστική και δημιουργική μαζική σύγκρουση απαιτεί ανάληψη ευθύνης και κυρίως υπευθυνότητα και αποφασιστικότητα.

Ένα παράδειγμα αγώνα που θα μπορούσε να υπερβεί τα εσκαμμένα και εξακολουθεί να έχει μεγάλη απήχηση είναι η απεργία των Χαλυβουργών. Θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε ανοιχτή αντιπαράθεση και πραγματική σύγκρουση με τον Μάνεση, αν υπήρχε η στοιχειώδης ριζοσπαστική πολιτική βούληση, να καταλάβουν οι εργαζόμενοι το εργοστάσιο και να επανακινήσουν την παραγωγή σε κοινωνική βάση, χωρίς αφεντικά. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που οι εργαζόμενοι χαλυβουργοί αποφασίζουν στις συνελεύσεις τους τη συνέχιση της απεργίας τους και με τον ίδιο τρόπο έμπρακτης κινηματικής αλληλεγγύης, υποστήριξης και συμπαράστασης, όχι μόνο από το Θριάσιο, αλλά απ’ όλο το πανελλήνιο.

Τώρα είναι που ο κόσμος της εργασίας πρέπει να μπλοκάρει την κρατική μηχανή, να επανακτήσει τον κοινωνικό πλούτο, να καταλάβει την παραγωγή, τα εργοστάσια και τις «δημόσιες»-κρατικές υπηρεσίες. Να μετασχηματίσει το περιεχόμενο και την ίδια την παραγωγική διαδικασία με μη κρατικούς, μη καπιταλιστικούς όρους. Με αντιεραρχικές συλλογικές μορφές διεύθυνσης, χωρίς αφεντικά. Με δωρεάν σε όλους δημόσια κοινωνικά αγαθά, που παράγονται και διαχειρίζονται στο πλαίσιο της συνεργασίας, της ισοτιμίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Καταστρέφοντας τις εμπορευματικές σχέσεις και το κέρδος, με κοινωνικά δίκτυα παραγωγής-διανομής, ώστε να καλυφθούν όλες οι κοινωνικές ανάγκες.

Η εποχή επιτάσσει τη δημιουργία ζωνών ελευθερίας, όπου η κοινωνική ζωή θα ορίζεται στη βάση της χειραφέτησης και της αμεσοδημοκρατικής συμμετοχής και η υπεράσπισή της θα γίνεται στο πλαίσιο της κοινωνικής αυτοάμυνας. Ας σηκώσουμε τη σημαία του πραγματικού αγώνα και ας προχωρήσουμε από την απόγνωση στην ελπίδα.

Θοδωρής Θεοδωρόπουλος

Από το 7ο τεύχος της εργατικής εφημερίδας ΔΡΑΣΗ που κυκλοφορεί.

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΕΗ: Από μια άλλη σκοπιά

Βρήκαμε και αναδημοσιεύουμε από το Agrinio News το πιο κάτω κείμενο

ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΚΤΥΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ :«ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ» στο Αγρίνιο.

Λυσίου Λόγος: υπέρ Αδυνάτου

«Οι μεν γαρ πλούσιοι τοις χρήμασι εξωνούνται τους κινδύνους, 

οι δε πένητες υπό της παρούσης απορίας σωφρονείν αναγκάζονται».

Λυσίας, διαχρονικός και επίκαιρος

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΕΗ

-Επειδή σήμερα τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα φαλκιδεύονται καθότι θεωρούνται εμπόδιο στην επίτευξη ακόμα μεγαλύτερης κερδοφορίας – κερδοσκοπίας των Τραπεζών και των επιχειρηματικών ομίλων και θυσιάζονται στο βωμό της διάσωσής τους από τα επίχειρα της απληστίας τους, τα δε Δημόσια Αγαθά και οι κοινωνικές υπηρεσίες και δραστηριότητες (Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Δικαιοσύνη) εμπορευματοποιούνται και εκχωρούνται στους ιδιώτες, η (οι) πολιτική (οι) υποτάσσεται δουλοπρεπώς στην κυριαρχία της οικονομίας, η κοινωνία δέχεται πολλαπλά και ανελέητα χτυπήματα κατ’ εφαρμογήν της «θεραπείας σοκ» και ο πολίτης είναι μόνος και απροστάτευτος, έρμαιο στην ανηλεή αφαίμαξή του από τις δυνάμεις της αγοράς και της «διεθνοποιημένης» οικονομίας καθώς επιχειρείται να καταστεί μοναδική κοινωνική σημασία και αξία η ανταγωνιστικότητα και η ιδιότητα του καταναλωτή έναντι αυτής του πολίτη.
-Επειδή σήμερα προωθείται ταχύρρυθμα η ολοκληρωτική κατάρρευση των κοινωνικών κατακτήσεων.
-Επειδή υπό τις παρούσες συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, οι πολίτες και κυρίως οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι υπάλληλοι, οι εργαζόμενοι, οι πιο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες βιώνουν μονομερώς τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης υφιστάμενοι μία πρωτοφανή και δραματική συρρίκνωση του εισοδήματός τους, μία βίαιη υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου και αδυνατούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους που σχετίζονται με την ίδια την επιβίωση τους.
-Επειδή τα κοινωνικά δικαιώματα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία, ιδίως για τους αδύναμους της κοινωνίας, οι οποίοι ιστορικά τα διεκδίκησαν, τα κατέκτησαν και σήμερα εν πολλοίς τα στερούνται, αφού μόνο κατ’ όνομα τα απολαμβάνουν.
-Επειδή είναι ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ να ενεργοποιηθούμε ως νομικοί θέτοντας στην υπηρεσία του αγώνα για την υπεράσπισή τους τις γνώσεις μας ως ελάχιστη συμβολή για τη συγκρότηση μιας συλλογικότητας ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΕ ΔΡΑΣΗ και την ανάπτυξη ενός ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ενάντια στα βάρβαρα και αντιλαϊκά και εν τέλει ατελέσφορα μέτρα λιτότητας και τις επιλογές του νεοφιλελεύθερου μπλοκ εξουσίας που έχουν εξουθενώσει την κοινωνία. Οι ενεργοί πολίτες και κάθε συλλογικότητα θα πρέπει να πλαισιώσουν αυτή την προσπάθεια ώστε από κοινού να αναληφθούν δράσεις για την προάσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
-Επειδή η νομική δράση και ο νομικός ακτιβισμός δεν αρκεί αλλά θα πρέπει να συνδυαστεί και με άλλες μορφές συλλογικής δράσης για την ανατροπή των εκβιαστικών πολιτικών και των επιθέσεων του διεθνούς τραπεζιτικού, χρηματιστηριακού και παρασιτικού κεφαλαίου και της εγχώριας και διεθνούς διαπλοκής σε βάρος, όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής κοινωνίας.
-Επειδή η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι αγαθό ισότιμα προσβάσιμο σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και ο Δικηγόρος θα πρέπει να λειτουργεί ως υπερασπιστής των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Σαν πρώτη μορφή αντίδρασης συντάχθηκε μια ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ που θα κοινοποιηθεί στη ΔΕΗ για τις επαπειλούμενες διακοπές ρεύματος με την προσδοκία αυτό να αποτελέσει μόνο την αρχή μιας ανάληψης σειράς νομικών και άλλων συλλογικών δράσεων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.

Ο σκοπός είναι όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες που αδυνατούν να καταβάλλουν το Έκτατο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών (χαράτσι της ΔΕΗ) να συμπεριληφθούν στο εν λόγω ομαδικό εξώδικο, που θα κοινοποιηθεί στη ΔΕΗ Α.Ε., για τις επαπειλούμενες διακοπές ρεύματος λόγω μη πληρωμής του χαρατσιού, προσκομίζοντας φωτοτυπία του μερικώς εξοφληθέντος λογαριασμού της ΔΕΗ (δηλαδή όσοι έχουν πληρώσει το ρεύμα – Δημοτικά τέλη και ΕΡΤ σε ΑΤΜ, καταστήματα WIND και μέσω e-Banking) καθώς και φωτοτυπία της απόδειξης πληρωμής.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΑΠΕΖΙΩΤΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

Δεν τολμούν ! Το ΥΠΟΙΚ έκανε πίσω με τις διακοπές..

Η σημερινή ειδησεογραφία γύρω από τις διακοπές ρεύματος έχει ως εξής (όπως αναφέρουν τα δελτία ειδήσεων):

Αθήνα 16 Γενάρη,

«Παραβιάζουν ανοιχτές θύρες όσοι δείχνουν να ενδιαφέρονται μη τυχόν και διακοπεί η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος σε νοικοκυριά που βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμής ή σε κατάσταση ανάγκης. Καμία τέτοια διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος δεν πρόκειται να γίνει. Οι οδηγίες που έχουν δοθεί από τον Υπουργό των Οικονομικών στην διοίκηση της ΔΕΗ είναι αυστηρές και σαφείς» αναφέρει σε νέα ανακοίνωσή του το υπουργείο Οικονομικών μετά την κριτική που υπήρξε για τις εντολές διακοπής ηλεκτροδότησης σε χιλιάδες καταναλωτές.

Προηγήθηκε ανακοίνωση του εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας Γιάννη Μιχελάκη, ο οποίος έκανε λόγο για «πρωτόγνωρη κοινωνική αναλγησία». «Την ώρα που -σε πολλές περιοχές της χώρας- επικρατεί πολικό ψύχος, οι συναρμόδιοι υπουργοί επιμένουν στην απόφασή τους να κόψουν το ρεύμα από χιλιάδες νοικοκυριά, που δεν μπορούν να πληρώσουν το τελευταίο χαράτσι στα ακίνητα» ανέφερε ο κ. Μιχελάκης.

«Αγνοούν ακόμη και την Ευρωπαϊκή Οδηγία που -όπως πρόσφατα επεσήμανε και ο αρμόδιος Επίτροπος- υποχρεώνει τα κράτη-μέλη να μην εξαρτούν το δικαίωμα προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας από τις φορολογικές υποχρεώσεις και τους επιβάλλει να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές.

»Αγνοούν, προπάντων, τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει χιλιάδες νοικοκυριά και, αντί να αναλάβουν πρωτοβουλίες διόρθωσης των αποφάσεών τους, αποδεικνύουν πρωτόγνωρη κοινωνική αναλγησία» κατέληξε ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ.

Στη νέα ανακοίνωσή του, το ΥΠΟΙΚ επανέλαβε ότι «κανένα νοικοκυριό δεν πρέπει να θεωρήσει ότι διατρέχει κίνδυνο να διακοπεί η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας επειδή δεν κατεβλήθη το ειδικό τέλος, εφόσον έχει ζητήσει να υπαχθεί σε καθεστώς εξαίρεσης, μείωσης ή ρύθμισης και εφόσον συντρέχει πραγματική και αποδεδειγμένη αδυναμία καταβολής».

Εντούτοις, γύρω από το θέμα υπήρξε σύγχυση, καθώς η ΔΕΗ δηλώνει ότι δεν είναι εφορία και ότι δεν είναι θέμα της να εξετάσει ποιος είναι φτωχός και ποιος όχι. «Δεν έχουμε φορολογικές ενημερώσεις για τον κάθε Έλληνα, δεν είμαστε εφορία. Πριν από όλα, είναι με βάση τα τετραγωνικά. Δεύτερο στοιχείο είναι οι τιμές ζώνης, εάν είναι πάνω από 2.500, επομένως έχουμε την επιφάνεια και έχουμε και το ύψος του χρέους», είπε στο Mega ο διευθυντής επικοινωνίας της ΔΕΗ, Κίμων Στεργιώτης.

Το ΥΠΟΙΚ τόνισε ότι «oι καταστάσεις όλων όσων έχουν ζητήσει είτε από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων ηλεκτρονικά, είτε από τις ΔΟΥ, εξαίρεση, μείωση ή ρύθμιση σε σχέση με το ειδικό τέλος, έχουν διαβιβαστεί στη ΔΕΗ και σε κανέναν που περιλαμβάνονται στις καταστάσεις αυτές δεν πρόκειται να διακοπεί η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, έως ότου αποφανθούν, όπως προβλέπει ο νόμος, τα αρμόδια όργανα».

«Επί δεκαετίες τώρα, η ΔΕΗ διακόπτει την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε πελάτες της που δεν εξοφλούν τα τιμολόγιά τους για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν ζητούν διακανονισμό και δοσοποίηση. Αυτό είναι κάτι τελείως άσχετο με το ειδικό τέλος επί των ακινήτων» προσθέτει το υπουργείο Οικονομικών και συμπληρώνει:

«Οι αποφάσεις των προϊσταμένων των ΔΟΥ, εφόσον υπάρχουν αντιρρήσεις του ενδιαφερομένου, θα εξετάζονται σε δεύτερο βαθμό από τριμελείς επιτροπές υψηλόβαθμων στελεχών της κεντρικής υπηρεσίας του Υπουργείου Οικονομικών. Είναι, επίσης, ανακριβές ότι λήγει την Παρασκευή η προθεσμία για την υποβολή σχετικών αιτήσεων. Τέτοια προθεσμία δεν έχει τεθεί».

Μπορούμε με βάση αυτά να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα.

Μετά τον συντονισμένο αγώνα των πολιτών, την αντίδραση φορέων και συλλογικοτήτων αλλά και κομμάτων της Αριστεράς (των οποίων οι ανακοινώσεις αποσιωπήθηκαν στη σημερινή ειδησεογραφία), η κυβέρνηση της τρόϊκας τα μάζεψε άρον-άρον και ..αποκήρυξε τις διακοπές ρεύματος σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Σε σημερινή ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών (ΥΠΟΙΚ) που εκδόθηκε σε απάντηση τόσο στα κόμματα της Αριστεράς όσο και στη Ν.Δ, τονίζεται ότι δεν θα γίνει καμμία διακοπή σε πολίτες που δεν έχουν πληρώσει το χαράτσι των ακινήτων και βρίσκονται σε αδυναμία εξόφλησής του. Αρκεί να προσέλθουν στην εφορία ! Εγκαταλείποντας την τακτική του μαστιγίου, ο Βενιζέλος δείχνει το "φιλολαϊκό" του πρόσωπο, εκλογές γαρ εγγύς.. Και παίρνει πίσω τις δεκάδες χιλιάδες εντολές διακοπής ρεύματος που εξέδωσε το μηχανογραφικό σύστημα της ΔΕΗ (η οποία ισχυρίζεται με τη σειρά της ότι δεν γνωρίζει ποιοί ανήκουν στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες), κρατώντας παράλληλα τα ..προσχήματα και απειλώντας εκείνους τους ιδιοκτήτες ακινήτων που δεν πλήρωσαν το χαράτσι και οι οποίοι διαθέτουν ακίνητο με τομή ζώνης άνω των 2.500 ΕΥΡΩ ανά τετραγωνικό.

Παράλληλα έδωσε προθεσμία στους έχοντες αδυναμία πληρωμής να προσέλθουν στην εφορία και να δηλώσουν την αδυναμία τους αυτή. Η προθεσμία αυτή ήταν έως τις 20 Γενάρη. Πλέον η προθεσμία αυτή δεν έχει ημερομηνία λήξης, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι πλέον το όλο σύστημα εκτίμησης για το ποιός έχει αδυναμία πληρωμής βρίσκεται στον αέρα.

Ήταν αρκετά καθαρές οι προθέσεις της κυβέρνησης όταν ψήφισε το χαράτσι. Και οι προθέσεις αυτές δεν ήταν παρά "ό,τι αρπάξουμε". Τώρα που οι πολιτικές εξελίξεις δείχνουν εκλογές, παίζει το ..καρότο και κάθε κόμμα από τα τρία της τρόϊκας κάνει το δικό του παιγνίδι με το χαράτσι. Ήδη η ΝΔ έχει δηλώσει (προεκλογικά !) ότι θα το καταργήσει, αντικαθιστώντας το με ένα φόρο τύπου μεγάλης ακίνητης περιουσίας και αποσυνδέοντάς το από το λογαριασμό ρεύματος.

Τα πολιτικά παιγνίδια με το χαράτσι θα συνεχισθούν και θα ενταθούν, καθότι προσφέρεται για προεκλογική ρητορεία και ψηφοθηρία. Δεν αποκλείεται να δούμε και εξαγγελίες για την κατάργησή του και από το κόμμα που το ψήφισε αρχικά, το ΠΑΣΟΚ. Όμως όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνουν να επαναπαυθούμε. Το χαράτσι θα συνεχισθεί με άλλη μορφή, όπως είναι σίγουρο ότι με τον καιρό θα μπαίνουν όλο και νέα χαράτσια. Μπορεί να πετύχαμε μια νίκη, μπορεί οι πολίτες σε μεγάλο ποσοστό να μην υπέκυψαν στον εκβιασμό της κυβέρνησης, βρισκόμαστε όμως στην αρχή του αγώνα και πρέπει είμαστε σε επαγρύπνηση και διαρκή κινητοποίηση. 

Η όψιμη "ευαισθησία" της κυβέρνησης, τα κατά συρροή ψέματά της για το ποσοστό των πολιτών που αρνήθηκαν να πληρώσουν το χαράτσι (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση-ανακοίνωση της ΓΕΝΟΠ) και η μεθόδευση για τις ευαίσθητες κοινωνκές ομάδες, μαρτυρούν το αδιέξοδο και την πολιτική αδυναμία της για ένα τόσο αντιλαϊκό και παράνομο μέτρο. Η αντίδραση 1,5 εκατομμυρίου πολιτών-ιδιοκτητών ακινήτων που αρνήθηκαν να πληρώσουν την πρώτη δόση μαρτυρεί ότι το ποσοστό αυτών που δεν θα πληρώσουν τη δεύτερη δόση (και που πλήρωσαν την πρώτη) θα είναι επίσης μεγάλο. Αυτό το ξέρει η κυβέρνηση και προσπαθεί είτε να εκφοβίσει, είτε να υποβαθμίσει τη συμβολή των κινημάτων αντίστασης στα χαράτσια και την αντίσταση των πολιτών.

Δεν είναι δυνατόν να κόψουνε το ρεύμα από εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια ! Αν το τολμούσαν θα υπέγραφαν το τέλος τους. Προσπαθούν απλά να αρπάξουν ! Αλλά θα πρέπει να βάλουμε εμείς ένα τέλος σε αυτή την ληστεία, μη πληρώνοντας ούτε ένα ΕΥΡΩ για τους τοκογλύφους, μη αναστέλλοντας τον αγώνα μας.

αναρτήθηκε από ΘΑΝ.

Σημείωση (Σημαντικό) !!!

Βάσει του Νόμου 4021/11, Άρθρο 53, όσοι κάνουν αίτηση διακοπής ηλεκτροδότησης έως 15/3 δεν θα επιβληθεί χαράτσι στα ακίνητά τους για το 2012.