γιουνάιτεντ (αναδημοσίευση)

του COSTINHO

Μας θυμάμαι πιτσιρικάδες -ή και όχι τόσο πιτσιρικάδες- να μιλάμε για τις ομάδες μας, να κάνουμε το χαβαλέ μας, την καζούρα ο ένας στον άλλονα, ανάλογα με το ποιος έχανε, ποιος πάθαινε τις πανωλεθρίες, ποιος σωζότανε, να γελάμε με τον πόνο του άλλου -αυτόν τον πόνο, όχι άλλο· να γελάμε και με τον πόνο μας ακόμα -δυστυχώς μόνο αυτόν, όχι άλλο. Αβέρτα έφευγαν οι ταυτίσεις. Σας σκίσαμε, σας τη φορέσαμε, δεν έχετε μούρη να'ρθείτε Καραϊσκάκη, τέτοια. Προβολές του συλλογικού φαντασιακού. Συλλογικού όμως. Δες πόσες φορές έγραψα μας. Μας. Εμείς. Εκεί ήμασταν, εκεί βρίσκαμε τη ζωή μας. Ακόμα και τη μπάλα. Όλα εμπειρία· κοινή.

Στήνω αυτί σε παρέες πιτσιρικάδων -ή και όχι τόσο πιτσιρικάδων- και ακούω πια άλλες ταυτίσεις, πιο μοναχικές, βαμμένες με χρωστική θλίψης και συντηρητικό ματαίωσης. Σε γάμησα στο πρωτάθλημα, την έφαγα στο τσου λου, τέτοια. Προσωπικές νίκες, προσωπικά όλα. Ιδιωτικά. Συνήθως με βία στην εκφορά και φασαρία στη στίξη. Δεν σε νίκησα μόνο. Σε γάμησα, σε εξολόθρευσα. ΕΓΩ. Βάλε μέσα και τις μανατζερίστικες ικανότητες που απέκτησε με τον καιρό μπροστά από τις οθόνες ο εραστής της μπάλας και πάει κι ο έρωτας. Βάλε και το στοίχημα και πάει και το φαντασιακό. Ο έρωτας πλέον μπορεί να έχει κέρδος. Κάπως έτσι σβήνει και η πίστη. Κάπως έτσι σιωπούν οι εραστές· κι ας μένουν ζωντανοί.

Το λένε σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αν βαριέσαι το ποδόσφαιρο, πες το απλώς μεταμοντερνισμό, πες το κατακερματισμό της εμπειρίας, πες το θάνατο των ενιαίων αφηγήσεων. Πες το ξενέρωμα, πες το απλώς βαρεμάρα. Έξω από το εμείς εύκολα βαριόμαστε. Γιατί οι συγκινήσεις δεν καταγράφονται, δεν μετριούνται, όταν δεν έχεις να τις μοιραστείς. Να έχεις μάρτυρες ότι όλα αυτά υπήρξαν, τα έζησες, τα ζήσατε, τα είδατε, ταρακούνησαν κάτι μέσα σου, μέσα μας. Ταρακούνησαν την εξέδρα, συθέμελα. Εξέδρα δηλαδή εμπειρία. Δηλαδή εμείς. Να έχεις μάρτυρες και συνωμότες.

ΥΓ. Το'γραψα κι αλλού. Τα μεγάλα γαμώτο πάνε με τη μεγάλη ποίηση. Αυτά χαρήκανε τα μάτια μας και όχι τις προκρίσεις. Μόνο οι συγκινήσεις μένουν άλλωστε και οι μεγάλες προσδοκίες. Τα λεφτά της ουέφα τα παίρνουν οι πρόεδροι. Δεν συντασσόμαστε.