ΚΙΜΠΙ: Homo debitor (αναδημοσίευση)

(Από τη στήλη, "Γράμματα στην κόρη μου", περιοδικό ΜΟΝΟ, 13/3/2012) 

Αγαπημένη μου Βέρα, 

Σου έχω καλά νέα και κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι, επιτέλους, μπαίνει η Άνοιξη, κι αφήνουμε πίσω τον σκληρό χειμώνα του 2012. Κι ακόμη ότι εσύ έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου και καλά θα κάνεις να κλείσεις τ’ αυτιά σου στις σειρήνες της μοιρολατρίας και της ταπείνωσης. Να φαντάζεσαι και να απαιτείς ένα μέλλον όμορφο, να μετατρέψεις την αποτυχία της δικής μου γενιάς σε επιτυχία της δικής σου.

Τα κακά νέα είναι ότι η εκκίνησή σου γι’ αυτό το όμορφο μέλλον έχει πολλά βάρη. Κάθε παιδί της ηλικίας σου, ακόμη κι εκείνα που μόλις τώρα γεννιούνται, έχουν στην πλάτη τους ένα βάρος περίπου 38.500 ευρώ. Οφείλουν να υπάρξουν για να το ξεπληρώσουν. Λέγεται χρέος. Θα μου πεις, πώς είναι δυνατό να αποκτήσει κανείς ένα χωρίς καν να έχει κάνει την πρώτη του συναλλαγή. Και σε ποιους το οφείλει. Αυτό είναι εύκολο να απαντηθεί, το έχει ψυχανεμιστεί κάθε παιδί της ηλικίας σου που ακούει ότι «η πατρίδα οφείλει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της έναντι των πιστωτών της», είτε είναι τράπεζες είτε κράτη που δανείζουν δανειζόμενα τα ίδια από άλλες τράπεζες, που κι αυτές με τη σειρά τους έχουν δανειστεί από άλλους. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στο επικίνδυνο συμπέρασμα ότι τελικά πατρίδα είναι οι ίδιες οι τράπεζες, κι ότι τα σύνορα που πρέπει να υπερασπιστούμε σε περίπτωση απειλής είναι τα τραπεζικά γκισέ, ότι τα όπλα που οφείλουμε να σηκώσουμε δεν είναι παρά η αγόγγυστη διάθεση χρόνου και χρήματος στα θησαυροφυλάκιά τους.

Να, λοιπόν, Βέρα μου, το καινούργιο άλμα στην ανθρώπινη εξέλιξη. Από τον homo habilis, στον homo erectus, στον homo sapiens, κι απ’ αυτόν στον homo sapiens sapiens, κι έπειτα στον homo faber για να καταλήξουμε στον homo debitor. Σε μπέρδεψα με τα λατινικά; Ωραία, το αποκαθιστώ: ικανός άνθρωπος, όρθιος άνθρωπος, σοφός άνθρωπος, σοφότατος άνθρωπος, δημιουργός άνθρωπος, οφειλέτης άνθρωπος. Θα αναρωτηθείς, Βέρα μου: πού πήγε η σοφία και η δημιουργικότητα του ανθρώπου, πού τις σπατάλησε ώστε να καταντήσει ένας χρεωμένος άνθρωπος; Η πρόχειρη απάντηση που μπορώ να σου δώσω είναι ότι από τότε που η σοφία και η δημιουργικότητα έγιναν εμπορεύματα και ανταλλάξιμες αξίες, από τότε που όλα τα προϊόντα της ανθρώπινης διάνοιας χρειάστηκε να αποσπαστούν από την αξία που έχουν για τον καθένα μας σαν μέσα επιβίωσης ή απόλαυσης και να χαθούν μέσα στην αφηρημένη αξία του χρήματος, οι άνθρωποι εκχώρησαν ένα μεγάλο μέρος της δύναμης και της σοφίας τους στους κατόχους του χρήματος. 

Κατά τη γνώμη μου αυτό ήταν απίστευτη βλακεία, καθώς έδωσαν συντριπτική εξουσία σε κάτι που από μόνο του ούτε τρώγεται, ούτε πίνεται, ούτε με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί να ικανοποιήσει οποιαδήποτε ανάγκη ή επιθυμία. Φαντάσου έναν κόσμο έπειτα από μια απίστευτη φυσική καταστροφή που έχει αφανίσει κάθε τι εκτός από τους ανθρώπους, τις κατσαρίδες και το χρήμα. Τι πιστεύεις ότι θα έχει μεγαλύτερη αξία για τον άνθρωπο; Το χρήμα ή οι κατσαρίδες; 

Ίσως, γι’αυτό, είναι χρήσιμο να ανατρέξουμε στη σοφία της ελληνικής γλώσσας- υποθέτω και κάθε άλλης αρχαίας γλώσσας που διασώζει την πρωταρχική αλήθεια των εννοιών. Το χρήμα, όπως και το χρέος, είναι παράγωγα του ρήματος χράομαι –χρώμαι, που σημαίνει χρησιμοποιώ κάτι, καρπούμαι, αλλά και υποφέρω, έχω σχέση οικειότητας, είμαι φίλος με κάποιον. Από το χρώμαι πάμε πρώτα στη χρεία, την ανάγκη, έπειτα στη χρήση, μετά στο χρήμα που πριν πάρει την έννοια του μέσου συναλλαγής, σημαίνει κάθε τι χρήσιμο για τον άνθρωπο, κάθε τι που μεταχειρίζεται, που έχει ανάγκη, που γίνεται πόρος ζωής. «Πάντων χρημάτων μέτρων άνθρωπος εστίν», έλεγε ο Πρωταγόρας, και δεν εννοούσε τα νομίσματα. Γι’ αυτό και το χρέος, πριν εμφανιστούν οι χρεάραπαγες, οι χρεαγωγοί, οι χρεοκοπίδες, οι χρηματιστές, οι χρηματοφθόροι, οι χρηματοφύλακες και οι χρηματολαίλαπες, πριν όλοι αυτοί γίνουν δυνάστες των απλών όρθιων, σοφών, σοφότατων, δημιουργικών ανθρώπων, το χρέος, λοιπόν, σήμαινε υποχρέωση, καθήκον, ποινή, σκοπό, πεπρωμένο και μόνον εσχάτως το οφειλόμενο δάνειο. 

Πριν, λοιπόν, αποδεχθούμε την κατάσταση του homo debitor, του χρεωμένου ανθρώπου, σαν φυσική εξέλιξη του είδους μας, πριν αναλάβουμε το χρέος σαν βάρος που μας κληροδότησε η ίδια η φύση μας, ας ρωτήσουμε το χρήμα: ποιος σ’ έφτιαξε. Ας ρωτήσουμε τους κατόχους του: πού το βρήκατε; Κι αν τα ερωτήματα αυτά σου φαίνονται ηλίθια, ας προσθέσουμε το πιο καίριο: Μπορεί η ανθρωπότητα να ζήσει χωρίς χρήμα, άρα και χωρίς χρέος; Βεβαίως! Όπως το έκανε για χιλιάδες χρόνια, πριν ευτελίσει την ανθρώπινη σχέση σε σχέση δανειστή-οφειλέτη. Κι όπως, κατά κάποιο τρόπο, το κάνει και σήμερα κάθε άνθρωπος που καλλιεργεί τη γη, παράγει εργαλεία, κατασκευάζει ρομποτικά μηχανήματα, στέλνει διαστημόπλοια στο διάστημα, ανακαλύπτει καινούργια γνώση, φτιάχνει εκπληκτικά γκάτζετ επικοινωνίας, ζωγραφίζει, φιλοσοφεί, οραματίζεται το μέλλον. Μ’ αυτά τρέφεται, αναπαράγεται, διασκεδάζει, γίνεται ευφυέστερος και ευτυχής ο homo debitor, όταν του το επιτρέπουν οι πιστωτές του, οι επιδέξιοι δημιουργοί του χρήματος. Αυτοί, τι ακριβώς παράγουν εκτός από αέρα κοπανιστό; 

Μήπως σε μπέρδεψα περισσότερο, Βέρα μου; Ο.Κ., θα προσφύγω στη γονεϊκή αυθεντία για να σου πω το συμπέρασμα: το μόνο φυσικό χρέος που έχει ο άνθρωπος από τη γέννησή του είναι ο θάνατος. Κανένα άλλο. Κι απ’ αυτό το χρέος πηγάζει η ανάγκη για μια ζωή συναρπαστική, αλλά χωρίς χρέος. Και χωρίς πιστωτές. 

ΚΙΜΠΙ 

Γιάννης Μπανιάς: In Memoriam

Από τον Κώστα Σ. 

Ύστερο αντίο σε έναν κομμουνιστή της ανανέωσης και σ' έναν γείτονα.

Έφυγε την Τετάρτη 28 Μαρτίου από την ζωή ο Γιάννης Μπανιάς σε ηλικία 73 ετών. Ο Γιάννης με πλούσια δράση στο ευρύτερο κομμουνιστικό κίνημα συνδέθηκε με την προσπάθεια διατήρησης του κομμουνιστικού χαραχτήρα της ανανεωτικής αριστεράς. Ο ενεργός του ρόλος στην αντιπαράθεση που ξέσπασε μέσα στο ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ και η οποία κατέληξε στην διάσπαση του 1987 στην ΕΑΡ και το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, μετέπειτα ΑΚΟΑ, ήταν κομβικός στο να συνεχίσει να υπάρχει το ρεύμα της κομμουνιστικής ανανέωσης και να μην εκχωρηθεί η κομμουνιστική ταυτότητα εξ'ολοκλήρου στο "σταλινικό" ΚΚΕ, σε μια εποχή που η κατάρρευση του κρατικού καπιταλισμού συμπαρέσερνε όλες τις αντικαπιταλιστικές τάσεις. 

Ο χώρος της ριζοσπαστικής κομμουνιστικής ανανέωσης όπως αυτή εκφράστηκε μέσα από το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ Α/Α, την ΑΚΟΑ, την ΕΚΟΝ Ρ.Φ. και την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, σε αντίθεση με τον πολιτικάντικο ρεφορμισμό της ΕΑΡ και του ενιαίου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, αλλά και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ της περιόδου της Δαμανάκη & του Κωνσταντόπουλου, στάθηκε στο ύψος τον περιστάσεων και επέλεξε να δώσει σκληρές μάχες κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα, από την σκοπιά μιας κομμουνιστικής, διεθνιστικής και ταυτόχρονα κριτικής αριστεράς, με το πρόταγμα ενός σοσιαλισμού με τα χαρακτηριστικά της αυτοδιεύθυνσης, αυτοδιαχείρισης, της ελευθερίας και της δημοκρατίας. 

Ο Γιάννης συνέβαλε με τις δυνάμεις του και την πλούσια εμπειρία του να σταθεί αυτός ο χώρος κόντρα στο ρεύμα: 

• Της απαξίωσης της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος και της συμβολής του στην υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης. Ενάντια στο ρεύμα του ιστορικού αναθεωρητισμού και της ταξικής συναίνεσης. 

•Του εθνικισμού την περίοδο του μακεδονικού και των εθνικιστικών συλλαλητηρίων. 

•Του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που αναπτύχθηκε μετά το πρώτο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα στις αρχές του ’90. 

•Της καταπάτησης του πανεπιστημιακού ασύλου από το 1995 και για τα επόμενα χρόνια. 

•Στην όξυνση της κρατικής καταστολής, με σταθερό προσανατολισμό στην υπεράσπιση των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. 

• Του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού, συγκροτώντας δεσμούς αλληλεγγύης και κοινού αγώνα με τους αντιρρησίες συνείδησης, τους φυλακισμένους, τις κοινωνικές μειονότητες, τους μετανάστες, τους πολιτικούς κρατούμενους. 

• Του κυβερνητισμού και του μεταρρυθμισμού ως κυρίαρχα ρεύματα μέσα στην ανανεωτική αριστερά, συμβάλλοντας μέσα από την αυτονομία του ως πολιτικό ρεύμα, στην αριστερή στροφή του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ. 

• Στην ενδοαριστερή πάλη «χωρίς αρχές» και στην πολιτική «εξόντωση» των αντίθετων απόψεων μέσα στην οργάνωση και την αριστερά γενικά, προκρίνοντας ένα διαφορετικό ήθος πολιτικής διαφωνίας και αντιπαράθεσης κατά το οποίο, η διαφωνία δεν είναι λόγος εχθροπραξίας, αλλά μιας δημιουργικής και συντροφικής πολεμικής που μπορεί να σέβεται την ουσία της αντίθετης άποψης και όχι απλά να την διαστρεβλώνει για να την εκμηδενίσει. Με τον κριτικό διάλογο να αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία για την ανανέωση και τον εμπλουτισμό της αριστερής σκέψης. 

Για μένα που πολιτικοποιήθηκα μέσα από αυτό τον χώρο και στον οποίο έμεινα ενταγμένος για πάνω από μια δεκαετία, πέρα από τις όποιες βαθιές και ουσιαστικές πολιτικές και θεωρητικές διαφωνίες μου, ο τρόπος του να κάνεις πολιτική με ένα συγκεκριμένο πολιτικό ήθος και ύφος είναι μια βαθιά κληρονομιά που την οφείλω και στο Γιάννη, αλλά και στους υπόλοιπους συντρόφους/ ισσες από την ΕΚΟΝ ΡΦ, την ΑΚΟΑ και την ΕΠΟΧΗ. 

ΓΙΑΝΝΗ, ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΑ ΓΟΥΝΑΡΑΔΙΚΑ 

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ 

Γεννήθηκε στους Μελισσουργούς Άρτας στις 27-9-1939. Πτυχιούχος της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Στη δεκαετία του ’50 δραστηριοποιείται στους μαθητικούς αγώνες για το Κυπριακό. Φοιτητής στο Γκρατς Αυστρίας από το 1957 αναπτύσσει έντονη συνδικαλιστική δράση. Εκλέγεται στο ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Γκρατς. Την ίδια περίοδο γίνεται μέλος του παράνομου ΚΚΕ και του ΚΚ Αυστρίας. Για τη δράση του αυτή του αφαιρείται από τις ελληνικές αρχές το διαβατήριο και απελαύνεται στην Ελλάδα, όπου συνεχίζει τις σπουδές του στο ΕΜΠ. 

Παίρνει ενεργό μέρος στους φοιτητικούς και δημοκρατικούς αγώνες για το 1 1 4 και το 15%. Εκλέγεται Γραμματέας της Σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και στο Προεδρείο του Κεντρικού Συμβουλίου της. Η δικτατορία του 1967 τον βρίσκει στο στρατό, όπου υφίσταται ταλαιπωρίες για τα φρονήματά του. Μετά την απόλυσή του, αναπτύσσει έντονη αντιστασιακή δράση από τις γραμμές του «Ρήγα Φεραίου» και του «Πανελλήνιου Αντιδικτατορικού Μετώπου» (ΠΑΜ). Συλλαμβάνεται και εξορίζεται στο Παρθένι της Λέρου. Μετά την πτώση της δικτατορίας δραστηριοποιείται πολιτικά στην προσπάθεια για την ενότητα της Αριστεράς που ονομάστηκε «Κίνηση των 77» και στη συνέχεια στο ΚΚΕ Εσωτερικού. 

Παίρνει ενεργό μέρος στο συνδικαλιστικό κίνημα των μηχανικών και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ). Το 1974 εκλέγεται για 3 χρόνια Πρόεδρος της Αντιπροσωπίας του ΤΕΕ. Μέλος της Κ.Ε και στη συνέχεια του Ε.Γ. του ΚΚΕ Εσωτερικού από το 1976 έως το 1981. Το 1982 εκλέγεται Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Εσωτερικού. 

Μετά τη διάσπασή του το 1987, συνεχίζει τους κοινωνικούς και πολιτικούς του αγώνες από τις γραμμές του ΚΚΕ Εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά και στη συνέχεια, μέχρι σήμερα, της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Οικολογικής Αριστεράς (ΑΚΟΑ). Από τα ιδρυτικά στελέχη και μέλος της Γραμματείας του «Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς», που υπήρξε προπομπός του ΣΥΡΙΖΑ. Ενεργό μέλος στο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης από τις γραμμές του «Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ». Μέλος της Γραμματείας της «Πρωτοβουλίας για τη Συσπείρωση της Αριστεράς». Υποψήφιος βουλευτής στην Α΄ Αθηνών στις εκλογές της 7/3/2004 με το συνδυασμό «Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς- Ενωτικό Ψηφοδέλτιο (ΣΥΡΙΖΑ).Στις εκλογές του 2007 εκλέγεται βουλευτής ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη θητεία του ασχολήθηκε με θέματα Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων και πήρε μέρος σε αποστολές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην Αίγυπτο, τη Γάζα, τη Μολδαβία. Μέχρι πρόσφατα μετείχε στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ως συντονιστής της.

Η ευτυχία κάποιων κρύβεται σ' ένα σταματημένο ρολόϊ της ΔΕΗ

Ο Προμηθέας φέρων το φώς

Κομμένο ρεύμα εδώ και έξι μήνες και το μικρό ψυγείο, αχρείαστο πια, πουλήθηκε στον παλιατζή για είκοσι ευρώ. Όπως η ζωή πολλών σήμερα και αύριο των περισσότερων. Και όμως η τριμελής οικογένεια με δύο παιδιά ανήλικα και άρρωστα μπόρεσε να επιβιώσει στριμωγμένη στο δωμάτιο του διαμερίσματος που έβλεπε το φώς της μέρας και τις αναμμένες λάμπες του Δήμου τη νύκτα.

Ευλογία να μπορείς να ακουμπήσεις για λίγη ώρα αυτή τη δυστυχία, να ψηλαφίσεις τον τέταρτο ένοικο-εποικιστή του φτωχικού διαμερίσματος, την αρρώστεια που άλλωτε τσακίζει και άλλοτε χαλυβδώνει ψυχές. Αλλά και να κουβαλάς σαν τον Προμηθέα το φώς.

Ευλογία και να μπορείς να δείς εκείνη τη στιγμή και το φώς στα μάτια των παιδιών, την Ανάσταση των ψυχών τους όταν ξαφνικά και από το πουθενά το ρολόϊ της ΔΕΗ αρχίζει να γυρίζει ξανά και το σκοτεινό δωμάτιο και η κουζίνα, να φωτίζονται.

Από το πουθενά ! Γιατί οι βερβοβορομένες ψυχές των διευθυνόντων συμβούλων της ΔΕΗ, έτειναν πάντα ευήκοον ούς σε αυτούς που κουβαλούν τη δυστυχία και τη μοιράζουν απλόχερα και με εισοδηματικά κριτήρια: Στους "τυχερούς των επιδομάτων προνοίας" αλλά και σε άλλους πολλούς.

Και μετά και για ώρες, μέρες, μπορεί και χρόνια, να σκέφτεσαι πως είσαι ο "εκτός" ακόμη ενός συνόλου παράπλευρων απωλειών ενός ακήρυχτου πολέμου.

Και δεν είναι παραμύθι, δεν είναι story για δακρύβρεκτα ρεπορτάζ, δεν είναι κάλεσμα φιλευσπλαχνίας. Είναι η ζωή, στολισμένη με υπερηφάνεια και διακριτικότητα.

...που τη συνάντησα χθές σ' ένα διαμέρισμα του πλέον καταφρονεμένου της πόλης διαμερίσματος.

αναδημοσίευση από e-Apenanti.blogspot.com

Χαράτσι ΔΕΗ: Δέχθηκαν να πληρώνουμε μόνο το ρεύμα (Ενημέρωση από δράση μας στις 29 Μάρτη)- Οδηγίες !

Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος !

Έγινε χθές η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα γραφεία της ΔΕΗ (Αριστείδου) που είχαμε αποφασίσει και εξαγγείλει στην συνέλευσή μας στις 27 Μάρτη. Παρευρεθήκαμε πολλοί από εμάς, όπως και η συνέλευση Γκύζη και μέλη του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ (http://epitropesdiodiastop.blogspot.com/). 

Διεκδικήσαμε και θα πληρώνεται μόνο ο λογαριασμός ρεύματος στα ταμεία της ΔΕΗ Αριστείδου και θα ανακληθούν όλες οι διακοπές που έγιναν λόγω μη πληρωμής του χαρατσιού. 

Διαβεβαιώσεις που έγιναν πράξη (γίνανε επανασυνδέσεις και θα γίνουν και αύριο) και κάτω από τις εξής προϋποθέσεις. 

-Να έχει πληρωθεί το ρεύμα (για να γίνει επανασύνδεση). 

-Όποιος θέλει να πληρώσει μόνο το ρεύμα θα πηγαίνει πρώτα στον προϊστάμενο (κ.Παναγιώτου, Ισόγειο αριστερά) να του ορίσει το πληρωτέο ποσό (ρεύμα+ΕΡΤ+Δημ.Τέλη), του εκδίδει μια νέα απόδειξη και μετά πηγαίνει στα ταμεία για πληρωμή. 

-Να έχει μαζί του το λογαριασμό ΔΕΗ. 

Εμείς για να καταργήσουμε τη γραφειοκρατία αποφασίσαμε να υποβάλλουμε ομαδική δήλωση ότι έχουμε πληρώσει το ρεύμα μέσω ΑΤΜ, και δεν επιθυμούμε να πληρώσουμε το χαράτσι. Μία τέτοια ομαδική δήλωση κατατέθηκε χθες από όσους είμασταν εκεί και είχαμε πληρώσει το ρεύμα. 

Επίσης χθές το απόγευμα στις 19.30 μαζέψαμε και άλλες υπογραφές (στο καφενείο Μ) και τις καταθέσαμε σήμερα στη ΔΕΗ. Παραλάβαμε δε αποδείξεις για τον κάθε υπογράψαντα χωριστά ή ότι έχει εξοφληθεί το ρεύμα ή ότι το πληρωτέο ποσό είναι αυτό του ρεύματος. Με αυτές τις αποδείξεις όσοι έχουν ανεξόφλητο το ρεύμα θα πάμε στα ταμεία να το πληρώσουμε. 

Ήδη πολλοί από όσους καταθέσαμε χθες πρωί την ομαδική δήλωση, πήραμε τις νέες αποδείξεις και πήγαμε και πληρώσαμε στα ταμεία της ΔΕΗ μόνο το ρεύμα. 

Τις αποδείξεις για τη χθεσινο-απογευματινή μας ομαδική δήλωση θα τις παραλάβουμε τη Δευτέρα. Θα τις έχει ο Θαν. και αν είναι επείγον επικοινωνήστε μαζί του να σας τις παραδώσει, διαφορετικά θα παραδοθούν Τρίτη απόγευμα στη συνέλευση. 

Την Τρίτη στη συνέλευση θα συντάξουμε νέα ομαδική υπεύθυνη δήλωση. Ενημερώστε γείτονες και γνωστούς που έχουν το ίδιο πρόβλημα. 

Επομένως ανακεφαλαιώνω: 

-Όσοι έχουμε πληρώσει όλους τους λογαριασμούς ρεύματος μέσω ΑΤΜ καλό είναι να υπογράψουμε την υπ. δήλωση, έτσι ώστε να πάρουμε την απόδειξη περί μη οφειλής ρεύματος. 

-Όσοι οφείλουμε ρεύμα θα πρέπει να υπογράψουμε την υπ. δήλωση, έτσι ώστε με τη νέα απόδειξη που θα μας δώσει ο πρϊστάμενος της ΔΕΗ, να πάμε στα ταμεία να πληρώσουμε μόνο το ρεύμα. 

Απαραίτητο για να μετέχετε στην ομαδική υπ. δήλωση είναι να έχετε μαζί σας τον τελευταίο λογαριασμό της ΔΕΗ (εξοφλημένο ως προς το ρεύμα ή ανεξόφλητο). 

Προσοχή: Την ομαδική υπεύθυνη δήλωση μπορούν να υπογράψουν όσοι ανήκουν στο κατάστημα της ΔΕΗ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ.

Ποιοί είναι οι εργολάβοι που κόβουν το ρεύμα (ανανεωμένο)

Ο ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ ΠΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΟ ΡΕΥΜΑ

Ποντάροντας στη δική μας εξαθλίωση για να κερδίσουν.

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 1:

 ΓΕΩΡΟΗ Α.Ε. ΤΕΧΝΙΚH ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

info@georoi.gr, http://www.georoi.gr, τηλ. 210- 7664200 

Είχε έδρα αρχικά τη ΦΟΡΜΙΩΝΟΣ 111 & ΞΥΠΕΤΗΣ 21, 16121, στη συνέχεια στη Σοφοκλέους 5, 6ος όροφοςγραφείο 16 στο κέντρο της Αθήνας και τώρα είναι αγνώστου διαμονής, καθότι πληροφορίες τη θέλουν να έχει φύγει και από εκεί. Ο συγκεκριμένος εργολάβος "καλύπτει" το κέντρο της Αθήνας, Κολωνάκι, Εξάρχεια Σεπόλια, Κυψέλη, Κάτω Πατήσια, Ζωγράφου κ.λπ.

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 2:

OMSSE PROVISION Χαλκίδα, (Φαβιέρου 9, τηλέφωνο 2221082770). 

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 3:

ENEKTRON -Γιώργος Οικονομόπουλος

Μνησικλέους 2-Πλάκα (συστεγάζεται με την EuroCapital ΑΕΕΔ του Γιάννη Σιάτρα, Προέδρου του Συλλόγου "Έλληνες Φορολογούμενοι" που δήθεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα των ελλήνων. Αυτοί οι δύο (Οικονομόπουλος και Σιάτρας είναι ..φίλοι καθ' ομολογία τους. Διαβάστε εδώ: http://www.forologoumenos.gr/permalink/14027.html

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 4:

ΣΚΕΝΤΖΟΣ Α.Ε.

Οι πληροφορίες για εδώ ειναι ελάχιστες. Ο τύπος πάντως "καλύπτει" Δυτικά προάστια, Περιστέρι, Πετρούπολη, Μενίδι κ.λπ.. Όποιος/α γνωρίζει το παραμικρό είτε γι' αυτόν τον εργολάβο είτε για οποιονδήποτε άλλον εννοείται πως μας το κοινοποιεί.

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 5:

ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Ο.Ε. με έδρα τον ΛΟΥΡΟ ΠΡΕΒΕΖΗΣ. Λένε όμως ότι είναι αχυράνθρωπος (υποεργολάβος) της ΤΡΙΚΑΤ ΑΕΚΤΕ-Όμιλος ΓΑΝΤΖΟΥΛΑΣ, έδρα ΣΥΡΟΥ 18, 153 49 ΑΝΘΟΥΣΑ ΑΤΤΙΚΗΣ. Τηλέφωνα: 210-6663740

"Υπεύθυνος" για τον Άγιο Δημήτριο, Δάφνη,Υμηττό, Αργυρούπολη, Ελληνικό, Παλ.Φάληρο κ.λ.π.,που πήρε την σκυτάλη από τη ΓΑΝΤΖΟΥΛΑΣ ΑΤΕ από τις 31 - 12 - 2011. 

ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ νουμερο 6:

 ΕΝΤΕΧΝΟΣ ΑΕ. Με ανακοίνωσή του αποποιήθηκε τη συνεργασία του με τη ΔΕΗ.

Συνεταιριστικές Τράπεζες - Η αρχή ενός προαναγγελθέντος θανάτου (αναδημοσίευση)

Πρωταρχικός σκοπός της παγκόσμιας Διακυβέρνησης είναι ο έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ευρώπη μέσω της ΕΚΤ. Στο βωμό της φεουδαρχικής αυτής λογικής των ισχυρών του χρήματος, που σήμερα πλέον έχει επικρατήσει, ο,τιδήποτε έχει πλατιά λαϊκή βάση πρέπει να εξαφανιστεί.

Η ενημέρωση για το θέμα, δεν είναι δυνατό να είναι πλήρης, προς το παρόν τουλάχιστον, όμως στην περίπτωση κατά την οποία δεν υπάρχουν αποδεδειγμένα σκάνδαλα διαφθοράς, τότε η εξήγηση των γεγονότων είναι απλή. Η ΤτΕ (ένας καθαρά ιδιωτικός οργανισμός με το 92% αδιαφανείς μετόχους) έκρινε ότι υπάρχει πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας στις συνεταιριστικές τράπεζες Λαμίας, Λέσβου – Λήμνου και Αχαϊκή και ανακάλεσε τις άδειες λειτουργίας τους. Τα στοιχεία δείχνουν ότι συνολικά οι 16 συνεταιριστικές τράπεζες έχουν μία αξιοσημείωτη αντοχή στην κρίση, σε αντίθεση με τις εμπορικές τράπεζες. Πέραν τούτου το θέμα της κεφαλαιακής τους επάρκειας θα μπορούσε να λυθεί αν υπήρχε η πολιτική βούληση, μιας και το ποσόν που απαιτείται είναι πολύ μικρό – ο πρόεδρος των εργαζομένων στην Σ.Τ. Λαμίας μίλησε για 1εκ € - σε σχέση με το ποσό που απαιτείται και θα δοθεί για την στήριξη των τραπεζών (περίπου 50δις €) για να μην αναφερθούμε στις περιπτώσεις της Proton και της Aspis Bank.

Είναι λοιπόν, καθαρά πολιτική η απόφαση αυτή. Μαζεύουν τα μερίδια των συνεταιριστικών τραπεζών από την αγορά, οι οποίες όπως προείπαμε πρέπει να εξαφανιστούν, προς όφελος των μεγάλων τραπεζών οι οποίες μόνον Ελληνικές δεν είναι.

Η πολιτική αυτή απόφαση, η οποία αφήνει εργαζομένους στο δρόμο, αναδεικνύει ξεκάθαρα τον ρόλο της παράνομης σημερινής κυβέρνησης. Οι εντολοδόχοι πολιτικοί της Βουλής ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των δανειστών μας και των τραπεζιτών. Σε αυτούς άλλωστε κατευθύνεται ολόκληρο το νέο δάνειο των περίπου 130δις € το οποίο φορτώνεται στις πλάτες του Ελληνικού λαού, υποκείμενο μάλιστα στο Αγγλικό Δίκαιο.

Πηγή: ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Robert Neuwirth: «Η παραοικονομία είναι μια παγκόσμια υπερδύναμη με 10 τρισ. δολάρια ΑΕΠ τον χρόνο» (αναδημοσίευση)

 – Συνέντευξη στον Γιάννη Μπαμπούλια, από το περιοδικό ΜΟΝΟ #3 ΜΑΡΤΊΟΥ 21, 2012

Τα τελευταία τρία χρόνια, όλοι μας έχουμε έχουμε στρέψει το βλέμμα στην οικονομία, τις οικονομικές εφημερίδες, τους δείκτες τους χρηματιστηρίου και μάθαμε απ’ έξω τι είναι τα CDS και ποια η διαφορά τους από τα «γυμνά». Τρέμουμε στο άκουσμα του ύψους του επιτοκίου με το οποίο δανείστηκε η Ιταλία ή η Γαλλία και πνιγήκαμε από την φοροκαταιγίδα εμπνεύσεως της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ωστόσο, ξεχάσαμε να κοιτάξουμε στον δρόμο, δίπλα μας. Αντιμετωπίσαμε στην αρχή με φόβο και μετά με περιέργεια τους μετανάστες με τα καροτσάκια που στήσανε το μόνο ουσιαστικό σύστημα ανακύκλωσης αυτή τη στιγμή στην Αθήνα. Τους αγρότες που κάνουν ειλικρινείς προσπάθειες να πουλήσουν τα προϊντα τους οι ίδιοι παρακάμπτοντας τα καρτέλ των τροφίμων και των σούπερ μάρκετ που σπρώχνουν τις τιμές των βασικών αγαθών δύο και τρεις φορές προς τα πάνω. Ξεχάσαμε να κοιτάμε πως επιβιώνουν όσοι ζουν στη σκιά αυτής της επίσημης, ασθμαίνουσας, οικονομίας. 

Ένας άνθρωπος όμως, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Robert Neuwirth, έχει αφιερώσει την τελευταία δεκαετία της ζωής του, στη μελέτη ακριβώς αυτής της παραοικονομίας. Έζησε για μήνες σε φαβέλες σε όλο το κόσμο, ταξίδεψε σε όλες τις ηπείρους, και έμαθε για τις ιστορίες και τα πολύπλοκα επιχειρηματικά μοντέλα που κινούν ένα τεράστιο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας (10 τρις δολάρια το χρόνο όπως λέει και ο ίδιος στη συνέχεια).

Αποτέλεσμα αυτής της τεράστιας έρευνας, είναι δύο βιβλία: Το Shadow Cities που κυκλοφόρησε το 2005 και μιλάει για την εσωτερική οργάνωση τέτοιων κοινοτήτων και για το οποίο έδωσε μια διάλεξη στο γνωστό τοις πάση συνέδριο TED το 2006 και το Stealth of Nations τον Οκτώβριο του 2011 που μιλάει για τα περίπλοκα οικονομικά συστήματα που αυτές οι κοινότητες αναπτύσσουν για να επιβιώσουν, το System D όπως το έχει ονομάσει ο ίδιος.

Επικοινώνησα μαζί του και ήταν από την πρώτη στιγμή πολύ θετικός να μιλήσει δεδομένων των συγκυριών, όμως υπό έναν όρο: Να τον ενημερώσω όσο μπορώ για τι συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, γιατί βαρέθηκε να διαβάζει τα «τουριστικά» άρθρα που κατά καιρούς δημοσιεύουν εφημερίδες όπως οι New York Times. Έτσι, μέσα από μια σειρά e-mails, μιλήσαμε τόσο για τη σημασία αυτής της σκιώδους οικονομίας όσο και γιατί οι κυβερνήσεις πρέπει να την αφήσουν ήσυχη για το καλό κάθε κοινωνίας – και όσο μπορούν να την ενθαρρύνουν.

- Πες μου λίγα λόγια για το τι λέει το καινούργιο σου βιβλίο.

Το Stealth Of Nations αναφέρεται σε αυτό που ονομάζω Σύστημα D (System D) και σχεδόν όλοι οι άλλοι ονομάζουν μαύρη αγορά ή υπόγεια ή ανεπίσημη οικονομία. Πρόκειται για την οικονομική δραστηριότητα που κινείται κάτω από τα «ραντάρ», λειτουργεί χωρίς άδειες ή κυβερνητική έγκριση, πληρώνεται με μετρητά και συχνά δεν αποδίδει φόρους, αν και παρολαυτά δεν σχετίζεται με την ξεκάθαρη εγκληματικότητα. Το βιβλίο αφορά την επιχειρηματική οιονεί «νόμιμη» μαύρη αγορά και όχι το έγκλημα. Το παράνομο εμπόριο υπολογιστών παρείχε κάποτε το 70% των υπολογιστών σε όλη τη Βραζιλία. Κι αυτό δεν είναι κακό. Αντίθετα, έχει βελτιώσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

- Είναι σαν ένα φυσικό επακόλουθο του προηγούμενου βιβλίου σου, του Shadow Cities, στο οποίο αναφερόσουν στον προ του 2008 κόσμο. Τι αλλαγές παρατήρησες από τότε, σε αυτά τα πλαίσια;

Ναι, ένας επιχειρηματίας θα μπορούσε να αποκαλέσει το καινούργιο βιβλίο επέκταση του «brand» μου. Είναι αλήθεια ότι το Shadow Cities κυκλοφόρησε το 2005, πριν την παγκόσμια οικονομική κρίση του ’08. Αλλά οι παραγκουπόλεις και οι κοινότητες καταληψιών, για τις οποίες έγραψα στο βιβλίο, υπήρχαν κατά τα τα χρόνια της «άνοιξης» και συνεχίζουν να υπάρχουν και σήμερα που η οικονομία διαλύεται. Είναι δομικό θέμα του ύστερου καπιταλισμού. Οι άνθρωποι μπορούν να κερδίσουν χρήματα στις μεγάλες πόλεις αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν τα συνεχώς αυξανόμενα ενοίκια. Έτσι αναγκάζονται να καταφύγουν στις καταλήψεις. Οι αγορές του δρόμου και η υπόγεια οικονομία, πλήττονται πολύ περισσότερο από την παγκόσμια οικονομική ύφεση, επειδή ευδοκιμούν στις ρωγμές της επίσημης. Όταν η επίσημη οικονομία συμπιέζεται, γίνονται πιο δύσκολα τα πράγματα για την ανεπίσημη. Και, υπολογίζοντας σε μετρητά, το μέγεθος της ανεπίσημης επιχειρηματικής δραστηριότητας του δρόμου μάλλον έχει ελαττωθεί μετά το ’08, γιατί κυκλοφορεί λιγότερο ρευστό και η ισορροπία των τιμών συναλλάγματος έχει διαταραχθεί. Αλλά ταυτόχρονα, ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται σ’ αυτού του είδους το εμπόριο. Είναι ένας τρόπος οι άνθρωποι να επιβιώνουν σε «σκοτεινούς» οικονομικούς καιρούς.

- Δώσε μας μια περιγραφή αυτού του συστήματος D λοιπόν.

Το Σύστημα D αναφέρεται σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα εκτός του οπτικού πεδίου και του ελέγχου της κυβέρνησης. Έκλεψα τον όρο από τις πρώην Γαλλικές αποικίες.

Στα γαλλικά, η λέξη debrouillard(e) χρησιμοποιείται για να δηλώσει έναν άντρα ο οποίος είναι ιδιοφυής και μπορεί να επιβιώνει με την πονηριά και τη θέλησή του. Και όλη η παράνομη οικονομική δραστηριότητα ονομάζεται “L’economie de la debrouillardise” ή “Systeme D”. Οι μικροπωλητές του δρόμου είναι μέρος της. Το ίδιο και οι εργάτες που δέχονται να πάρουν μειωμένες αμοιβές αρκεί να πληρωθούν άμεσα σε μετρητά. Αλλά και οι επιχειρήσεις που λειτουργούν σε σπίτια χωρίς να δηλώνονται τα έσοδά τους. Σήμερα, το σύστημα D είναι ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι επιβιώνουν. Ήδη οι μισοί εργάτες σε όλο τον κόσμο είναι μέρος αυτού του συστήματος και αν ήταν πολίτες της ίδιας χώρας, αυτή θα ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στη γη, με ΑΕΠ 10 τρις δολάρια. Με άλλα λόγια, με τη στοιχειώδη πολιτική ένωση, το σύστημα D θα ήταν μία υπερδύναμη.

– Σου έδωσα μια περιγραφή για το τι συμβαίνει εδώ στην Ελλάδα με αυτό το σύστημα, ποια είναι η άποψή σου γι’ αυτό; Τι πιστεύεις για την επίδρασή του στην τοπική οικονομία;

Μπορεί να ανοίξει ένα παράθυρο για αυτούς που πνίγονται από την παγκόσμια ύφεση. Μπορεί να υποστηρίξει γειτονιές και πόλεις διατηρώντας την κυκλοφορία του χρήματος σε τοπικό επίπεδο. Στη ουσία, οι μεγαλύτερες δυνάμεις στην Ευρώπη φαίνεται να θέλουν να «λιώσουν» τους μέσους Έλληνες. Τραπεζίτες και αγοραστές ομολόγων που αγόρασαν το ελληνικό χρέος φθηνά, θα βγούν κερδισμένοι. Αλλά η πλειοψηφία της χώρας, θα βγει εξουθενωμένη. Ένα έξυπνο, επιχειρηματικό σύστημα D ή η ανεπίσημη οικονομία θα είναι επικερδείς και θα δημιουργήσει ευκαιρίες για αυτούς που παραδοσιακά τις στερούνται. Στην περίπτωση των αλλοδαπών που μένουν στο κέντρο της Αθήνας, όσο καταφέρουν να διατηρούν τις κατοικίες τους σε καλή κατάσταση, μπορούν να υποστηρίξουν τη δυνατότητα για ένα καλύτερο μέλλον.

- Ορισμένες φορές φαίνεται σαν να είναι αυτή η υπόγεια οικονομία να είναι ένα από τα λίγα πράγματα που κρατάει ακόμα την Ελλάδα όρθια. Πιστεύεις ότι αυτή η αποστασιοποίηση μιας χώρας από τους θεσμούς και την ρυθμισμένη αγορά είναι καλό πράγμα;

Μπορεί να γίνει. Το «κλειδί» στην τοπική κυκλοφορία του χρήματος είναι να λειτουργεί σαν κοινότητα. Να καθοδηγείται τοπικά και με έμφαση στο να κυκλοφορεί το χρήμα πάλι τοπικά. Αν το καταφέρουν αυτό, γίνονται ο δρόμος για να πάει η χώρα πιο μπροστά. Λαμβάνοντας υπόψη τι επιφυλάσσει το μέλλον για την Ελλάδα -λιτότητα, σφιγμένο ζωνάρι, μηδενική ανάπτυξη- το σύστημα D έχει πολύ καλές προοπτικές να λειτουργήσει ως μοχλός που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη.

- Και τι είδους αντίκτυπο βλέπεις να έχει αυτή η παραοικονομία σε διεθνές επίπεδο;

Σε πολιτικό επίπεδο, η παραοικονομία δεν έχει παίξει σχεδόν κανέναν ρόλο στο παγκόσμιο σκηνικό. Αλλά, γενικά, είναι ζωτικής σημασίας. Οι πολιτικοί μερικές φορές τη χρησιμοποιούν σαν βαλβίδα εκτόνωσης της πίεσης. Για παράδειγμα στη Βραζιλία, αν ήθελαν πραγματικά να σταματήσουν το λαθρεμπόριο στα σύνορα τους με την Παραγουάη, θα δημιουργούσαν ένα τεράστιο κύμα δυσαρέσκειας και στις δύο πλευρές των συνόρων. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς ως προς τη σημασία που έχει για τις ζωές των απλών ανθρώπων. Φέρνει προϊόντα που αλλιώς αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν. Για παράδειγμα, το παράνομο εμπόριο φθηνών, «σπασμένων» κινητών τηλεφώνων, τροφοδότησε την αλματώδη ανάπτυξη της κινητής τεχνολογίας σε Αφρική, Νότια Αμερική και Ασία. Το παράνομο εμπόριο υπολογιστών παρείχε κάποτε το 70% των υπολογιστών σε όλη τη Βραζιλία. Κι αυτό δεν είναι κακό. Αντίθετα, έχει βελτιώσει τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων. Αν οι έμποροι που αποτελούν μέρος αυτής της παραοικονομίας (δεν μιλάω για εμπόρους ναρκωτικών και όπλων) οργανωθούν και δημιουργήσουν συνεργατικές κοινότητες, μπορούν να έχουν έναν τεράστια θετικό ρόλο στην παγκόσμια οικονομία.

- Στην Ελλάδα συζητούνται πολύ οι ομοιότητές μας με την Αργεντινή των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας. Εσύ έχεις μελετήσει τη Νότια Αμερική, τι είδους εναλλακτικές οικονομίες είδες να γεννιούνται εκεί μετά την χρεοκοπία του κράτους;

Δεν ήμουν στην Αργεντινή εκείνη την εποχή, οπότε δεν έχω και λεπτομερή γνώση του τι ακολούθησε. Αυτό που ξέρω σίγουρα και είδα μετά, είναι ότι όταν ιδιοκτήτες εργοστασίων τα εγκατέλειψαν, οι εργάτες δημιούργησαν συνεταιρισμούς, τα κατέλαβαν και συνέχισαν να τα λειτουργούν.

- Έχεις δει τέτοια δίκτυα και πρωτοβουλίες να γεννιούνται και σε χώρες με πιο ελεγχόμενα επιχειρηματικά περιβάλλοντα; Ξέρεις καθόλου παραδείγματα από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ;

Υπάρχουν δίκτυα που διανέμουν προϊόντα σε αγορές του δρόμου, ανταλλακτικές αγορές, και παζάρια κάθε είδους. Και υπάρχουν τεράστιες πολυεθνικές που χρησιμοποιούν αυτά τα δίκτυα σαν επενδυτικές ευκαιρίες. Για παράδειγμα, εταιρίες που παράγουν αγαθά καθημερινής χρήσης, όπως η Proctor & Gamble και η Unilever, έχουν καταλάβει ότι τα προϊόντα τους πρέπει να βρίσκονται σε κάθε μη αδειοδοτημένο πάγκο και αγορά του δρόμου στον κόσμο, γιατί εκεί ψωνίζουν οι περισσότεροι. Μάλιστα, από την Proctor & Gamble μου είπαν ότι το 1/5 των παγκόσμιων πωλήσεών τους γίνεται σε τέτοιες αγορές. Αυτό είναι τεράστιος αριθμός και αυτός είναι ο λόγος που τεράστιες εταιρίες σαν την P&G συνειδητοποιούν ότι πρέπει να έχουν παρουσία εκεί.

Η εταιρία ρούχων Zara προσφέρει άλλο ένα παράδειγμα για το πώς η επίσημη οικονομία χρησιμοποιεί την παραοικονομία. Τα Zara, που είναι κομμάτι της Ισπανικής πολυεθνικής Inditex, ουσιαστικά «κλέβει» επώνυμα σχέδια. Αλλά δεν βάζει πειρατική ταμπέλα πάνω τους. Αντιθέτως, δημιουργεί παρόμοια αντίγραφα και τα πουλάει κάτω από το δικό της label πολύ φτηνότερα από τα αυθεντικά. Τα Zara κρατάνε τις τιμές τους χαμηλά μισθώνοντας εργοστάσια και εργαστήρια χωρίς άδεια, σε όλο το κόσμο. Και είναι μια αποδεκτή και σεβαστή επιχείρηση. Μάλιστα, έχουν κέρδη επειδή εν μέρει μπορούν να κρατούν χαμηλά το κόστος χρησιμοποιώντας αυτές ανεπίσημες «εταιρίες».

- Και τι ρόλο θα παίξουν αυτά τα δίκτυα και η παραοικονομία στους καιρούς μας;

Έχουν τεράστια δυναμική, επειδή αντιπροσωπεύουν μια πιο ισότιμη, δίκαιη, αποδοτική και δημοκρατική διανομή της οικονομικής ευκαιρίας. Στις σκιές της οικονομίας, μπορείς να είσαι το αφεντικό του εαυτού σου και να παίρνεις εσύ τις αποφάσεις. Μπορείς να λειτουργείς την επιχείρησή σου σύμφωνα με τις δικές σου αρχές. Και μπορείς να βεβαιώσεις ότι θα κυκλοφορεί το χρήμα στην κοινότητα σου. Τέτοιες δράσεις αντιπροσωπεύουν στρατηγικές επιβίωσης στη σημερινή παγκόσμια κρίση.

Διαβάστε περισσότερα:

- Το βιβλίο του Robert Neuwirth “Stealth Of Nations” κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2011.

- Μπορείτε να βρείτε πολλά απο τα σχετικά του άρθρα στα blog του Squatter City & Stealth of Nations.

- Μια συνέντευξη του Robert Neuwirth στο περιοδικό Wired.

- Μια κριτική του Stealth of Nations απο την Wall Street Journal.

Τα δικά μου Εξάρχεια;

της Μυρσίνης Ζορμπά

Υπάρχουν τα Εξάρχεια ή πρόκειται για μια φανταστική συνοικία στην οποία κατοικούν οι μύθοι των επίμονων θαυμαστών της, οι εξεγερσιακές προσδοκίες ανήσυχων πιτσιρικάδων, τα εφιαλτικά όνειρα των τρομαγμένων από τα δελτία ειδήσεων τηλεθεατών, η επινοημένη πραγματικότητα των ζηλωτών υπουργών δημόσιας τάξης, τα φαντάσματα των ποιητών;

Αναρωτιέμαι γι’ αυτό κάθε φορά που αιωρούμαι ανάμεσα στην πλασματική εικόνα των εντός και την ασύμβατη, αλλά εξίσου πλασματική εικόνα που έχουν γι’ αυτά οι εκτός. Ανάμεσα στην εικόνα των πρώτων, που ωραιοποιούν την πεζή πραγματικότητα των σπασμένων πεζοδρομίων και των σκουπιδιών δίνοντας στα μπακάλικα υπέροχα ονόματα, όπως Kάππαρη ή Θυμάρι, και στην εικόνα των δεύτερων, που είναι έτοιμοι να δαιμονοποιήσουν την καθημερινότητα των άλλων επειδή μοιάζει να είναι διαφορετική από τη δική τους.

Τα βράδια αργά προσπερνάω τους φρουρούς των συνόρων έξω από το παλιό Χημείο στο σταυροδρόμι Ναυαρίνου και Μαυρομιχάλη και εκπλήσσομαι πάντοτε με την αφοσίωση που υπηρετούν το ρόλο τους. Ποια μεγάλη ιδέα φυλάνε άραγε; Τους γυρίζω γρήγορα την πλάτη με την άνεση του ιθαγενή που δικαιούται να εισέρχεται εντός των τειχών χωρίς την επίδειξη διαβατηρίου. Στα γύρω πεζοδρόμια τα κορίτσια κάνουν από νωρίς πιάτσα και συχνά αναμειγνύονται με τις χαμηλοβλεπούσες κατηχήτριες που βγαίνουν τρεχάτες από το κτίριο του Σωτήρος (ή της Ζωής;) μετά τον εσπερινό.  

Αν περικυκλώσεις ειρηνικά ένα γύρο τη συνοικία πεζοπορώντας τη Λ. Αλεξάνδρας, την Πατησίων, την Ακαδημίας κι ανέβεις την Ασκληπιού ως ψηλά στη Νεάπολη δεν υπάρχει ορατό ή αόρατο τείχος να χωρίζει την  περιοχή από τις κάτω συνοικίες, τη Βάθη, το Μεταξουργείο, το Μοναστηράκι, το εμπορικό κέντρο, το Κολωνάκι. Έχεις την αίσθηση μιας περιοχής με ανοιχτό κώδικα επικοινωνίας. Η ατμόσφαιρα είναι ρευστή και οι πολιτισμικοί πόροι αυτού του υπέροχου κέντρου της πόλης παραμένουν θαμμένοι και ασφαλείς, αόρατοι, μουγγοί όσο δεν τους φέρνει κάποιος στο φως για να παίξει μαζί τους το παιχνίδι τού σήμερα και να τους κάνει να του μιλήσουν. Δημόσια κτίρια φοβικά, γλώσσες αμετάφραστες, μνημεία με λησμονημένους συμβολισμούς. Δίπλα τους κυλάει το ποτάμι της ασήμαντης ρουτίνας σε τράπεζες, φαρμακεία, περίπτερα, φαστ φουντ.

Υπάρχουν, βέβαια, κάποιοι που φρουρούν ένα δικό τους κατά φαντασία τείχος που το χτίζουν στα όριά τους, με υλικά φόβου και τρομολαγνείας, αισθήματα υποβάθμισης, προσχήματα εξουσίας και διάκρισης, διαδίδοντας φήμες για επικίνδυνες συνωμοσίες. Ακατάβλητος πολιτισμικός πεσιμισμός μακράς διάρκειας και αντοχής, χωρίς αντίκρισμα και παραγωγική αξία, σαν το τζιτζίκι που βουίζει ματαίως.

Όμως οι περισσότεροι κάτοικοι, μέτοικοι, έποικοι, νομάδες και περαστικοί  βλέπουν στην περιοχή κυρίως ένα ποτάμι που τους επιτρέπει να ρίξουν τη μικρή τους βάρκα και ν’ αρμενίσουν κι αυτοί με μια  διάθεση ελευθερίας  έκφρασης. Χαζεύοντας, συναντώντας ανθρώπους κι ανταλλάσσοντας σκέψεις, ψωνίζοντας στη λαϊκή, πίνοντας καφέ στην πλατεία ή στα καφενεία της Καλλιδρομίου και ούζα στην Εμμανουήλ Μπενάκη, μέσα σ’ εκείνη την απαράμιλλα δοξαστική ατμόσφαιρα που κυριεύει τα μεσημέρια τις συντροφιές. 

Όλα ετούτα τα μέρη, οι δρόμοι, οι πλατείες, τα ανθρώπινα βλέμματα με τα οποία διασταυρώνεσαι, ένα τσιγάρο δρόμος είναι. Η καρδιά της πόλης χτυπάει εδώ παρά τα θανάσιμα πλήγματα που της καταφέρουν κατά καιρούς εχθροί και φίλοι, παρά τις αρρυθμίες, παρά τον εδώ και καιρό προαναγγελθέντα θάνατό της. Ζει ο Μεγαλέξανδρος; Ζει και βασιλεύει.

Τα Εξάρχεια ζουν και βασιλεύουν, φιλικά και  ευκολοανάγνωστα, συγκρουσιακά όπως είναι πάντοτε η κουλτούρα, χωρίς  λογοκρισία, με τους τοίχους φιλόξενους στις αφίσες και τα γκράφιτι, με νεανικό ρυθμό και ήχο, με πολλές και διαφορετικές ταυτότητες, με πυκνή διασταύρωση πληροφοριών, ιδεών, διασκέδασης, αναπάντεχων πολυφωνικών συναντήσεων που σχολιάζουν και κριτικάρουν ασυγκρίτως περισσότερα από τα δελτία ειδήσεων και τα κύρια άρθρα των εφημερίδων.

Σε σύγκριση με τις άλλες γειτονιές, τα Εξάρχεια είναι μια συνοικία σε πληθυντικό αριθμό, ίσως γι’ αυτό χωράνε τόσο πολλές και τόσες διαφορετικές φυλές. Αλλά συχνά  αναρωτιέμαι, ποια είναι τα δικά μου Εξάρχεια; Η ερώτηση  κλοτσάει αναπάντεχα τη νοσταλγία, που κατρακυλάει σ’ εκείνο το κρύο φθινοπωρινό πρωινό στα σκαλιά της Νομικής, συναντάει τη σαστισμένη φοιτητριούλα τού τότε, τον ξεχασμένο σ’ ένα παγκάκι του Αγίου Νικολάου νεανικό ενθουσιασμό  μιας συνωμοτικής παρέας φοιτητών και καταλήγει στα βιβλιοπωλεία και τους εκδοτικούς οίκους της Σόλωνος, της Ασκληπιού, της οδού Ζαλόγγου.

Φίλοι που μοιραστήκατε την εξερεύνηση της γειτονιάς σε τυπογραφεία που μύριζαν ακόμη αντιμόνιο, ζωηρές συντροφιές σε καφενεία και σε ταβέρνες, ατέλειωτες ιδεολογικές συζητήσεις ως το ξημέρωμα και παρέες που τραγουδούσαν, ναι τραγουδούσαν ξένοιαστα. Κι έπειτα διαβάσματα και ζεστά από το τυπογραφείο βιβλία που τα καταβροχθίζαμε άπληστα, μπερδεμένα με  έρωτες που έδιναν ραντεβού σε βιβλιοπωλεία στου Στρέφη, πίσω από φλιτζάνια αχνιστή σοκολάτα, σε ζαχαροπλαστεία, στις γκαρσονιέρες εργένηδων φίλων. Μοναχικοί φίλοι που αναζητούσαν συμπαράσταση στη χαρά ή τη λύπη, ραντεβού με μεταφραστές, συγγραφείς, διορθωτές, ανοιξιάτικες βόλτες στον Λυκαβηττό, χωρισμοί και αποχωρισμοί, οι κυριακάτικες εφημερίδες Σάββατο βράδυ στο περίπτερο της Ακαδημίας, Βοξ, Ριβιέρα, Εκράν κι εκείνο το σινεμά στην Ασκληπιού, νομίζω το έλεγαν Νεάπολις.

Κι αν ακόμη τα Εξάρχεια δεν υπάρχουν και είναι μια φανταστική συνοικία, όμως τα δικά μου Εξάρχεια υπάρχουν. Αλλά αυτά δεν είναι η γεωγραφία τους, τα στέκια, οι νεανικές μόδες, η περιοχή όπου βρίσκεται το σπίτι μου, οι φίλοι και οι δικοί μου άνθρωποι. Είναι το αίσθημα ελευθερίας πάνω στο οποίο ακούμπησα κάποια στιγμή τη ζωή μου και τις ανατροπές της. Είναι το ποτάμι μέσα στο οποίο έριξα τη βάρκα μου όταν αποφάσισα ότι δεν θέλω να είμαι ένας κάτοικος που ριζώνει αλλά επιθυμώ αθεράπευτα να είμαι ένας περιπλανώμενος νομάδας.  

Πηγή: Επιτροπή Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων

Έκοψαν το νερό στους Γιατρούς του Κόσμου στην Αθήνα !

Σε ξαφνική διακοπή της υδροδότησης του κτιρίου των Γιατρών του Κόσμου στην Αθήνα προχώρησε η ΕΥΔΑΠ. Σύμφωνα με την οργάνωση, η διακοπή έγινε χωρίς καμία προηγούμενη ειδοποίηση λόγω καθυστέρησης πληρωμής του τελευταίου λογαριασμού νερού του κτιρίου που εδρεύει στην οδό Σαπφούς 12, όπου στεγάζονται τα γραφεία της Οργάνωσης αλλά και τα 2 μεγαλύτερα προγράμματα του φορέα, το Ανοιχτό Πολυϊατρείο και ο Ξενώνας Υποδοχής Αιτούντων Άσυλο.

«Η αδυναμία πληρωμής του εν λόγω λογαριασμού οφείλεται αποκλειστικά στην μεγάλη καθυστέρηση καταβολής του ποσού που λαμβάνουν οι Γιατροί του Κόσμου ως χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων, προκειμένου να μπορούν να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα ενός Ξενώνα», σημειώνει η οργάνωση.
 
Ως επακόλουθο αυτού του γεγονότος είναι η προσωρινή διακοπή λειτουργίας τόσο του ξενώνα όπου φιλοξενούνται 70 άτομα μεταξύ των οποίων και 20 ανήλικα παιδιά όσο και του Ανοιχτού Πολυιατρείου των Γιατρών του Κόσμου, το οποίο περιθάλπει ημερησίως 100-150 ασθενείς.
 
Παράλληλα, τονίζουν πως η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ αρνήθηκε την υπαγωγή των ΓτΚ σε ειδικό κοινωνικό τιμολόγιο που προβλέπεται για Οργανώσεις Αρωγής με το τυπικό πρόσχημα πως οι Γιατροί του Κόσμου δεν αποτελούν με βάση το νόμο φιλανθρωπική οργάνωση.
 
«Οι ΓτΚ εκφράζουμε την εντονότατη διαμαρτυρία μας για αυτή την πρωτοφανή και ανάλγητη πράξη που στερεί – έστω και προσωρινά - την Αθήνα από ένα Κοινωνικό Ιατρείο που προσφέρει στους πιο ευπαθείς και αδύναμους πληθυσμούς δωρεάν Ιατρική και Φαρμακευτική περίθαλψη από εθελοντές Γιατρούς, αλλά και που καταδικάζει απροστάτευτα παιδιά και μητέρες να παραμείνουν στο κέντρο της Αθήνας χωρίς ένα βασικό κοινωνικό αγαθό όπως είναι το νερό», καταλήγει η ανακοίνωση.

Πηγή: Alter Thess

Ισλανδία: Ο άλλος δρόμος του χρέους

Είναι τρελοί αυτοί οι Ισλανδοί; Όχι απλώς αρνήθηκαν να πληρώσουν το χρέος που τους φόρτωσαν οι τράπεζες, όχι μόνο έριξαν με μαζικές διαδηλώσεις την κυβέρνηση που τους έμπλεξε σε αυτή την περιπέτεια, αλλά απέφυγαν και την κόλαση με την οποία απειλούνται όσοι "διασώζονται". Η οικονομία τους έχει ανακάμψει, όπως παραδέχονται πλέον με θλίψη οι οίκοι αξιολόγησης ενώ επιμένουν να βγάζουν τη γλώσσα στις διεθνείς αγορές κουρεύοντας ακόμη και το ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών.

Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την περασμένη εβδομάδα το αξιόχρεο της Ισλανδίας σε διαβαθμισμένο επίπεδο με σταθερή προοπτική και αναγκάσθηκε να παραδεχτεί ότι η "ανορθόδοξη πολιτική της χώρας για την αντιμετώπιση της κρίσης" αποδίδει. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι οι Ισλανδοί δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην Ε.Ε. που επιμένει στις "ορθόδοξες" λύσεις του νεοφιλελευθερισμού.

Η μικρή νησιωτική χώρα του Βορρά κατέκτησε ξανά την προηγούμενη εβδομάδα μια θέση στη διεθνή ειδησεογραφία. Επικαλούμενο στοιχεία της Ισλανδικής Ένωσης Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών, το πρακτορείο Bloomberg μετέδωσε πως οι -εθνικοποιημένες πια- τράπεζες της Ισλανδίας διέγραψαν δάνεια των νοικοκυριών που αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ μειώνοντας έτσι το βάρος του χρέους για περισσότερο από το ένα τέταρτο του τοπικού πληθυσμού.

"Μπορείτε να πείτε με βεβαιότητα ότι η Ισλανδία κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στη διαγραφή χρέους νοικοκυριών. Η χώρα έκανε ό,τι χρειαζόταν σε μία κρίση ακολουθώντας τα εγχειρίδια. Οποιοσδήποτε οικονομολόγος θα συμφωνούσε" δήλωσε ο οικονομολόγος Λαρς Κρίστενσεν αποδεικνύοντας έτσι ότι οι Ισλανδοί, εκτός από τόλμη, διαθέτουν και χιούμορ.

Με στόχο την ανακούφιση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας έκρινε επίσης παράνομα τα δάνεια που συνδέονται με ξένα νομίσματα, με αποτέλεσμα τα νοικοκυριά να μην χρειάζεται πλέον να καλύπτουν τις απώλειες από την υποτίμηση της ισλανδικής κορώνας. Χωρίς τη διαγραφή του χρέους, οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα λύγιζαν από το βάρος των δανείων τους μετά την εκτόξευση του χρέους στο 240% των εισοδημάτων το 2008.

Το Bloomberg αναγνωρίζει την αποτελεσματικότητα των μέτρων που πήρε η Ισλανδία για να ξεπεράσει την κρίση του 2008, όταν οι τράπεζές της προχώρησαν σε χρεωκοπία για το ποσό των 85 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η ισλανδική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 6,7% το 2009, αλλά σημείωσε ανάπτυξη 2,9% το 2011 και θα αναπτυχθεί κατά 2,4% φέτος και το 2013, σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ, ενώ οι υπόλοιπες χώρες του διεθνούς οργανισμού προβλέπεται να αναπτυχθούν μόνο κατά 1,6%.

Ο οίκος Fitch αναβάθμισε την περασμένη εβδομάδα το αξιόχρεο της Ισλανδίας σε διαβαθμισμένο επίπεδο με σταθερή προοπτική και αναγκαστικέ να παραδεχτεί ότι η "ανορθόδοξη πολιτική της χώρας για την αντιμετώπιση της κρίσης" αποδίδει. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν τώρα ότι οι Ισλανδοί δεν επιθυμούν να ενταχθούν στην Ε.Ε. που επιμένει στις "ορθόδοξες" λύσεις του νεοφιλελευθερισμού.

Ωστόσο η προσέγγιση της Ισλανδίας για την αντιμετώπιση της κρίσης ήταν εξαρχής αιρετική, καθώς τα συμφέροντα των δανειστών δεν υπερίσχυσαν των αναγκών του λαού. Μόλις τον Οκτώβριο του 2008 έγινε φανερό ότι οι τράπεζες της χώρας δεν ήταν δυνατό να σωθούν, η κυβέρνηση παρενέβη, θωράκισε τους εγχώριους τραπεζικούς λογαριασμούς και άφησε τους διεθνείς πιστωτές μετέωρους.

Η κεντρική τράπεζα εισήγαγε ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων για να σταματήσει το ξεπούλημα της κορώνας και δημιουργήθηκαν νέες κρατικά ελεγχόμενες τράπεζες από τα κατάλοιπα των χρεωκοπημένων τραπεζών. Οι κοινωνικές δαπάνες δεν θυσιάστηκαν στο βωμό της λιτότητας. Παρέμειναν σε υψηλά επίπεδα και τελικά λειτούργησαν ως μοχλός ανάπτυξης.

Ολα αυτά δεν έγιναν επειδή η χώρα διέθετε μια φωτισμένη πολιτική και οικονομική ηγεσία. Ήταν αποτέλεσμα μιας κοινωνικής εξέγερσης που έριξε την κυβέρνηση της κρίσης και διαμόρφωσε το πολιτικό πλαίσιο για τις μετέπειτα διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Τον Ιανουάριο του 2009 οι μαζικές διαδηλώσεις μπροστά στο κοινοβούλιο προκάλεσαν την πτώση της κυβέρνησης την και προκήρυξη εκλογών.

Έπειτα από συμφωνία με τους δανειστές, η κυβέρνηση κατέθεσε νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι Ισλανδοί θα πλήρωναν το χρέος της ιδιωτικής τράπεζας Landsbanki για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο. Νέες μαζικές διαδηλώσεις ανάγκασαν τον πρόεδρο της χώρας να αρνηθεί να θέσει σε ισχύ τον νόμο και να αποδεχτεί το λαϊκό αίτημα για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με το θέμα.

Τον Μάρτιο του 2010 το δημοψήφισμα πραγματοποιείται και καταλήγει σε μια συντριπτική νίκη του "Όχι" με ποσοστό 93%. Ακολουθεί δικαστική έρευνα και γίνονται συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων κυβερνητικών στελεχών. Αρκετοί τραπεζίτες εγκαταλείπουν τη χώρα. Για να διερευνηθούν τα αίτια της κρίσης, συγκροτείται μια ανεξάρτητη επιτροπή και εκλέγεται συντακτική συνέλευση για να θεσπίσει το νέο Σύνταγμα της χώρας. Το 25μελές σώμα συγκροτείται τον περσινό Φεβρουάριο και αρχίζει να διαμορφώνει το νέο Σύνταγμα λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις συστάσεις συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.

Στο οικονομικό πεδίο η κυβέρνηση προχωρεί στην υποτίμηση του εθνικού νομίσματος και επιβάλλει ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορώνα υποτιμάται έναντι του δολαρίου κατά 50% ενώ σύντομα περιορίζεται στο 30% με περαιτέρω ρυθμούς μείωσης. Οι ιδιωτικές τράπεζες αφήνονται να χρεωκοπήσουν και στη συνέχεια εθνικοποιούνται χωρίς να χαθούν οι αποταμιεύσεις των Ισλανδών πολιτών. Τα δάνεια μεταφέρονται στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά μειώνεται και το ονομαστικό ύψος των δανείων εξαιτίας της υποτίμησης. Παράλληλα οι εθνικοποιημένες τράπεζες δεν αναγνωρίζουν καμιά υποχρέωση των ιδιωτικών χρεωκοπημένων τραπεζών σε χώρες του εξωτερικού.

Ακόμη και ο συντηρητικός Economist παραδέχεται ότι η ανάκαμψη της ισλανδικής οικονομίας αποκαλύπτει πως "το επιπλέον κόστος για μια χώρα που δεν στηρίζει τις τράπεζές της μπορεί να είναι εκπληκτικά μικρό. Η Ισλανδία άφησε τις τράπεζές της να χρεωκοπήσουν και το ΑΕΠ της έπεσε αθροιστικά κατά 15% από το ανώτατο στο κατώτατο σημείο πριν αρχίσει να ανακάμπτει. Η Ιρλανδία 'έσωσε' τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 14%". Και φυσικά αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσοστό ανεργίας στην "υπάκουη" Ιρλανδία είναι διπλάσιο από εκείνο της Ισλανδίας.

Η σύγκριση των περιπτώσεων των δύο νησιωτικών χωρών αναγκάζει και την "Daily Telegraph" να καταλήξει σε παρόμοιο συμπέρασμα για τα ευεργετικά αποτελέσματα της απειθαρχίας: "Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι, αν το σοκ μιας υποτίμησης μπορεί να πυροδοτήσει μια βίαιη κρίση και πολύ επώδυνη, μια πολιτική λιτότητας και αποπληθωρισμού εξαιτίας του χρέους καταλήγει να προκαλεί περισσότερες ζημιές".

Πηγή: Εφημερίδα Αυγή 26/02/2012